Þjóðviljinn - 31.10.1952, Blaðsíða 6

f) _ ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 31. október 1952
Grasamjólk — Saltsíld
Heitt kartöfiusalat
Grasamjólk: 1 1 mjólk og %
1 vatn er hitað saman í potti;
grösin tínd og þvegin úr köld-
urn vötnum og seinast úr heitu
vatni, látin út í, þegar sýður.
Soðiö er i 3-5 mín. %-l tsk.
sait og ein matskoið púður-
sykur.
Síldin er hæfilega útvötnuð,
hreinsuð og f’ökuð, skorin í
styklii og raðað á fat. Rauð-
rófusneiðar reistar yfir og heitt
kartöflusa’at (uppskrift í blað-
inu í gær) borðað með.
Afg. af síldinni er lagður i
edikslög og höfð á kvöldborðið.
V-----------------------------
Börn óttast vini
sína
Læknavísindunum hefur fleygt
fram síðustu árin og áratugina.
Þessar framfarir hafa ekki sízt
orðið börnunum til hjálpar. Marga
sjúkdóma, sem einkum lögðust á
á böm, er nú hægt að lækna;
barnadauði hefur stöðugt farið
minnkandi. Þó er það svo, að
f'est börn óttast læknana, vini
sína, öðrum fremur. Það stafar
m.a. af því, að nú á dögum
er ráðið við svo mörgum sjúk-
dómum nálstunga og innsprautun.
Nálstungan vex börnunum í aug-
um, þótt ílest íullorðið fólk láti
sig ekki um muna. Það er þvi
næsta eðiilegt að þau kveinki sér,
þegar farið er með þau til lækn-
is. — Þeir foreldrar eru líka
til, sem nota lækninn sem grýlu
á börn sín, hóta að kalla á lækn-
inn ef „þau hætti ekki þessum
látum, eða öskri, eða óþekkt".
Þannig a’a þeir upp ótta í börn-
unum, sem kemur þeim sjálfum í
ko’l, þegar þau þurfa á aðstoð
læknisins að halda.
Maturinn
✓
a
morgun

HEIMILISÞÁTTUR

Boro frá SvíþjóS
N (uðiirlandaþjóðirn-
ar, og þá sérstak-
lega Danlr og Svíar,
smíða mikið af
um, hentugum, létt-
um og fallegum hús-
gögnum og kemur
margt þaðan, sem
við mættum tak;>
okkur til fyri rmynd
ar. Það væri lika
æskilegt, að við
um hagað
leiðslu húsgagna
þannig að venjulegu
fólki sé eklrl ofviða
að kaupa það beztr
— Þetta lltla borð
sem sést hér á
myndinni er frá Sví
þjóð. Það getur bæði
staðið eitt sér, við
sófa eða rúm.
h'efur m.a. þann
kost að borðplatai
skagar innyfir rúmið.
iiarni Sen. staðfeslir ákærnna
Framhald af 3. síðu.
mönnum a5 lokum sýnt að
þama yrði um eilífðarrannsókn
að ^æða, og færðist að lokum
jþögn og hula yfir þetta stór-
mál. Þannig stóðu sakir enit
þegaf ég' lagði 'fyrirspumir
mínar fram fyrir tveimur vik-
um. Ég hafði þá spurt þá
Bæjarpósturinn
kúgun og afnám orlofs í góð-
an jarðveg. Eh að bjóða
landsmönnum almennt upp á
svona boðskap í sjálfu Ríkis-
útvarpinu það er sannarlega
fyrir neían allt velsæmi og
stofnuninni sízt til sæmdar-
auka.
Ég vildi rnælast til þess við
útvarpið að það léti flokks-
fundum -Framsóknar eftirleið-
is eftir erindi af' svipuðu tagi
og Gísli þessi flutti um kaup-
gjald og orlof í útvarpið fyrir
skemmstu. V;ð útvarpshlust-
endur afþökkum með öllu
svipaðar trakteringar. — Út-
varpshlustandi.
DAGSKRÁ
Alþingis í dag
Efrideild.
1. Ábúðarlög.
2. Hafnargerðir og lendíngar-
bætur.
3. Endurgreiðsla skatta af
efni til skipa.
STeðrideild.
1. Gengisskráning o. fl.
2. Búfjártryggingar.
3. Aukatekjur ríkissjóðs.
4. Stimpilgja'd.
6. Verkamannabústaðir.
6. Bæjanöfn.
7. Hlutatryggingasjóður búta-
útvcgsins.
8. Verðlag.
9. Sýsluvegasjóðir.
menn sem ég vissi -kunnugasta
og áhugasamasta um þetta mál
í stjómarflokkunum um gang
þess og vissu þeir ekki annað
en það væri enn i rannsókn
þeirri sem hafin var fyrir nærri
þr'efnur árum. 'Hins végaf h'e'f-
ur komið í 'jós eftir að ég
bar fram fyrirspurnimar að
málið var lengra komið en ætl-
að var. Guttormur Erlendsson
lögfræðingur hefur sem sé lok-
ið rannsókn sinni, og að henni
lokinni fól háttvirtur ráðherra
honum enn að taka málið til
me'ðferðar, og að þessu sinni
að kveða upp í því dóm. Taldi
dómarinn sína eigin rannsókn
sanna að engin þeirra atriði
sem rakin vom í upphafi vörð-
uðu við lög og samkvæmt því
sýknaði hann forráðamenn
S.I.F. af allri sök. Og nú mun
má.lið vera á lei'ð til hæsta-
réttar.
Þar sem þessi atriði hafa
nú komið í ljós þarf ég ekki
að ónáða hv. ráðh. við að
endurtaka þau. Engu að síður
væri mér þökk á að harni
skýrði frá niðurstöðum rann-
sóknarinnar í sambandi við
livert það atriði sem drepið var
á í upphafi þessa máls. Einnig
væri fróðlegt að fá um það
vitneskju livernig réttarrann-
sóknin var framkvæmíl, hvort
t.d. var lágt hald á bækur
S.I.F. k svipaðan hátt og gert'
var í máli Olíufélagsins h.f.,
en rannsókn þess átti sér mjög
hllðstæðan aðdraganda. Enn-
fremur hvort framkvæmd var
sjálfstæð rannsókn í Italíu og
Gr'kldandi og hvort yfirvöld
þar í löndum voru beðin um
aðstoð til að skýra málið til
fulls. Og að lokum er þess
að vænta að hæstvirtur ráð-
lierra skýri sérstaklega frá
því hver þau atriði voru í nið-
urstöðum rannsóknarinnar sem
hann taldi þannig vaxin að
sjálfsagt væri að dómstólarnir
skæru ú,- um þau.
Þessum fyrirspurnum um
framkvæmd rannscknarinnar
(þorði Bjarni Benediktsson ekki
að svara, heldrr greip til tryll-
ingsummæla þe;rra sem raldn
voru í blaðmu í gær).
Leifðn nú engn drcngur rninn. Mundu að kjötið er enn
skammtað í Englandi.
(Rudy Bass i NM, New York),
THEODORE DREISER:
293. DAGUR
það er allt og sumt“. Og Jephson fleygði sér niður í stól í
frakkamim og með hattinn á höfðinu og sagði: „Já, það er
einmitt það. Líkast. til hefur hann myrt hana þrátt fyrir
allt. En við mcgum ekki gefast upp. Hann stóð sig betur
en ég hafði gert mér vonir um“. Og Belknap bætti við:
„Jæja, ég skal reyna að halda eins sterka lokaræðu og ég
get, annað er ekki að gera“. Og Jephson svaraði þreytulega:
„Já. Alvin, þú hefur allan veg og vanda af því sem eftir
er. En ég verð víst að skreppa yfir í fangelsið og reyna
að liressa hann dálítið upp. Hann má ekki vera of njður-
beygður á morgun. Hann verður að bera höfuðið hátt, svo að
kviðdómendur sjái að hanu álítur sjálfan sig saklausan, hvað
sem þeir halda um sekt hans“. Og hann reis á fætur, stakk
höndum rn í vasann á síða vetrarfrakkanum og gekk. út í
dimman og ömurlegan vetrark.uldann til þess að taJa við
Clyde.
TUTTUGASTI OG SJÖUNDI KAFLI
Nú var aðeins eftir að yfirheyra ellefu vitni — fjögur
fyrir Mason og sjö fyrir Clyde. Eitt hinna síðarnefndu —■
A. K. Sword læknir frá Rehoteth — hafði af hendingu verið
staddur við Big Bit.tem daginn, sem lík Róbertu var flutt
inn í bátaskýlið, og nú lý&ti hann því yfir að hann hefði séð
líkið og rannsakað það, og honnm hefðu ekki virzt áverkarn-
ir meiri en svo, að þeir hefðu auðveldlega getað sta-fað af
því óviljahöggi sem Clyde sagðist hafa greitt henni, og aug-
ljóst hsfi verið, að ungfrú Alden hefði verið við.fulla með-
vitund þegar hún drukknaði — en ekki í roti, eins og sækj-
andmn vildi vera láta — og af þessum ástæðum fór Mason að
yfirheyra hann um læknisferil hans — sem var því miður
ekki sérlega glæsilegur. Hann hafði tekið próf í annars
flokics .æknaskóla í Oklahoma og hafði síðan stundað lækn-
ingar í smábæ. Og Samúle Yearsley, bór.di úr nágrenni Gun
Lodge, hafði elcið sömu leið og lík Róbertu hafði verið flutt
frá Big Bittem til Gun Lodge, og nú vann hann eið að því,
að hann hefði tekið eftir því þann sama morgun að vegurinn
var holcttur :— og Belknap, sem yfirheyrði hann, gat því
gefið í skyn að áverkarnir á andliti Róbertu og höfði hefðu
ekki miimkað við það. En vitni Masons mótmæltu þessu —
ökumaður Lutzbræðra sór þess dýran eið, að hann hefði ekki
orðið var við neinar ójöfnur eða holur á veginum. Og'
Liggett og Whiggam skýrðu frá því, að Clyde hefði í starfi
sínu í Griffithsverksmiðjunum verið árvökull, aðgætinn og
duglegur, að því er þeir fcezt vissu. Þeir liefðu ekki órðið
varir við neitt misjafnt í fari hans. Og ýmis fleiri vitni
skýrcu frá pví að hann hefði ævinlega verið kurteis, prúður
og stilltur í heim samkvæmum sem hann hefði tekið þátt i.
Hann lu-fði aldrei gert sig sekan um neina óhæfu þeim vit-
arilega. En vei — Mason gat fljótlega sannað að þeir hefðu
aldrei heyrt minnzt á Róbertu Alden eða samband Clydes
við hana.
Þegar búið var að skera úr öllum minniháttar deilumálum
kom röoln að Belkirap að segja lokaorðin til varnar Clyde.
í það vurði hann heilurn degi, og með nákvæmni og skarp-
skyggnr rakti hann hvert smáatriði og lagði áherzlu á allt
sem benti til þess, að Clyde hefði næstum óafvitandi hafið
þetta semband við Róbertu, sem hafði endað á svo örlaga-
ríkan hátt fyrir þau bæði. Hann var andleg og siðferðileg
raggeit, sem hafði búið við þröngan kost í uppvextinum og
þegir ýmsir áður óþekkti;- möguleikar virtust opnast honum,
hafði hið áhrifagjarna, ásthneigða, óraunsæja og draumiynda
eðli hans ekki þolað það Hann hafði ekki breytt réttilega
gagnva:t ungírú Alden. A því var enginn efi. En á hinn
bóginn hafði hann — eins og játning lians fyrir verjendum
hafði sýnt greinilega — ekki verið eins harðúðugur og mis-
kunnarlaus og sækjandinn reyndi að , telja háttvirtum kvið-
dómendi’m og áhevrendum trú um. Margir hefðu verið miklu
mis'kunnarlausari i ástalífi sínu en þessum unga manni hefði
nokkru sinni dottið í'hug. og þeir hefðu ekki verið hengdir
fyrir það. Og þegar kviðdómendur ættu nú að taka afstöðu
til þess hvort þessi ungi maður hefði í raun og veru framið
þennan glæp, sem hami var ákærður fyrir, væri það mikils
virði að þeir létu ekki b’ek'kjast af göfugri meðaumkunar-
kennd ineð veslings stúlkunni, sem hafði þjáðst svo mjög
vegna ástar sinnar, á þessum unga manni, og felldu af þeim
sökum þann úrskurð að ungi maðurinn reyndist sekur um
þetta óhæfuverk, rem á hahn var borið. Og sýndu ekki allir
annarri mannveru grimmd þegar um ástarmál var að ræða,
var nokkur saklauí- af þvi?“ ■
Og síðan kom löng skilgreining á því, að sannanimar væru
ekki fullnægjandi — enginn maðnr hefði séð eða heyrt Iiann
glæp, sem fullyrt var að hefði verið framinn, en Clyde hefði