Þjóðviljinn - 10.02.1957, Qupperneq 6

§) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagnr 10. febrúar 1957
: pIÓÐVIUINN
Útgefandi:
| Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn
i__________________________j
HaWlausar röksemdir
A ^Þýðublaðið segir í gær í
■**■ forustug^ein að ráðherr-
ar Alþýðubandalagsins hafi
verið algerlega sammála öðr-
um ráðherrum um það að ekki
ætti að semja við Bandaríkja-
menn um brottför hersins s. 1.
haust. Þetta er ekki rétt
'hermt. Ráðherrar Alþýðu-
bandalagsins voru að sjálf-
sögðu reiðubúnir til að semja
um brottför hersins — en um
&líka samninga var alis ekki
I að ræða þá. Bæði Alþýðu-
flokkurinn og Framsóknar-
! fiokkurinn iiöfðu gefið slíkar
! yfirlýsingar að ljóst var að
samningar við Bandaríkja-
menn hefðu ekki f-jallað um
brýttför liersins heldur um
jpr&setu hans. Og þegar þann-
- ig var ástatt hjá samstarfs-
flokkum Alþýðubandalagsins
1 var sá kostur að sjálfsögðu
' skárstur að fresta samningum
1 í von um að forustumenn Al-
1 þýðuflokksins og Framsóknar-
! flokksins áttuðu sig og héldu
! tryggð við auglýsta stefnu
■ sina og heit við þjóðina. Vænt-
1 ahlega verður þess ekki langt
að bíða.
A lþýðublaðið reynir einnig
ý* * að réttlæta vörn utanríkis-
ráðherra fyrir liernáminu og
heldur enn áfram að tala um
„hættuástand", „gerbreytt
viðhorf heimsmálanna", „ógn-
unina frá Rússum“ o. s. frv.
Það hefur ekki verið neinn
vandi að benda á liættuástand
I heiminum eitt einasta ár síð-
an íslendingar hlutu fullveldi
sitt, alltaf hafa viðhorfin í
heimsmálunum verið að ger-
breytast, og ógnunin frá Rúss-
um hefur jafnan verið söm
við sig. Með slíkum „rök-
semdum“ verður auðvelt að
réttlæta og verja hernám Is-
lands um áratugi. Hitt er
hins vegar staðreynd að þrátt
fyrir allt slíkt tal ákvað Al-
þingi sl. vor að hrekja herinn
af landi brott, meirihluti þjóð-
arinnar staðfesti síðan þá á-
kvörðun í almennum kosning-
um og núverandi stjórn hét
að framkvæma hana. Engin
rök verða færð fyrír því að
ástandið nú sé eitthvað ger-
ólíkt því sem var fyrir hálfu
ári. Lýsingar Alþýðublaðsins
á „ofbeldisverkunum 1 Ung-
verjalandi“ eru nákvæmlega
þær sömu nú og þær voru þá.
„Ástandið fyrir botni Mið-
járðarhafs11 er sízt kvíðvæn-
legra. En þetta voru tvær að-
alröksemdir utanríkisráðherra
til réttlætingar hernáminu.
TTitt er annað mál að svo
* alvarlegt sem hernám er á
friðartímum, þeim mun geig-
vænlegra er það á hættutím-
um og aldrei eins háskalegt
og á stríðstímum. Kenningin
um „vernd“ og „öryggi“ er
blekking ein. Þetta hljóta ut-
anríkisráðherra og málgagn
hans að skilja, og það er
nauðsynlegt að utanríkis-
stefna íslendinga sé byggð á
skilningi en ekki marklausum
áróðri.

Stjórnarskrárbót
lly|orgunblaðinu verður tíð-
■”■* rætt þessa daga um stjórn-
arsltrá landsins og kosninga-
lög. Er því haldið fram að
ráðizt sé að stjórnarskránni,
og er tilefnið deila sú sem
risið hefur um varaþingmann
Alþýðuflokksins í Reykjavík.
Þó það mál verði Alþýðu-
flókknum trauðla til sæmdar,
er það lítið mál og mun
stjórnarskrá landsins standa
óhögguð, hvernig sem því lýk-
1 ur. En rétt er, að gefnu til-
efni, að minna á, hvernig
Sjálfstæðisflokkurinn telursér
sæma að breyta gagnvart
! stjórnarskrá landsins, þegar
honum býður svo við að horfa.
Mætti minna á mörg atriði úr
stjórnmálasögu Sjálfstæðis-
flokksins til að sýna léttúðar-
fulla afstöðu þess flokks til
stjórnarskrárinnar. Tvö dæmi
yfirgnæfa þó, og skal því á
þau minnzt.
í rið 1941 samþykktu allir
■** þingflokkarnir, nema Sós-
ialistaflokkurinn, að fram-
lengja um ótiltekinn tíma um-
boð allra alþingismanna, er
kjörtímabil þeirra rann út
það ár. Með samþykkt þessari
var framið alveg ótvírætt
stjói-narskrárbrot, og það svo
ósvífið, að svipt var burtu
með einfaldri samþykkt meiri-
híuta þings því grundvallar-
atriði stjómarskrárinnar að
kjörtímabil alþingismanna
skuli vera fjögur ár. Allur
Sjálfstæðisflokkurinn framdi
þetta ósvífna stjórnarskrár-
brot, hafði meira að segja
forgöngu um að það var fram-
ið. í deilum sem síðar risu
milli flokka þeirra, sem að
stjórnarskrárbrotinu stóðu,
upplýsti einn þátttakandi
verksins, í Morgunblaðinu, að
flokkarnir hefðu gert leyni-
samning um að framlenging á^
þingsetu hinna umboðslausu
alþingismanna skyldi vera allt
til stríðsloka!
fTHl allrar hamingju fyrir ís-
■*■ lenzka alþýðu, fyrir ís-
lenzku þjóðina, tókst verka-
lýðshreyfingunni að sundra
þeirri samsærisblökk sem
byggði vald sitt á umboðs-
lausum þingmeirihluta, þegar
á árinu 1942. En Sjálfstæðis-
flokkurinn hafði sýnt virðingu
sína fyrir stjórnarskrá lands-
ins svo eftirminnilega, að því
mun aldrei gleymt.
Hitt dæmið er frá vorinu
1951, þegar Sjálfstæðis-
flokkurinn ásamt tveim flokk-
um öðrum samþykkti á ldíku-
fundum, án þess að Alþingi
væri kvatt saman, að veita
erlendu ríki herstöðvar á ís-
lenzku landi. Um það mun
Yfirhershöfðmgmn Bidsírop teikmH
Ungkrati klórar í bakkann
Lárus Guðmundsson guð-
fræðinemi birtir langhund
mikinn í Alþýðublaðinu i fyrra-
dag til vamar slúðri sínu frá 31.
jan., en tekst. heldur óhöndug-
lega sem von er, enda batnar
málflutningurinn ekki. Skal
lauslega drepið á nokkur at-
riði.
Lárus virðist greinilega rök-
heldur, því að hann ber höfð-
vart lengur deilt, að þar var
framið ósvífið stjómarskrár-
brot sem Sjálfstæðisflokkur-
inn, og þar með öll núverandi
forusta hans, ber ótakmark-
aða ábyrgð á.
Thokkur með slíka fortíð get-
* ur ekki ætlazt til að æs-
ingaskrif íhaldsblaðanna und-
anfarnar vikur, um virðingu
fyrir stjórnarskrá landsins, sé
álitið annað en argasta hræsni
og lýðskrum. Hins mun líka
minnzt í sögu þjóðarinnar, að
i báðum þessum dæmum reis
einn íslenzkur stjórnmáia-
flokkur tii andmæla, til vam-
ar stjómarskrá fslands, Sós-
íalistaflokkurinn. Mun sú af-
staða endást þeim flokki jafn-
lengi til sæmdar og hin vítar-
verðu stjómarskrárbrot Sjálf-
stæðisflokknum til vansæmd-
ar.
inu við steiniim. Slær bara
föstu og segir: „Það er stað-
reynd, sem þessum ungkomm-
únista þýðir ekkert að neita,
að það hafa orðið straumhvörf
meðal alls þorra fyrrverandi
stuðningsmanna kommúnista
innan Háskólans." Já, það
munar um miuna! Á hverju
byggir Lárus þetta? Engu.
Marklaust slúður, léleg áróð-
ursskrif, enda segir aumingja
maðurinn síðan: , Það er
reyndar ekki hægt að benda á
tölur þessu til sönuunar11! Full-
yrðingin er sem sagt bara hug-
arburður, hún „liggur i loft-
inu“ eins og hann segir!!
Lárus er nú farinn að draga
í land aftur, ómerkja orð sín
í viðtalinu, og sýnir það að
hann áttar sig á frumhlaupinu,
þótt í iitlu sé. Kveður „helber
ósannindi“ að hafa sagt, að í-
haldið væri að tapa í Háskól-
anum. En ég spyr þá, hvernig
ber þá að skilja orð þín. Þú
talar um fylgishrun ílialds-
stefnunnar og endurtekur sið-
ar, að svo virðist (sannfæring-
in ekki mikil) sem stúdentar
gerist fráhverfir íhaldinu. Sem
sagt fylgishrun og fráhvarf,
getur þetta verið öllu skýrara
hjá þér? Það er víðsfjarri, að
ver'ð sé að bera hlak af íhald-
inu með því að vilja segja
sannleikann. Illu heilli er það
staðreynd að stúdentar hafa
ekki hafnað íhaldinu.
Auðvitað sviður þér að vera
bent á opinberlega að þú farir
með fleipur. Staðreyndin talar
sínu máli og henni verður
ekki haggað með marklausu
orðagjálfri og mannálátum.
Varðandi fylgisrýrnun krat-
anna má segja að það ber vott
um hræðslu þeirra að ’áta
hana koma í ljós, að þeir hafa
undanfarin ár ekki síður en
t, d. róttækir kappkostað að
komast á sameiginlegan vinstri
lista, skárust meira að segja
ekki úr leik 1955, þegar þó
framsóknarstúdentar voru ekki
með. Kratar vilja nefnilega
hafa samvinnu við kommana
og aðra til að fleyta 1 af sín-
um mömnum í stúdentaráð.
Þannig tókst ykkur á s.l.
hausti að taka sætið í ráðinu
af framsókn, sem þó á langtum
meira fylgi en þið.
Annars má segja að Lárusi
og Alb.bl. takist heldur ó-
hönduglega að hnekkja reikn-
ingi mínum um 40 atkvæðin
sem þið eigið.
í rammaklausu inni í grein
Lárusar er ætlunin að sýna
fram á fyigishrun róttækra,
skv. siðustu kosningum, og
Framhald á 10. síðu.