Þjóðviljinn - 18.03.1954, Síða 6

6) ■— ÞJÓÐVILJINN — FLmmtudagiir 18. marz 1954 -
——----------------------;---------------------
Otgcfandl: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíaiislaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.)r Siguiður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Biaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skóiavörðustíg
19. — Sími 7500 ( 3 línur).
Áskriítarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17
annars staðar á' iándinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið,
Prentsmiðja Þjóðviljans h f.
V,---------------------------------------- ■
Eysteinn og skatifrsiindin
Fyrir alllöng’u var sýnt að í mikið óefni stefndi fvrir togara-
■útgerðinni í landinu. Þrautreyndir og vanir sjómenn hafa geng-
ið af skipunum í stórum stil vegna þess að kjörin scm þeir búa
\nð eru ekki í nokkru samræmi við erfiðið og áhættuna eem fylgir
logárasjómennskunni og hægt hefur verið að lrafa hlutfallslega
meiri tekjur við flesta aðra atvinnu sem í boði hofur verið. í
stað himia vönu manna' hafa ráðizt á togarana óvaningar og
það orsakað mimikandi afköst og verri nýtingu aflans. Og nú
stefnir allt í þá átt að á togarana fáist ekki nægur mannafli
alveg án tillits til þess hvort hann er vanur togarasjómennsku
eða óvanur henni með öllu. Eiim af togurum Bæjarútgerðar
Ileykjavikur er þegar stöðvaður vegna skorts á mönnum og
samskonar stöðvun vofir yfir ölhim togaraflota landsmanna.
1 upphafi yfirstandandi Alþingis flutti Lúðvík Jóscpsson frum-
varp um veruleg skattfríðindi sjómönnum til handa. Hafa hundr-
uð togarasjómanna lýst sig samþykka því og sent Alþingi á-
skoranir um að samþykkja skattfríðindin. Er enginn efi á því
;,ð þótt fleira þurfi til að koma, eigi að gora sjómönnum fært að
starfa á togaraflotaiuim, væri moð samþ. þessa frumýarps eða
Jiliðstæðra ákvæða um skattfríðindi til h’anda togarasjómörnum,
Btigið stórt spor í þá átt að tryggja þeim skárri afkomu en þeir
eiga nú við að búa og togaraflotanum um leið nauðsynlegt vinnu-
■afl til starfrækslu sinnar. Það hefði því mátt búast við að frum-
varp Lúðvíks fengi skjóta og jákvæða afgreiðslu Alþingis eins
og horfumar eru fyrir þessurn þýðingarmikla atvinnuvegi lands-
manna.
En þetta hefur farið á aðra leið. Alþingi hefur sofið á málinu
<>g það enga afgreiðslu hlotið þrátt fyrir ítrekaða eftii-r'e.kstra
flutningsmanns. Ekki verður annað séð en stjórnarflokkarnir og
lákisstjóm þeirra látí sér í léttu rúmi liggja þótt togarsjómenn
Ktrevxni í land og stöðvun alls flotans vcrði áþréifanleg staðreynd
innan skamms tima, með öllu því tjóni sem það hefur í för með
sér fjTÍr sjálfstæðan atvinnurekstur landsmanna og þá miklu
gjaldejTÍsöflun sem togaraflotinn stendur irndir. Það fer ekld
lejmt, að þótt þetta. réttlætismál togarasjómanna og nauðsjmja-
mál þjóðarinnar allrar hafi notið takmarkaðs skilnings stjómar-
Jiðsins og ríldsstjómarinnar í heild þá hefur þó afgiæiðsla þess
fyrst og fremst strandað á algjörri andstöðu og þvormóðsku-
legri neitun Eysteins Jónssonar f jármá 1 ará ðherr:i.
Þetta þarf engum að koma á óvart sem þekkir afstöðu Ey-
steins Jónssonar til íslenzkrar togaraútgerðar og sjúMega
ástríðu hans til sem miskunnarlausastrar skatthcimtu af þjóð-
inni og atvinnuvegum heunar. Eysteinh Jónsson átti þá hugsjón
dýrasta á sínum tima að koma í veg fj'rir hagnýtingu inn-
stæðnanna frá styrjaldarárunum til nýsköpunarinnar í sjávarút-
veginum og þeim iðnaði scm honum er skyldastur. A.f þessum.
xótum var runnin andstaða Framsóknar gegn togarakaupum ný-
sköpunarstjómarinnar og tillaga helzta fjármáJasérfræðings
Jiennar um að lána útlcndingum það fjármagn sem þjóðinni hafði
áskotnaðzt í stað þess að verja því iil uppbyggingar íslenzkra
atiinnuvega eins og gert var fyrir frumkvæði sósíalista.
En sé það rétt sem almælt er, að andstaðan gegn skattfríð-
indimum til handa sjómönnum strandi framar öðru á neitun
• Eysteins Jónssonar, er ljóst að hinn mikli sícattheirritumaður
ríkissjóðs iælur sig hér geta liefnt fyrri ófara. Nú skal í engu
alalea til J>ót.t tilvera íslenzkrar togaraútgerðar sé í voða vegna
ólióflegs arðráns einokunarhringamia og óbærilegra kjara togara-
sjómarma, sem hvorttveggja er að kippa gnmdvellinum undan
Jieilbrigðum og eðlilegum rekstri togaraútgerðarinnar. Með
st.efnu Eysteins rirðist að því vísvitandi unnið að roka tögara-
sjómennina í land og lá.ta ekki staðar numið fyrr en öllum
togaraflotanum hefur verið lagt. við festar.
Afstaðan til skattfríðindanna og þó sérstaMega þáttur Ey-
*teins Jócií^onar í málinu sýnir ljóslcga að til eru öfl með þjóð-
inni sem láta sér í léttu rúmi liggja þótt bjargræðisatvinnuvegir
hennar loggist í rúst. En er ekki tími til kominn að ráðin verði
tekin af slíkum mönnum, staðrejTidir viðurkeniKLar án hiks og
undandráttar og na.uðs\mlcgar ráðstafanir gerðar til bjai-gar
togaraútg'erð landsmanna áður en kornið er í fullkomið öng-
þveiti ?
Engimi ábyrgur maður getur verið í vafa iiui svarið. Það er
þjóðamauðsyn að sjómönnum verði gert fært að starfa á tog-
•airunum og útgerðinni skapaður heilbrigður rekstrargrundvöllur
' |ft,kostnað þeirra eem nú hirða gróðann.
Truman hellir sér yfir McCarthyismann og í svarrœðu hefur McCarthy svarao með
pví að lýsa pví sem hann kallar Trumanisma en Bidstrup, teiknara Land og Folk í
Kaupmannaliöfn, finnst sami hakakrossbragurinn á hvorutveggja.
HermálaráSherra ÍiiiirÉjanna gré
undan öldungardeildarmannlnuBii
MarkmiS McCarthys er forseta-
stóllinn I kosningunum 19S6
Joseph MeCarthy öldunga-
deildarmaður á Banda-
ríkjaþingi, hefur undanfarnar
vikur verið eitt helzta efni
heimsfréttanna. Nafn hans hcf-
ur skartað með stóru letri á
forsíðum stórblaðanna dag eft-
ir dag og hver ritstjórnar-
greiriin af annarri hefur birzt
um áhrif hans í Bandaríkjun-
um, afleiðingar þeirra áhrifa
fyrir sambúð Bandaríkjanna
og bandamannaríkja þeirra en
síðast en ekki sízt um það
hvort Eisenhower forseti muni
nú loks taka kjark í áig og
gera þessum umsvifamiklá
flokksbróður sínum það ljóst
hver sé 1 raun og verú hús-
bóridi á bandaríska stjórnar-
heimilinu. í>að er táknrsent um
þá aðstöðu sem McCarth.y hef-
ur afiað sér að andstæðingar
háns viðurkenna að enginn
nema sjálfur forseíinn hafi til
að bcra þa.nn mjmdugleik sem
með þurfi til að jafna um öld-
ungadeildarmanninn frá Wisc-
onsin.
IÖllu greinarfióðinu um Mc-
Carthy heíur sá sem þetta
ritar einungis rekizt á eina þar
sem alvarleg tilráun er gcrð
ti) að rekja það hverju Mc
Carthy á að þakka það áhriía-
vald að bandariskir ráðherr-
ar, svo ekM sé talað um smá-
kalla eins og hershöfðingja,
skrifstofustjóra, prófessora og
sendiherra, skjálfa fyrir hon-
um. 1 Bandaríkjúriúm kemur
út lítið, óháð sósíalistískt tíma-
rit sem nefnist Montblv Review.
Ritstjórar þess eru tveir kunn-
ir hagfræðingar, Leo Huber-
man og Paul M. Sweezy. Þeir
gera í janúarhefti rits síns í
vetur grein fyrir þeim þjóð-
félagsöflum', sem McCarthv
styðst við. Hér verður drepið á
ýmis alriði úr þeirri ritgerð.
Eins og skýrast hefur komið
á daginn í viðureign Mc
Carthys við bandarísku her-
stjórnina lætur hann líta svo
út að hann sé óviðjafnanlegur
refsivöndur „kommúnista og
rauðliða“ en í raun og veru er
hann að berjast til valda í
republikanaílokknum, stjómar-
fiokki Bandaríkjanna. „Barátt-
an gegn kommúnismanum“ er
einungis yfirvarp. Valdastreita
öldungadeildarmannsins cr svo
áköf og árangursrík scm raun
ber vitni vegna þess að strax
og hann varð kunnur að morki
flykktist undir merki hans
skvrt afmarkaður og óhemju
fjársterkur hluti bandarísku
borgarastéttariruiar, hinir ný-
ríku sem hafa grætt auð sinn
á heimsstyrjöidinni síðari og
uppgangstímunum eftir hana.
Hinar gömlu og grónu auð-
mannaættir, bandaríski pen-
ingaaðallinn, líta niður á þessa
nýbökuðu milljónara, þeim
hefur verið meinað að ná slík-
um áhrifum á stjórn landsins
sem þeim finnst hinn mikii og
skjótfengni auður gefa sér
rétt til.
Cvo vill til að í hópi hi'ntia
^ nýríku eru nú ýmsir auð-
ugustu ménn Bandaríkjanna.
Það stafar aí því að olíuiinda-
eisendur fá rausnarlegar und-
a.nhágur frá slcattgreiðslum.
Nýbökuðu olíumilljónurum frá
Texas hefur vcrið við brugðið
unrlanfarin ár í Bandaríkjun-
um. Einmitt meða) þeirra eru
öfíugustu stuðningsmenn Mc
Carthys. Má þar nefna Harold-
son Lafayette Hunt frá Dall-
as, sem er talinn hafa þriggja
milljóna og tvö hundruð þús-
und króna tekjur á dag og
margir álíta nú auðugasta
mann í Bandaríkjunum, og
Ilugh Roy Cullen frá Houston
sem ekki hefur munað um að
gefa skólum og öðrum stofnun-
um þúsundir milljóna króna.
Það er löngu alkunna að þessir
menn og aðrir af sama sauða-
húsi hafa styrkt kosningabar-
áttu McCarthys og nánustu
fylgiíiska hans á þingi með
hæstu upphæðum sem iög
leyfa. Og í vetur þegar Mc
Carthy gifti sig sendu „nokkrir
aðdáendur í Texas“ honum
guilhúðaðan Kádilják í brúð-
argjöf. Hina nvríku er auðvit-
að að finna um öll Bandaríkin
þótt mest beri á þeim í Tex-
as og hvarvetna eru þeir áköí-
ustu fylgismenn McCarthys.
Hópur þessi mætti sín þó iít-
ils ef lýðskrum McCarthys
um að hann sé hinn eini sanni
riddari krossferðarinnar gegn
kommúnismanum ætti sér ekki
hJjómgrunn í móðursjúkri
kommúnistahræðslu sem veru-
legur hluti Bandaríkjamanna
er haldinn af. Demókratar
bcnda nú ú að MeCarthy svíf-
ist einskis í árásum á þá sem
standa í vegi fyrir honuni en
það var á stjórnarárum demó-
kratans Trumans sem honum
voru lögð vopnin í hendurnar.
Þá var gefin út hin alræmda
forsetatilskipun um að alia
sem aðhyliast róttækar stjórn-
málaskoðanir skuli reka úr op-
ínberri þjónustu. Þá gaf Clark
dómsmálaráðherra út lista
sinn um nær hundrað félög
Framb. á 1). síðu.