Þjóðviljinn - 18.01.1953, Blaðsíða 5

4) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 18. janúar 1953
Sunnudagur 18. janúar 1953 — ÞJÓÐVILJINN —,(5
þlÓOVIUINN
btgefandl: Sajnelnlngarflokkur alþýðu — Sósíalistéiflokkurinn.
Rltstjórar: Magnus Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamonn: Á.smundur Sigurjónsson, Magnúa Torfi Ólaísson,
Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Kitstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: 'Skólavörðustíg.
19. — Simi 7500 (3 línur).
Áakrlftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavik og nágrenni; kr. 16
annars staðar é iandinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f
Kjarabarátta og sésíalismi
Hinn nýi ritstjóri AB-blaðsins hefur í gær fundið í fórum
fyrirrennara síns gamla forustugrein sem nefnist „Kjarabætur
og kommúnismi“ og, hann lætur ekki á sér standa að birta hana
með mikilli velþóknun. Efni hennar er það að íslenzkir sósíal-
istar séu andvígir öllum kjarabótum; þeir vilji að almenningur
búi við sem mesta éymá og sem algerast volæði; það telji þeir
i.auðsynlegasta forsendu í baráttu sinni fyrir sósíalistískum
þjóðfélagsliáttum.
Það þarf ekki ncina smávegis óskammfeilni til að halda slík-
um kenningum fram opinberlega, og sá ritstjóri sem telur slíka
lokleysu prenthæfa, er ekki stenkur á svelli dómgreindarinnar.
i5ú staðreynd er öllum öðrum kunnari í íslenzkum stjórnmálum
að það eru einmitt sósíalistar sem haft hafa forustu í allri kjara-
baráttu alþýðu allt f.rá upphafi starfsemi sinnar og náð mjög
stórfelMum árangri. Aldrei hafa kjör almennings verið bætt á
jafn víðtækan hátt og á meðan sameiningarmenn stjórnuðu
alþýðusamtökunum og sósíalistar mótuðu stefnu ríkisstjómar-
Innar í hinum veigamestu atriðum. Þá tókst að skapa íslenzk-
ron verkalýð þau líí'skjör að óvíða verða fundin sambærileg
dæmi, og með nýsköpun atvinnulífsins var lagður grundvöllur
að áframhaldandi sókn til batnandi lífskjara. Einmitt á þeim
árum sýndu sósíalistar í verki. hvernig þeir vinna að málefnum
þjóðarinnar og sýndu allri alþýðu livernig hægt er að stjóma
.landinu í liennar þágu. Áhrif þessa tímabils voru svo stórfelld
að þeirra gætir enn þrátt fyrir sex ára afturhaldstímabil þrí-
flokkanna.
Síðan inniendu og erlendu afturlialdi þótti sá kostur vænztur
að koma í veg fyrir afskipti sósíalista af stjórn landsins og þrí-
fiokkarnir sameinuðust um þá stefnu, hafa sósíalistar stjórnað
vörn alþýðunnar gegn hinum sívaxandi árásum auðstéttarinnar.
Þeir hafa. haft forustu í allri kjarabaráttu verkalýðssamtæk-
arnia, þeir hafa flutt hagsmunamál alþýðusamtakanna á Alþingi
og í bæjarstjórnum og þeir hafa einnig náð stórfelldum árangri
í þessari baráttu. Síóasta dæmið er desemberverkföllin miklu,
sem mæddu langsamkga mest á félögum þeim sem sameiningar-
menn stjóraa; og AB-blaðið hefur getað fundið sósíalistum það
eitt til föráttú í verxföllunum að þeir hafi viljað knýja fram
meiri kjarabætur en fengust!
Það væri hægt að skrifa stórar bækur um kjarabaráttu sósíal-
ista á ýmsum sviðum þjóðlífsins á þessu tímabili, og það verður
eflaust gert síðar. Hitt er svo rétt hjá. AB-blaðinu að „borgara-
legt þjóðfélag hefur síður en svo verið tekið í sátt af þeim“ —
en það telur AB-blaðið einn versta ijóðinn á ráði sósíalista.
Sósíaiistum er það fullkomiega ijóst að enginn endanlegur árang-
ur fæst af kjarabaráttu alþýðunnar nema með nýjum þjóðfé-
lagsháttum, sósíalisma. Sósíalistaflokkurinn liefur aldrei misst
sjónar af því marki, en liann telur einmitt að skelegg og mark-
viss ikjarabar-átta sé leiðin að markinu og opni alþýðunni þann
skilning á þjóðfélaginu sem er forsenda sigurs.
En þessu er öðruvisi farið með AB-flokkinn. Hann hefur fyrir
iöngu kastað öllum sósíalisma fyrir borð og er í fyllstu sátt
við borgaraiegt þjóðfélag. Og um leið hefur áhugi hans á kjara-
bótum farið veg allrar veraldar. Hlutverk hans hefur nú um
langt skeið verið það að samlaga verkalýðsbaráttuna hagsmun-
um og stjórn auðstéttarinnar. Um alllangt skeið hafði þessi
ílokkur meira að segja forustu fyrir einni óvinsælustu aftur-
haldsstjórn sem þjakað hefur þjóðina og barðist þá gegn hverrí
sókn aiþýðusamtakanna af fylista fjandskap. Afþví gat
hann sér slikar óvineæidir að honuro hefur verið fengið annað
hlutverk um skeið, en það breytir þó i engu því meginverkefni
hans að aölaga verkalýðsbaráttuna vilja ráðandi stjómarvalda;
því liefur hann verið trúr í öllum átökum og nxi síðast í desem-
berverkföllunum.
Ailt eru þetta staðreyndir sem blasa, við hverjum manni,
enda eykst sósíalistum stöðugt fylgi innan verkalýðshreyfing-
arinnar eins og t, d, kom glöggt frajn í alþýðUsambandskosn-
ingunum í haust. Hks vegar vex upplausnin innan AB-fiokks-
ins; öllum. forráðamönnum var sópað fyrir borð í haust og
nýja forustajr virðist ekki vita sitt rjúkandi ráð um neit.t. Blík
<jru örlög þeiri'a sem avikja hugsjónir sónar.
Snjór — Svikinn þvottapottur
NÚ BÓLAR loks á því að
yngstu borgararnir fái ósk
sína uppfyllta. Að hætti
reyndra veðurspámanna eru
þeir farnir að gá til veðurs á
morgnana og það er farið nið-
ur í ikjallara eða út í hjall og
hugað að sleðum og s’kíðum.
Það er loksins kominn alvöru-
vetur með snjó, nokkuð sem
þeir voru næstum búnir að
gleyma síðan í fyrra. Það sem
einum búmanni finnst hið
mesta góðæri finnst öðrum
bara frat. Snjólaus vetur er
ómark. Og senn verður hlegið
dátt niðri á Arnarhóli eða
inn í Ártúnsbrekku þar sem
rjóðir borgarar fá sér hverja
bununa af annarri í hinum
langþráða snjó.
★
KONA EIN kom að máli við
Bæjarpóstinn og sagði farir
sínar ekki sléttar. Fyrir all
löngu síðan keypti hún raf-
magnsþvottapott hjá Nýju
Blikksmiðjunni í Reykjavík Er
hún fór að þvo í honum, tók
hún eftir því að það komu
blettir í þvottinn og var það
að því er virtist ryð. Hélt hún
í fyrstu að þetta væri vegna
þess að potturinn væri nýr
og hélt áfram að nota .hann,
en blettir þessir færðust held-
ur í aukana. Tók hún þá eftir
því að tinhúð innan í pottin-
um var farin að slitna og 'þótti
að vonum undarlegt með svo
nýtt verkfæri, og það sem
verra var, potturinn fór að
brenna. Hringdi hún þá í verk-
smiðjuna og kvartaði undan
þessu en það virtist tregða á
því að fá nokkra leiðréttingu,
jafnvel athugun á pottinum.
'Svo fór að lokum að pottur-
inn. var skoðaður. Kom þá í
ljós að liann hafði verið stillt-
ur á 4 kílóvött en var gerður
fyrir 2 og þár í lá bruninn.
Var síðan sett ný tinhúð inn-
an í haiisri og vonaði. konan,
að nú tæki að vænkast ráð
sitt, en áður en langt um leið
ikomu aftur blettir í þvottinn
og það fór sem fyrr að tinhúð-
in bilaði. Síðan hefur konan
átt tal við forráðamenn verk-
smiðjunnar en árangurslaust.
Hún situr með óriýtan þvotia-
pott og fær enga leiðréttingu.
— Undanfarið hefur mönnum
orðið tíðrætt um íslenzkan
iðnað, þcnnan nýgræðing i ,ís-
lenzku atvinnulífi. Það er ekki
til að bæta fyrir íslenzkum
iðnaði að slíkt sem þetta skuli
henda. Að vísu koma fyrir
mistök á beztu bæjum, en
framleiðendum ætti að vera
1 júft að bæta úr, ef þeim er
bent á að þeir háfi selt svikna
vöru. Enn ber talsvert á van-
trú meðal almennings á ís-
lenzkum iðnaði. Þessi vaptrú
á sér yfirleitt enga stoð, en
eitt atvik sem þetta á drjúgan
þátt í að spilla fyrir iðnaðin-
um í lieild.
Um BÆKUR 09 annaS
Kínverskai’ bækur. — „L’Enfant au Pigeon“
— Litografíur.
eru þeir
Þeir eru:
Handbók
stofnanir
þýðuríki,
BóKABÚÐ KRON fær að
staðaidri bækur og blöð frá, al-
þýðulýðveldunum. Áhugi fyrir
öllu sem gerizt í Kína er milcill
hér á landi og hafa selzt vel al'-
ar bækur seni um það fjalla. Ný-
komin er sending kinverskra.
bæklinga (á ensku) í KRON, og
allir liinir fróðlegustu.
A Guide to Nevv China.
um stjóvnarkerfið,
o.m.fl. í hinu nýja al-
með annál helztu við-
bfi rða úr sögu þess. 117 bls. kost-
ar 2 kr. — Thirty years of tlie
Comnmnlst. Varty of China. Þrjá-
tiu ára saga Kommúnistafipkks
Kína er þegar orðinn merkur
þáttur Asiusögu og a.lmennrar
mannkynssögu. Bælclingurinn er
93 bls., verð 3 kr. —Mao Tse-tung:
On l’egsie’s Democrtttlc Dicta-
torship . (verð 1,50). — Mao Tse-
tung: On Contradletion. (Verð 2
kr.) — l.íú Sjaó-sí: How to be a
good coinmunlst (3,50). — Líú
Sjaó-sí: On Inner I'arty Struggle
(2,60). ■— Líú Sjaó-sí: Internation-
alisni Nationalisni (2.50). —
Ræður tveggja heimsfrægra :?or-
ystumenn kínverskrar alþýðu. —
From struggle to vlctory. Um
baráttu kinverski-a kvenna. (112
bls. Verð 1,50). — Sósíalistar og
aðrir þeir sem kynnost vilja hinu
risastóra alþýðuríki Austur'anda
beint og milliliðalaust ‘ (bækling-
arnir eru aliir gefnir út í Pek-
ing) ættu að ná sér í þessi rit.
Verði þeir uppseldir mun Bóka-
búð KRON sjálfsagt panta nýja
sendingu.
M(
ORGUNBLADItí birti
í fyrradag mynd þá eftir Picasso.
feem seld var tii ágóða fyrir Frið-
arþing þjóðanna, sem haklið var
í Vin i síðasta. mánuði. Morgun-
blaðið leiðréttlr þá missögn Þjóð-
viljans að myndin hafi verið mál-
jið í tilefni af þinghaldinu, og er
sjálfsagt að' hafa það sem sann-
ara reynist, Það vill svo til, að
M,orgunbiaðið hefur rétt. fyrir eér
í þetta skipti, myndin, „L’Enfant
au I’igenn‘% er frá. fpskuárum
Piqassos. Hins vegar veitti Pi-
casso leyfi til að, myndin væri
sold til ágðða fyrir Friðarhreyf-
inguna, log er erfitt að' sjá hvern-
ig slíkt getur „verið', ljóta áfall-
ið fyrir komtnaskinnin við Þjóð-

Ticasso
viljann", einsog Morgunblaðið
kemst að orði. Ýmislegt gæti aft-
ur á inóti- bent til þess, að Morg-
unbiaðsmenn ha.fi aldrei náð sér
eftir það áfall, sem þeir urðu
fyrir, þegar Picasso gerðist fé-
lagi í flokki franskra kommún-
ista.
■sem nú stendur yfir í Listyina-
salnum, eru kallað'ar litógrajiur.
Því orði hefur annars verið snú-
ið á íslenzku og kallaö stein-
prentun, og er það ágætt orð.
Það hefur hinsvegar einn ólfost,
sem gerir það skiljahlegt, að þeir
sem fyrir sýningunni standa liafa
forðazt að nota það. Það vckur
nefniiega lijá fólki hugmynd um,
að hér sé um fjöldaframleiðslu
að ræða, ekki frummyndir, heldur
eftirlíkingar eða repródúksjónir.
Nú má þetta náttúrlega til sanns
vegar færa, þar sem listamaður-
inn prentar oftast fleiri en cina
mynd, en engar þeirra veiða al-
veg eins, og oftast.er um fáar að
ræða, svo að verðmæti hverrgr
steinprontunar slagar oft uppi
verðmæti þeirra mynda, sem að-
eins eru gorðar í einu eintaki,
Þetta var verðmæt,ið, metið í pen-
ingum, annað mál er svo iistgildi
myndanna, það er náttúrlega ó-
breytt hvort sem þær eru til í
færri eða fleiri eintökum.
M
VNDTR þær sem sýnd-
á hinni merku sj-ningu,
* *• .......................
ENGIN STETT HEFUR BUIB VIÐ JAFN
ILL OG ÓTRYGG KJÖR
Kjarabarátta sjómaima og svik stjómar Sjóiiiaiiuaiélags
lleykjavikur og Alþvóusanibamlsiiis
Kjör bátasjómanna eru nú
til umræðu og verkfallið á bát-
unum mjög umtalað. Áreiðan-
lega veit allur almenningur lít-
ið um við hvaða kjör bátasjó-
menn búa, eða hvaða kröfur eru
gerðar fyrir þeirra hönd. og
livað þeir fara fram á.
Það má ótvírætt fullyrða að
engin stétt hefur búið við jafn
ótrygg og ill kjör og bátasjó-
menn. Vinnan og aðbúðin um
borð í mótorbátunum er áreið-
anlega sú versta sem þekkist
hér á landi nú og viiumtíminn
ótakinarkaður víðast hvar, og
svo hafa iþessir bátar flestir
eitt fram yfir flest önnur fljót-
andi för hér, að hver sá maður
er á þeim dvelur þarf að borga
rándýrt fæði af, iþví oftast lé-
lega kaupi sem hann ber úr
býtum.
Kjarasamningum sjó-
manna var ekki sagt npp
í 5 ái!
Kjarasanmiitffum sjómanna
Itefur ekki verið sagt upp í 5
ár, og því býr þessi stétt við
ýmsar ágætar (!!) bjargráða-
ráðstafanir fyrstu stjórnar Al-
þýðuflokksins á íslandi, t. d.
23ja stiga vísitölu á kaup.
Og fyrir hvað 'er svo verið
að hegna þessum mönnum ?
Sennilega fyrir það að þeir eru
taldir framleiða hráefnið í full-
an helming af útflutningsverð-
mæti þjóðarinnar. Nú furðár
menn sjálfsagt ekkert á að
heyra þetta seni að framan er
sagt, en ofan á allt þetta bæt-
ist svo hvað þessi vinna er
stopul, því þessir bátar liggja
oft langtíma bundnir við land-
festar.
Og loks kcinur svo. rúsínan:
oft fá þessir meiui ekki kaupíð
greitt nema með mjiig mikilli
fyrirhöfn, málarekstri og rifr-
ildi, — því eklu liefur Sjó-
inaunafélag líeykjavíkur getið
sér frægð fj rir að innheimta
kaupið frekar en annað.
S. R. halöi enga samninga
um netaveiðar
Línugamningamir eru sem
sagt orðnir 5 ára og að mörgu
leyti orðnir úreltir. Aðrir sanin-
ingar á bátunum eru 4 ára.
stéttarfélög fengið stórkostleg-
ar lagfæringar á samnmgum
sínum. Eins og kunnugt er sam-
þykkti Sjómannafélag Reykja-
vikur á fundi seint í okt. s. 1.
að segja upp þessum samning-
um um línuveioar o .fl. og átti
jafnframt að scmja um þorska-
netaveiðar, en um þær veiðar
hafði Sjómannafélag Reykja-
víkur enga samninga liaft, þrátt
fyrir að nokkrir bátar hafa
verið gerðir út á þær veiðar
héðan s. 1. vertíð.
Á þessum fundi var stjórn
Sjómannafélags Reykjavíkur
falið að leita samstarfs rfð liin
félögin við Faxaflóa um sam-
eiginlegar ikröfur og sajnninga
og liét hún jafnframt að halda
fund í félaginu þar sem rædd-
ar yrðu kröfur við væntanlega
samninga félaganna við útgerð-
armenn.
Ritari S. R. og fiam-
hvæmdastjóri A. S.!. —
Hverjar urðu efndirnar?
Þessum skyldum og Ioforðum
hefur stjórn S. R. gcrsamlega
brUgðizt. Efndirnar um fund
eru þær, að bátasjómenn voru
einu sinni hvattir til að koma
á fund sem boðaður var með
litlum fyrirvaia og alis ekki
sem sjómannafélagsfundur.
Þenna fund sóttu samt nokkrii'
menn af bátunum og hvöttu
éindregið til samstöðu við önn-
ur félög við Flóanu, sem einnig
•voru með lausa samninga, og
einnig töluðu þeir um að nota
liinar hagstæðu aðstæður þar
sem Alþýðusambandsþing stæði
fyrir dyrum og leita bæri að-
stoðar Aiþýðusambandsins í
þessu sambandi, —• og taldi
Jón Sigurðsson að það mjmdi
auðvelt 'þar sem „sami maður
væri ritari S. R. og fram-
kvæmdastjóri A. S. í.í*!
Kauptrygging sé ekki
lægri en verkamanna-
kaup
Á, Alþýðusambandsþinginu
var svo kosin sjómannakjara-
nefnd og skilaði hún áliti sem
samþykkt var einróma af þing-
heimi. Þar var þessi klausa um
kjaramál sjómanna: „Þingið
telör rétt að í rýjum kjara-
Á iþessu tímabili hafa flestöll samiiingum sjómmma verði
stefnt að því að farið verði inn
á lirein hundraðshlutaskipti og
sjómenn hætti þar nieð að taka
þátt í liiiuim ýmsu liðiim út-
geroarkostnaðar, Ennfremnr að
kaiiptrygging sjómanim \erði
ekki lægri en sem svarar dag-
lauuaviniiu verkamanns ‘scrn
yinnur 8 stundir. Jalnframt
verði sjómönnum sem starfa á
litilegnbátum trjggður með
saniningum nauðsynlegur livíld-
artími og þeir umlanjiegnir
löndun á aflanum”.
Sjómenn íái sama verð
fyrir fiskinn og útgerðar-
menn
Þá er einnig þessi klausa í
sama áliti:
„Gengið verði örugglega frá
þvi í saim.ingum að sjómenn
fái iindantekningarlaust
sama verð fj’rir aflahiut sinn,
sem útgerðarmaniii cr greitt
fyrir sinn lilut hverju sinni.
Þingið telur sjálfsagt að A.
S. f. beiti sér fyrir því fyrir
liverja vertíð, að koinið verði
» 6 manna samninganefnd,
þremur frá útgerðariniinnum,
er liafa ekki að neinu leyti
hagsnmna að gæta sem kaup-
endur á fiski, og þremur frá
samtökum sjómaima, sem
aimist samninga um fiskverð
við i'rystihúsaeigendur og
aðra tiskikaupmeiin”.
Hvernig undirbjó stjórn
S. R. baráttu sjómanna?
Það sem svo gerist í þessum
málum er það, að um mánaða-
mótin nóv. og des. sendir stjórn
S. R. útgerðarmönnum kröfur
félagsins á línuyeiðum og virð-
(ist iþesgir menn þá alveg vera
búnir að gleyma samþykktum
A,. S. í„ svo ekki sé fleira
nefnfc, því kröfutilboð þetta er
frámunalega flausturslegt og
mjög á annan veg heldur en til
hufði verið ætlazt af þinginu
Þá virðist líka allfc vera búið
að vera méð samstarf félaganna
og samstöðu, því nú miðast
samningagjörð einvörðungu við
Reykjavík og Ilafnarfjörð.
Það sem þurfti að gera í
þessu máli var að semja kröfur
fyrir allar veiðar bátanna og
gera það í samráði við sjó-
mennina og með samþykktir
A. S. í. í huga, síðan a'ð vinna
að því meðal félaganna utan
Reykjavíkur að mynda sam-
stöðu um þessar liröfur.
Ekkert slíkt íinnst
Eitt höfuðatriði þessara
krafna átti að vera að sjómenn
fái sama fyrir sinn hlut aflans
og útgerðarmenn, on ekki eins
og nú er, að útgerðarmenn taki
ekki aðeins hærra verð fyrir
sinn hluta af aflanum heldur
einnig fyrir þann hluta sem
skipverjar eiga, — enis og þeim
hefur verið gert kleift með hinu
fræga bátagjaldeyrisbraski.
EKKERT er um þetta í hin-
um nýju samningum þeirra
félaga. sem búin eru að
semja, og EKKERT slikt
finnst í kröfum þeim sem S.
R, hefur gert til útgerðar-
manna. Þá hefur EKKERT
heyrzt frá A. S. í. um neina
tilraun með að liafa áhrif á
að sjómenn fái sama verð
. fyrir fiskinn og útgerðar-
mcnn.
Sjómenn bera kostnaðinn
— Útqerðarmenn hirða
gróðann
303. daffui.
Það skal liér i'ram tekið, að
eins og alkunmifft er i'enffu út-
gerðarmenn s. I. vertíð 15—
20% liærra verð fjrir fiskinn
en sjóinenn, og væri í raun og
sannleika eðlilegast að ]»að
yrði aðalkrafan: að sjómenn
fengju sama verð og útgerðar-
menn, við sainningaborðið i'yrlr
þessa vertíð.
Það er hláiegt að sjómenn,
sem » þorskavciðum cru ]>átt-
takendur í útgerð hvers báts
og greiða að-sínum liluta hiim
.vmsa kostnað, sem stöðugt
liei ur iarið hækkamli, svo sem
béitukbstiiáð; olíu, salt, ís b, fl.
skuli svo ekki verða þeicrar
hækkunar aðnjólandi scm látin
er i íé a£ hálfu hins opiubera
til að vega á móti ]>essiun sama
síhækkandi kostnaði. T»að verð-
Ur því að áíelja harðlegar að
A. S. I. skuli algjörlega hata
brugðizt í ]iessu stóra hagsmuna
wáli sjómanna.
Þá hefur stjórn Sjómannafé-
lags Reykjavikur og stj. Sjó-
mamiafélags Hafuarfjarðar
vanrækt algjörlega að láta
þessa liöfuðkröfu skipa þaun
sess er hún ætti að gera sam-
kvæmt eðli sínu og þeirri þýð-
ingu sem liún hefur fyrir sjó-
menn.
Þessir aðilar hafa einnig
vanrækt að bera fraip kröfu
um hreinar prósentur til skip-
verja, eins og samþykkt A. S. 1.
hvetur til, og áreiðanlega er
grundvöllur fyrir meðal sjó-
manna, se.m löngu eru orðnir
leiðir á hinum Stöðugu þrætum
og s-tappi er ávallt hefur veriö
út af þessum sameiginlega
kostnaði.
Emsdærai í söau ís-
lenzkra verkalvðsíélaga
krafna bátasjómanna, því eng-
inn löglegur eða álj’ktunarfær
fundur hefur verið haMinn siö-
an samsiingum var sagt upp.
og álít ég áð það sé einsdæmi
sögu íslenzkra verkalýðsfé-
laga, að ekki skuli hafa verið
haldinn fundur í félaginu sem
hefur sagt upp kjarasamning-
um, útbúið kröfur til atvinnu-
rekenda og lýst yfir verkfalli
verkfalli sem hefur stáðið í hálf-
an mánuð — og enginn fundui
verið haldinn!
Það eru þó líklega ekki sömi
, menn sem stjórna slíkún.
vinnubrögðum á sviði félags-
mála vei'kalýðsins, sem ætlr,
að koma á þessu vori með nj
slagoi'ð í atkvæðasmöhui ti.
alþýðu við sjó, og ætlast ti.
að lnin veiti þeim brautar-
gengi að vertíð lotkinni. Þeii
cru bjartsýnir þessir menn.
Stjórn A. S.!. hefur gjör-
samlega brugðizt skyld-
um sínum í málum báta-
sjómanna.
Og ekki væri það ólíklegt ac
sjómenn mjmdu deginum leng-
ur hvernig stjórn A. S. 1. hef-
ur gjörsamlega brugðizt skjdd-
um sínum.í þessu máli með þv
að vanrækja að efla og styðjf
samstöðu félagamia við Faxa-
flóa og stuðla að því að gerður
yrði einn samnmgur fyrir sömi
veiðar hér við Flóann. I stac'
þess er.u nú öll félögin utar
Hafnarfjarðar og Reykjavíkur
búin að semja fyrir vertíðin;
og bátar þar byrjaðir róðra.
Öllum er ljóst, og ekki síz'
útgerðai’mönnum, hversu erfitt
félögin gera hvert öðru með
slíkum aðförum, en höfuðsö'.
iþessa hlýtur að vera hjá A. S
í. og ekki sízt framkvæmda-
stjóra þess, — hinum sam;
manni er skip.ar ritarasæti S
R„ og er ekki að furða (þc
margur spyrji: hvers vegna. ei
þessum duglausa manni hossað
Upp í mestu ábyrgðarstöðu’-
verkalýðshreyfingarinnar ?
Síðan g-ullu við óp um allt torgið: Hodsja
Nasreddin! Hodsja Nasreddín! hrópaði
mannfjöldinn.
Hodsja Nasreddín! hvíslaði InrBliðið: Hod-:
sja Nasraddín! sagði Ai'Bianbekk hálfhátt
við sjátfan sig.
Og nú kom emírinn aftur ti! .“jálfs sin og
tuidraði ógreinilega: Hodsja Nasreddín.
Já, þetta ter ég, Og' nú skslt. þú, emir,
akipá aö láta. höggy-a höfuðið af sjálfum
þér, þvi þú hefur icynt mérl
Munurinn: þá var ekkert
sjómannaverkfal! til að
skella skuláinni á
Sjómannafélag Reykjavíku:
og' Hafnarfjarðar em nú búii
að stánda í rúml. hálfan mánuC
í verkfadli, skuMinni af '-því er
skellt á sjómenn, þeir geri ó-
hóflegar kröfur, en g;eti ekk
sætt sig við það sem samið hef-
ur verið ufn i Keflavík, á Ak.ra-
nesi eða Sandgerði. Saanleikur-
inn í þessu máíi er sá, a.ð ■ hér
í Reykjavík hefurT staðið j’fir
stöðugt rifrildi milli ríkásstjórn-
arinnar, útgerðarm. fiskkaupm
um það hvemig skipta eigi arð-
inum af striti sjómanna á kom-
andi vertíð, og því ekki verið
tíroi til að tala við sjómenr.
eða fulltrúa þeirra, og væri þv:
sanni naer að ríkisstjórnin feng .
sinn liluta af tþeirri skömn.
sem ]>að er, að þrátt fyrir 2—£
mán. stöðvun bátaflotans skul:
ekki vera hægt að byrja vertíf
strax eftir áramót. Ekki svo að
skilja að þetta sé neitt eins-
dæmi, því árið 1950 fór allui
janúar í rifrildi, eins og hanr.
virðist ætla að gera nú, munur-
inn er aðeins sá, að nú á að
láta sjómenn og útgerðamient'.
i H-afnarfirði og Reykjavík bera
skaða og skömm af þessurr.
semagangi ríkisstjórnarinnar
stað ]h'ss að 1951 náði stöðvun-
in til allra verstöðva, og þá va:
ekkert sjójnannaverkfall til a<"‘
skella, skuklimii á.
í kröíum S. R. og S. H. er
>kl:i á neinn liáit rcynt að fara
inn .á -þessa braut, vcrður einn
ig. a.ð harmá það og átelja harð
lega.að ekki skuli leitað álits
sjðaianna í Sjóznamraféiagi
Reykjavíkur við sanmhig
SiómenR fordæma aiian
afsláit
. Nú er. verkfall og alla Veg.i
junÆJvlðyii þýriað. tipjl » o„..u-
Fnmahaid; á 7. siou,