Þjóðviljinn - 08.09.1954, Qupperneq 10

Þ.TÓÐVILJINN
Míðvikudagur 8. september 1954
55.
ÍNNAN
vro
MÚRVÉGGÍNN
EFTIR Á. J. CRONIN
Átjándi kafli.
Morguninn eftir, þegar réttarhöldin hófust, var eins
og loftið væri hlaðið rafmagni. Mannfjöldinn var enn
þéttari og fólk talaðist við í hálfum hljóðum. Alls
konar flugufregnir bárust um salinn. Þegar 1 ljós kom
að sir Matthew var ekki í sæti sínu komst kynlegur
orðrómur á kreik, sem dó út um leið þegar hann birt-
ist á síðustu stundu, flýtti sér !í sæti sitt, tekinn og
svefnlaus að sjá og með sár á hökunni, þar sem hann
hafði skorið sig þegar hann var að raka sig.
Þegar dómararnir voru setztir í sæti sín, reis Nigel
Grahame á fætur, rólegur aö vanda, en kuldalegri í
fasi en fyrr.
„Herrar mínir“, sagði hann. „Meo yðar leyfi mun
ég halda áfram að yfirheyra vitnið Lovísu Burt.“
Það var stutt þögn meðan gengið var frá formsat-
riðum, síðan birtist Burt og kom sér fyrir í vitna-
stúkunni.
„Eg vænti þess,“ hóf Grahame mál sitt kurteislega
en kuldalega um leið, „að þér hafið átt þess kost að
jafna yður yfir nóttina“.
„Mér líður ágætlega“. Burt var ekki lengur ísmeygi-
leg, heldur allt að því ruddaleg í fasi. Hik hennar frá
deginum áður var horfið, rétt eins og stappað hefði
verið í hana stálinu á meöan. Hún var teinrétt !í vitna-
stúkunni og endurgalt óhikað augnaráð Grahames.
„Við vorum að ræða um“, sagði Grahame, „kunnings-
rkap yðar og Eðvarðs Collins, piltsins sem fór með
þvottinn til myrtu konunnar. Þér hittuö hann oft fyr-
ir réttarhöldin og meðan á þeim stóð.“
„Hvernig er hægt að komast hjá því, þegar við vor-
um saman megniö af tímanum“.
„Nú, svo að þið voruð saman. Þá haíið þér oft rætt
um þetta mál við hann.“
„Nei“, flýtti Burt sér að segja. „Við minntumst aldrei
á það.“
Grahame lyfti brúnum lítið eitt og leit til Fi'ame
dómara áður en hann sagði:
„Þetta er kynleg staðhæfing. Við látum hana þó
óátalda. Rædduð þér um máliö við Collins eftir rétt-
arhöldin?“
„Nei,“ svaraði Burt þrjózkulega.
„Eg verð að minna yður á það,“ sagði Grahame
stillilega, „að þér hafiö unnið eið og refsingar fyrir
meinsæri eru mjög strangar.“
„Herrar mínir, ég mótmæli þessum aðdróttunum."
Saksóknarinn reis til liálfs upp úr sæti sínu. „Þær
eru til þess eins að hræöa vitnið.“
„Töluðuð þið Collins aldrei saman um málið?“ spurði
Grahame enn. ' 1
„Ja,“ í fyrsta skipti leit Burt niður fyrir sig. „Eg
man það ekki greinilega. Ef til vill höfum við gert það.“
„Með öðrum orðuro. — þiö hafið gert það?“
„Ef til vill.“
,.Og oft?“
„Já.“
Grahame dró djúpt andann.
„Morðnóttina, þegar maðurinn hljóp framhjá Eð-
varði Collins á stigapallinum, gat hann þá ekki komið
honum fyrir sig?“
„Nei,“ sagði Burt hárri röddu.
„Og þér? Var hann yður bláckunnugur?“
,Já“.
„Þér hafið aldrei sagt við Collins að þér hefðuð séö
manninn áður?“
„Aldrei“.
„Þér hafiö ekki nefnt nafn við hann í trúnaðl?"
,Nei.“
Það varð djúp þögn.
„Svo að við snúum okkur aftur að athugunum yðar
þetta örlagaríka kvöld .... jafnvel þótt ekki væri kveikt
á götuljósunum .... jafnvel þótt þér gætuð ekki greini-
lega séð andlitsdrætti flóttamannsins, þá hafið þér séð
hvað hann gerði. Var hann hlaupandi?“
„Já, ég er margbúin að endurtaka það.“
„Ég bið afsökunar ef ég þreyti yður^ Hljóp maðurinn
alla leiðina?"
„Hvaða, alla leið?“
„Niður götuna.“
„Já, ég geri fastlega ráð fyrir því.“
„Þér gerið ráð fyrir því? Það kemur þá ekki til mála
aö hann hafi stokkið upp á reiðhjól, grænt reiðhjól sem
stóð upp við grindurnar, og hjólað unz hann hvarf
sýnum?“
„Nei.“
Grahame leit alvarlega á vitnið.
„Með tilliti til vissra upplýsinga sem við höfum fengið
— verð ég enn að áminna yður um sannsögli. Eg endur-
tek —- stökk hann ekki á grænt reiðhjól?"
Burt var brugðið. Hún tautaði:
„Ég er búin að segja „Nei“. Ég get ekki meira.“ Og
hún fór að snökta niður í vasaklútinn sinn.
Enn einusinni mótmælti saksóknarinn.
„Herrar mínir, ég mótmæli þessum aðferðum sem
beitt er til að koma vitninu úr jafnvægi.“
Daufur roði litaði kinnar Grahames. Hann svaraöi
með nokkrum hita:
„Ef til vill finnst saksóknaranum að ég sé að seilast
inn á svið hans. Það hefur komið fyrir í þessum sama
réttarsal að ég hafi heyrt sækjanda krúnunnar nota
vitni á sama hátt og hundur rottu, gert þau svo miöur
sín og rugluð af ótta og skelfingu að þau vissu ekkert
hvað þau sögðu. Þótt ekki væri nema þessvegna, leitast
ég við að sýna þessu vitni tillitssemi, og ég fullvissa yöur
um það herrar mínir, aö hún þarf á henni að halda."
Það varð dauðaþögn á eftir þessum orðum. Sir Matt-
hew Sprott leit 1 áttina til dómaranna, en í þetta sinn
lét Frame dómari þetta óátalið.
Grahame beið, þangað til Burt var búin að þurrka sér
um augun.
„Þegar réttarhöldunum var lokið komuð þér ásamt
Eðvarði Collins á lögreglustöðina til þess að taka við
betur el þau eru
1
B a ts O
Hvernig á að þvo öll þessi
nýju efrJ sem komið liafa á
markaðinn á síðai’i árum ?
Margar húsmæður spyrja að
þessu og svör við þessu má
finna í litlum dönskum bækl-
ingi sem nýlega hefur verið
gefinn út.
Þar segir til dæmis að nælon
og svipuð efn: séu mjög harð-
gerð og þoli að jafnaði. hvers
konar meðíerð og hvers konar
þvottaefni. V'égna sniðs, pi.ísér-
inga og annars þess háttar er
tóö. að sjóða þau ekki og láta
ekki vatnið á beim veröa heit-
ara e:i' ca. 60 g. Þessi efm
þarf að strjúka með mikiiii
varú' ,og elcld of heitu járni.
Þegar nciloi verður grá’e’tt
eða gullcitt getur’ það stafað
af því að of vexk þvottaefni
eru notuð eðá efnið breytir
bein’í-ih um llt með e.ldrinum.'
Ef.iin þo’a ekki bleikivatn,
en hægt er að géra. þau hvítari
með því að j vo þau úr sjálf-
virkum þVottaefnum. Rétt er
að slétta úr kröguni og líning-
um og hengja flíkurnar til
þerris rennvotar. Þær mega
ekki þorna í sólskini.
Nælonspkka og silkisokka á
að ]dvo í hvert skipti sem þeir
hafa verið notaðir, enda eru
flestir farnir að þvo sokka sína
á hverju kvöldi. Það er góður
vani. Öðru hverju verður að
nota þvottaefni í vatnið.
Everglaze og svipuð efni á
að þvo á þann liátt að nudda
þau eins lítið og mögulegt er
! í volgu vatni með sápuspónurn
eða veikum þvottaefnum. Flík-
I urnar skolaðar vandlega, en
jþað má ekki vinda þær. Vafð-
ar inn í handklæði og þurrk-
aðar flatar í skugga. Ómynstr-
uð efni af þessu tagi má
strjúka á réttunni en upp-
hleyptu exnin á að strjúka létt
á rör.gnnni. Járnið má alls ekki
vera of heitt.
Ekta siiki og ull má aldrei
leggja í bleyti, heldur þvo þau
úr tveim volgum vötnum.
Þetta. tvennt þolir ekki sterk
alkalisk þvottaefni. Ef erfitt
er að halda fötunum vel hrein-
um má nota sápuspæni öðru
hverju. Flíkurnar handþvegnar,
núnar eins lítið og mögulegt
er og skolaðar í volgu skol-
I vatni. Notið' 1 dl. af ediki í
, fötu í næstsíðasta skolvatnið.
i Ullarföt undin í handklæði eða
hreinum dagblöðum og breidd
til þerris og þess gætt að lag-
ið haldi sér. Ef hætt er við
að litir renni til er pappír lagð-
ur milli laganna. Silkiflíkur eru
vafðar inn í handklæði, vatnið
kreist vel út, en flíkurnar ekki
látnar þorna heldur stroknar
rakar.
HhmhJII
OC CAMN J
Dr. Pullman tannlæknir var í
góðu skapi við að bursta í
sér tennurnar í skrifstofu
sinni á seytjándu hæð í skýja-
kljúf í Madisonstræti. Skyndi-
lega heyrir hann hátt óp,
hrekkur við og hleypur út að
glugganum.
Sér hann þá hvar vinur hans,
sem hafði skrifstofu nokkrum.
hæðum ofar, þýtur fyrir
gluggann á niðurleið.
Skömmu síðar kom annar
kunningi Dr. Pullmans inn á.
skrifstofu hans og segir dap-
ur:
Hefur þú heyrt um Johny
Jones. Hann stökk . út unx
glugga á þrítugustu hæð.
Hann liggur nú þarna niðrf.
og er hörmulega farinn.“
Dr. Pullman: „Hvernig stend-
ur á þessu, þegar hann féll
fyrir gluggann fj'rir minútir
síðan leit hann ágætlega út.
e=SSS=>
Gesturinn: — Konuna mínæ
dreymdi síðastliðna nótt,
skemmtilegan draum. Hannl
fannst hún vera gift marg-
miljónera.
Heimamaður: — Þú ert hepp-
inn slíka drauma drejmiir
mína konu á daginn.
Rendar þveisum ©g
laugsum
Kjóllinn á myndinoi minnir
að sniði til á dx’agt, og þessir
kjólar ei’u mjög þægilegir og"
snotrir. Kjóllinn á myndinni er
úr röndóttu bómullarefni og:
saumaður í tvennu lagi. Pilsið
er þröngt og það má nota það
við hvíta blússu, og blitssan.
er hneppt að framan. Ermarn-
ar eru sniðnar út í eitt og
rendurnar eru þversum í öll-
um kjólnum. Aðcins brydding-
arnar á vösum, kraga og horn-
um eru með lóðréttum rönd-
um og það gerir kjólinn mjög
skemmtilegan. Væri þessi kjóll
saumaður úr einlitu efni yrði
hann ekki eins fallegur. Kjóll-
inn er frá Pieri’e Billet.
Leggið aldrei þvott sem enn
er rakur, í skápa eða skúffur.
Bæði getið þið átt á hættu að
rakablettir komi í þvottinn og
líka að raki komi í skúffurnar
og skápana.