Þjóðviljinn - 09.12.1955, Síða 11

Hans Kirk'.
KHtcjdorci
og
@
62. dagur
baiizt og sigraö, og aö vísu haföi þaö ekki heppnazt
veg'na óhentugra kringumstæöna aö gera aö veruleika
hina þokukenndu draumórastefnu um lýöræöi sem gæfi
fólM öryggi og mannréttindi, en þaö var ekki honum
aö kenna. Hann haföi verið' allur af vilja gerður, og
hann haföi aö minnsta kosti náÖ sínu marki.
Og leiöin lá lengra. Maöur vai’ö aö festa sig 1 sessi, vei’a
lipxu’ og fús til aö inna af hendi þau vei’kefni sem hon-
um yröi trúaö fyrir. Hann borgaöi og rölti hægt heim-
leiðis þetta hlýja sumarkvöld, ánægöur meö heiminn og
hreykinn af sjálfum sér.
17. KAFLI
Gregers Klitgaard fær heimsókn, og Evelyn, mágkona
föðvr hans, leggur tipp í langa og ofdirfskulega
utanlandsferð
Gregers var kominn heim af heilsuhælinu og virtist
búinn aö ná sér. Hann hafði komiö í stutta heimsókn til
foreldra sinna og komizt aö raun xxm þaö einu sinni
enn aö heimur þeirra var ekki hans hehnur. Móöir hans
haföi spurt hann um framtíöaráætlanir hans og hann
haföi svaraö því til aö hann tæki sennilega aftur til viö
námiö. Hann sá hve glaönaöi yfir henni rétt eins og hún
hugsaöi:
— Ef hann lýkur náminu og veröur verkfræðingur
tekur hann sjálfsagt sönsum aftur. Kommúnismi hans
er sjálfsagt sjúkdómur, rétt eins og berklarnir, og hann
losnar við hann þegar hann kemur út í lífið og lærir
aö meta gildi peninga og borgaralegra metoröa,
Hann bi’osti meö sjálfum sér, því aö hann vissi um
hvaö hún var aö hugsa og svo sagöi hann:
— Ég ætla mér aldrei aö vinna hjá fyrirtækinu,
nxamma, og ástæöan til þess aö ég held áfram námi er^
sú, aö viö þurfurn einhvern tíma á vei’kfræöingum aö
haída. Meö þessari þróun verður fyrr eöa síöar þörf
fyiir áreiöanlega menn.
— Áttu viö þaö, drengur minn, aö kommúnistarnir
.... að hugsjónii* ykkar sigri?
— Það kemm* aö því aö lokmn. Allur heimurinn er að
vúkna.
— Ef til vill er þetta rétt, sagöi hún. En það vei*öm*
þó ekki á jafn auðveldan og fljótlegan hátt og þú heldur.
Neí, þér skjátlast annars, því aö mannlegt eðli er ekki
þannig — eigingii*nin hlýtur ævinlega að verða ofaná.
— Jæja, en þegar meiri hluti alls mannkyns fær þá
eigíngjömu hugmynd aö vilja lifa mannsæmandi og
góðu lífi. Þegar fólk er oröiö svo gagntekið efnishyggju
að það vill fá sanngjörn laun fyrir vinnu skia Þetta er
þó að minnsta kosti röksemd sem borgarastéttin hlýtur
að skilja.
— En andstæöingar ykkar eru geysilega sterkir, og
hvers krefstu svo fyrir sjálfan þig?
— Þess albezta, mamma. Ég vil veröa heiðarlegur
maður. Enginn fær aö slá ryki í augu mér.
Hún andvarpaði, en um leiö hugsaði hún til þess meö
feginleik, að til allrar hamingju vai* ekkert athugavei*t
við hin bömin hennar. Andrés var búinn að ljúka fyrri
hluta prófi í verkfræöi, og þegar hann heföi lokiö námi
ætlað’i hann aö ganga inn í fyrirtækiö. Kirstín yrði stúd-
ent næsta vor og síðan færi hún sjálfsagt á heimavistar-
skóla í Sviss eöa Englandi eða ef til vill í Bandaríkjun-
Hjai’tanlega þökkum við öllum nær og fjær fyrir
auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
I>ÓKU l>ORVAKÐARDÓTTUR
Sérstakar þakkir flytjum við Kristjáni Sveinssyni,
argnlækni.
Börn hinnar látnu.
— Föstudagur 9. desember 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
um, því áð sjálfsagt var heppilegast að börnin fengju
sem allra vestrænastar skoöanir, þótt frú Margrét liti
reyndar meö nokkurri fyrirlitningu á bandarískar lífs-
venjur.
Gregers haföi aftur fengið herbergi á leigu hjá Jensen
gömlu á fjórðu hæð, og þegar hann kom heirn tók
gamla konan á móti honum í ganginum.
— Þaö bíður kona eftir yöur, sagöi hún. Hún vildi
ekki fara, þótt ég segöi aö þaö væri alls ekki víst þér
kæmuö heim fyrr en seint.
— Kona? sagöi Gregers undrandi og opnaöi herberg-
isdymar sínar. Þar sat Evelyn.
— Sæll Gregers, sagöi hún. Þú veröur að fyrirgefa
hvaö ég er þaulsætin, en ég á brýnt erindi viö þig. Ég
féklc heimilisfang þitt á manntalsskrifstofunni. Þú ert
vonandi ekki reiöur yfir því.
— Nei, alls ekki, sagöi hann.
Evelyn leit ljómandi vel út. Hún haföi grennzt og það
stafáöi frá henni einhverjum Ijóma eins og hún hefði
losnaö úr einhverjum fjötrum og orðiö ung og frjáls á
ný.
— Ég sagöi húsmóöur þinni áö ég væri mágkona föður
þíns eöa heföi áö minnsta kosti veriö þaö, en ég er ekki
viss um aö hún hafi trúað því, sagöi Evelyn. HefurÖu
nokkuö á móti því að ég kveiki mér í sígarettu? Þú ert
búinn aö vera veikur, svo aö þú veizt kannski ekki að viö
erum skilin?
— Jú, eitthvaö hef ég heyrt um þaö.
— Þá þarf ég ekki aö útskýra þaö. Mér hefur famazt
ágætlega í verksmiöjunni og mér þykir gaman aö vinna
fyrir mér sjálf. En nú er ég búin aö fá bréf — og þaö er
ekki auövelt áö segja þér frá því, því aö þ.ú ert svo ungur,
en ég á víst ekki annars kosta völ.
— Þaö skaltu hiklaust gera, Evelyn, sagöi Gregers
brosandi. Og ég er feginn aö þurfa ekki lengui* aö kalla
þig frænku. Er bréfiö frá ÞjóÖverjanum?
— Jæja, guöisélof, þú kannast þá viö þaö hneyksli.
Já, þaö er frá manninum sem mér þykir vænt um. Þeg-
ar hann fór sagöi hann aö ég skyldi bíöa þar til hann
sendi mér boö um aö koma, og þaö hef ég gert! Öðru
hverju lief ég fengið þréf frá honmn eftir kynlegum
krókaleiöum. Hann er í Austurþýzkalandi, er genginn
í kommúnistaflokkinn og vinnur meö lífi og sál aö upp-
byggingunni. Og nú vill hann að ég komi þangaö. Hann
er búinn aö ganga frá öllu, skrifar hann, ég þarf bara
að koma mér yfh* landamærin meö einhverju móti, og
hann telur aúöveldast að komast meö skipi til einhvers
Skrifstofan er í Þingholts-
stræti 27, opin alla virka
iaga nema laugardagá frá
klukkan 5—7. Einnig opin á
föstudögum frá kl. 8—10 e.h.
Poplin-úlpur
Verö frá kr. 288.00
T0LED0
Fischersundi
AS kernia ti! . . .
Framhald af 4. síðu.
Er til of mikils mælzt að óska
eftir frá manni sem býr yfir
svo mikilli þekkingu sem K. G.
að hann svari þessari spurn-
ingu?
í hver.iu er fólgin afstaða
svokallaðrar „abstrakt“-málara-
listar til stétta- og þjóðféiags-
baráttu nútímans?
í staðinn ætla ég' að lokum að
svara spurningu K. G.: „Hvað er
sósialistískara en list sem hefur
hagnýta þýðingu“.
Sú list sem vinnur að því að
kollvarpa auðskipulaginu og
koma á sósíalistísku skiþUlagi
hefur aldveg ótvírætt meira gildi
fyrir sósíalismann.
1. des. var birt kvæði á fyrstu
síðu Þjóðviljans, eftir Jakobínu
Sigurðardóttur sem sósíalistiskir
„abstrakt“-málarar hefðu gott af
að íhuga.
„Hvað tefur þig bróðir?“
Benedikt Guðnumdsson
Börn stinga öllu upp í sig
Móðir ársgamallar telpu sagði
fyrir skemmstu að hún væri í
stökustu vandræðum með telp-
una, vegna þes að hún vildi
láta allt upp í sig, og hana lang-
aði til að fá upplýsingar um
hvernig hægt væri að koma
í veg fyrir að böm ætu sand
og mold.
Sannleikurinn er sá að það
er næstum ómögulegt að koma
í veg fyrir að börn eti ónielt-
anlega hluti; um leið og maður
snýr baki við barninu er það
búið að stinga einhverju upp
í sig. Ástæðan er einfaldlega
sú, að barnið rannsaltar hlut-
inn á þann hátt að það stingur
honum upp í sig, bragðar á hon-
um og sýgur hann. Það er börn-
um eðlilegt að sleikja og sjúga
allt, og maður verður að taka
tillit til þess. Maður verður að
skyggnast um í húsakynnum
sínum og aðgæta hvað getur
verið barninu skaðleg't. Síga-
rettu- og vindlastubbar mega
ekki vera nálægt barninu —
það er svo mikið nikótín í síga-
rettustubb að bam sem tyggur
hann getur dáið af því. Þið skul-
uð e.kki halda að bömin borði
ekki það Sem óbragð er af.
Börn hafa oft orðið veik af
því að borða skóáburð, fægilög
og þvottaefni, og þesskonar varn-
ingur má aldrei vera þar sem
barn getur náð í hann. Odd-
hvassir og beittir hlutir eru
líka hættulegir. Mörg börn hafa
gleypt nagla, rakvélarbiöð og
lásnælur. AUt þetta þarf að
geyma afsiðis, það eru jafnvel
dæmi til þess að þriggja og
fjögra ára börn gleypi hluti
af þessu tagi, þótt þau viti að
| þau megi það ekki; þeim er
næstum ósjálfrátt að stinga öllu
upp í sig.
Mæður verða því að gæta
barnanna vel, en þær þurfa þó
ekki að verða taugaveiklaðar
og hræddar við að hafa barn-
ið á gólfínu. Ef hættuiegustu
hlutirnir eru fjarlægðir er hægt
að vera nokkurn veginn rólegur.
Sandur og mold, sem margar
mæður óttast svo mjög, eru
ekki nærri eins hættuleg og
rakblöð og sígarettustubbar.
Pekingóperan og
Parísartízkan
Gestaleikur Peking-óperunnar
í París hefur sett syip sinn á
Parísar tizkuna. Stóru tízku-
húsin keppast við um að fram-
leiða flikur með kínverskum
svip. Síðir þröngir kjólar og
beinar línur eru nú yfirfærðir
í vestræna tízku. Það heppnast
ekki allíaf jafn vel, því að snið
sem fer hinni smávöxnu og
grönnu kínversku konu mjög
vel, er ekki alltaf fallegt á
evrópskum kynsystrum hennar.
Túnikasniðið hefur fengið á sig
kínverskan brag en mest ber
þó á kínversku hálsmálunum og
flibbakrögunum. Þeir eru falleg-
ir á kjóla og blússur og enn-
fremur eru þeir mikið notaðir
á nýtízku regnkápur með góðurn
árangri.
Peking-óperan hefur einnig
haft áhrif á litavalið. Parisar-
tízkan sýnir nú fínar blússur
úr Ijósgulu silki og kjóia úr
himinbláu satíni. Það eru hinir
skæru og hreinu iitir Kínvgrj-
anna sem hafa haft þarna á-
hrif á. Það er skemmtiiegt að
sjá hver áhrif gestaleikur Kín-
verjanna hefur haft í Paris og
varla eru dæmi til þess að einn
einasti listrænn viðburður hafi
i svo ríkum mæli markað spor
í tízkuna.
InðeiriUiHN
ÚtKefandl: Samelnlngarflokkur alt>ýðu — Sóslallstaflokkurlnn. — Rltstjórar: MaenOi
KJartans^son (áb.), Sigurður Quðmundsson. — Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason. — Blaða-
menn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarnl Benedlktsson, Guðmundur Vigfússon. ívar H.
Jónsson, Magús Torfi Ólafsson. AuglýsingastJóri: Jónsteinn Haraldsson. — RJtstíúrn,
afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðjfci: Skólavörðustlg 19. — Sími: 7500 (3 línur). — Áskrilt-
arverð kr. 20 á mánuði I ReykJavík og nágrennl: kr. 17 annarsstaðar. — Lau^^iuveyí?1
kr. 1. — PrentsuiiðJa Þjóðvliiiuiii hJ