Þjóðviljinn - 04.02.1954, Blaðsíða 4

4) »JÓPttlla»Pr^ tfift :
r-aysif-y «w iir ir w-i .1 >rrt .
iWi ■■
* r
Oðgeir Lvthemon;
■!:
í samfeaadi við bæjai'stjóni-
arkosningaraai' verður mér
hugsað tU isíðustu Alþingiskosn-
ingal Á íramboðsíundi, sem
ha’öinn var hér í sveitinni, tal-
aði Kaá Kristjánsson fram-
bjóðandi Framsóknarfl. fyrstur
og sagði meðal annars, að
)rkommúnistar“ væru á móti
bandarískum her„vörnum“ í
landinu vegna þess að þeir
vildu að ,kauði herinn“ hefði
■sem greiðasta för inn í landið.
Þessi áróðurslýgi, .sem er sam-
eign allra „lýðræðisfIokkanna“,
varð einnig ljós á vegum Þjóð-
varnarflokksins, sem hefur veif-
að henni í kringum slg af engu
minni tilburðum en hinir gömlu
pieistarar í þeirri íþrótt.
Samkvsemt sinni óróðurs-
tækni hafa „!ýðræðissinnar“
lýst Rftssum - þannig að þeir
séu „fantar“, „þrælahaldarar“,
„brennuvargar" „morðingj ar“,
„hýenur“ o. s. frv. o. s. frv.
En íslenzkir sósialistar eiga að
viíja leggja þjóð sína undir
vaid þessara glæpam. Þeirra
| erinda -fóru írambjóðendur Sós-
;!i íaUstaflokksins út um landið
j; s. 1. vor. Til þess áttv Jónas
Ámasón að vera kominn hing-
að í Suður-Þingeyjarsýslu. Síð-
ar á nefndum framboðsíundi
skoruðu sósíalistar á frambjóð-
endur „Íýðræðisflokkanna“ að
standa við getsakir sínar og
flokka sinna, og sanna landráð
á~sósíalista.
„Eg hef nú eklcert í höndun-
um um >efta“, svaraði Karl
Kristjánssön, — og svo ekki
meira um það. Qunnar Bjama-
son, frambjóðandi Sjálfstæðis-
flokksins, var hinsvegar for-
sjáli og las úr höndurri sér ’
t nokki'ar glefsur ~ flestar 20
I ára 'gamlar —- teknar úr sam-
hengi úr málflutningi ^>síal-
ista við allt annað heimsástand
|! en nú er. Áttu þessar glefsur
| að sanna hvemig sósíalistar
]j vnnu að því að leggja ísland
undir Rússa. Þessum mygluðu
rúsmum sáidraði Gunnar með-
al kjósenda á fundunum og
eins í kosningablaðí þeirra
sjálfstæðismanna í Þingeyjar-
sýslum. Kosningaúrslitin báru
hiusvegar með sér hve sætar
þær reyndust kjósendum.
Frambjóðendur AlþýðufL og
f •
Þjóðvamarfi. gerðu enga til-
rj raun til að sanna getsakir
•i flokka sinna í þessu efni.
En þegar svo kapítalistamir
eru að þvælast fastj' í sínum.!
-!■ eigin áróðurslygum, þá eru það
ekki „góðir" menn eins og Jón-
as Ámason sem vilja svíkja
ii landið, heldur eru það þeir Ein-
ar Olgeirsson og Brynjólfur ■
■ Bjamason, sem eru landráða-
mennimlr, en við hinir fylgjum
þeím aðelns í blindni. okkar •
pólitísku heimsku.
í sama dúr eru ótalmargar
aðrar áróðurslygar kapítalista í
garð sósíalista, og er þetta ein
hlið hinssiðlausa „frelsLs" -kapf-
talismans. Önnur hlið ,freLs!s-
lns“ eru bandarískar herrföðv-
t

f
I
ar, sem með svikum var kom-
ið inn í landið. Þriðja hlið þess
er réttur kaupmangaranna í
þjóðfélaginu til að arðrærra
þjóðina um tugi milljóna króna
ár hvert. Fjórða hlið þess er
atvinnuleysl, fátækt og sk'ort-
ur.
Fyrfr síðustu Alþingiskösn-
ingar var þjóðinni í vaxancti
mæli að verða spillingin ljós.
Það þat því ekki hjá þ\ú farið
að Sósíalistafl. sem einn hafði
hreinan skjöid gagnvart þjóð-
inni, hlyti mikinn kosningasig-
ur. En til þess að koma i veg
fyrir Það, var skömmu fyrfir
kosningar stofnaður nýr flokk-
ur — Þjóðva'marf k>kkur ls-
lands. Hlaút hann nokkurt
fylgl í kosningunum sem Sósi-
alistaflokkurinn hefði annars
að verúlegu leyti bætt við sig.
Þannig er allt rejTit til að
hindra framgang sósíalismans,
enda segir Eysteinn Jónsson nú
hlakkandi að „kommúnistar“
hafi verið dæmdlr- l pólitíska
útlegð a£ „lýðræðisflolckumim“
og sé þýðingarlaust fyrir þá að
leggja.nokkuð til stjómriiálanha
i. „frjálsum löndum“.
Þessi ummæli skýra bytur en
áfrain. Og manndómsiegra hefði
það verið a£ Þjóðvamarflokks-
mönnum að ganga til liðs við
þá í baráttunni fyrir réfctlæt-
inu í stað þéss að skríða í skjól
við riðandi vamargarða auð-
valdsins og kasta þaðan óþverra
að sósíalistum.
Auðiindir jarðarirutar ern
undirstaðan. að lífi- mannsins
og menningu, en skripulag at-
hafnalífsins ræður mestu um
það, hvort ríkjandi verður
jafnrétti og bræðralag eða'
ranglæti og sundrung. .Við
höfum reynsluna af stjómar-
háttum kapítalísta — og hún er
óiýgnust. Stríðsguðinn befur
verið örlátur við þjóðína um
veraldleg gæði nú um 14 ára
skeið, en slíkt er ekki hægt að
reikna kapítalistum til gildis
og þrátt fyrir það hefúr' fátækt-
in og skorturinn haldið velli.
Fátækar vinnustébtir, eins og
verkafólk og sjómenn, hafa að
yísu „frelsi“ fil að gera vérk-"
íöll og knýja fram kjarabætur
sér til handa. Telja kapítalist-
ar þetta hinum. „frjáissj" Tönd-
um til gildis. ,-En 'hverju e'na--fa
vei'lcfalli. reyna þei'r með '
■ um- rnöguléguih ráðum að sþMla'
iit ■ ■■;> , ~v.
.... A
! - '
Eftir kröfu tollstjorans í Reykjavík og aö und-
angengnum úrskurði verða lögtök látin fram fara
án frekari fyrirvara, á kostnað gjaldénda en á-
byrgð ríkissjóðs, að átta dögum liðnum frá birt-
ingu þessarar auglýsingar, fyrir eftirtöldum gjöid-
um: Söluskatti 4. ársfjórðungs 1953, sem féll í
gjalddaga 15. janúar s.l., áföllnum og ógreiddum
veitingaskatti, gjaldi af innlendum tollavöruteg-
undum, matvælaeftirlitsgjaldi, skemmtanaskatti,
tryggingaiðgjöldum af lögskráðum sjómönnum ög
lögskráningargjöldúm,
Borgarfógetinn í Reykjavík, 2. febr. 1954.
Kr. Kristjánsson.
LÆKNASKím
Þar $em Þómrinn Sveinsson, lœknir, er hættur
að gegna heimilislæknisstörfum fyrir sjúkrásam-
lagið, þurfa allir þeir, sem hafa haft hann fyrir
heimilislækni, að koma í afgreiðslu samlagsins,
Tryggvagötu 28, með samlagsþækur sínar hið
fyrsta, til þess aö velja sér lækni í hans stað.
Skrá yfír samlagslækna þá, sem velja má um,
liggur frammi í afgreiðslu samlagsins.
Reykjavík, L febr. 1954.
Sjúkrasajnlag Reykjavíkur.

, ... Ai ': ot -simdra, og evðiloggja eftir
margt annað eðli og túgang. At- - ,» , ,
föhgum með poIitLskum aðge'rð
um árangur hins fátæka fólks
af verkfaúsbaráttunni. Tilgang-
ur þeirra er að géra fólkifm
verkfallsbaráttuna svo sára, að
það kjósi heláúr að Hfa við
langvarandi skort heldur en
leggja út í verkfal!.
Á fyrmefndum framboðs-
fundi 1 S-Þingeyjarsýslu s. 1
vor nefndi- Karl Kristjánsson
hið mikla verkfall í des. 1952
„viHimemrskú' sem þyrfti að
gera ' ráðstáfanir til 1 að' ekki
Framhald á 8. siðu
lantshafsbandalagsins og hinna
bandarísku dollara og herstöðva
á fslandi og öðrum „£rjálsum“
löndum. Sósialismiim var í ör-
uggrf sókn á grundyéUÍ laga og
réttar þingræðisins, vegfíá síns
göfuga málstáðar og vaxandi
sjálfsvirðingar alþýðunnar.
Þetia sáu nýf asistar og kapí-
talístar- vestursins .fullvei og að
öryggi. .auðvalds--- þelrra var i
voða, — en það hefur sém
kunnúgt er læst kióntnn um-
hvérfis jörðitta og haiígir -þar
eins og hungraðir úlfár á^hverri
finnanlegri .- br.áð, , eins. og t. d./“
auðlindum nýlendnanna, sam-
timis þvi að það kúgar, pínir
og drepur nýleriduíólkið undir
kjörorðunum; „Marmróttindi“,
„lýðræði“,
. Sem forsendá- fyrir* stofnun-
Atlantehafsbandalagsins og því
hemaðarfarganr sem Því'fylgdi, w . - ■, . v . .. . , n/
var biásin upp ámðursiýgm um Frestur utruiminn — Kvold reiicnmgsskild — Haar
það, að Rússar ætluðu að hefja tÖlllf og tóm budda •— Litið inn í Listvinasalinn
HEFUH VERIP FLUTT Í
T ryggvagöta 28II. hasi
S. Árnason & Co.
SlMAR 2201 0G 6786.
þriðju heimsstyriöldina, og VORU kosnlngamar fyrr
kommúnistár væru hvarvetna
um garð gengnar og kosninga-
handbendi þeirra í þeirri fyf- tireUtiii'kunii, •««» maSur þurftl
irætlan. - Síðan hlaða hinir ^ fara að hugsa um aðrar töl.
bliridu, djöfulóðu kommúnista- ur ^ ,kosningatölur - með
öðnxm orðum að útfylla
skattskýrsluna. Þetta leið-
indaplagg hafði legið 4 hálf-
gerðri glejmriku meðan á
mesta gauraganginum stóð.
En í vinnunni á þriðjudag
uppgötvar maður, að síðasti
dagur er upprunnian, ekkert
undanfæri Iengur og því siður
miskunn; kvöldið skal notað í
að rýna í þetta plagg, hvort
heldur maður hefur ætlað sér
í þíó í fyrsta skipti á nýja ár-
hatarar svikula vamargarða-
sína ae haerra úr lygum og
blekldngum. Þannig -ð að reyna
að leyna ofbeldinn gegn þing-
ræðisiegri sókn sósáalismans.
Þvi verður ekki neHað að
þessar ráðst-afanir bera nokk-
um árangur í bili, en Þó mörg-
um slnnum minni en auðvald-
ið gerðl sér vonir um. Það
stafar einfaldlega af því að
Hugsjón sósíalista um jafnrétti
og bræðralag mannkjTisins
helgast af lífinu sjálfu, og verð-
ur þess vegna aldrei sigruð.
Sósíalistar munu þroskast og
eflast við þessa andstöðu og
halda baráttunni hikiaust
lega gesti, skattskýrslunni, —
það er víst eina skiptið á ár-
inu, sem maður er hikkulegur
yfir að hafa lítfö kaup, — og
sumir sem aldrei eiga pening
uppgötva ef til vill áð þeir:
geta samt skrifað árskaupið
sitt með fimm stafa tölu eða
öllu heldur sjö stafa tölu ef
aurar eru reiknaðir með. Og
yfir skattskýrslunni ber mest
að vorkenna þeim sem mest
eiga, ekki hvað sózt þeim sem
eru að rembast við að fela
eitthvað. Já, það er ekki teikið
út með sældinni að vera skatt-
þegn.
★
inu eða á langþráð stel'nuniót,
sem ef til viH verður ekkt eftd- GRETTIR HEFUR sent Baéj-
urtokið í annan tíma. Og það arpóstinum eftirfarandi bréf:
kiemur margt í ljós meðan Reykjavik 28.1 1954.
maður bograr yfir þessum ár- „Ég las það í blaði, að í List-
vinasalnúm við Freyjugötu
stæði ýfir' sýning á kyrrðar-
myndum (still lifé) eftir 18
listmálara, svo að ég hætti að
hugsa um bæjarstjórnarkosn-
ingar og labbaði mig þangað
uppeftir.
Þegar þangað var komið, fékk
ég mér sýningarskrá og fletti
upp í henni. Þar voru nöfn
eins og Þorvaldur, Valtýr,
Kjartan, Kristján, Nina, Jó-
hannes, Hörður og fleiri.
. „Hver andskotinn, 'þetta eru
eintómir abstrakt málarar,
ekki hafa þeir málað uppstill-
ingar“, hugsaði ég en mynd-
irnar sögðu annað.
Þama eru líka myndir eftir
Scheving, Engilberts og Jón
StefánsSon. Það sem flestir
munu senilega furða sig á,
að tiltölulega . sama mótívið,
borð, kanna, vasi, skuli ekki
gera það að verkum að mynd-
imir fái á sig sama svip.
Annars þýðir ekkert að vera
að skrifa um myndir; menn
þurfa að sjá þær, og til þess
að Sjá þurifa þeir ekki annað
en að fá sér smágöngutúr
upp í Listvinasal eftir kvöld-
matinn. Kveðja. — Gretttri', |