Þjóðviljinn - 07.01.1951, Síða 6

ÞJÖÐVILJINN
Sunnudagur 7. janúar 1951.
'Q
I
!
i
nr. 1/1951
PjárhagsráÖ hefur ákveöið eftirfarandi há-
marksverö á benzíni og oiíum:
1. Benzín ........... pr. líter kr. 1.51
2. Ljcsaolía . ........ — tonn — 1050 «0
3. Hráolía ............ — líter — 0.G3
Ofangreint verð á benzíni og hráolíu er miöaö
við afhendingu frá , tank“ í Reykjavíkeöa annarri
f innflutningshöfn, en Ijósaolíuverðiö við afhend-
ingu á tunnum í Rsykjavílc eða annarri innflutn-
ingshöfn. Sé hráolía og benzín afhsnt í tunnum,
má verðiö vera 2 V2 eyri hærra hver' liter af hrá-
olíu. og 3 aurum hœrri hver líter af benzíni.
í Hafnarfiröi skal benzínverð vera sama og 1
Reykjavík. í Borgarnssi má benzínverö vera 5 aur-
urn hærra hver lítri, og í Stykkishólmi, ísafiröi,
Skagaströnd, Sauðárkróki, Siglufirði, Akureyri,
Húsavík, Þórshöfn, Noröfiröi og Eskifirði má veröiö
vera 7 aurum hærra hver lítri. Ef benzín er flutt
á landi frá einhverjum íramangreindra staöa, má
bæta einum eyri pr. lítra viö grunnveröiö á þessum
stööum fyrir hverja 15 km sem benzíniö er flutt
og má reikna gjaldiö. ef um er aö ræöa helming
íþeirrar vegnlengdar eöa meira.
Á öörum stöðum utan Reykjavíkur, sem
benzín er flutt til sjóleiöis, má verðið vera 11
aurum hærra en í Reykjavík.
Verölagsstjóri ákveöur veröið á hverjum sölu-
staö samkvæmt framansögðu.
í Hafnarfirði skal verðið á hráolíu vera hiö
sama og í Reykjavík. í verstöðvum viö Faxaflóa
og á Suðurnesjum má veröiö vera 3 V2 eyri hærra
pr. líter, en annars staðar á landinu 4V2 eyri pr.
líter, ef olían er ekki flutt inn beint frá útlöndum.
i Hafnarfirði skal verðiö á ljósaolíu vera hiö sama
cg í Reykjavík, en annars staöar á landinu má
þaö vera kr. 70.00 hærra pr. tonn, ef olían er ekki
flutt baint frá útlöndum.
Söluskattur a benzmi og ljósaolíu er ekki
innifalinn í veröinu.
Ofangreint hámarksverö gildir frá og meö
7. jan. 1951.
Reykjavík, 6. jan. 1951,
VerðlagsskrifsiolaiL

nigbjörgunarsveit
Framhald af 8. síðu.
ar verður að annast sjúkra-
flutninga utan af landsbyggð-
inni, þegar þörf er skjótrar
lælcnishjálpar og ekki hægt að
koma við öðrum farartækjum
ea smáflugvélum. Eru slík til-
folli nokkuð algeng. T. d.. var
fyrjr hálfum mánuði síðan send
lítil flugvél héðan frá Reykja-
vík norður að Bæ í Hrúta-
firðí til a'ö sækja sjúkling, konu
á níræðisaldri, sem hafði hand-
ieggsbrotnað og þurfti að kom-
ast hingað á spítala, en vegir
norður þá ófærir bifreiðum.
Gekk ferðalag þessa að óskum.
Stjórn og shipu-
lagsnefnd
Stjórn flugbjörgunarsveitar-
innar skipa: Þorsteinn Jónsson,
formacur, Björn Br. Björnsson,
Htari og Úlfar Jacobsen gjald-
ikeri. Varamaður var kjörinn Al-
freð Elíasson. í skipulagsnefnd,
aem annast mun stjórn björg-
‘.unar ef slys ber að höndum,
'voru kjömir: Agnar Kofoed
Hansen, Björn Jónsson og Örn
Johnson, en Úlfar Þóröarson
■til A-ara.
Bókmeimtir um Ekkext
Framhald af 3. síðu.
engin uppgerð, eins og verða
vill hjá vannærðum öreiga, sem
leitar sér takmarks í því að
verða fínn maður í krafti al-
gerrar uppgjafar. Hér er hún
eðlileg, sönn og gædd siðferði-
legum tiigangi.
Þessi bók hefur enga mögu-
leika til að valda stormi, þótt
hún jafnvel brjóti svo í bág
við ÖIl form nútíðarinnar form-
leysis, að hún finnur upp á því
að hafa regluieysi í kommuleys-
'ínu. Ég efast líka um, að hún
verði nokkuð í þá átt að veröa
bókmenntir alþýðunnar á ís-
landi og því síður þess aftur-
gönguiýðs, sem enn rexar hér
og regerar. En svo mætti fara,
að hún yrði talin merkileg
heimild um merkiiegan þátt í
merkilegri þróun sérstaks hluta
borgarastéttarinnar á síðasta
skeiði lifsins og ekki þá sízt,
er hún væri öll. Einnig gæti
framtíðarþróun þessa unga
manns orðið sú, að þessi bók
hlyti aö teljast vitnisburður
Undlr eilífðarstj örnum
Eftir
A.J. Cronin
Ð A G U R
Ég veit bara að ég er fegin að ég er ekki lík indæll piltur að ógleymdum Neptúnnámunum
henm. Og svo skulum við ekki tala meira um og öllum Barras auðnum. Hún leyfði honum aft-
Paf ' llr að halda um hönd sér undir borðinu.
Þau voru komm a akvorðunarstaðmn og „Ég skemmti mér svo
gengu ínn fyrir. Um leið og ysinn og skvaldrið sagði hann allt í c-inu
barst á móti þeim, breytti Hettý um hamkomu vegna“.
og: varð f jörleg. Klukkan var hálf fimm og
skínandi vel í dag“,
,,Ég veit ekki hvers
saiirnir voru troðfullir; Dilley var fjöisóttasti
staðurinn í Tyneeastle um þessar mundir: sam
komustaður heidra fólksins, eins og stóð í aug-
„Veiztu það ekki?“
„Jæja, jú, ég veit það vcl“.
Þau hlógu bæði. Þegar hún hló svo að skein
iýsingunum. Hljómsveit lék bakvið pálmatré og 1 hllar> reglulegar tennurnar, varð hann frá sér
þægilegur raddakliður barst á móti þeim um
leið og þau komu inn í Mikadósalinn, sem var
innréttaður 1 japönskum stil. Þau settust við
bambusboró og Arthur bað um te.
nummn af henni.
„Skemmtir þú þér iíka vel, Hettý?“
„Já, auðvitað“.
Fíngerð hönd hennar þrýsti hönd hans undir
„Hér er mjög viðkunnanlegt“. Hann hallaði horöiuu og hjarta haiis barðist ákaft af sælu.
sér nær Hettý, sem brosti glaðlega til vina sinna ^að var eins °S ölvun sem steig honum til hof-
hér og þar í salnum. Það var lákveðinn hópur ues yndisleg huggunarkennd. Hugrekki hans
fólks sem sat hjá Dilley síðari liluta dags, hin uáði hámarki. Um leio og hann rétti úr sér,
gullna æska í Tyneeastle, synir og dætur vel-
stæðra lækna, lögfræðinga og kaupmanna.
Hettý var upprennandi stjarna i þessum félags-
skap. Hún var vinsæl. Endaþótt Todd gamli
væri aðeins námuverkfræðingur í miðlungs góðu hans>
sagði liann í skyndi: „Heyrðu, Hettý, ég hef
lengi ætlað að spyrja þig hvort við gætum ekki
alveg eins trúlofazt?"
Hún hló aftur feimnislaust og þrýsti hönd
áliti, þá var Hettý eftirsótt. Hún var ung, ör-
ugg í framkomu. Hún var talin vita hvað hún
vildi. Þeir sem höfðu spáð fyrir Hettý að hún
„Þú ert indæll, Arthur“.
Hami roðnaði og fölnaði á víxl.
„Þú veizt hvaða tiifinningar ég ber til þín,
'iftist til fjár, brostu ánægjulega, þegar hún .Hettý“, lirökk út úr honum. „Ég held þær séu
sást úti með Arthur Barras. jafngamlar sjálfum mér. Manstu hvernig við
Hún dreypti kæruleysislega á teinu sínu. lékum okkur saman á „Brekku“ þegar viö vor-
„Þarna situr Alan“, hún veifaði fjörlega til um lhlh Þú ert yndislegasta. stúlka sem ég lief
bróður síns —■ „með Dick Purves og fleiri nokkru sinni þekkt. Ég verð bráðum tekmn inn
strákum. Eigum við ekki heklur að færa okkur 1 fyrirtækið . Hann fann allt í einu að það
var eitthvert ósamræmi í orðum hans, svo að
til þeirra?“
Arthur leit yfir á borðið, þar sem Alan bróð-
ir hennar, sem hefði að réttu lagi átt að sitja
hann þagnaði skyndilega.
Hettý var fljót að hugsa. Þetta var ekki í
fyrsta skipti sem þessi vísa var kveðin við
á skrifstofunni, sat í hópi jafnaldra sinna, hul- M h.iTÆ tl T-u,Á
... , ’ hana, liun hafði fengið nokkur svipuð tilboð,
inn tóbaksreyk.
„Láttu þá eiga sig, Hettý“, tautaði hann
„Okkur líður miklu betur einum“.
venjulega í líálfrökkri í hléum milli dansa. En
þetta var þó frábrugðið, þetta kom frá hjart-
anu. Og þó var hún nógu skynsöm til aS flaria
Ilettý sat teinrétt með blik í augum og fitlaði ekki að neinu; lienni var ljóst að of skjót trú-
við kökugaffalinn sinn meðan hún horfði út í lofun hennar og Arthurs yrði til þess að gera
salinn. þau hlægileg í augiun annarra og gæfi skraf-
„Hann Purves“, sagði hún — „hann er of skjóðunum byr undir báða vængi. Auk þess
laglegur til að vera til“. vildi liún gjanian skemmta sér dálítið áður
„Gufan sú“. Arthur ieit á feimnislegan, lag- en. hún gengi í heilagt hjónaband.
legan pilt með liðað hár, sem var skipt í miðju. „Þú ert indæll, Arthur“, hvíslaöi hún og lét
„Nei, heyrðu nú Arthur, hann er ljómaudi augnalokin síga, „Indæll piltur. Og þú veizt
laglegur. Hann dansar dásamlega“. hvað rriér þykir værit um þig. ;En mér finnst
„Hann er innantómur spjátrungur". Hann við ennþá of ung til að, hvað á ég að segja,
fylltist afbrýðisemi, greip hönd hennar undir til að opinbera. Auðvitað erum við sammála. Það
borðinu og hvísiaöi: „Þér þykir vænna um mig er allt klappað og klárt okkar á milli“,
en hann, er það ekki Hettý?“ „Þér þykir vænt um mig, Hettý 1“ . hvíslaði
„Jú, auðvitað, kjánastrákurinn þinn“. Hettý hann.
hló og leit aftur á Arthur. „Hann er ekki ann- „Ó, Arthur, það veiztu vel“.
að en heimskur bankaþjónn sem ekkert verður Hann varð gagntekinn heillandi sigurhrósi. Og
nr“- af viokvæmni og hrifningu fékk hann tár í aug-
„En það gegnir öðru máli um mig“, sagði hann un- Hann var ósegjanlega hamingjusamui'. Hou-
með eldmóð i svipnum. um fannst liann vera þroskaður og kaijmannlég-
„Já, auðvitað, Arthur“. ur, fær um að framkvæma hvað sem væri, hann
,Bíddu þangað til ég verö meðeigandi pabba. . hefði oetað fallið á kné fyrir henni og þakkað
bkldu bara . . þá skaltu fá að sjá“. Hann þagn
aði skyndilega yfirbugaður af tilhugsuninni um
framtíðina og hann langaði til að fylía hana
henni fyrir að hún elskaði hann.
Nokkrar mínútur liðu.
„Jæja“, sagði hún og andvarpaði. „Ég verð
hrifningu. „Við gerðum nýjan, stóran samning vist að fara aö koma mér heim og athuga hvern-
1 dag Hettý, við P. W. & Co., úrvals samnirig. 'lS æðsta manni fjölskyldunnar líður“.
Þú skalt bara sjá til“, Hann leit á klukkuna.
Hún glennti upp augun og starði á hann. „Vantar tuttugu mínútur í fimm, Ég lofaði
„Þá farið þið aftur að græða stórfé?“ pabba að ná í fimmlestina“.
Hann kinkaði kolli alvarlegur á svip. „Ég fylgi þér á stöðina“.
„En það er ekki einungis það, Hettý. Það Hann brosti blíðlega til hennar. Hann var í
er líka margt annað — allt mögulegt. Að virma ajöunda himni yfir hugsunarsemi hennar, bæði
með pabba, vinna kolin úr Neptúnnámunni eins við hann sjálfan og föður hennar. Hann veifaði
og við Barrasarnir höfum gert kjmslóð eftir kyn- til frammistöðustúlkunnar með fasi heimsmanns-
sló9. Og tilhugsunin um að stofna eigiö heimili insog borgaði reikninginn. Svo risu þau á fætur,
og hafa eitthvað að vinna fyrir. Márin svimar við Á leiöinni út námu þau staðar stúndarkorn
tilhugsunina sk’al ég segja þér, Hettý“. við borðið hjá Alan. Alan var góðlátlegur ná-
Hann starði heillaður á hana og augu hans ungi, stór, þunglamalegur, > broshýr björn, sem
ljómuðu af hrifriingu. átti bæði til leti og óstýrilæti. En það var ekki
„Já, það er dásamlegt, Arthur“, svaraði hún illt til í honum. Hann var meðlimur í skotfé-
og virti hann fyrir sér með alúðlegu brosi. Þessa laginu og góðkunningi fleiri en einnar frammi-
stundina var hún næstum hrifin af honum. stöðustúlku. Nú fór hann að erta Ai’thur vegna
Hann leit bezt út þegar kinnar hans voru rjóð- þess að hann bauð Hettý með sér í te. Venju-
ar og augun Ijómuðu. Að vísu var harin ekkí lega fór Arthur hjá sér, þegar honum var
laglegur, það varð hún því miður að viður- strítt, en aldrei þessi vant galt hann Alan í
kenna, ljós augnahárin, óhraustlegur litarháttur- sömu mynt. Hann var sterkur, hamingjusamur
inn og véikgeðja hakan gerðu hann tilfinninga- og fullur sjálfstrausts. Hann vissi með sjálfum
saman og ókarlmannlegan í útliti. Hann jafnað- sér aö hann léti ekki framar smáatriði angra
merkilegs áfanga í þróunarsögu engan veginn á við Dick Purves, sem var sig, roða sinn, þreytuna eða þunglyndið, van-
akveðins einstaklings. einhver glæsilegasti piltur sem hægt var að máttarkenndina eða viðkvæmnina. Purves sem
G. Ben. hugsa sér. En þegar á allt var litiö, var Arthur daðraffi óhikað við Hettý og reyndi að ganga í