Þjóðviljinn - 27.03.1952, Side 4

Þjóðviljinn - 27.03.1952, Side 4
í) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 27. marz 1952 Fimmtudagur 27. marz 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5 þjöfnfiuiNN Dtcafandl: Samelnlngr&rflokkur alþýtiu — Sósíalistaflokkurinn. Rltstjórar: Magnúa KjartanaSon (áb.), SlgurSur Guðmundsaon. Fréttarltatjóri: Jón Bjaraaaon. BlaOam.: Arl Kárason, Magnús Torfi Ólafsson, GuOm. Vigfússon. Auglýslngastjóri: Jónsteinn Haraldsson. Rltstjórn, afgreiOsla, auglýsingar, prentsmiOja: SkólavörOustig U. — Simi 7500 (S línur). Askrlftarverð kr. 18 á mánuSl í Reykjavík og nágrennl; kr. 18 annarstaðar á landinu. — Lausasöiuverð 1 kr. elntakiO. PrentsmlOja Þjóðviljana h.f. Morgunblaðið — málsvari morðingjanna Morguablaðið heldur áfram þeim niðingshætti, sem því blaði er eiginlegur, að svívirða þær hetjur Grikklands, sem fasista- stjórn þess ógæfusama lands er að undirbúa að myrða. Þetta er ekki ný iðja hjá hinu fyrirlitlega málgagni fasism- ans á Islandi. Valtý og kumpánum hans virðist detta það í hug að fyrri níðingsverk þeirra í sama stíl séu gleymd, þjónusta þeirra við Hitler og þýzku fasistana. Morgunblaðið var eitt þeirra fáu dagblaða í Evrópu, sem var í senn nógu heimskt og illa innrætt, til þess að taka undir með brennuvarginum Göring, er hann lét kveikja í þýzka þing- húsinu. Enn hefur Morgunblaðið ekki afturkallað þann róg sinn að kenna þýzkum kommúnistum það verk. Og ekki nóg með það. Þegar morðin á verkalýðssinnunum hófust eftir íkveikju nazista í þinghúsinu, fagnaði Morgunblaðið og dáðist að Gör- ing fyrir dugnaðinn. Þegar dauðabúðir nazista risu upp um allt Þýzkaland og sósíaiistar og aðrir friðarvinir voru kvaldir þar til bana, kvað Morgunblaðið allar frásagnir um slíkt vera lygi og óhróður — og hótaði að ef þau íslenzk blöð, sem sögðu sannleikann um Hitler, ekki hættu því, skyldi þýzka stjórnin beita fjármála- þvingunum gegn Islandi. Þegar allur hinn menntaði heimur lýsti fyrirlitningu sinni á stjórn Hitlers og samúð með þeim, sem hann níddist á, með því að fagna því er friðarvininum Ossietsky voru veitt Nobels- verðlaunin, meðan hann sat í fangabúðum nazista, — þá var það Morgunblaðið, sem svívirti þennan mann og kallaði hann „landráðamann". Valtýr var ekki að harma það, er nazistarn- ir síðan drápu hann. Þannig er allur ferill þessa blaðs. Og nú heldur það áfram iðjunni og svívirðir þær hellenzku hetjur, er berjast fyrir frelsis föðurlands síns. Morgunblaðinu er svo annt um fasist- iska leppstjórn Ameríkana í Grikklandi, að það hatar alla þá, sem gegn henni berjast. Þeir Islendingar, sem í dag líða atvinnuleysi og hungur, sökum þess að amerísk leppstjóm Morgunblaðslýðsins á Islandi hefur aftur leitt neyðina inn á heimili íslendinga, skilja hvað þessu blaði gengur til. Morgunblaðið hefur alltaf s’koðað það sem verkefni sitt að verja allar verstu auðvaldsstjórnir veraldarinnar. Þessvegna dá- ir það amerísku múgmorðingjana af slíkum krafti. 1 augum Morgunblaðsins eru atommorðin í Hiroshima og Nagasaki sjálf- sagður hlutur. Bakteríuhernað ameríska árásarhersins, með að- stoð japanskra stríðsglæpamanna, reyna þeir máske að dylja þangað til þeir halda að ofstækið sé orðið það mikið að fólk þeirra aðhyllist hann eins og atommorðin. Einn af grísku ættjarðarvinunum, sem arftakar Görings eru að reyna að myrða í Grikklandi, heitir Fílatelos Lazarides. Fyrir herrétti quislinganna 1 Aþenu sagði þessi hetja m.a. eftirfarandi um sig og sína ætt: „Fyrir níu árum, hér í þessum sal, kom þýzkur nazlstaherréttur saman og (lamdl einn Grikkja til dauða fyrir að hafa haft hugrekki til að herjast jregn þýzku nazistunum. Dauðadómurinn var tafarlaust framkvæmdur. Þessi maður er teklnn var af, mínir herrar dómarar, \ar faðir mlnn. Samtímis dæmdi herréttur búlgarskra fasista gríska konu í ævi- langt. fangelsi fyrir að berjast fyrir freisi lands síns gegn eriendum árásarher. Þessi kona var móðir mín. Hún hefði dálð í fangelsi, ef Bandamenn hefðu ekki sigrað. Hið frjálsa Grikkland hjóst við að hún yrði nú viðurkennd fyrir það, sem hún vann og þjáðist fyrir föður- landið. En í staðinn hefur hún verið flutt úr einu fangelsinu í ann- að í fimm ár og aldrei verið ákærð. Það eru launin fyrir þjáningar hennar og fórnir. Og nú endurtekur sagan slg hér, níu árum eftir aftöku föður míns. Hér í þessum sama sal, sem þýzkur herréttur sat áður, situr nú grískur. I stað föðurins stendur sonurinn. Ég er ákærður fyrir svik við föðurland. En ég er enginn svikarl. Ég hef hjálpað pólitískum föngum og útlögum. I»að var skylda mín. Annars hefði ég verið svikari'*. Hitler myrti feðurna — og Morgunblaðið níddi af þeim æruna. Truman myrðir synina — og Morgunblaðið reynir að níða þá ©g ljúga af þeim heiðurinn, seon þeim ber. " Það velur hver sér það hlutverk, sem honum hæfir. Föður- landssvikararnir við Morgunblaðið þekkja sitt. Aðalfundur Finhlandsvinafélagu- í kvöld kl. 9 í Tjaruar- ÍKINW G Á T A Gestumblinda. Hver byggir há fjöll, hver fellur í djúpa dali, hver lifir andalaus, hver æva þegir? Ráðning síðustu gátu: Það er laukur, höfuð hans horfir í jörð, tt *■ ii' , t i ii i o en blöðin í ioft. nuröir strætisvagnanna sumra storhættulegajr — Enn er -orðið kjötlaust Næturvarzla í Reykjavíkurapótelci. I GÆR sagði Morgun- AUÐUR SKRIFAR: — Simi 1760. blaðið frá því að í vetur hefðu (jOft hefur mér gengið illa að sjö manns, sem vitað væri, skilja þá vísu menn sem slasazt af að klemmast við stjórna þessu landi. Ber margt *^é hurðir á strætisvögnum, Þetta til þess. En hér skal aðeins minnti mig á bréfkom sem ég eitt dæmi nefnt. — Nú er enn- fékk fynr skömmu, en hafði þá svo koanið, að hvergi'fæst gleymt að birta. Það er J. N. dilkakjöt. Er manni tjáð, að sem skrifar: í hæsta lagi megi vonast eftir é, • einhverjum píringi af því um ingin I GÆR (19. marz) kom Paskana- fyrir mig það slys að hægri # Eafnmgustakmörkun i dag fotur mtnn varð a milli þegar „ÞETTA mun stafa af milli gnorrabrautar og Aðaistræt- burð á strætisvagni því, að svo mikið hefur verið is, Tjarnargötu, Bjarkargötu aó ISskiZiS&iZi. var skellt. Meiðsli selt af kjötinu úr landi, m. a. vestan og Hringbraut að sunnan. mín eru ekki sér- til að fóðra kjölturakkana lega mikil, en þau vestur í henni Ameriku. Og hvetja mig til að vekja máls það mun svo áð sinu leyti hafa á atriði, sem ég hef lengi haft verið gert til að afla gjaldeyr- í huga. is. En mér er spurn: Er gjald- • eyrir svo mikils virði að ger- „ÞAÐ ER MEÐ þessar andi sf hafn hv/ð sem , . .. skollans hurðir á strætisvöen- vera skal’ Jafnvel allan Mageroy flytur fyrirlestur s 511 rnat úr höndum okkar, svo að kennsiustofu háskóians föstudag- unum. Þurfa þær endilega að .x .... 77. k. R1- h „„„„„ við hofum ekki lengur neitt til inn marz w- 8-1j en- um vera svona þunBar Og voða- &ð halda . okkur líftórunni _ „Samfunnsvokster og kulturstrid'. legar? Sjalfur veit eg fyrir .... ,» « , ölium er heimiii aðgangur. víst, og hef það einmitt eftir \Ú Slðan,að n^ta öðrurn, að slys af VÖldum dærna, ausa g',a de?a’1S ' Auð" Aðalfundur Húsmæðrafélags Rvílo- ur (ekki samt djupuðga).“ ur er j kvöid ki. 8.30 í Borgartúni --------------------------—___ 7. Að lcknum aðalfundarstörfum verða skemmtiatriði. Sllfurbjöllur feigðarinnar Ljót ayndasýn- er opin alla daga kl. 1—10. Læknavarðstofan Austurbæjar- skólanum. Simi 5030. Kvöldvörð- ur: Skúli Thoroddsen. Næturvörð- ur: Gunnar Benjamínsson. Háskólafyrirlestur. Norski sendikennarinn Hallvard I. þessara hurða hafa verið mjög tíð, menn lenda með hendur og fætur á milli, þegar þeim Rikisskip fr skellt’ eða fá Þ®r ihreinlega Hekla er á Austfjörðum á norð- NáttlirulækningaféUg Rvikur 1 hofuðlð, þegar þeir beygja urleið. Skjaldbreið verður væntan- heidur fund j Quðspekifélags- Sig til að stíga Út Úr vagninum. 'ega a Akureyri i dag. Oddur fer húsinu ingóLfsstrætx i kvöld frá Reykjavík í kvöid til Vestfj. kl g.30 • Ármann var í Vestmannaeyjum í „NÚ VIRÐIST vera upp komin talsverð umbótastarf- semj. í rekstri strætisvagnanna, og mætti þá gjarnan, finnst gær. & Flugfélag lslands: 1 dag verður flogið til Akureyr- , . ar, Vestmannaeyja, Blönduóss, mer, skjota fram þeirri tillögu, Sauðárkróks og Austfjarða. —- Á að jafnframt Öðru verði til morgun til AJv., VE., Klausturs, Dans'ög (pl.) 19.40 Lesin dagskrá bóta breytt um dyraútbúnað Fagurhólsmýrar og Hornafjarðar. næstu viku. 20.20 lslenzkt mál Fastir liðir eins og venjulega. — Kl. 18,30 Dönsku- kennsla XI. ,fl. 19.00 Enskukennsla X. fl. — 19.25 Tónleikar: strætisvagnanna, og stórhættulegu þungu látnar hverfa. (eftir Norsk þessar (Bjarni Vilhjálmssón O.and. mag). hurðir _ Morgunblaðið skýr- 20-40 Einsöngur: Oharies Kuliman syngur (pl.) 21.00 Skóiaþátturinn Reuter IHclgi Þorláksson kennari). 21,25 Telegram- EINNIG þyrfti að at- huga, hvort ekki væri hægt að >einn frambjóðandlnn'’ tu mið- Fantasía impromptu eftir Chopin. ganga þanmg fra þessu, að stjórnar tékkneska kommimista- b) ’>Jeux d’ Eau" eftir Ravel' ekki væri jafn hátt að stíga fiokksins, Moravska Ostrava, ai5- c) „Malaguena" eftir Lecounæ niður eins og er úr sumum airitarí, hafi verið settur frá og Wn"',nraa"" strætisvögnunum. Fyrir okkur, tekinn liöndum". ba<5 er útaf fyr- sem rosknir erum orðnir, yeld- Ir siS merkilegt rannsóknarefui, . , . - ur þetta miklum óþægindum; llvað l,aS er aB vera frambjóðandi fónískir tonleikar (p . a íano iafnvel er varla hæat að kom tU m'5stjórnar“, en hitt er þó enn konsert nr' 1 1 fls-mo11 eftir. Rac' jarnvei er varia nægt ao kom- dI(!! - aamIrv.„m. maninoff (höfundurinn og smfon- ast úr sumum vögnmn án þess ’ samkvíemt OJKfíJ' » ,,, andí heinnldum að stokkva .niour, og shkt þoia gamlir fætur illa. J. N. iðnaðarborg á Mæri. Vonandi □ Einieikur á píanó: Þóra Sólveig byrá og útvarpinu Ásgeirsson leikur (plötur teknar í Beigrail) aö París; Daði Hjörvar kynmr). a) 21.45 Upplestur: Gísli Halldórsson leikari les ljóð eftir Einar Braga. 22.10 Passíusálmur (39). 22.20 Sin- íuhljómsveitin í Philadelphíu leika, Eugene Ormandy st.jórnar). b) Sinfónía nr. 2 (De fire tempera- er Moravska Ostr- ava tvö hundruð þúsund manna Morgunbiaðiö sér frert að seðja menterI eftir Carl Nielsen (Sin- forvitni ir.anna um hvernig farið fóníuhljómsveit danslm u varpsins hefur verið að því að gera hana leikur; Thomas Jensen st]orrlar)- að „frambjóðanda, tii mlðstjórnar", ' 7] " sotja hana síðan frá og taka haná EKKERT menniP.garþjóðfélag höndum. geíur þrifizt án öflugs iðnaðar. Vorið 1951 verður öllum heiðvirðmn verikalýðssinnum minnisstætt. Verkalýðurinn bjó sig und- ir baráttu til þess að endur- heimta vísitöluuppbót á kaup, sem ranglega hafði verið af honum tekin af stjóm Stefáns Jóhanns, og vinna þannig inn aftur einhvern hluta af kjari- rýrnun þeirri, sem stöðugt hafði færzt í aukana, síðan 1947. Fyrrihluta vors var vígstað- an reikul. Hin einstöku félög vom þess ófús að leggja út í verkföll eitt og eitt, e-ins og hin svik- ula stjórn Alþýðusambandsins eggjaði þau á. Afturámóti lögðu sameir- ingarmenn þar til að verkalýðs- félögin færu sameiginlega til baráttunnar, sem var hin eina réttá bardagaaðferð, eins og málum var þá háttað. En Alþýðusambandsstjórnin sat við sinn keip og vildi enn ota félögunum sundmðum og óskipulögðum útí baráttu gegn sameinuðu atvinnurekenda- og ríkisvaldi. Verkalýðurinn neitaði að hlíta fyrirmæium og fomstu sambandsstjómar, sem fyrir- fram var vitað að myndi ieiða til algers ósigurs og hafa jafn- framt í för með sér svik af hálfu sambandsstjómar, svip- nð þeim, er hún aflýsti verk- fallsbaráttunni 1950, og sví- virti síðan alþýðuna með smán- erbótum — túkallinum fræga. Þegar þannig hvorki gekk r.é rak hjá sambandsstjóm í und- irbúningi verkfallsbaráttunnar. barst verkalýðnum liðveizla úr annarri átt — Verkamannafé- laginu Dagsbrún —, sem svo á skömmum tíma, með aðstoð nokkurra verkalýðsfélaga í Reykjavík, skipulagði og stjórnaði baráttunni til glæsi- legs sigurs. Sá cinhugur og samstarfs- vilji, sem kom fram hjá Dags- brún og samstarfsfélögum hennar, meðan unnið var að þessum málum, er algert eins- dæmi í sögu verkalýðsbarátt- unnar á Islandi. Þegar gengið var til samn- inga, gekk sambandsstjómin í lið með atvinnurekendum og ríkisvaldinu cg reyndi að gera hlut launþeganna sem minnst- an. en það mistókst herfilega, góðu heilli. Meðan á samningum stóð skipaði ríkisstjórnin leyninefnd, sem átti að ‘knýja fram smán- arsamningn, til handa verka- lýðnum, víst einhverja lúsar- hækkun á lcaupi og vísitölu- uppbót eftir sex mánuði, síðan ekkert. I þessari nefnd áttu sáeti þrír menn: Benjamín Eiríksson, Kjartan Thors og forseti -Al- þýðusambandsins, Helgi Hann- esson. En þátttaka hans í þess- ari nefnd er einhver svívirði- legasta móðgun, sem verka- lýðnum hefur nokkm sinni verið sýnd og ömurlegasta dæmið um smekkleysi og sið- laust innræti þeirra auðvalds- þýja, sem nú eiga sæti í Al- þýðusambandsstjóm. Einn meðlimur sambands- átjómarinnar — Jón Sigurðs- son —, var látinn reyna eftir fremsta megni, að fá samn- inganefndir veiikalýðsfélaganna til þess að samþykkja smánar- boð ríkisstjórnarinnar, en því var eindregið hafnað. Þessi framkoma Alþýðusam- bandsstjómar meðan á samn- ingum stóð, er það ljótasta framferði, sem nokkur sam- bandsstjóm he.fur sýnt af sér í vinnudeilu, og sfcal því ekki trúað að óreyndu að nokkur heiðvirður maður fáist til þess að veita þeim öflum brautar- gengi aftur, sem studdu ‘þessa illu menn til valda í heildar- samtökum verkalýðsins. ÖU alþýða manna fagnaði mjög úrslitum þessarar vinnu- deilu og gerði sér Ijósa grein fyrir mikilvægi þess að sú sam- eining og samstarf, sem gert hafði verkalýðinn svo sigur- sælan í þetta skipti kéldist á- fram. Forgöngnstarf Dagsbrúnar og ömgg forusta í þessari vinnudeilu vakti aðdáun og hrifningu allra velunnara verkalýðshreyfingarinnar. En það sló þögn á mennina í Alþýðusam.bandsstjórn og að- almálgagn þeirra AJB, og létu þeir aðilar lítið á sér bera, sem var náttúrlega það eina, sem gat hulið sekt þeirra og smán. Það bar við á framboðsfundi í „Dagsbnin“, í janúar s.1. að einn af meðlimum Alþýðusam- bandsstjómar kvaddi sér hljóðs. Það var Sæmundur Ól- afsson. Honum var veitt orðið og gaf hann af sjálfdáðum það loforð, að hann skyldi ekki skipta sér neitt af innanfélags- málum Dagsbninar eða vænt- anlegum kosningutn, sem þá voru þar til umræðu. En það kom í Ijós, sem áð- ur var vitað að Sæmundur er haldinn af illum anöa og því ekki sjálfráður gerða sinna. Ekki hafði hann fyrr gttið þetta loforð en hann byrjaði að svíkja það. Ræða hans var eintómt níð og himinhrópandi ósannindi um Dagsbrúnarstjórnina og þó sér- staklega Eðvarð Sigurðsson, sem verið hafði fulltrúi Dags- brúnar við samningana vorið áður og unnið þar ómetanlegt starf, sem aldrei mun gleymast. Er ekki að orðlengja það, Sæmundur sneri hlutunum þarna gersamlega við og taldi það svik í garð verkalýðsins, sem verkalýðurinn sjálfur tel- ur eitt mesta afrek, sem unnið hefur verið í hagsmunabarátt- unni. Hann ásakaði Eðvarð um svik við hagsmuni verfcalýðs- ins, Vegna þess að Dagsbrún hafði ekki farið út í einangrað og vonlaust verkfall, þegar Sæ- mundi og húsbændum hans hentaði bezt. Sæmundur uppskar fyrirlitn- ingu fundarmanna fysir vikið og var næstum hrópaður nið- ur. Ástæðan f>Tir þessu lyga- frumhlaupi Sæmundar var sú að kosningar stóðu fyrir dyr- um í félaginu og taldi Sæmund- ur nægilega langt liðið frá vinnudeilunni vorið 1951, til þess að óhætt væri fyrir hann að byrja að ljúga til um gang málanna, í þeirri vron að ein- hverjir væru búnir að gleyma hlutunum og gæfu kratalist- anum atkvæði sitt. Menn sem grípa til svona ó- þverra og örþrifaráða eru mál- efnalega bráðfeigir. Menn skyldu ætla að jietta glappaskot Sæmundar hefði verið aðeins staðbundið fyrir- brigði, uppfundið í hita kosn- ingabaráttunnar, vonlaus til- raun til þess að snúa úrslitum kosninganna sér í vil. Það hefur komið í Ijós að svo er ekki. Helgi Hannesson forseti Al- þýðusambandsins af íhaldsins náð hélt ræðu í Fulltrúaráði Alþýðuflokksins fvrir skömmu. Þar tekur þessi óiánnmaður upp lygakenningu Sæmundar ó- breytta og heldur því fram að hin giftudrjúga forusta og á- rangursríka eining, sem Dags- brún tókst að skapa í vinnu- deilum í fyrravor hafi verið svik við verkalýðinn. Málið snýst þannig í hönd- unum á Helga Hannessyni að einmitt þessi ómerkilegi lyga- þvættingur, gefur manni skj'ra innsýn í innræti og gerðir Ileiga og samherja hans. Menn- irn’r í Alþýðusambandsstjórn- ÍT'ú eru bálreiðir yfir því, að þau svik, sem þeir ætluðu sjálf- Framhald á 7. síðu. Ríkissjóður tekur að sér að rífa skúr fyrir Kókakóla- verksmiðjuna! Björn Ólaísson og Vilhjálmur Þór losna við stóreignaskatt með hægu móti I síðusfcu kaupsýslutíðindum, 11. marz 1952, getur að lífca svohljóðandi tUkynningu: „Verksmiðjan Vífilfeil h.f. afhendir 10. janúar 1952 ríkissjóði Islanðs útbyggingu við húseignina „Hagi“ í Reykjavík, sem greiðslu á stóreignaskatfcL“ Verksmiðjan Vífilfell er sem kunnugt er kókakótaverk- smiðja þeirra Björns Ölafssonar menntamáíaráðherra og Vilhjálms Þórs forstjóra SÍS. Ctbyggingin sem um er rætt er lélegur skúr sem verksmiðjan þarf ekki lengur á að halda. Stóreignaskattúrinu nemur eflaust mörgum tugum þúsunda. 1 þokkabót stendur skúrinn í miðju götustæði og verð- ur að rífa hann niður við fyrstu hentugieika. Eysteinn Jónsson tekur sem sagt að sér — sem greiðslu á stóreigna- skatti — að láta ríkissjóð kosta niðurrif á gömium geymsluskúr fyrir Kókakóla Þegar Tryggvi heitinu Gunnarsson var bankastjóri féll einu sinni víxill á bónda og var hann krafinn um greiðsl- una. Bóndinn. brá við, fór á fund bankastjórans og hafði með sér naút mikið í eftirdragi. Skildi hann nautið eftir utan bankans, gekk inn til Tryggva og sagðist vera kom- inn til að borga. En þegar Tryggvi ætlaði að taka við peningunum, sagðist bóndinn enga peninga hafa en hins vegar hefði hann naut handa bankanum! Tryggvi brosti góðlátiega, sagði bóndanum að selja nautíð í Nordalsís- húsi og koma svo með peningana. En ná eru tímarnir breyttir þegar réttir menn eiga I hlut. Ef Kókakólaverksmiðjan hefði átt naut, hefði Ey- steinn Jónsson efiaust tékið við því upp í vangoldnar greiðslur. Og raunar hefðu það verið góð viðskipti — miðað við hitt að taka að sér að rífa óroerkilegan skúr, sem Kókakólabjörn átti erfitt með að losna við sér að kostnaðariausu. Árni Ingvarsson fró Gularósi Minningarorð Það mun hafa verið vorið 1918. Eg var þá 6 ára gamall, á leið frá Vestmar.naeyjum til sum- ardvalar í Landeyjum. Svo ungur sem ég þá var hugsaði Fimmtudagur 27. marz (Castor). 87. dagur ársins. — Tungl í há- 69- daSur suðri kl. 13.52. -r- Árdegisflóð kl. 6.15. Síðdegisflóð kl. 18.35. — Lágfjára kl. 12.27, Eimsklp Brúarfoss er í' Reykjavík. Detti- foss fór frá N.Y. 24.3. til Reykja- .vikur. Goðafoss fór frá Reykja- vik 22.3. til N.Y. Gullfoss er í Reykjavik. Lagarfoss fer frá R- vík í dag til Keflavikur, Vestm.- eyja, Rotterdam og Antverpen. Reykjafoss fer frá Huli í dag til Reykjavíkur. Selfoss er í Reykjai- vík. Tröllafoss er í Reykjavík. Pólstjarnan er í Reykjavik. Fold- in lestar í Antvferpen um miðja þessa viku til Xslands. Vatnajökuil lestar í Hamborg í byrjun apríl. Straumey fór frá Rvík 25.3. til Skagastrandar og Blönduóss. — Heyrðu, þú þarna! kallaði Hodsja Nas- Sklpadeild 8.I.S. reddín. Af hverju situr þú þarna? Ert þú Hvassafell er í Álaborg. Arnar- ekki í skuid við okrarann? — Jú, það er fell fer væntanlega frá Skagastr. ég! svaraði maðurinn -hljómlausum rómi. áleiðis til Finnlands. Jökulfell er Á morgun verður farið með mig hlekkjað- væntanlegt til Rvíkur n.k. laug- an á þrælatorgið. árdagsmorgun, frá N.Y. — Ég hef ekki leitað á náðir þínar, gjaf- mildi ókunni maður, vegna þess að þú hef- ur einnig án mín lagt fram ærið fé, og ég er sá sem skulda mest — fimmhundruð skildinga!! Ég var, hræddur um að það yrði ekki nóg handa konunum og öldung- unum, ef þú gæfir mér eitthv-að. — Þú ert réttsýnn, göfugur og samvizku- samur, sagði Hodsja Nasreddin hrærður. En ég er einnig réttsýnn, göfugur og sam- vizkusamur, og ég sver að þú skalt ekki fara hiekkjaður á þrælamarkaðinn. Lyftu kápuiafinu! Hann hellti öllum peningunum úr hnakk- töskunni til síðasta eyris. Maðurinn hélt í kápulafið með vinstri hendi, en faðmaði Hodsja Nasreddín. að sér með þeirri hægri og þrýsti sér grátandi að brjósti hans. Árni Ingvarsscn ég ekki um hvað dvöl sú yrSi löng. Hún várð lengri en til var ætlast eða þangað til ég yar á þrettánda ári. Því er það að ég þykist þ'ekkja hann Árna frá Gúlarási það vel, eftir dvöl mína á heimili lians og föðursystur minnar, á þeim ár- um sem mótun mannsins er hvað sterkust og eftirtekt öll hin viðkvæmasta. að ég rnegi mæla eftir hann nokkur kveðju- orð. Þessi íslenzki vormorgun, því þessi ferð var næturferð, er mér svo minnisstæður enn, að þaS er eins og hann hafi verið lifaður fyrir stuttu síðan. Sól skein í heiði. Landeyjasandur var í barnsaugum mínum þá var barnssálinni strax ljóst, því sem himininn var botn þess, því svo var kyrrðin mikij að ekki gáraði vatnið, og var því djúpið hið sama yfir og undir. Vatnið varð spegill himinsins. Þetta hefur verið mér þvi ævin- týralegra þar sem ég var bor- inn á háhesti af þessum gamla húsbónda mínum og fóstra. Ekki hafði verið hægt að koma boðum eftir hestum í sandinn, enda erfiðar ástæður heimafyr- ir eins og á stóð. Þessvegna naut ég þessarar ferðar alla leið heim í bæ á Gulai’ási á her&um Árna. Held ég alltaf að þessi vornótt með honum, hafi þegar ég fór að þroskast kennt mér að þekkja og meta hann, þennan dula og að mörgu ieryti _ sérkennHega bónda. Hana var þögull og kyrrð náttúrunn- ar var algjör. Þannig var hann ávalt þótt undir byltust þung- ar, hlýjar tilfinningar. Þetta Framhald á 7. síðu. rvðrcö&s Á Tíminn hefur nokkrum sinnum undanfarið minnt á „stjórn hinna vinnandi stétta, er fór hér með völd á árunum 1934—’38“ í dálkum sínum og íalíð valdaskeið hennar „mesta og glæsilegasta sigurinn sem þjóðin hefur unnið síðan hún hlaut sjálfstæði sitt“; minna má eklii gagn gera! Mikið heid-

x

Þjóðviljinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.