Þjóðviljinn - 18.11.1953, Side 10

30) — ÞJÖÐVILJINN — Miðvikudagur 18. nóvember 1953
eimilisþáttnr
Þriggja daga klipping
Vinkona míri er nýlega kom-
in með stutt liár. Henni fer
það svo vel, a'ö margir hafa
sagt við hana i aðdáunarróm:
Mikið er hárið á þér fallej
Hvar léztu klippa þig? A1
verða steinhissa, þegar þ<
heyra. að hún kUppti sjálf
sér hárið'með svona góðum
raagri. A'ðferð hennar ,er <
•ureinföld og hún tekur þr
daga. Hún fer þannig að,
fyrsta dag'nn klippir hún hí
ið níestum eins stutt og h
vill hafa það. Bezt er
klippa . háriö að kvöldi
eftir vinnutíma, þegar mað
hefur ró og næði til að ge
smátilraunir. Bezt er að klip
klippa ekki of stutt. Þegar hár-
greiðslan er næstum eins og
maðux hefur hugsað sér, hætt-
1
lítið í einu, greiða sér, líta í
spegil og virða fyrir sér árang-
urinn áður en klippt er styttra.
Þá er maður öruggur um að
Plastpoki í stað
innkaupanets
Þær konur se-m hafa vanið sig
á að nota innkaupanet geta ekki
án þeirra verið, en þó lítur út
fyrir að plastpokinn setli að verða
innkaupanetunum skæður keppi-
nautur. Plastpokinn hefur sömu
kosti og innkaupanet.'ð, það tr
hægt að brjóta hann saman og
geyma hann í veskinu, hánn er
léttur i meðförum og rúmgóður
Annar kostur, sem er mikiÞ virði
í norðlægu loftslagi, er að plast-
pokinn er vatnsheldur. Ef rign-
ing skellur á, þegar maður er úti
•að verzla er hægt að stxnga
handtöskunai og öllum pinklun-
nm niður í plastpoknnn og það
vöknár ekki vitund. Bréf eða
blöð, sem rennblotna i innkaupa-
neti eru vel geymd í plastpoka.
Einj gállinn á plastpokanum er
,sá, að hann þolir ekki mikla
jxyngd. Það er ekki hægt að
troðfylla plastpokann af þungum
hlutum á sama hátt og .'nnkaups-
net, og að því leyti stenzt hann
ekki samanburðinn. En í rign-
ingu er hann mun hentugri, og
þar sem þetta hvort tveggja er
heldur ódýrt, geta marg.'r leyft
eér þann munað að eiga bæði
net og piastpoka.
ir maður áð klippa.
Daginn eftir er hárið látið
vera í friði til kvölds. Þá lit-
ur maður á það og klippir lít-
ið eitt í viðbót. Þriðja dag-
inn framkvæmir maður svo
lokaklippinguna.
Kostirnir við þriggja daga
klippingu eru, að hárið fær
tíma til að falla í skorður á
milli klippinga og hárgreiðsl-
an verður eðlilegri en annars.
Ef til vill má segja að raun-
verulega klippingin sé fram-
kvæmd fyrsta daginn en hárið
aðeins særf hina dagana. Ef
maður klippir sjálfur á ekki
að greiða hárið slétt, áður en
það er klippt því að það er
erfitt fyrir óvaning að reikna
út hversu mikið hár fer í liði
og föll. Þess vegna á hárgreiðsl
an að vera í skorðum meðan
klippt er. Og þannig klippa
frægústu hárskerarnir í París.
Hárgreiðslan sem veríur fyr-
ir valinu verður vitanlega að
cara manni vel. Af stuttu hár-
greiðslunum er vindblásna hár-
greiðslan ein.na vinsælust. Ef
hárið er haft dálítið síðara eru
hinar tvær hárgreiðslumar ’ á
myndunum mjög vinsælar, hár-
greiðslan með lokkunum við
eyrun hentar þó einkum dökk-
hærðum konum. En þegar litið
er á Parísarhárgreiðslur er rétt
að hafa það hugfast, að þær
eru oft ætlaðar ha.nda konum
með su'ðrænt útlit og því mis-
jafnlega heppilegar handa
Norðurlandakonum.
12.
er
SAKAMÁLASAGA eftir HORACE MCCOY
8.
1 fyrsta skipti síðan keppnin hófst var sal-
urinn troðfullur og næstum Ihvert sæti setlð.
Það var lík'a múgur og margmenni í Pálma-
garðinum og hlátrasköll. og hávaði heyrðust
frá barnum. „Rollo hafði rétt fyrir sér,“ sagði
ég við sjálfan mig. „Handtaka Maríós var
bezta auglýsing sem Socks gat fengið.“ (En
ekki hafði allt fólkið látið ginnast af blaðaum-
talinu. Ég komst að því seinna, að Socks
hafði auglýst okkur í útvarpinu í stórum stíl).
Við röltum um í búmingunum meðan aðstoð-
armennirn'r og hjiikrunarkonumar undirbjuggu
«
veðhlaupið.
„Mér finnst eins og ég sé nakinn,“ sagði ég
við Gloríu. i
„Þú sýnist nakinn,“ sagði hún. „Þú ætt’r að
hafa kýl.“'
„Þeir létu mág ekki hafa hann,“ sagði ég.
„Er það svo áberandi ?“
„Það er ekki nóg með það,“ sagði hún. „Þú
átt á hættu að verða tek'an með valdi. Láttu
Rollo kaupa einn handa þér á morgun. Þeir
eru til 1 þrem stærðum: litlir, meðal og stórir
Þú þarft lítinn.“
„Ég er ekki einn um þetta,“ sagði ég og leit
á strákana í kringum mig.
„Þeir eru að sýnast,“ sagði Gloría.
Flestir keppendurnir voru mjög spaugileg’r
í þessum búningum. Eg hef aldrei séð eins kyn-
legt samsafn af handleggjum og fótum.
R-iártn “ savði Gloría oe benti á James og
hrossum
ekki'
lógað?
yfir gólfið. Um leið og hún gekk framhjá okkur
Gloríu brosti hún og deplaði augunum.
„Ef til vill getum við haft gott af henni eft-
ir allt saman,“ sagði Gloría.
Brátt fylgdu fleiri á eftir frú Layden og inn-
an skamms voru dómaramir orðnir nógu marg-
ir. Rollo fékk hverjum kort og blýant og vísaði
þeim til sætis umhverfis pallinn.
„Jæja, herrar mínir og frúr,“ sagði Rocky.
„Við erum búin að fá nógu marga dómara. Nú
drögum við um röð;na í fyrsta veðhlaupinu. I
þessum hatti eru áttatíu númer og fjörutíu
þeirra verða dregin út. Þau sem eftir verða,
taka þátt í síðara hlaupkiu. Nú þui’fum við að
fá einhvem tíl að draga út númerin. Hvað
segið þér um það frú?“ spurði hann frú Lay-
den og rétti fram hattinn. Frú Layden brosti og
kinkaði kolli.
„Þetta er stór stund í lífi hennar,“ sagði
Gloría hæðnislega.
„Mér finnst hún elskuleg gömul kona,“ sagðí
ég.
„Hún er vitlaus," sagði Gloría.
Frú' Layden fór að draga út númerin, rétti
Rocky síðan mlðana og hann tilkynnti tölurnar í
hljóðnemann.
Ruby Bates. „Hvernig lízt þér á?“
Það var auðséð að Ruby átti von á barni.
Það var eins og hún hefði troðið kodda inn fyr-
ir svitaskyrtuna sína.
„Það leynir sér ekkisagði ég. „En mundu
að það kemur þér ekkert við.“
„Herrar mínir og frúr,“ sagði Rocky í hljóð-
nemann. „Áður eu þessi spennandi keppni hefst,
vil ég leyfa mér að vekja athygli ykkar á leik-
reglunum. Vegna keppendafjöldans verður að
skipta þátttakendum í tvennt í veðhlaupinu —
fjömtíu pör í fyrra hlaupkiu óg f jörutíu í hinu
seinna. Seinna veðhlaupið hefst nokkrum min-
útum eftir að hinu fyrra lýkur og þátttakesid-
ur draga um hlaupin.
„Við höfum veðhlaupin í tvennu lagi í eina
v!ku, parið sem hleypur fæsta hringi í hvoru
hlaupi er úr leik. Eftir fyrstu vikuna verður
aðeins eitt veðhlaup á kvöldi. Krakkarnir
hlaupa kringum brautina í fimmtáa mínútur,
strákarnir á hælum og tám, stelpumar hoppa
eða hlaupa, eftir því sem þeim sýnist. Sigur-
vegararnir fá ecigin verðlaun, en ef einhver
ykkar, herrar mínir og frúr, vilja senda þeim
verðlaun tíl uppörvunar, þá kunna krakkarnir
áreiðanlega að meta það.
„Þið takið eftir dýnunum á miðju gólfi og
hjá þeim standa hjúkrunarkonur og aðstoð-
armenn með appelsínusneiðar, vot handklæð:,
lyktarsölt og læknirinn er til taks til að ganga
úr skugga um að engínn keppandinn lialdi á-
fram nema hann sé fyllilega fær um það.“
Ungi lækn'rlnn stóð á miðju gólfinu með
hlustunartækin um hálsinn og njcg þýðingar-
mikill á svip.
„Andartak, herrar mínir og frúr — andar-
tak,“ sagði Rocky. „Eg hef í höndunúm tíu
dala seð l handa s'gurvegurum kvöldsins, sem
gefinn er af hinni heillandi kvikmyndadís, ung-
frú Ruby Keeler. Klappið fyrir ungfrú Keeler,
herrar mínir og frúr —“
Ruby Keeler stóð upp og hne'gðl sig.
„Þetta líkar mér, hemar minir og frúr,“ sagði
Rocky. „Og nú vantar okkur.nokkra dómara
hingað upp — verið ekki feimin —“
Andartak hreyfðl enginn sig, en svo skreið
frú Layden undir grindurnar og lagði af stað
„Fyrsta talan,“ sagði hann, „er nr. 105.
Hingað krakkar — allir sem dregnir eru út,
standi héma megin við pallinn."
Jafmóðum og frú Layden dró miðana, las
Rocky upp tölurnar og fékk síðan eitthverjum
dómara miðana. Dómar'nn átti svo að fylgjast
með parinu, sem átti númerið sem stóð á mið-
anum og telja hringina sem það hljóp.
..... Númer 22,“ sagði Rocky og rétti mið-
ann ungum manni með gleraugu.
„Komdu,“ sagði ég við Gloríu. Þetta er núm-
erið okkar.
„Eg hefði gjaman viljað fá þennan miða,“
heyrði ég að frú Layden sagði við Rocky.
„Þetta er eftirlætisparið mitt.“
„Mér þykir það leitt, frú,“ sagði Rocky. „Við
verðum að taka þau í röð.“
Þegar búið var að draga og við stóðum öll
saman tilbúin, sagði Rocky: „Jæja, herrar mín-
ir og frúr, við erum næstum tilbúin. Jæja,
krakkar, strákarnir eiga að fara á hælum og
tám, þið munið það. Ef eitthvert ykkar þarf að
bregða sér frá af einhverjum ástæðum, verður
félaginn að hlaupa tvo hringi í staðinn fyrir
einn. Viljið þér hleypa af, ungfrú Keeler?“
Hún kinkaði kolli og Rocky réttl Rollo byss-
una. Hann fékk ungfrú Keeler byssuna, en hún
sat í einni stúkunni með amoarri stúlku sem ég
utm oc CflMWn
Bakari nokkur var þekktur fyrir að baka lítil
brauð. Einu sinni mætti hann slátrara einuni
er hann var málkunnugur.
Góðan daginn, kæri vinur, sagði bakarinn, hvað-
an kemur þú?
Frá búðinni þinni, svaraði slátrarinn, ég- var
að kaupa brauð hjá þér. \
En hvar í ósköpunum hefurðu það? spurði bak-
arinn. Eg sé ekki að þú sért með neitt brauð-
Það er í vestisvasanum, svaraðl slátrarinn.
Páfagaukurinn minn er afarmerkilegur fugl,
sagði Marteinn íáðsmaður. Hann hrópar „Grípið
þjófinn" svo eðlilega að ég fölna upp í hvert
einasta skipti.
*
•
1 bókasafninu: Hafið þið hérna bók sem heitir:
Karlmaðurinn, yfirvald konunnar.
Skáldsagnadeildin er á næstu hæð.