Þjóðviljinn - 22.10.1955, Blaðsíða 11

Hans Kirk:
Klitgaard
og Synlr
22. dagur.
lega í rúminu með þennan höfuðbúnaö?
Hann gekk alveg að sjúkrabeði Fríðu feitu og reif
klútinn af höfði hennar.
— Já, einmitt, sagði hann yfirlætisfullur. Klippt. Þá
eruð þér ástandspía. Það er víst bezt að þér komizt undir
vemdarvæng lögreglunnar. Og þér eruð blómleg og
hraustleg aö sjá, og það mætti segja mér aö þessi sjúk-
Hann opnaði dyrnar og barði lögregluþjóninn
af öllu afli.
dómssaga væri tilbúningur.
Hinn lögregluþjónninn fór fram að hringja og andar-
taki síðar var bariö að dyrum og Evelyn gekk inn.
— Hvað er hér á seyði? spurði hún.
— Ekki annað en þaö að við tökum þetta fólk meö
okkur, sagði lögreglufulltniinn. Við vitum ekki hvort
þetta er maðurinn yöar, en þaö þarf að minnsta kosti
að athuga hann lítið eitt. Og kvenmaðurinn er að
minnsta kosti ástandspía og við þurfum að athuga hvað
hún hefur afrekaö fleira. Er hann þjónn hér á heimilinu
og hún eldastúlka?
— Ég gef engar upplýsingar um það, sagöi Evelyn.
Þér hafið ruðzt inn á heimili mitt á ólöglegan hátt og
ég segi ekkert nema ég sé kölluö sem vitni. Meðan Þjóð-
verjamir voru hér stóð ekki á þjónslipurö ykkar við þá.
— Það er laukrétt, sagöi Egon forstjóri. Þá höfðuð þið
nóg aö gera við að elta okkur í frelsishreyfingunni. j
— Þetta hirði ég ekki um að ræða viö yður. Nú förum
við út, svo að kvenmaðurinn geti komiö sér fram úr og
í fötin. Og þér verðið að hafa hraðan á, því aö við höf-
um nóg aö gera. Komið nú út svo að stúlkan geti klætt
sig.
— Ég verö að hjálpa kærustunni minni, sagöi Egon.
Þér haldið að hún sé ekki veik, en hún er spítalamatur.
Og ég fer ekki fet héðan út....
— Jæja, þá förum við framfyrir á meðan. En engin
heimskupör, því að það borgar sig ekki. Og fljótt nú.
Evelyn gekk inn í herbergi sitt og raulaði lágt fyrir
munni sér, því að þetta undarlega vinafólk Jóhannesar
kom henni ekki við. Hennar vegna mátti lögreglan fara
með þau á stöðina.
— Þú veröur að tína á þig spjarirnar, Fríða, það er
ekki um annað að gera, hvíslaði Egon, þegar búið var að
loka.
— Æ, þetta er svo voðalegt, og þú þarft alltaf að rífa
þennan stólpakjaft, snökti Fríða. Ég vil ekki fara í tugt-
húsið, ég vil þaö ekki, Egon, því að ég hef ekkert gert
af mér.
— Ég held nú ekki, systir, sagði Egon forstjóri hugg-
andi. En ef þú ferð ekki á fætur lendirðu þar. Þú verður
að smella þér í, og svo reyni ég að bjarga málinu. Fylgdu
mér fast eftir, ég gef honum einn í andlitið og svo þjótr
—— Ijaugardagur 22. oktober 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
um við niður bakstigann og burt. Við förum eitthvað
upp í sveit og lifum í friði og spekt, þangað til betri
tímar renna upp.
Fríða fór snöktandi og kveinandi fram úr þægilegu
rúminu, þar sem hún hafði vonazt eftir að mega fara
huldu höfði enn um stund. Egon rétti henni flíkumar
og rak á eftir henni.
— Hvaða hangs er þetta? hrópaöi lögreglufulltrúinn
fyrir utan dyrnar. Við getum ekki hangið hér 1 allan
dag og bíllinn bíður niðri.
— Jæja, hvíslaði Egon. Vertu nú bai'a á hælunum á
mér. og svo þurfum við aö forða okkur í snarkasti um
leiö og ég er búimi aö jafna um gúlana á þeim.
Hann opnaði dymar og barði lögregluþjóninn af öllu
afli, og hann hneig útaf eins og keila sem kúlan lendir
í. Hann ætlaöi að fara að ganga frá hinum lögreglu-
þjóninum þegar einlrverju hörðu var stungiö inn á milli
rifjamm í honum.
— Svona, ef þú hagar þér ekki eins og maður, verður
hleypt af.
— Djöfullinn, hvæsti Egon. Jæja, þá gefst ég upp.
Gerið þiö þá við okkur það sem ykkur sýnist, löggu-
hundarnir ykkar.
Og með byssuhlaup við bakið gengu systkinin að bíln-
um sem beiö þeii*ra og ók þeim á lögreglustöðina. Evelyn
stóð við gluggann og horfði á brottför þeirra. Hún brosti,
því að þau vom ekki sérlega borubrött, en um leið fann
hún til meðaumkunnar.
— Hamingjan góöa, hvað hefur þessi skelfilegi kven-
maöur í rauninni gert af sér? hugsaöi hún. Ég hef líka
átt þýzkan elskliuga og á hann raunar enn og mun
eiga hann. Og Tómas mágur minn og Þorsteinn komast
sjálfsagt hjá öllum óþægindum. Smáþjófarnii' eru hengd-
ir — stórþjófarnir sleppa ....
óttii dragtinni á myndinni er
venjulegt hvitt lambskinn. Það
er ódýrt, sterkt og fallegt. Á
litia hattinum er einnig brvdd-
ing úr .sams konar skinni. Tak-
ið eftir að rendurnar snúa
þversum í allri dragtinni, bæði
pilsi og jakka. Almennt er talið
að lóðréttar rendur grenni
meira og það er nokkuð tU í
því, en mjög smáar rendur
' mega gjarnan snúa þversum
| og það lítur ágætlega út.
Hér eru myndir af nokkr-
um hlýjum flíkum, enda fer nú
veturinn í hönd. Finnst ykkur
þykka, hvíta ungverska peysan
ekki vera hlýleg. Hún er með
klukkuprjóni og nær niður á
mjaðmir. Hún er há í hálsinn
en kraginn er hnýttur að fram-
an eins og trefill.
Kjóllinn með plíseraða pUs-
inu og víðu peysunni er líka
frá Ungverjalandi. Hann er í
tveim gráum litum og hann má
nota sem útikjój á sumrin og
innikjól á vetrum. Pliseringarn-
ar fara að sjálfsögðu ekki úr og
efnið er blanda úr nælon og ull,
hæfilegt rnagu af ull til þess að
það sé hlýtt en hafj þó hina
góðu eiginleika nælonsins hvað
snertir endingu.
Mjög margar dragtir eru
með skinnkrögum. Það er fal-
legt og hlýtt ef maður notar
dragt megnið af árinu. Og það
þarf ekki að verða mjög dýrt
ef maður velur ekki dýrustu
tegundir af skinni. Á smárönd-
Stutti jakkinn sem notaður
er yfirmynstraða peysu er frá
Austur-Þýzkalandi. Jakidnn er
dálítið sérkennilegur í saióinu
en fer vel utanyfir peysu af
þessu tagi. Jakkinn er úr hvitu
ullarefni og er með opnu háis-
máli og hálflöngum «n«m.
Peysan sem notuð er undir er
líka hvít með litekrúðvgu
mynstri, sem skreytii-, . ;:>;eði
peysu og jakka. Þessi flík, er ó-
hentugust af þeim sem sýndar
eru á myndumum.
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýöu — Sósíalistaflokkurinn. —Ritstjóier: Magnús Kjartansson (áb), Slgurður Guðmundsson — Fréttarli
stióri: Jón Bjarnason. — Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guðmundur Vigfússon, tvar H. Jónsson, Magnús Torff
Óiafssön. — AúglýsihgaStjórl: Jónsteinn Haraldsson. — Ritstjóm, afgreiðsla, augiýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími: 75<i0 (3
iinur). — Áskrittarverð kr 20 á mánuði i Reykjavík og nágrenni; kr. 17 annars staðar. — Lausasöluverð kr. f. — Prentsm. Þjóðviljan* hJL,