Þjóðviljinn - 22.11.1952, Qupperneq 5

4) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 22. nóvember 1952
Laugardagur 22. nóvember 1952 — ÞJÓÓVILJINN — (5
þJÓflVIUINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistafiokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
' Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfi Ólafsson,
Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg.
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 16
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
V_______________________________________________________✓
Samfylkingin verður að halda áfram
Morgunblaðið heldur enn áfram í gær hótunum sínum í garð
verkafólks sem bundizt hefur samtökum til að knýja fram
einhverjar lágmarksbætur á kjörum sínum. Það tafsar enn í
gær á fyrri ummælum sínum og segir að sigur verkafólks í
kjarabaráttunni muni verða ,,til þess að ríkisstjórnin verði á
eftir knúin til óvinsælla ráðstafana, svo sem gengislækkunar
• eða annars, sem ekki er betra“.
Það er ástæða til að fagna því að Morgunblaðið vekur svo
eftirminnilega athygli Islendinga á því vasidamáli að eitt er að
knýja fram sigra I tímabundinnj kjarabaráttu, annað að halda
þeim. Með nógu víðtækum og sterkum samtökum, eins og þeirri
glæsilegu samfylkingu 60 verkalýðsfélaga sem nú hefur tekizt
að skapa, er vís sigur í átökum við auðmannaklíkuna, en hitt
er pólitískt vandamál að koma í veg fyrir að sigrunum verði
rænt aftur. En það vandamál er ekki s.ður brýnt en sú mikla
sókn sem nú er hafin.
Hótanir Morgunblaðsins eru digurbarkalegar, en allur almenn-
ingur skyldi minnast þess að þær verða því aðeins framkvæmdar
að þrífloikkaklíkan fái til þess nægilegan styrk í næstu þing-
kosningum, að sama fólkið sem nú er að hef ja stórbrotna kjara-
haráttu kjósi næsta sumar ræningjana sem segjast ætla að lækka
gengið, koma á óðri verðbólgu og skerða kjörin að miklum mun
frá því sem nú er. Þetta er staðreynd sem hver einasti laun-
þegi verður að horfast í augu við, einmitt nú þegar kjarabar-
áttan er r.ákomnari en nokkru sinni fyrr.
Samfylking sú sem nú l.efur verið sköpeð sýnir gleggst hversu
geysilegt og ómótstæðilegt afl verkalýðshreyfingin er í íslenzku
þjóðlífi, en það er mikil blindni að þetta afl skuli tvístrast í
allar áttir þegar kjósa á þá menn sem fara eiga með stjórn
Jandsins og að vérulegur hfuti alþýðunnar kjósi einmitt þá
sem hafa það að yfirlýstri stefnu að ræna og rupla öllu því
sem samtökin ná eftir harðvítuga baráttu.
Þetta eru engin ný sarmindi, en þau mætju nú vera flestum
ljósari en nokkru sinni fyrr; Sósíalistaflokkurinn og Þjóðvilj-
mn hafa brýnt þetta fyrir íslenzkri ?.lþýðu alla tíð. Fyrir
kosningar 1946, þegar sósíalistar höfðu tryggt þjóðinni betri
lífskjör en dæmi eru til og öruggari og bjartari framtíðarmögu-
leiika, var almenningi sýat fram á það með ljósum rökum að
úrslit kosninganna myndi- skera úr um bað hvort nýsköpunar-
stefnunni yrði haldið áfram eða hvort nýtí valdaskeið afturhalds-
klíkunnar myndi hefjast, og það var r.ákvæmlega rakið hver
þróunin myndi verða ef Sósíalistaflokkurinn stóryki ekki fylgi
sitt. Það var ekki hlustað á þessar röksemdir rema af hluta
þjóðarinnar, fylgi flokks.ns jókst allt of lítið, og varnaðarorðin
rættust eins hörmulega og eftirminnilega og sagt hafði verið
fyrir.
Fyrir kosningar 1949 endurtók sama sayan sig. Sósíalistaflokk-
urinn lagði á það megináhezlu að kosningabaráttan væri kjara-
barátta, ekki síður mik'lvæg en sókn sú sem nú hefur verið
tryggð, og sagði fyrir að framundan væri æ ömurlegra tímabil
atvinnuleysis, verðbólgu og gengislækkunar ef þríflokkarnir
héldu aðstöðu sinm. Þeir héldu henni og reynslan hefur leitt
í ljós að ekkert var ofmælt í frásögn sósíalista.
Það er íslenzka þjóðin sjálf sean með pólitisku vanmati
he'fur kallað yfir sig þær þrengingar sem nú móta líf hvers al-
þýð'umanns og það er ekki lengur nein afsökun að þríflokkarnir
lofa fögru meðan |>eir hyggja hvað fláast: það er ekki hægt að
Játa draga sig á fölskum loforðum endnlaust, og það er ekki
sæmandi fyrir jafn stjórnmálaþroskaða þjóð og Islendinga að
láta pólit’ska loddara leika sér á sama hátt í einum kosningum
af öðrum.
Einmitt nú, þegar Morgunblaðið hótar af fulíkomnu blygð-
unarleysi ,,óðri verðbólga" og „gengislækkun eða öðru sem ekki
er betra“ þarf íslenzkur verkalýður að gera sér ljóst að sam-
íylkingin verður að halda áfram, það verður að beita henni á
nákvæmlega sama hátt á stjórnmáiasviðmii til að tryggja að
Srgrum hinnar faglegu baráttu verði ekki rænt margfaldlega á
iiý. Að öðrum kosti er ísteozk alþýða að bjéða ræningjunum að
rýja sig.
V. R. og verkamenn
— tvæi vísur —
SÍÐAN NÚVERANDI stjórn
Alþýðusambands Islands tók
við hefur hver forsmánin rek-
ið aðra af hennar hendi gagn-
vart verkalýðssamtökunum,
enda þurfti enginn að búast
við öðru af þeim þremenning-
unum, Helga Hannessyni, Jóni
Sigurðssyni og anga skinninu
honum Steina. Mér finnst það
furðu gegna, að verkamenn
skuli hafa trúað þessum
mönnum fyrir málum sínum
jafn þékktir sem þeir voru að
endemum í verkalýðsmálum.
Nú ætlar þessi stjórn, foringj-
ar verkalýðssamtaka landsins,
að taka Verzlunarmannafélag
Reykjavíkur inn í sambandið,
og á það að h'afa 13 fulltrúa
á næsta Alþýðusambands-
þingi. Hvar eru takmörkin
fyrir því, verkamenn góðir,
hvað bið látið bjóða ykkur?
Ætlið þið að láta þessa þjóna
auðvaldsins eyðileggja með
— rauð jól og hvít
mikill verðmunur
öllu samtök ykkar. —
verandx verkamaður.
Fyrr-
MARGT GENGUR nú á móti
veslingg drengjunum sem
komnir eru til þess að verja
þetta harða land gegn skelf-
ingu sinmar eigin sjálfsbjarg- KONA SKRIFAR: í benja-
arviðleitni, sósíalismanum. Nú mínsku auraleysis og skamin-
einnig til að vekja athygli á
skáldinu Guðmundi Böðvars-
syni og bók hans og tek hér
tvær vísur úr mansöng sem
sýnishorn:
Mútur bjóðast, böðlar trylla.st
blása í glóðina.
— Ert þú þjóð mín ekki að
villast,
út í móðuna?
Grimmur heimur hlær og
lokkar
heiðar-feiminn álf.
En hver mun geyma arfinn
okkar
ef við gleymum sjálf?
★
AB
blaðið segir í gær í frétt
um löndunardeiluna í Giimsby:
„Löndunardeilan kom til tals
í brezka þir.ginu í gær og vildu
nokkrir þingmenn fá stjórnina
til þess að banna íslenzkum
togurum að landa í Englandj
meðan deilan stæði yfir“. Þessp
ágæta fréttablaði hefur sem sé
ekki tekizt að afla sér vitneskju
um hvar í flokki þessir þing-
menn eru. Væntanlega bæta
þeir þó fyrir vanþekkingu sína
í dag, og skýra frá því, að þetta
voru þingmenn Verkamanna-
flokksins, — hins ágæta
,bræðraflokks“ — sem vildu að
stjórnin tæki sem virkastan
þátt í kúgunarárásum brezka
útgerðarauðvaldsins á íslenzku
þjóðina.
. •
VIORGUNBIA.ÐIÐ fagnar ís-
enzku Kinaförunum í gær með
stórri forsíðufyrirsögn: „Mestu
iryðjuverk mannkynssögunnar
—verk kommúnista. 14.000.000
nauna teknar af lífi í Kína síð-
istu ár“. Ekki getur blaðið
leimilda að þessari merku
’regn sinni, enda er það auka-
itriði. Hitt er aðalatriðið að
Vlorgunblaðsmenn eru nú tekn-
r til við að útrýma kinversku
ijóðinni á sama hátt og öllum
búum Sovétríkjanna var út-
’ýmt á ndkkurra ára fresti í
lál'kum þess blaðs í eina
ið. Og menn skulu ekki kippa
ípp við það þótt Morgunblaðið
ærði að nefna háar tölur
iverju sinni, — 14 milljónir eru
ilgert lágmark — Kínverjar
ru nærfelt 500 milljónir tals-
ns, og það duga engin vett-
ingatök við að útrýma þeim af
firboði hnattarins á skjótum
íma. Við sjáum til hversu
íörgum Morgunblaðinu tekst
ð tortíma fyrir næstu kosn-
ingar.
'IMMTU síðu Vísis í gær
lur með stærsta letri blaðs-
þessi fyrirsögn stafrétt:
jfstæði íslands — viðreisn
ids“. Setjaravélarnar í Fé-
irentsmiðjunni ieika sjálf-
ið á sama hátt og aðstand-
,r blaðsins. — Á forsíðu
i blaðs er eiadálka frétt
réttarhöld yfir landráða-
num í Prag, og lýkur henni
ssum orðum: „Þjóðviljan-
áðist að geta um þessi rétt-
ld í morgun". Vísismönn-
íefur auðsjáanlega láðst að
er veðurstofa þeirra búin að
sjá fram í tímami og niður-
staðan er sú að
jafnvel jólin verði
rauð. Því í ó-
sköpunum hraða
þeir sér ekki heim
og kalla jólasvein-
ana fyrir óamer-
ísku nefndina fyr-
ir að hafa jólin ekki hvít?
★
ATLI SKRIFAR: I tilefni af
því að ljóð Jóhannesar úr
Kötlum birtist í Bæjarpóstin-
um fyrir skömmu langar mig
skrifuðu „frétt“ sína, því hér i
blaðinu var sagt frá réttarhöld-
unum í tveggja dálka frétt,
mun ýtarlegri en frásögn Vísis.
Hins vegar gefur þetta lær-
dómsríka mynd af vinnubrögð-
um Vísis, heimildanotkun 'og
heiðarleili.

AB-blaðið hefur verið að burð-
ast við það af veikum mætti
að þykjast styðja kröfur þeirra
60 verkalýðotelaga sem sam-
fylkt hafa til kjarabaráttu.
Ráðamenn blaðsins geyma hins
vegar næst hjarta hið forna
kjörorð Emils Jónssonar:
„Verkfallshótun kommúnista er
glæpur". í samráði við það
lagðist atvinnurekandinn Jón
Axel gegn því í bæjarstjóm í
fyrradag að samið yrði um kröf
ur verikalýðsféilaganna og beitti
þar nákvæmlega sömu rök-
semdum.og hitt íhaldið.
. •
AB-blaðið skýrir í gær frá því
að bandarískir auðmenn vilji
kaupa Árnasafn fyrir „hvorki
meira né minna en 100 millj-
ónir dollara" og bætir við með
greinilegri ákefð: „en það er í
degi alls þess sem við eiguin
helgast er betra að hafa gát
á, þegar ráðizt er í að kaupa
t. d. skó. Nýlega ætlaði ég að
kaupa strigaskó og fór í Skó-
búð Reykjavíkur og voru mér
sýndir skór á 66 krónur. Mér
datt í hug að leita annarsstað-
ar og þar kostuðu samskonar
skór 46 krónur. Ég lét það
gott heita og fór ekki víðar
en mikill þótti mér verðmun-
urinn þótt skammt væri milli
búða. Tilefni brefs þessa er að
vara folk við að kaupa endi-
lega í fyrstu búð sem komið
er inn ?.
íslenzkum peningum meira sn
hálfur annar milljarður króna.“
Skyldi ekki koma áférgju-
glampi í augun á fleirum sem
látið hafa allt það falt sem ís-
lenzku þjóðinni er helgast ?
Það er alltaf hjákátlegt að
sjá á prenti myndir af kunn-
um mönnum og undir þeim
nöfn á allt öðru fólki en ber
það andlit, sem á pappírinn hef-
ur verið fest. Slik glappaskot
vekja alltaf lúmskan grun um
það að þekkingu hlutaðeigandi
blaðamanna á þeim efnum, sem
þeir þykjast færir til að fræða
fjölmennan lesendahóp um, sé
töluvert ábótavant. Af öllum
blöðum, sem Þjóðviljanum eru
kunn, eru Morgunbla'ðið og
Tíminn gjörnust til að fremja
svona hausavíxl. Til dæmis
skartaði Harold Stassen i ræðu-
stól í Tímanum daginn eftir
forsetakosningarnar í Banda-
rikjunum en undir myndinni
stóð að þarna sæju menn á-
sjónu hins sigursæla forseta-
efnis, Dwight Eisenhower. Og í
gær birtir Morgunblaðið á for-
síðu mynd af Charles Edwani
Wilson, fyrrverandi forstjóra
General Electric raftækjaverk-
smiðjanna, og segir lesendum
sínum að þar megi þeir líta
Charles Erwin Wilson, for-
stjóra General Motors bíla-
smiðjanna, sem Eisenhower hef-
ur tilkynnt að hann muni gera
að landvarnaráðherra!
Síðan ,,varnarsamningurinn“
milli íslands og Bandaríkjanna
var gerður, hinn 5. maí 1951,
og Island var aftur hernumið
af amerískum her, er nú liðdð
eitt og hálft ár.
Höfúðástæður þess, að flm.
þessa frv. telja fullkomlega
tímabært að segja honum upp,
eru þessar:
IÞað hefur sýnt sig, að sá
a ótti, sem kann að hafa ver-
ið ríkjandi í hugum allmargra
þingmanna, sem tóku á sig á-
byrgð á samningsgerðinni og
hernáminu, sem henní fylgdi,
um að ný heimsstyrjöld væri að
skella á í maí 1951 og mundi
hún hefjast með vopnaðri árás
á ísland, var ástæðulaus með
öllu, heiiaspuni einn og blekk-
ing, sem viss öfl höfðu reynt
að ala á og koma inn hjá þáng-
mönnum, er voru kallaðir sam-
an til leynifundar til þess að
samþykkja hernámið að þjóð-
inni forspurðri, þvert ofan í
stjórnarskrá landsins og þvert
ofan i allar þær yfirlýsingar,
sem þjóðinni voru gefnar 1949
og áður, um, að aldrei skyldi
koma til hersetu á Islandi á
friðartímum.
Það er því ljóst nú, að
samningurinn var gerðup á
fölskum forsendum. Þingmenn
voru fengnir til að samþykkja
hann með blekkingum um yfir-
vofandi heimsstyrjöld, sem
ekki hefur komið og er nú ó-
líklegri en nokkru sinni fyrr
vegna sívaxandi máttar og á-
hrifa friðaraflanna í heiminum.
II
Það hefur sýnt sig svo
l <» átakanlega, að ekki þarf
að lýsa því, að sá ægilegi háski,
sem sjálfstæði þjóðarinar, ís-
lenzkri menningu og tungu og
siðferði uppvaxandi æskulýðs
er búinn af hemámi Islands af
hálfu erlends stórveldis og
setu þúsunda erlendra her-
manna rétt við bæjardyr höf-
uðborgarinnar og í henni
sjálfri, er jafnvel miklu meiri
en menn gerðu sér grein fyrir,
áður en hið nýja hernám hófst
fyrir einu og hálfu ári.
mSamningurinn sjálfur og
• .-viðbótarsamningur sá,
sem honum fylgdi, hefur verið
vanefndur og þverbrotinn af
hálfu hins erlenda samningsað-
ila, Bandaríkjanna. I honum og
málamyndaákvæðum hans hef-
ur ekki reynzt neitt hald gegn
þeim hættum, sem af herset-
unni stafa.
Bandaríkin lofuðu þvi há-
tíðlega í samningnum sjálfum
að framkvæma skyldur sínar
samkvæmt honum þannig að
jstuðla svo sem frekast mætti
verða að öryggi íslenzku þjóð-
arinnar og hafa ávallt í huga,
hve fámennir Islendingar eru.
Og enn fremur lofuðu þeir, að
Uppsögn hernámssamningsins, sem gerðnr vai á fölskum forsendum
með blekkingum og í blekkingaskyni og auk þess hefur revnzt
gersamlega haldlaus gagnvart hinum erlenda samningsaðiía er
• •
VORN ISLENDINGA
eftir að öll þjóðin hefur fordæmt framkomu hernámsliðsins og
reynslan hefur fært henni heim sanninn um hina geigvænlegu hættu
af dvöl þess hér á landi og þá ómótmælanlegu staðreynd. að hún er
jafn óþörf og hún er háskaleg
ekkert ákvæði samningsins
skyldi skýrt þannig, að það
raskaði úrslitayfirráðum Is-
lands yfir íslenzkum málefnum
(8. gr. samningsins).
Þessi loforð hafa verið efnd
þannig, að íslenzkir menn og
konur geta ekki lengur verið
örugg fyrir árásum, líkams-
meiðingum og nauðgunartilj-
raunum amerískra hermanna
á opinberum skemmtistöðum, á
götum úti eða jafnvel í híbýl-
um sínum,
Bandaríkin sýna tillitssemi
sína til fámennis íslendingá
Éinar Olgelrsson, Ásh
mundur Sigurðssou,.
Jónas Árnason, Sig-
urður Guðnasou, Lúð-
vík Jósepsson og Áki,
Jakobsson gera grein fyrlr
frumvarpi sipu um tafar-
lausa uppsögn liernámssamn-
ingsins.
með þeim hætti að láta þús-
undir hermanna flæða yfir
Reykjavík á nótt sem degi,
stórauka húsnæðisvandræðiii
þar með því að yfirkaupa leigu
húsnæði handa yfirmönnum
hersins, sem þykir þægilegra að
búa hér með fjöiskyldur sín-
ar en á Keflavíkurflugvelli,
taka heilar hæðir íbúðarhúsa
eða.heil hús á leigu fyrir einka
skemmtistaði hermanna og ó-
lifnaðarbæli og koma þannig
því óorði á höfuðborg Islands
úti um heim, að spilling og ó-
lifnaður sé hér meiri en dæmi
séu til, þar sem verst er í stór-
borgum (sbr. umraæli ameríska
herprestsins á Keflavíkurflug-
velli í viðtali við erlent ’blað)..
I 4. gr. viðbótarsamningsins
um réttarstöðu liðs Bandaríkj-
anna og eignir þeirra er ákveð-
ið að hermenn í hemámsliðinu
skuli vera einkennisklæddir. ;
Þetta ákvæði hefur verið
þverbrotið af sjálfri yfirstjórn
hernámsliðsins, beinlínis í þeim
tilgangi að auka varnarleysi og
öryggisleysi Islendinga fyrir
hættum hernámsliðsins.
Þegar allt framferði her-
námsliðsins og yfirgangur hér
í bænum keyrði svo úr hófi, að
það hafði vakið réttmæta reiði
og fordæmingu alls almennings
í landinu og alveg sérstaklega
reykvískra borgara, sem urðu
að horfa upp á það og þola
daglega, greip herstjómin sjálf
til þess ráðs að birta auglýs-
ingu í aðalstöðvum hersins þess
efnis, áð hermenn skyldu af-
klæðast einkennisbúningum sín-
um á ferðum sínum í Reykja-
vík.
Þetta tiltæki herstjórnarinnar
hér mun vera algert einsdæmi
og ekki eiga sér nein fordæmi
jafnvel þar, sem amerískt her-
námslið dvelur í sigruðum lönd
um, en það er alkunn stað-
reynd, að amerískir bernxenn
eru alls staðar óvinsælir og
illa liðnir, hvar sem þeir dvelj-
ast utan heimalands síns, og
hafa alls staðar fulla ástæðu
til að dylja einkenni hers síns
og þjóðernis. En hér á að
heita svo, að þeir dveljist sam-
kvæmt gerðum sanmingi við
varnarlausa smáþjóð, allsendis
óvana hermennsku og vopna-
burði. I samninginn vantar að
vísu öll skýr ákvæði til vernd-
ar Islendingum sjálfum í við-
skiptum þeirra við hernámslið-
ið, og var rækilega bent á það
af sósíalistum í umræðum uni
samninginn hér á Alþingi. En
þegar samningsákvæði eins og
það, að hermenn í hernumdu
landi skuli bera einkeonisbún-
ing hers sins til aðgreiningar
frá innlendum mönnum, er
jafnvel þverbrotið opinberiega
af yfirstjóm hersins, einmitt
þegar það er orðin krafa al-
þjóðar, að reglur séu settar til
að reisa rönd við spillingará-
hrifum, sem af hemum stafa,
þá er það augljóst, að í slíkum
samningi er engin vöm eða
vemd og að hann er óþolandi,
enda hefur því meira að segja
verið haldið fram af þeim, sem
lengst ganga í þjónustuseminni,
— A’þýðublaðinu og utanríkis-
ráðherranum, — að engin ís-
lenzk lög séu til og engin lög
heldur hægt að setja (!), sem
reisi fullnægjandi skorður við
flakki óeinkennisbúinna amer-
ískra dáta utan samningssvæð-
anna svokölluðu, t. d. í höfuð-
stað íslands.
En sú vörn er þó til, eft-
ir að öll þjóðin hefur for-
dæmt franvkomu hernáms-
Liðsins og reynslan hefur
fært henni heim sanninn
um hina geigvænlegu hættu
af dvöl þess hér á land't og
þá ómótmælanlegu stað-
reynd. að hún er jafnóþörf
sem hún er háskaleg, að
segja upp þessum samniugi,
sem gerður var á fölskuin
forsendum, með blekkingum
og í blekkingarskyni, en
auk þess hefur reynzt ger-
samlega haldlaus gagnvart
hinum erlenda samningsað-
ila.
Bandaríkin hafa brotið alla
samninga við íslendinga
Sá samningaðili, Bandaríki
Norður-Ameríku, hefur nú sýnt
Islendingum það með fram-
kvæmd fjögurra milliríkjasamn
inga, hvernig hann heldur gef-
in loforð og gerða samninga
við eina af minnstu og varnar-
lausustu þjóðum heimsins:
.1. I herverndarsamningnum
frá 1941 lofuðu Bandaríkin að
hverfa burt frá Islandi með all-
an herafla sinn á landi, í lofti
og á sjó þegar að ófriðnum
loknum.
Bandaríkin sviku þetta há-
tiðlega loforð, neituðu að
hverfa burt héðan með her
sinn og kröfðust árið 1945 her-
stöðva á Islandi til 100 ára.
II. Þau neituðu að falla frá
herstöðvakröfunum og fengu
Keflavíkursamninginn árið
1946. Hver einasta grein þess
samnings, sem til framkvæmda
gat komið, var þverbrotin þau
5 ár, sem hann gilti.
III. Árið 1949, þegar Island
var tekið í Atlantshafsbanda-
lagið, gaf utanríkisráðherra
Bandaríkjanna út hátíðlega yf-
irlýsingu „í embættisnafni fyr-
ir hönd Bandaríkjanna og fyrir
hönd allra bandalagsþjóðanna“,
þéss efnis, að „það skyldi
aldrei koma til mála, að fram
á það yrði farið við Islendinga
að hafa erlendar herstöðvar á
Islandi .á friðartímum“. Þannig
orðað flutti utanríkisráðherra
Islands (einnig í embættis-
nafni) þetta hátíðlega loforð
Bandaríkjanna til Alþingis Qg
íslenzku þjóðarinnar, þegar
verið var að fá okkur í At-
lantshafsbandalagið í marz
1949.
Þetta loforð, sem auðvitað
átti að hafa samningsgildi og
var samningur í sjálfu sér, var
haldið svo, að í mai 1951, var
herstöðvanna krafizt og þær
teknar.
IV. Um það var gerður
Framhald á 6. síðu.
Lögbrot stjórnar V.R.
Hann þokaðist frá landi. Þavinn fór á
hreyfingu og kitlaði hann á skrokknum.
Harrn kveiákaði sér enn á ný, gekk eftt
skref fram o<r leit síðan til baka.
Hodsja Nasreddin las þögla bæn i augum
hans, en lét sem hann sæi hana ekki: að
h'jfa okraran,úm þýddi þjáningar fyrir þús-
undir fátækra manna. — Út í tjörnina!
Lengra, lengra, heiðraði Tsjafar, sagði
Hodsja Nasreddín. Láttu vatnið leika um
eyru þín, annars mun, mér eltki takast að
lækna þig. Svona nú, svolítið lengra!
Og ennþá nokkur skref! — Blob, sagði
okrarinn og hvarf í vatnið. Blob, endurtók
hann er hann koia upp aftur; sökk síðan
öðru sinni.
Það er orðinn næstum dag-
legur viðburður að stjórn V. R.
brjóti log félagsins.
Það er alkunna hvernig
stjómin og fundarstjóri hennar
Lúðvík Hjálmtýsson (Polli).
braut öll fundarsköp og lög fé-
lagsins á aðalfundi þess.
Þar neitaði stjórnin og Polli
að gefa upplýsingar um þá
menn er stjómin hafði meinað
inngöngu í félagið, en sam-
kvæmt 6. gr. laga er hægt að
áfrýja slíkum stjórnarsam-
þykktmn til félagsfundar.
Á fundinum glejrmdi Polli
ennfremur að bera upp til sam-
þykktar alla þá sem samþykkt-
ir höfðu verið á stjórnarfundi
inn í féíagið og lesnir voru upp
á fundinum.
Á sama fundi skaut Polli
Þorsteini Péturssyni fram fyrir
aðra ræðumenn er búnir voru
að biðja um orðið og sleit síð-
an fundi.
Á sama fundi var samþykkt
að breyttum lögum í félaginu
leitaði stjórn félagsins inn-
göngu í A, S. I. fyrir hönd fé-
lagsins. Stjórn félagsins hefur
hins vegar ekki enn boðað ti!
framhaldsaðalfundar í félaginu
til þess að breyta lögunum, en
sótt um inngöngu í A. S. I. að
óbreyttum félagslögum, með
alla heildsalana og kaupmenn-
ina innan borðs.
Stjórn féiagsins auglýsir síð-
an fulltrúakjör til 23. þings
A.S.Í., semur reglur um það, er
kjósa skal eftir, skipar kjör-
stjórn, en ekkert af þessu hefur
neina stoð i lögum félagsins pg
vald stjórnarinnar til þess að
setja reglur eða lög í félaginu
ekkert, heldur er það einungis
verkefni aðalfundar.
Þessi ólöglega kjörstjórn
semur síðan kjörskrá fyrir fé-
lagið eftir eigin höfði er hún.
hyggst láta kjósa eftír, en inn
á henni úir og grúir af nöfn-
um þekktra heiidsala, kaup-
manna, bankastjóra o. fl. Þeir
eiga sem sagt að hafa atkvæðis-
rétt um að kjósa fulltrúa á
þing A.S.Í.!
Þegar stjórn V R. hefur frain-
ið slík lögbrot sem þessi ætl-
ast hún til þess að meðlimir
félagsins stilli upp í félaginu á
móti henni og gerist þannig
samsekir henni í lögbrotunum.
Er til meiri ósvífni en þetta?
Væri ekki hyggilegra fyrir
stjórnina að líta í sinn eigin.
barm og efna til getrauna inn-
an stjórnar V. R. um' það hvar
stjórn V. R. hafi komizt næst
því að halda lög félagsins.
Sleppt skal að sinni garm-
inum honum Katli, þ.e.s. stjórn
launþegadeildarinnar, sem í
einu og öllu stælir stóra bróður
í lögbrotum og brotum á fund-
arsamþykktum, en þeir spurðir
að því hvað dvelji þá að haida
fund í félaginu, sem margsinn-
is er búið að óska efiir og á-
kveða með fundarsamþykktum.
að halda.
V. E,-féiagi j