Þjóðviljinn - 18.03.1954, Síða 4

4) — PJÖÐVILJIfíN — Fimmtudagur 18. marz 1954
„Hrein óhæfa44 að halda því fram „að
samvinna við Sj álfstæðisflokkinn komi
ekki til greina44 í verklýðshreyfingunni
MorgunblaSiS œrisi af ófta viS vaxandi
samstarfsvHja verklýSsflokkanna
Þungbærar áhyggjur sækja
nú a'ð Morgunblaðinu. Það
birtir dag eftir dag greinar
um það að nú sé hin mesta
hætta á því að agentar at-
vinnurekenda missi völd sín í
Alþýðusambandi Islands, og
verklýðsfldkkarnir taki í stað-
inn höndum saman. Kallar
blaðið það ,,hreina óhæfu“ að
Alþýðublaðið skuli hafa sagt
„að sámvinna við Sjálfstæð-
isfiokkinn komi ekki til
greina“ og býr í þessu sam-
bandi til sögur um það að
einhverjir leynisamnitigar
standi nú yfir milli forustu-
manna Alþýðuflokksins og Só-
síalistaflokksins um samstarf
í verklýðsmálum.
Gylfi Þ. Gíslason ber alla
slíka samninga 'af sér í Al-
þýðublaðinu i gær undir nafni,
og virðist vera óþarflega við-
kvæmur fyrir yfirheyrslum
MorqíímblaJsihs. Hitt er svo
rétt að frásögn Mörgunblaðs-
ins er tilbúningur. Það sem
nú er að gerast er ofur ein-
faldlega þhð, að fólkið í AI-
þýðufiokknúm og Sósíalista-
flokknum er að koma sér sam-
an um það að áframhaldandi
innbyrðis átök verklýðsflokk-
anna séu aðeins íhaldinu til
gagns en'allri alþýðú til stór •
tjóns. Þeíta sjá nú fleiri og
fleíri, það hefur þegar birzt
i samvinnu á mörgum stöð-
um, bæði við stjóm bæjarfé-
laga og.i c instökum félögum.
Þeita mál ér hvarvetna mikið
rætt á víhnustöðum, bæði í
Revkjavik og úti um land, og
menn eru.yfirleitt á einu máli
um að slik samvinna sé sjálf-
Aflabrögð á VesifJörÖum
Alþýðtifíokksmaður skrifar um
kosningarnar í Kópavogi
Kosningarnar í Kópavbgi á
dögunum. hafa vakið rrrikla at-
hygli og umtal, enda urðu þær
á ýmsan liátt sögulegar. At-'
burðirnir eftir kosningarnar
hafa einnig fengið á sig gam-
ansögulegt snið, og hafa þeir
einnig verið mikið ræddir. En
það er eitt atriði í sambandi
við kösningarnar sem hvergi
hefur komið fram, svo að ég
háfi tekið eftir, og vildi ég því
biðja Þjóðviljann að vekja at-
hygli á því; ég geri ekki ráð
fyrir að annað blað vildi gera
það:
Guðmundur G. Hagalín rit-
höfúndur var sem kunnugt er
efsrti maðurinn á lista Alþýðu-
flokksíns i Kópavogi, og var r
valinn í það sæti eftir nokkur
átök. Á síðasta þingi Alþýðu-
flokksins hafði Guðmundur sig
mikið í frammi og átti manna
ríkastan þátt í því að þar var
skipt um forustu; Stefán Jó-
hann Stefánsson og félagar
hans ultu úr sessi, en Hanní-
bal Valdimarsson var kosinn
formaður flokksins. Hægri
mennirnir hafa lengi hugsað á
heíndir við Guðmund G. Haga-
lín af þessu tilefni, og þeim
virtust kosningarnar í Kópa-
vogi færa ágætt tækifæri. Það
er sannarlega engin tilviljun
að þeir óðu þar um eins og
grenjandi ljón á kosningadag-
inn undir forustu Guðmundar
í. Guðmundssonar. Og enginn
þárf að ímyrtda sér að útsírik-
anirnar hefðu orðið nema brot
af því sem varð, ef ekki hefðu
komið til leiðbeiningar æðstu
rhánna, sem kjósendur tóku
márk á. Þórður hreppstjóri er
ekki sá áhrifamaður í Kópa-
vogi að hann geti skipulagt
slíká atburði. Og ég véit þétta
raunar af eigin reynd; ég íékk
sjálfur. ,þá leiðbeiningu frá
fyrrverandi miðstjórnarmanni
Alþýðuflokksins að strika Guð-
mund G. Hagalín út — végna
framkomu hans á síðasta
flokksþingi.
Mér þykir rétt að fólk viti
þetta. í Kópavogi var ekki um
að ræða skopþátt, skipulagðan
af Þórði Þorsteinssyni hrepp-
stjóra; þar spegluðust átökin
innan Alþýðuflokksins alls,
sömu átök sem standa yfir í
Reykjavík og annarstaðar.
Hægri mennirnir hyggja á
hefndir, og þeir þykjast hafa
gert vel í Kóþavogi.
Alþýðuflokksmaður í Kópavogi.
sögð og óhjákvæmileg. Sam-
éiginieg baráttutæki flokk-
anna eru pað mörg, að með
átaki i félagi verðúr hægt
að þoka míklu til lei'ðar. —
Vandinn ér sá einn að léggja
áherzlu á það sém sameinar
en ekki hitt se'm skilur.
Það er þessi samhugur
fólksins sem er hin dýrmæta
forsenda alls starfs, langtum
mikilvægari en allir hugsan-
legir ,.leynisamningar“. Ef
kjósendur verklýðsflokkanna
eru á einu máli um að taka
höndum saman, skapast fyrir-
komulag og forusta þeirrar
samvinnu sjálfkrafa og eng-
um verður stætt á að bregða
fæti fyrir hana.
Hitt er augljóst hvað Mb).
ætlast fyrir með hinum ó-
styrku skrifum sínum. Ihald-
ið á sér enn bandamenn í
forustu Alþýðuflokksins, menn
sem ekkert Ihafa (lært af
reynslu undanfarinna ára og
eru ekki lengur fulltrúar
neinnar verklýðsstefnú: Það
er vitað að þessir menn eru í
stöðugti sambandf við íhaldið
og verður vart taláð um leyni-
samninga í því. sambandi. Sú
samvinná. sem skipulögð er áf
þessúm forsprökkum og ihald-
itíu á sér tvehnskonar mark-
mið. Annarsvegar að tryggja
íhaldinu áfram hina sterk-
ustu aðstöðu í stjórn heild-
arsamtaka verkalýðsins ög i
annan stað að tryggja þessum
ihaldsþjónum aftur fyllstu
völd yfir Alþýðuflokknum. —
Skrif Morgunblaðsins eru vi’ð
þetta hvorttveggja miðuð, og
það þurfa allir Alþýðuflokks-
menn að gera sér ljóst.
En það verður ekki íhaldið
eða einstakir forsprakkar sem
Steingrimsfjörður:
Tvéir bátar gengu frá Drangs-
nesi og þrír úr Hólmavík. Frem
ur rjvr afli og líka sjaldgjöfult.
Drangsnesbátar fóru 8—10 sjó-
ferðir og fe'ngu oftast 3000 til
4000 í sjóferð, mest 4500 kg. —
Hólmavíkur’bátar fóru 8 og 9
sjóferðir, öfluðu frá 3000 tV
3500 kg. í sjóférð.
Súðavík:
Einn 36 lesta bátur, Sæfari,
gengur þaðan og fékk hann 60
smál. í 18 sjóferðum. Annar 8
lésta bátur var líka stopult að
veiðum í Djúpinu, fór 5 sjó-
ferðir, fékk mest um 1000 kg.
í sjóferð.
ísafjarðarbær:
Aðeins 4 bátar yfir 12 lesta
að veiðúm og einn 8 lésta bát-
ur. Aflinn rýr, þeirra þriggja,
sem hér segir: Pólstjarnan. 67
smál. í 17 sjóferðum, Sæbjörn 60
smál. í 15 sjóferðum, Vébjörn
44 smál. í 15 sjóferðum, 8 lesta
báturinn (Ver) aflaði vel fram-
an af mánuðinum, en laskaðist
við bryggju og hefur tafizt frá
Fjölnir í útilegu. Afli þeirra
var: Ingjaldur með 42 smál. i
13 sjóferðum, Þorbjörn með 41
srnál. í 11 sjóferðum, Gyllir með
36 smál. í 13 sjóferðum
Bildudalur:
Tveir vélbátar, Jörundur og
Sigurður, hófu veiðar í byrjun
mán. Þeir fóru aðeins 8 sjóferð-
ir hvor. og fengu reitingsafla,
frá 4000 til 5000. kg. í sj.óferð.
Síðasta ,.dag . mánaðarin? var
góðfiski. Þá féngu þeir 10 þus-
und kg. hver, en allmikið af því
var steinbítur.
Tálknafjörður:
Vélb. Sæfari hóf veíðar um 10.
febr., fór 9 sjóferðir og fékk 35
srnál: til máhaðamóta.
s.
ráða þróun þessara mála á
næstmmi heldur fólkið sjáíft.
Sá samhugur sem nú eflist
með hverjum degi milli kjós-
enda verklýðsflokkanna þarf
að verða sá vamaréeggur sem
leynimakk afturhaldsaflanna
brotnar á.
Patreksfjörður:
Vélbátárnir Sigurfari og
preyj a hafa þáðir verið að
Veiðum. Þeir fóru aðeins 4—5
sjófefðir, fengu 4000 til 5000 kg.
í sjóferð. — Gæftir voru afleitar
þar í mánuðinum. — Togarinn
Gylfi hefur lagt afla sinn upp
á Pátreksfirði. — Ólafur Jó-
hannesson fór með afla sinn
saltaðan til Hull.
veiðum. Auk þessara eru þrír
stærri bátar að veiðum syðra.
Togarafnir hafa báðir verið að
veiðum, og lagt afla sínn hér
á land, sumt til flökunar og
einnig í salt og herzlu.
Hnífsdalur:
Þrír bátar að veiðurn, en einn
(Páll Pálsson) var ffá véiðum
mestan paft máhaðáríns vegna
vélbilunar. Hinir öfluðu: Mímír
47 smál. í 14 sjóferðum, Smári,
43 smál. í 14 sjófefðum.
Bolungavík:
Þaðan gengu eftirtaldir natar
og öfluðu allvel, sem hér segir:
Einar Hálfdáns 74 smál. í 18
sjóferðum, Víkingur 64 smál. í
17 sjóferðum, Flosi 55 smál. í
15 sjóferðum, Völusteinn 36
smál. í 12 sjóferðum. Heiðrún
var á togveiðunt, aflaði aðeins
38 smál. Auk þessara voru tveir
bátar 5 og 8 lesta að veiðum
og fengu góðan reitingasafla.
Suðureyri:
Fjórir bátar gengu þaðan í
mánuðinum (Hallvarður, Freyja,
Gyllir, A.ldan). -r-.-Aflinn góðpr
og mjög svipaður hjá öllum bát-
unhfri; —■ Fór'ír þéif allír . 16
sjóferðir og öfluðu frá 70 smál.
— Þeir hgestu vóru með um 79
smálestir. Nýr bátúr bættist í
bátafiotann í mánuðinum og hóf
véiðar 20. febr. Er hann smíð-
aður hjá Marzelíusi Bernharðs-
syní á ísafirði, 37 smál að stáelð,
búinn öilum nýtízku tækjum, og
hið fríðasta skip. Einn bátur
hefur og verið á rækjuveíðum. I
öllum veiðistöðvum frá Súða-
vík var ágætur afli tvo síðustu
daga mánaðarins, frá 7000 til 10
þúsund kg. en talsvert var urn
steinbít.
Framhald á 8. síðu.
Þegar krakkarnir haía hamskipti — Komdu í dansk-
an, panta byrja! — Karlaparís, lús og vínarbrauð.
ÞESSA yndislegu daga að
undanförnu er eins og krakk-
arnir hafi breytt um svip. í
allan vetur hefur maður horft
á þá í úlpum með hettur eða
í jökkum og síobuxum og
gallabuxum með loðhúfur og
lopahúfur, en níi hafa þeir
liaft hamskipti. Strákarnir
erú kannáki í marglitum peys-
urn yzLuhv ktæða, húfulausir
og það kemur á daginn að
duglégi sháðinh í næsta húsi
er með eldi*auðan lubba og
stelpurnar skilja síðbúxurnar
eftir inni, eru í brugðnum
bómullarsokkam og jökkum
og peysum utanyfir kjólnum,
berhöfðaðar eða í hæsta lagi
með eyrnaskjól, því að nú er
að rehna upp tími boltaleikja
og parísa.
★
HÉENA á árunum, þegar
maður var laus við gúmmi-
stígvélih eftir langan vetur
og kom niður tröppurnar
heima hjá sér fisléttur í kjól
og stuttjakka, beið bezta vin-
konan fyrir neðan og varð
fyrri til að segja: Komdu í
danskan panta byrja. Og það
var einmitt veður fyrír dansk-
an, svo að svarið var venju-
lega: Má stoppa á milli? —
Nei, rykk upp að sjö. — Og
svo vár farið i dattskan, rykk
upp að sjö, en ef til vill með
þremur, fiórum eða jafnvel
fimm boltum. En með fimm
mátti venjulega stoppa á
milli, •— ég kynntist aðeins
einni stelpu á danska aldrin-
um sem gat með fimm rykk
upp að sjö. En síðan hefur
ekkert komi'ð mér á óvart sem
ég hef séð til trúða og kylfu-
kástara á fjölleikahúsum, —
það var nefnilega óviðjafnan-
leg list að geta dánskan með
fimm rykk upp að sjö.
★
OG ÖLL moldarflög og mal-
argötur vom notuð til hins
ýtrasta, Það var fari’ð í landa-
parís, karlaparís, lús og vín-
arbrauð og svo þennari venju-
lega gluggaparís, þar sem
reglurnar voru svo strang-
ar. Mir.nslu stelpurnar máttu
allt nema ekki stíga á strik.
Stuhdum var taiið upp hvað
mátti, svo sem: hoppa,
beygja, styðja, ganga, ýta,
sparka með og hilla á brún.
En þegar maður var orðinn
flínkur mátti ekki neitt nema
hoppa og beygja og þá var
líka Iist að vera
parís.
jlugga-
OG ÞÁ má ekki gleyma elt-
ingaleikjunum, feluleikjunum,
fallin spýtan og þessum allra
mest spennandi leikjum, sem
venjulega voru leiknir þegar
stærstu Icrakkarnir voru
komnir héim úr skólanum. Þá
var stundum farið að skyggja
og það var vandi að hafa
uppá feiustöðum í hrauninu
irí(5 Reykjaríkurveginn. E.u
þegar myrkríð var að verða
þétt og dularfullt og léikur-
inn va - að ná hámarki fóru
mömmurnar að tínast út á
tröpp irnar og kalla: Mummi,
Dóra, Erla, komiði heim að
borða. Þær þurftu venjulega
að kalia tvisvar, þrísvar siiin-
um, því að það var svo díema-
laust garuaii úti, en alltaf
endaði það með því að við
drógumst iún með semingi
og hétum því um leið áð
byrja fyi’r á leiknum dagiim
eftir.