Þjóðviljinn - 19.03.1953, Page 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 19. marz 1953
Þrir kjólar I einum
Nevil Shute:

Gætu ekki allar stúlkur hugsað
sér að eignast þrjá nýja kjóla í
einu? Flestar stúlkur verða him-
inlifandi við tlillhug’suinina um
góð og falleg föt. En þrír kjólar
í einu eru óskadraumur sem að-
eins örfáar útva'dar geta látið
rætast. Við hinar verðum að
láta okkur nægja einn kjól í einu
og hann á meira að segja að
endast eins lengi og mögulegt er.
En við höfum leyfi til að beita
brögðum og sauma nýja kjólinn
þannig að hann komi í stað
þriggja. Það er nefnilega hægt.
Það kostar dá'ítið meira að koma
sér upp þess konar kjól, en ekki
svo miklu meira að það borgi
sig ekki.
Rafmagnstakmörkun
rimmtudagur 19. marz:
Kl. 10.45-12.30:
Lusturbærinn og m-iðbærinn milli
norrabr. og Aðalstrætis, Tjarnar-
ötu, Bjarkargötu að vestan og
Iringbrautar að sunnan.
MATURINN
Á
MORGUN
Rauðmagasúpa.
n
2-3 rauðmagar, 2 1 vatn, 3 msk
salt, 3 msk edik, súpujurtir,
i þ. grænmeti eða soðnar sveskj-
ur.
1 Gert er að fiskinum og hann
þveginn úr köldu vatni. Lifrin
! hirt og soðin með. Síðan er
i hveljan verkuð úr heitu vatni,
i þangað til hún er mjúk við-
1 komu. — Fiskurinn má ekki
liggja ofan i heitu vatni, en
honum er dýft í eða hellt á (
hann eftir því sem með þarf. i
Seinast er skolað úr köldu.1
i Þunnildin má skera af og'
i skera f iskinn í f remur smá
1 stykki. Látinn ofan í sjóðandi (
1 heitt vatn með salti og ediki. |
Soðið í 3-5 mín. Rúmt verður (
i að vera í pottinum, svo að1
i fiskurinn haldi sér, getur því
• verið gott að sjóða þunnildin (
og hausana fyrst, færa upp og (
' sjóða fiskinn á eftir. Súpan i
,. er jöfnuð með hveitijafningi1
i eftir að fiskurinn hefur verið1
i færður upp og soðnar sveskjur
og soð látið út í eða útbleytt (
nýtt grænmeti. Salt og edik. (
(Borðað með heitum rauðmag- (
i anum, kartöflum og rúgbrauði. *
Kjóllinn er saumaður sem und-
irstöðukjóll með mjög einföldu
sniði. Fyrirmyndin sést á teikn-
ingu nr. 1. Þessi kjóll lætur ekki
mikið yfir sér, en það eru ekki
öll kurl komin til grafar enn.
Undirstöðukjóllinn er úr einlitu
efni, með föstu mittisstykki, kraga
úr sama efni, litlum vösum ofar-
lega á blússunni, sem eiga að
geta horfið undir lausa sláinu.
Ermarnar eru fram fyrir olnboga
með uppslögum úr Sama efni. Það
er heppilegast. Þetta er ágætur
undirstöðukjóll að vísu ekki sér-
lega spenna.ndi, en það eru smá-
atriðin, lausu stykkin, sem setja
aðallega svip á kjólinn. Fyrst er
kjóllinn sýndur með stórri slaufu
í hálsinn úr dropóttu efni —
einnig er hægt að nota köflótt eða
röndótt efni7 Beltið er haft svo
breitt að mittisstykkið hverfi, og
það þarf einnig að vera fóðrað
með stinnu efni, svo að það geti
auðveldlega borið upp vasana, sem
festir eru við það.- Vasarnir mega
ekki toga beltið niður, því að það
eyðileggur alveg þessa hugmynd.
Vasarnir eru saumaðir fastir við
beltið og hanga lausir utaná
kjólnum. Þetta breytir upphaf-
lega kjólnum mjög mikið. Næsta
útgáfa er sýnd á 3. mynd og hún
er einfaldari en þó breytist kjóll-
inn ekki minna. Stórt slá úr sama
efni og kjóllinn gerir hann kven-
legri og breitt belti í mittið undir-
strikar það. Þegar keypt er efni
í kjólinn þarf einnig að ætla efni
í sláið. Að öðru leyti má nótast
við afganga eða leifar af göml-
um kjólum. Séu engir afgangar
fyrir hendi, þarf að vísu að
kaupa efni í aukastykkin, en
það þarf ekki mikið til. Þriðja
og siðasta útgáfan af kjólnum er
sýnd á 4. mynd, og í hana
þarf mest efni. Svart flauel er
notað í bólerójakka og slaufu í
Framhald á 11. síðu.
Nýtt verksvið lás-
nælunnar
Flestir fást sjálfir við ýmiss
konar smáviðgerðir heima fyrir,
og smátt og smátt safnast að
þeim verkfæri og alls konar smá-
hlutir til notkunar við slíkar við-
gerðir. Smáhlutirnir eru vand-
ræðagripir að því leyti að þeir
týnast og finnast allra sízt þegar
einhver þarf á þeim að halda.
Hægt er að geyma Iitla má'm-
hringi, skrúfur með opnum haus
og vara-gardínuhringi á lásnælu.
Það er mjög þægilegt og kemur
í veg fyrir að allt lendi i hræri-
graut á skúffubotninum.
Hijóðpípusmiðurinn

„Égr kem líka“, sagði hann. , Þau hafa verið
mjög þæg í allan dag“.
Börmn sváfu öll í einu herbergi, stúlkumar
tvær í íúmi og drengimir þrír á dýnu á gólf-
inu. Bcndakonan var að breiða ofaná þau; hún
brosti hlýlega þegar Nicole og gamli maðurinn
komu :nn, og hvarf aftur fram í eldhús. Ronni
sagði: „Það er hestalykt af lakinu mínu“.
Garnli manninum fannst þáð ekki ótrúlegt.
Hann sagði: „Þá dreymir þig sjálfsagt að þú
sért á nestbaki".
Sheila sagði: „Má ég líka koma á hestbak?"
„Ef þú verður þæg“.
Rós i sagði: „Megum við eiga heima héma?“
Nicole settist á rúmstokkinn hjá henni.
„Hvað segirðu?“ sagði hún. „Langar þig ekki
til að hitta pabba þinn í London?“
Rósa litla sagði: „Ég hélt að London væri
borg“.
„Það er alveg rétt. London er mjög stór
borg“.
„Mér finnsf svo gaman í sveitinni", sagði
Rósa. ,,Svona var þar sem ég átti einu sinni
heima“.
Ronni sagði: „En við eigum öll að fara til
London“.
„Ekki öll“, sagði gamli maðurinn. „Þú og
Sheila eigið að fara til Margrétar frænku
ykkar í Oxford“. .
„Er það? Á Rósa líka að eiga heima hjá
Margréti frænku?“
,,Nei“, sagði hann. „Pétur og Villem eigá að
fara til Ameríku til dóttur minnar. Vissuð
þið að ég á fullorðna dóttur, eldri en Nicole?
Hún á sjálf lítinn strák“.
Þau störðu vantrúuð á hann. „Hvað heitir
hann?“ spurði Ronni loks.
„Marteinn“, sagði gamli maðurinn. „Hann
er jafngamall Pétri“.
Pétur eiiablíndi á hann. „Kemur þú ekki með
okkur?“
„Ekki hugsa ég það“, sagði Howard. „Ég
þarf að vinna í Englandi". '
Varir hans skulfu. „Kemur Rósa ekki held-
ur ?“
Nicole settist hjá honum. „Það verður af-
skaplega gaman í Ameríku", sagði hún blíð-
lega. ,}Þar eru ljós alla nóttina og aldrei
myrkur eins og hér. Og þar eru engar sprengj-
ur og menn í flugvélum skjóta aldrei á fólk.
Þú færð nóg að borða og nóg leikföng. Þú
átt að eiga heima á Long Island, þar sem
frú Costello á stórt hús uppi í sveit. Og þar
er lítill hestur sem þú mátt ríða og hundur
að leika við. Og þú lærir að sigla á báti,
synda og kafa og veiða fisk. Og þar líður þér
vel, því að það er ekki stríð í Ameríku“.
Pétur starði á hana. „Ætlar þú að koma með
mér til Ameríku?"
Hún sagði lágt: „Nei, Pétur. Ég verð að
vera kyrr hérna“.
Hann setti upp skeifu. „Mig langar ekki'
til að fara aleinn".
Howard sagði: „Kannski vill pabbi hennar
Rósu að hún fa'ri líka. Þá gæti hún farið með
þér. Það þætti þér gaman“.
Sheila sagði: ,,Megum við Ronni fara líka?
Megum við öll fara með Pétri?“
Hann sagði: „Við þurfum að athuga það nán.
ar. Margrét frænka vill ef til vill hafa ykkur
hjá sér“. _
Hann sagði: „Ef hún vill ekki hafa okkur,
megum við þá fara til Ameríku með Pétri?“
„Já“, sagði hann. „Ef hún vill ekki að þið
séuð í Englandi, getið þið öll farið saman til
Ameríku“.
„Fínt“, sagði litli drengurinn. ,,Ég vildi óska
að hún vildi ekki hafa okkur“.
Von bráðar voru börnin sofnuð; þau fóru
aftur út í garðinn og biðu þar eftir kvöldmatn-
um. Gamli maðurinn setgði:
„Þér vitið heilmikið um heimili dóttur minnar
í Ameríku, ungfrú“.
Hún brosti. „John sagði mér frá því“, sagði
húm. „Hann hafði komið þangað“.
Hann kinkaði kolli. „Hann var hjá Enid um
tíma 1938. Honum líkaði vel við Costello, mann
hennar“.
Hún sagði: „Hann sagði mér frá þessu eld-
snemma einn morguninn, þegar við gátum ekki
sofið. John var hrifinn af Ameríku. Han-n var
hrifinn af flugtækninni þar“.
Enn einu sinni fór gamli maður.nn að brjóta
heilann um eðli þessara samfunda í París.
Hann sagði viðutan: „Hann hafði mjög gaman
af dvöl sinni þar“.
Harni áttaði sig. „Ég var dálítið áhyggjufull-
ur útaf Pétri“, sagði hann. „Mér hafði ekki
dottið í hug að neinn þyrfti að fara með honum
til Ameríku".
Hún kinkaði kolli. „Hann er viðkvæmur í
lund, snáðinn sá. Fyrst í stað verður hann
einmana og leiður, en það líður hjá. Ef Rósa
gæti verið með honum, væri honum borgið"..
Hann leit á hana. „Gætuð þér ekki farið
sjálf?“ sagði hann. „Það væri bezt af öllu“.
.„Til Ameríku? Nei, það kemur ekki til mála,
monsieur“.
Dálítill kvíði gerði vart við sig. „En þér
komið þó með okkur til Englands?"
Hún hristi höfuðið. „Nei, monsieur. Ég verð
að vera kyrr í Frakklandi".
Hann varð fyrir vonbrigðum. „Haldið þér að
það sé skynsamlegt?" sagði hann. „Hér er
krökt af Þjóðverjum og erfiðleikarnir fara vax-
andi, því lengur sem stríðið stendur. Ef þér
kæmuð með okkur til Englands, gætuð þér
búið í húsinu hjá mér í Essex eða farið til
Bandaríkjanna með börnunum. Það væri miklu
betra. Nicole“.
Hún sagði: ,,En monsieur, ég verð að hugsa
um móður mína“.
Hann hikaði. „Viljið þér reyna að ná sam-
bandi við hana, svo að hún geti komið með
okkur? Það verður erfitt að lifa í Frakklandi
á næstunni“.
Hún hristi höfuðið. „Ég veit að það verður
erfitt að lifa. En mömmu liði ekki vel i Eag-
landi. Og það er ekki víst að mér líði vel held-
ur — núna.“
„Hafið þér nokkurn tíma komið til Eng-
lands?“ spurði hann.
Hún hristi höfuðið. „Við vorum búin að
ákveða að ég kæmi í heimsókn til Englands
í október, en þá gat hann fengið frí aftur.
Þá hefði hann ef til vill farið me ð mig á yðar
fund. En svo hófst styrjöldin og um frí var

.. —u
ÞaS eru til tvær tegundir veiðimanna: þeir sém
fiska að gamni sínu og þeir sem veiða eitthvað.
Þegar Skoti f’eygir jólatrénu sínu, þá er sumar-
ið vissulega í nánd.
Þegar gestirnir eru farnir að verða þreytandi,
þá er ekki um annað að gera en koma fram
við þá eins og við heimilisfólkið — enda munu
þeir þá brátt kveðja.
Apar geta ekki sungið. En þess ber líka að
gæta að þeir reyna það ekki.
Fjölkvæni mundi aldrei takast í þessu landi.
Hugsið ykkur 4 eiginkonur um eldhúsið!
Eina hryggðarefni mitt um þessar mundir er aS
ég sku'i ekki eiga nema eina konu að senda
upp í sveit.