Þjóðviljinn - 25.08.1953, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 25. ágúst 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (7
BTUŒnn
NNS
fypir friði og þjóðlegn sjálfsíæði
Þegar Norður Kórea losn-
aði undan kúgun Japana og
'komið var á lýðræ'ðislegum
endurbótum fengu konur þar
jafnrétti. Þær höfðu mik:ð
starf lagt til endurbyggingar
lands síns. En þessi friðsama
uppbygging var stöðvuð af
vopnaðri innrás. Konur Kóreu
liafa risið upp ásamt allri
(þjóðinni, til þess að ver.nda
líf barna s-nna, lif þjóðar
sinnar.
I þrjú ár hefur þetta land
sem kallað var „land hins
friðsæla morguns" liðið hin-
! ar dýpstu þjáningar. Blaða-
1 menn sem voru vottar að upp-
hafi stríðsins bentu strax á
að markmiðið væri ekki að
ráða niðurlögum hers Norður
Kóreumanna heldur „að eyða
þjóðinni.“
I hinu áhrifamikla bréfi sem
Samband lýðræðissinnaðra
kvenna í Kóreu, en í því eru
tvær milljónir kvenna, skrif-
aði Alþjóðasambandinu 5. jan-
úar 1951 kom í ljós því mið-
ur, að þessar fyrirætianir
voru að koma fram. „Frá
fyrstu árásmni í norður
beindu þeir hernaðaraðgerðum
sínum að friðsömum borgum
og þorpum, gamalmennum
konum og bömum.“
Sem svar við þessu bréfi frá
kóreönsku konunum bauð Al-
þjóðasamband lýðræðissinn-
aðra kvenna vorið 1951 kon-
um sem höfðu mismunandi
stjórnmálaskoðanir og trúar-
brögð, konum sem nutu al-
menns trausts, að fara til Kór-
eu og rannsaka stríðsglæpina.
Fulltrúar frá 17 löndum tóku
sér þessa ferð og safnaði
nefndin óyggjandi sönnunum
fyrir þeim glæpum, sem
framdir höfðu verið. Margar
þessara kvenna eru nú s-tadd-
ar hér á þinginu, frú Kathe
Fleron og Ida Bachmann Dan-
mörku, Monica Felton frá
- Stóra Bretlandi, Lilli Wachter
frá Vestur Þýzkalandi, Cand-
elaria Rodriquez frá Kúba,
Avassia Tod!l frá Alsír, Bai
lang frá Kína og María Ovsi-
annikova frá Sovétríkjunum.
i Skýrslan sem þær sendu frá
sér við heimkomuna er hræ'ði-
leg ákæra. Þessi skýrsía var
send til allra stofnana og
sendinefnda sameinuðu þjóð-
anna, til allra ríkisstjórna í
heiminum og t!l þúsunda ein-
staklinga og félaga. Hún var
prentuð á 24 tungumálum og
dreift út í hundru'ðum ]riús-
unda eintaka. Vegna þess að
þær útbreiddu san.nleikann og
vegna þess að starf þeirra
vakti mótmæiaöldu gegn stríð-
inu, var ýmsum konum í nefnd
inni hótað með málsókn, eins-
og til dærnis frú Rodd frá
Ca.nada og Mon:cu Felton frá
Stóra Bretlandi eða dregoar
fyrir rétti eins og Candelaria
hnepptar í fangelsi einsog Lille
Wachter frá Vestur Þýzka-
landi.
'Starf nefndarinnar gerði
huadruðum þúsu.nda fólks
kleift að sjá viilimenoskuna
sem framin var gegn Kóreu
og að styrjöldin er markvisst
gereycingarstríð. gegn þjóð
sem vill vera sjálfstæð.
Viðbjóðurinn sem gagntók
heiminn átti eftir að aukast
enn meir, þegar Kúó Mó Jó
forseti skýrði Frederic Joliot-
> Curie forseta friðarráðs'ns frá
því, áð frá ársbyrjun 1952
hefði bakteríuhernaður verið
rekinn af ameríska hernum
gegn Kóreu og Norður Kína.
Fréttin var svo yfirgengi-
leg að fólk neitaði að trúa
henni.
En endurteknar sannanir
sem komu frá Alþjóðasam-
bandi lögfræðinga (apríl 1952)
frá Yves Farge (maí 1952)
og að lokum frá vísindalegri
rannsóknamefnd, en í henni
vom m. a. doktor Andrea
Andreen forseti Félags A. L.
K. í Svíþjóð, eyddu að lokum
öllum efa, þar að auki játuðu
handteknir flugmenn að hafa
kastað bakteríusprengjum.
Að stuðla að farsóttum í
landi, sem þar að auki er
hrjáð af stríði, er greinilega
gert í þeim einum tilgangi áð
eyða íbúum þess. Konur allra
landa skilja áhyggjur kóre-
anskra og kínverskra mæðra
yf'r hættunni sem á hverju
augnabliki getur stafað af
hinu minnsta skorkvikindi fyr-
ir fjölskyldur þeirra, sem þeg-
ar hafa þurft að líða svo
skelfilega í sprengjuárásunum
og sérstaklega í hinum hræði-
legu napalm (benzínsprengju)
árásum.
í þrjú ár hafa kóreanskar
konur þolað miklar þjáningar
og af mikilli fórafýsi barizt
hetjubaráttu með þjóðinni fyr
ir frelsi sínu. Þær em ekki
aðeins áð verja sinn eigin rétt
ti'l lífs og frelsis eða rétt sirma
eig!n bama, þær eru einnig að
berjast fyrir lífi kvenna og
barna annarra landa. Þegar
konur berjast fyrir því að
stríðið í Kóreu taki enda, eru
þær um ]eið að vernda heimili
sín, barna sinna og lieimsfrið-
inn.
Sérstakiega kraftmikil bar-
átta hefur verið háð í Suður-
Ameríku. 1 Argentínu hafa
tugir þúsunda farið í kröfu-
göngur undir kjörorðinu: „Lát
um kóreönsku þjóðina sjálfa
X--------------------------------
15. ágúst s. 1. blrtl Þjóðvilj-
tnn kafla úr skýrslu þeirrl sem
frú Cotton flutti alpjóðaþingl
kvenna í Kaupmannahöfn í
sumar. 1 kafla þeim sem hér
er birtur segir frá baráttu
kvenna til að binda endi á
Kóreustyrjöldina, frá frelsis-
baráttu Víet-Nam og Maiaja.
Nú hefur sá stórfelldi árangur
unnizt að vopnalilé er orðlð í
Kóreu, og konur helmsins und-
ir forustu Alþjóðasambands
lýðræðlssinnaðra kvemia eiga
áreiðanlega ekki síztan þátt í
því.
Konur frá Kóreu, Víet-Nam
og Maiaja ætluðu að sitja
heimsþingið og voru kömnár
að landamærum Kamnerkur
eftir langt og erfitt ferðalag,
en danska ríkisstjórnin neitaði
þeim um vegabréfsárltun. I*eg-
ar er þinginu bái-ust þessar
fregnir voru send mótmæli til
dönsltu stjórnarinnar, en því
einu var svarað að Danir ættu
í styrjöld við Kóreumenn. Ung-
ar danskar stúlkur báru inn í
þingsallnn fána Kóreu, Víet-
Nam og Malaja, og sendl þing-
ið konum þessara þjóða bar-
áttukveðjur sínar.
ráða málum sínum, vio eigum
ekki að blanda okkur þar í.
Við argentískar mæður vilj-
um ekki að sýTiir okkar séu
sendir t!l Kóreu." Á Kú'ba
hafa yfir 300 mæðranefndir
verið starfandi sem mótmæla
að synir þeirra verði sendir
til Kóreu. í Brazilíu berjast
konur gegn því að hermenn
verði sendir til Kóreu. Eliza
Branco var dæmd í 4 ára fang
elsi fyrir að bera við hersýn-
ingu spjald sem á stóð „Her-
menn ,synir okkar skulu aldrei
fara til Kóreu.“ Mótmæli fólks
ins voru svo ö'flug að enginn
hermaður hefur veri'ð sendur
frá Suður-Ameríku til Kóreu
að undantekinni Colombía.
Andstaða mæðra. gegn send-
ingu sona þeirra til Kóreu
hefur aukizt í ýmsum löndum
t. d. Tyrklandi, eina landinu
af hinum nálægari Austurlönd
um sem sendi herlið til Kór-
eu. Konur og mæður fjöl-
menntu við höfnina í Smyma
við brottíför eins herflutninga-
skipsins og hrópuðu: „Við
viljum fá syni okkar aftur.“
í Stóra Bretlandi og Banda-
ríkjunum berjast konur fyrir
því að fá syni sína senda
heim, og baráttan fyrir því
að Kói'eustríðinu ljúki nær nú
orðið til mikils hluta þjóð-
anna. Mörg félagasamtök
brezkra kvenna, þar á meðal
Samvinnufélagið Guild hafa
oftlega gert samþykktir um
vopnahlé í Kóreu þegar í
stað. Heildarsamtök kvenna
v!nna stöðugt fyrir því að
stríðinu Ijúki. Formaður þess-
ara samtaka Monica Felton
hefur óhikað skýrt brezku
þjóðinni frá sannleikanum um
Kóreustríðið, g’æpunum sem
þar eru framdir.
Sendinefnd 125 mæðra og
eiginkvenna stríðsfanga i Kór-
eu fóm til þvnghúss'ns og
kröfðust heimsendingar fang-
anna, fjölmenn nefnd frá
Heildarsamtökum kvenna fór
á ráðstefnu brezka Verka-
mannaflokksins s.I. haust, til
þess a'ð biðja hana að leggja
áherzlu á vopnahlé í Kóreu.
New York Herald Tribune í
Bandaríkjunum viðurkenndi
m. a. að mótmæli gegn Kór-
eustríðimu kæmu fram í flóði
a-f bréfum til Hvíta liússins
til Eisenhov/ers forseta, þar
sem hann er minntur á, að
végna þess að hann lofaði að
binda endi á Kóreustríðið hafi
hann verið kosinn forseti.
Til viðbótar þeim samtökum
sem fyrir em t. d. „Ameri-
can Women for Peace“ og
„Minute Women for Peace“,
rísa upp samtök fólks viða um
landið, einsog mæðranna
þriggja í Washingtonríki sem
söfnuðu 30 þúsund undir-
skriftum undir ósk um endi
Kóreustríðsins og hreyfingu
„S.O.S.“ (Bjargið sonum okk-
ar) sem stofnuð var í Illinois
af foreldrum hermanna í Kór-
eu. Deildir þess eru nú starf-
andi í mörgum fylkjum Banda
ríkjanna. Kvennadeild Stál-
verkamannafélagsins 1010 í C.
I.O. samþykkti svolátandi á-
lyktun: „Heitasta ósk okkar
er að Kóreustríðið endi 1953
og að allar mæður hvar sem
er í heiminum geti alið börn
sín óttalausar í öryggi og
friði.“
I Italíu hafa Samtök ítalskra
kvenna starfað mikið meðal
þjóðarinnar. Til þess áð sýna
hve víðtæk mótmæli fólksins
em, vil ég nefna sem dæmi
frá Reggíó Emilía þar sem
konur sendu 43 þús. póstkort
til ameríska sendiherrans í
Rómaborg þar sem krafizt er
endi stríðsins.
í baráttunni sem háð er í
Frakklandi fyrir endi þeirra
stríða sem nú geisa, er sér-
stök áherzla lögð á endi stríðs
ins gegn Víet-Nam og gegn
sendingu hermanna og her-
gagna þangað. Mikill meiri-
hluti þjóðarinnar krefst heim-
sendingar hersveitanna og
að stofna'ð verði til friðar-
samninga við stjórn Lýðveld-
isins Víet-Nam.
Bandalag franskra kvenna
og konur í Heildarsamtökum
verkalýðsins (CGT) styðja
hafnarverkamennina sem neita
að skipa út hergögnum. Þær
hafa skipulagt sendinefndir
mæðra og eigínkvenna her-
manna í Víet-Nam tiV ríkis-
stjómarinnar og krafizt þess
að hersveitirnar ver'ði ka'llaðar
heim.
í sama alþjó'öa fé!agsanda
hafa mæður í Alsír margsinn-
is mótmælt brottför sona
sinna í nýlenduherinn í Víet-
Nam. Konur hafnarverka-
manna hafa átt ,í miklum á-
tökum við lögregluna, þær
hafa staðið við hl'ð manna
sinna, sem hafa þráfaldlega
neitað að skipa út vopnum og
Framhald á 11. síðu.
Fulltrúar á lielnisþlngi kvenna koniu hvaðanæfa að og sýn du liiuar ólikustu nianngerðir. — Hér er til vinstrl fomiað-
ur indónesísku sendlnefndarinnar, Setijati Surasto, f orustukona í verklýðslireyfingu heinialands síns. Til
hægri er madame Alice Cliaiin frá Iioumain ville i. J’arís, en hún er ein þeirra fjölmörgu
frönsku mæðra sem misst liafa son í nýlendustyrjöld Fraltka í Viet-Nam