Þjóðviljinn - 05.06.1957, Page 6

— ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 5. júní 1&57
ÞlÓÐVIUINN
Útgefandi:
BæmeiningarflokJcur alpýðu — SóslaUstaflokJeurinn
íhaldið á undaiihaldi
V*að fór ekki fram hjá nein-
* um sem fylgdist með eld-
húsdagsumræðunum frá Al-
Jiitigi að mikinn ótta hefur
eett að íhaldinu út af af-
stöðu þess í verðlagsmálun-
um. Hvér af öðrum reyndu
ræðumenn íhaldsins að sverja
af flokknum alla hlutdeild að
því að spenna. upp verðlag og
baupgjald. Þetta tókst þó að
’vonum óhönduglega enda á
allra vitorði að íhaldið hefur
ekki'á undanförnum mánuðum
einbéitt sér að nokkru verk-
efní eins og því að espa milli-
liðiriá og'" auðféKigin til verð-
hækkana og sýna sem mesta
ósvifni í kröfum. Samtímis
hefur svo íhaldið ýtt undir
samningsuppsagnir og kaup-
bröfur eftir megni. Hefur það
einkum í því efni lagt áherzlu
á að fá hálaunuðustu stétt-
i ir þjóðfélagsins til þess að
segja upn og krafizt stór-
í felldra kauphækkana.
j , ,
| Qlíkt ábyrgðarleysi hefur að
^ vorium mælzt svo illa fyr-
■ ir að íhaldið er orðið hrætt
i við sinn eigin draug og reyn-
! ir að afneita honum eins og
] gleggst kom fram í útvarps-
! umræðunum. En það er fleira
I sem ber vott um ótta íhalds-
ins. Þegar nokkur félög sögðu
| tipp samningum, sum í því
Mistökin eru dýr
j TVTýlega fór Vísir miklum
j •*-" viðurkenningarorðum um
l Æ;ang framkvæmdanna við
! Miklubraut þar sem verið er
! að skipta um undirlag göt-
! unpgr og grafa þarf marga
! metra niður og fylla upp að
! nýju með aðfluttu efni. Er
‘ jþetta undirbúningur að mal-
! toikun þessarar fjölfömu um-
1 ferðaæðar sem á undanföm-
1 um árum hefur mjög létt
umferð af Suðurlandsbraut og
j er auk þess aðkeyrsluæð að
fjölmennum og vaxandi bæj-
arhverfum.
Ekki skal í efa dregið að
vel og rösklega sé unnið
að þeim framkvæmdum sem
nú standa yfir við Miklubraut,
og ánægjulegt er að sjá þar
að verki stórvirk tæki sem
nú hafa leyst fmmstæðar
vinnuaðferðir af hólmi. Myndi
heldur tæplega hafa verið ■
lagt í að skipta um undirlag
þessarar miklu umferðagötu
með g."mlu aðferðinni þarsem
hakinn, skóflan og afkasta-
rýrar vöruhifreiðir vom aðal-
hjálpartæki mannshandarinn-
ar.
En þótt því skuli fagnað að
hafizt er handa um fram-
kvæmdir við Miklubraut er
engin ástæða til að leyna því
að hér hafa átt sér stórfelld
og kostnaðarsöm mistök.
! Lega þessarar miklu um-
ferðargötu virðist hafa verið
ákveðin af skipulagsmönnum
og bæjarstjóm á sínum tíma
án þess að nokkur rannsókn
færi fram á undirlagi hennar.
Milli Rauðarárstígs og Löngu-
hlíðar liggur gatan yfir gaml-
ar mógrafir þar sem jarðefnið
er sízt til þess fallið að vera
undirstaða mikils mannvirkis
sem þarf að þola þunga á-
reynslu. Sama gildir um und-
irstöðu götunnar þegar innar
dregur. Svæðið í Kringlumýr-
inni sem Miklabrautin liggur
um er botnlaus mómýri. Sóttu
Reykvikingar þangað mikið af
því eldsneyti sem notað var
í bænum á lokaárum fyrri
heimsstyrjaldarinnar.
fglöp íhaldsins í skipulags-
málum Reykjavíkur em
orðin mörg og dýr fyrir bæj-
arfélagið. Afleiðingar eins
þeirra blasa nú við allra aug-
um. Ein helzta umferðaæð
bæjarins hefur verið staðsett
í botnlausum mómýrum þar
sem enginn kostur er annar
en að skipta um margra
metra djúpt undirlag þegar
að því kemur að fullgera göt-
una. Margar milljónir króna
úr vasa skattþegnanna hverfa
þarna í jörðu niður af því að
kunnátta og skipulagshug-
myndir þeirra sem fara með
stjóm bæjarmálanna er langt
á eftir þeim kröfum sem nú-
tíminn gerir í þessum efnum.
Ritstjórn: Gísli B. Björnsson, ritstjóri; Jón Btiðvarsson,
Siffurjón Jóhannsson.
augnamiði einu að fá fram
eðlilegar og sjálfsagðar lag-
færingar, birti Morgunblaðið
allt í einu slíkar fréttir undir
risastórum fyrirsögnum eins
og íhaldið hefði unnið ein-
hvem umtalsverðan sigur. Þá
var stefnt á allsherjar upp-
sagnir og þann óróa á vinnu-
markaðinum sem átti að valda
ríkisstjórninni og stöðvunar-
stefnu hennar vemlegum erf-
iðleikum og helzt að binda
endi á samstarf núverandi
stjómarflokka. En þegar
vinnandi fólk visaði íhaldinu
á bug með fyrirlitningu í
hverju félaginu af öðru, og
þá fyrst og fremst þeim sem
úrslitum ráða, fór að draga
af íhaldinu og fyrirsagnir
Morgunblaðsins að færast í
venjulegra horf.
i^sigur ihaldsins í þessu máli
” og fordæming allra á-
byrgra og heiðarlegra manna
hefur greinilega rekið það á
flótta. Enginn skyldi samt
halda að íhaldið hafi gefizt
upp á óþurftarverkunum. Ár-
vökul augu alþýðusamtakanna
og aðhald heilbrigðs almenn-
ingsálits hafa enn því hlut-
verki að gegna að verja lífs-
kjör alþýðunnar og hagsmuni
framleiðslunnar fyrir skemmd
arverkum íhaldsins.
m
„Og svo var ævintýrið búið”
— Mér þykir gaman að
dansa dálítið stundum og það
er margt skemmtilegt í Reykja-
vík, en ég er ekki héma vegna
þess, heldur a£ því að ég fæ
ekkert að gera heima. Ungar
stúlkur fó ekkert að gera
heima en mig langar svo voða-
lega mikið að fara norður.
— Hvenær varstu síðast
heima?
— í fyrra. Við lönduðum
oftast heima. — Eg var nefnilega
á síld í fyrra.
— Segðu okkur eitthvað úr
síldinni.
— Eg var kokkur á Stíg-
anda ÓF 25. Við fiskuðum að-
eins fyrir tryggingu en það
var samt mikil síld í sjónum.
S'.rákarnir sögðu að nótin hefði
verið í ólagi.
— Hvemig þótti þér að eyða
öllum sólarhringnum um borð
í síldarbát?
— Það voru mikil viðbrigði,
en það var mjög gaman. Fyrst
var ég látin sofa aftur í káetu
ásamt stýrimanninum og vél-^
stjóranum, en eitt kvöldið tók
ég pokann minn og labbaði
fram í lúkar og sagði strákun-
um að ég væri flutl. Eg fékk
koju rétt hjá eldavélinni. Það
var mjög notalegt.
— Lífið um borð?
— Mitt líf um borð byrjaði
kl. 8 á morgnana. Þá skreið
ég framúr til að elda graut 1
oní mannskapinn, það rar
stundum erftt að vekja strák- ;
ana kl. 8. Lalli varð stundum
að syngja mikið svo þeir vökn-
uðu. Lalli var bezti vinur ,
minn um borð“.
— Meira um matreiðsluna?
— Þegar búið var að eta
grautinn þurfti ég að þvo disk- .
ana og síðan að smyrja brauð
á gríðarlega stórt fat, því að
kl. 10 er kaffi. Um hádegi er
svo ma'ur, síðan' miðdegis-
kaffi, kvöldmatur og kvöld-
kaffi kl. 10, en eftir það má
kokkurinn leggja sig því að
næturvaktin þvær upp eftir
kvöldkaffið.
— Er lífið um borð þá eilífur
uppþvotur og mall?
T?yrir skömmu leit
* fréttaniaður síðunn-
ar inn í hús á Öðins-
götunni og hitti þar
unga stúlku frá Ólafs-
firði. Hún heitir Erna
Hartmansdóttii* og er
17 ára. Eftir að hafa
spjallað um heima og
geima dettur okkur i
hug að lesendur síð-
unnar hefðu e.t.v. gam-
an að heyra unga rödd
að norðam.
— Nei, riei! mikil ósköp. Það
gerist allt mögulegt. Einn dag-
inn fórum við t.d. i land á
Skálum á Langanesi, við fór-
um í jullu og þegar ég ætlaði
að stökkva út úr bátnum i
fjörunni missti ég jafnvægið
og datt. Eg blotnaði, og strák-
amir af næstu bátum hlógu.
Þarna uppi á landinu er mikið
gras og í grasinu var alveg
fullt af kriuungum. Þeir eru
litlir og skemmtilegir. Þama
stendur líka gamall'. eyðibýli
á kletti, alveg fram á brún. Eg
er nærri viss um að ef það
hefðu verið krakkar í húsinu,
þá hefðu þeir áreiðanlega dott-
ið fram af einhverntíman.
Einu sinni fórum við líka í
land í Grímsey. Þá lágum við
rétt framan við bryggjuna og
svo var lögð fjöl yfir i næsta
bát og þaðan upp á bryggj-
una. Það var spennandi að
labba yfir fjalimar þegar þær
dúuðu undir manni. Eg hitti
tvo aðra kvenkokka uppi á
eynni en við fórum fljótt utti
borð aftur af þvi að það var
ekkert ball í Grímsey þetta
kvöld.
— Fékkstu þá aldrei að dansa
á síldinni.
— Jú, einu sinni á Siglufirði.
Þá fórum við nokkur upp i Al-
þýðuhús til að dansa. Eg
íékk glóðarauga þar af því
að það var einhver strákur
sem ætlaði að henda borðinu
mínu fram af svölunum. Það
var mikið slegizt þetta k-öld
og ég fór snemma um borð.
Um nóttina vaknaði ég við að
það stóð gríðarstór maður
lengst upp á plani óg var að
henda tómum síldartunnum
niður í bátinn.
— Fer kvenkokkurinn nokk-
um tíma í bátana?
— Eg fékk einu sinni að
fara. Þá fór ég í bússur, sem
voru allt of háar og með stóra
húfu. Svo togaði ég allt hvað
af tók í netið og strákamir
sögðu að ég væri alveg eins
góð og karlmaður. En það voru
víst aðeins npkkrar tunnur í
nótinni.
— Og svo var ævintýrið bú*
ið einn daginn?
— Já. Við vorum 40 daga að
veiðum og ég hafði um sjö
þúsund krónur. Eg keypti mér
kápu og dálítið af sokkum.
— Nú sumrar aftur. Hvað er
nú framundan?
— Mig langar að fara aftur á
síld, eða þá á millilandaKkip.
Eg er aldrei sjóveik hvemig
sem veltur og mér þykjr gam-
an að búa til mat.
H. S.
Vfisheppnaður áróður
Á æskulýðssíðu Morgnn-
blaðsins hafa að undanfömu
birzt nokkrar greinar helgað-
ar 6. heimsmóti æskunnar, sem
haldið verðujr í Moskvu 28.
júlí til 11. ágúst í sumar.
Kemur i greinum þessum í
Ijós, að forusta S.U.S. er mið-
ur sín af geðvonzku vegna móts
þessa, en á í stöðugum vand-
ræðum með að finna rök gegn
þá'ttöku í þvi, sem venjulegt
æskufólk gæti tekið góð og
gild. Er slikt ekki að undra.
Ein skoplegasta og mót-
sagnakenndasta l.anglokan um
þetta efni b rtist á síðu S.U.S.
í Morgunblaðinu 23. maí s.l.
Er því m.a. haldið frarri, að
samþykktir hafi verið gerðar
á fyrri heimsmótum æskunn-
ar. Allir þeir, sem þátt hafa
tekið í þeim, bæði meðlinrir
SU.S. og aðrir, vita gjörla, að
þetta er helber uppspuni.
Þá er í greininni skýrt frá
þvi, að þau sultarkjör almenn-
ings í löndum austan ,.járti-
tjalds“, sem blasað hafi við
íslenzkum þátttakendum í fyrri
heimsmótum æskunnar, bafi
orðið til að snua mörgum
þeirra frá ,,kommúnisma“.
Ætti slíkt „fráhvarf" að vera
mikið gleðiefni forustu ungra
Sjálfstæðismanna, og er erfitt
að draga af þessu aðra álykt-
un en þá, að henni væri njög
i hag, að sem flestir ísler.zkir
æskumenn ’færu til slíkra móta.
Allt tal um „samfagnað með
böðlum Ungverj.alands“ í
nefndri grejn og fyrri greinum
Heimdallarsíðunnar er aðeins
til að vekja hlátur allra þeirra,
sem fylgzt hafa með afsíððu
Morgunblaðsins til frelsi.bar-
áttu kúgaðra þjóða.
Fróðlegt væri að fá ivar
ritstjórnar æskulýðssíðu Morg-
unblaðsins við þeirri spurn-
Framhald á 9. síðu.