Þjóðviljinn - 05.06.1957, Side 7

FLÐ komum til Shanghai
\ / með lest að kvöldi
▼ þess 21. september.
Nafnið minnir olikur þegar á
ótal glæpareyfara, ópíum-
smygl, sauriifnað, morð og
ensku sögnina to shanghai, að
ræna manni. Þetta er með
stærstu borgum heims, íbúar
rúmlega 7 milljónir (eða eni
þær 8, ég man það ekki),
hafnarborg inn í landi við
fljót, sem nefnist Wang Pú og
fellur í Jangtse, sem feilur
hér breið eins og Faxaflói.
Þetta er ung borg, múralaus,
með 30 hæða skýjakljúfum,
og hér var eitt frægasta
glæpamannabæli veraldar. Við
krefjumst þess þegar af
túlkunum, að þeir komi okk-
ur í kynni við glæpamenn, en
slíkan lýð höfðum við aðeins
séð á kvikmyndum. Það færð-
ist hálfgerður vandræðasvip-
ur á andlit hennar Tekönnu
okkar; hún hélt, að engir
glæpamenn fyndust framar í
Kína. Hsieh staðfesti, að
glæpamenn lægju ekki framar
á glámbekk þar í landi, en
exgangstera eða fyrrverandi
glæpamenn gætum við fengið
að skoða. Við urðum mjög
hneykslaðir á þessu afreki
stjórnarinnar, er við hugleidd-
um alla þá þekkingu, hugvit,
snilld og reynslu, sem færi
forgörðum, þegar jafnágætum
fagmönnum og kínverskum
glæpamönnum væri útrýmt á
fáum árum; og enn hneyksl-
aðri urðum við, þegar það
upplýstist í málinu, að stjórn-
in 'hefur látið hjá líða að
koma upp glæpamannasafni
og ekkert skeytt um að safna
þekkingu þeirra á bækur, svo
að hún væri tiltæk, ef nauð-
synlegt 'reyndist að endur-
reisa stéttina. Hsieh tók allri
okkar glæpamannaheimspeki
með stóisku brosi og af-
sökunum, því miður hefðu
glæpamenn aldrei verið hon-
um jafn hugleiknir og okkur,
hann hefði verið feginn að
losna við þá eins og fleiri í
Kína, en exgangstera gæti
hann sýnt okkur. Við urðum
sumir stónnóðgaðir og lýst-
um yfir því, að aldrei hefði
Þorgeir Hávarðsson gerzt
exgangster, uppgjafalegátar
og stéttasvikarar væru fyrir-
litlegir og við myndum aldrei
virða þá viðræðna. En Hsieh
lét sig ekki að heldur; við
gætum ferðast hér um eins og
við vildum án 'þess að eiga
nokkuð á hættu; glæpalýður-
inn væri endanlega úr sög-
unni. Þá sættumst við að lok-
um, og morguninn 25. sept.
var dólg nokkrum boðið að
heimsækja okkur á hótelið. En
þá stóð okkur einnig til boða
að hitta málvísindamenn í há-
skólanum og skoða málverka-
sýningu; þangað fór Magnús,
en Jón og Jakob á fund mál-
fræðinganna með Hsieh. Við
hinir sátum uppi á hóteli og
biðum skálksins ásamt Te-
könnu.
Kang Mias-Keng
bófaloringi
- Um tíuleytið vísuðu þjón-
amir inn til okkar svörtum og
ekki mjög svipljótum manni.
Þetta var meðalmaður á kín-
verskan mælikvarða, grann-
holda og skarpleitur, klæddur
gráum stuttbuxum og skyrtu,
í hvítum Ieistum og með
strigaskó á fótum. Hann
Miðvikudagur 5. júni 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (7
um frá Hong Kong. Við not-
uðum það aðallega á húsunum,
okkar. Ég var vellauðugur,
átti þrjár konur“. Kang tekur
sér málhvíld og verður dálítið
viðutan.
,',En nú er öldin önnur, öll
auðæfi horfin. Eru umskiptin.
ekki ömurleg?" — Tekanna
segir eitthvað, hefur e.t.v.
þýtt spurninguna, en hann
gefur því engan gaum.
„Ég giftist ungur heiðar-
legri sveitastúlku. Mér þótti
hún leiðinleg, hún var of ó-
spillt handa mér. Ég stndi
hana aftur upp í sveit. En
fékk mér tvær konur á hús«;
unum okkar. Ég keypti börn
og ungar stúlkur af fátækum
bændum; þær voru ódýrar, —
fögur stúlka kostaði um mJlj-
ón yen, en það var hægt að
ná inn verðinu á einni nóttuí
og selja þær aftur með góð-
um hagnaði, jafnvel á ,.gift-
ingamarkaðinn“.
„En stáluð þið ekki mönn-
um? — Shanghaiuðuð þið ekki
fólk?“ spyr Ólafur og viil)
ekki meiri lýsingar á vændis-
konum í svip.
„Nei, við shanghaiuðumt
aldrei; við beittum miklu
mildari aðferð. Við ferðuð-
umst með járnbrautum, flug»
vélum og skipum með tínu
fólki og vorum fínir m :nts
jafnvel í offíserabúningum ‘.
Honum verður litið á f' ta-
búnað sinn.
„Þá var herra Kang bors“,
hlær Tekanna.
„Félagar mínir voru sr.ill-
ingar að láta farangur ferða-
manna glatast, sumir los’ðu
þá við úr og skartgripi, aðrif
Fra Shangliai ----
„Tókuð þið að ykkur lög-
gæzlu borgarinnar?“ spyr Ól-
afur lögfræðiprófessor háðsk-
ur.
„Það væri of mikið sagt, en
ég lagði á það höfuðáherzlu
að flækja lögregluna í glæpa-
málin; við borguðum henni
um 40% 5 skatt af tekjum
okkar og komum góðum fé-
lögum i aðalstöðvar hennar,
svo að allt vatri tryggt.
Shanghai var paradís ævin-
týramanna, eins og þið kann-
izt sjálfsagt við.
Við höfðum heyrt þess get-
ið, en vildum fá nánari vitn-
eskju um störf bófaflokkanna.
Ólafur færðist í aukana og
tekur að spyrja í þaula um
einstök atriði í skýrslu þessa
herra Kang, og Tekanna skýt-
ur inn samborgara sínum til
aðstoðar, að manndráp hafi
aldrei sannazt á hann.
„Sveit mín var sterkasti
bófafIokk\irinn í Shanghai”,
heldur Kang áfram, „þess
vegna liöfðum við málin í
hendi okkar og gátum því ráð-
ið, hve langt var gengið. Við
græddum mest á vændiskon-
um. Það voru rúmlega 10 þús.
vændiskvennahús í Shanghai
fyrir frelsunina, þ.e.a.s. skrá-
sett hús, en við þurftum ekki
að skrá okkar hús, því að við
vorum svo sterkir, við réðum
hverfunum auðvitað með að-
stoð lögreglunnar. Við grædd-
nm óhemju á ópíum, rændum
því og smygluðum og keypt-
Teikning' eftir Bidsl. up
töskur og veski. Við sátum
sérstaklega um ferðamenn á
brautinni milli Shanghai og
Kanton. Við vinguðumst við
þá, hjálpuðum þeim, en gáf-
um þeim stundum róc.ndi
vindlinga og tókum ómrlcs-
laun, meðan þeir fengu sér
blund. Eitt sinn náðum við 25
þús. bandarískum dölum frá>
herra Sung Tze-wen“.
„Sung Tze-wen var einn af
fjórum æðstu herforingjum
Sjang Kai-sjeks“, segir Te-
ganna til skýringar og er
.auðsæilega stolt af afreki iu.
„En banka, ræntuð þið ekkl
bankana hans Sjangs?“ spyr
sakamálaprófessorinn okkar.
Framhald 6 10. síðu.
sýningarglæpamanns.
„Þið rænduð, stáluð, smygl-
uðuð, mútuðuð, en hvaða tækj-
um beittuð þið?“
„Vopn okkar voru hnífar
og kylfur“ ; hann sýnir okkur
ör á handlegg.
„Svo að þið hafið þá einnig
myrt og drepið?'1
„Nei“, Kang kippist dálít-
ið við. „Ég hef aldrei drýgt
morð; það borgar sig ekki.
Dauður maður er einskis
virði“.
„En hvernig komust þið hjá
þvi? Lentuð þið aidrei 1 vörn,
þurftuð að sleppa frá ofbeld-
isverkum ?“
„Ég var 10 sinnum settur
inn fyrir ,,frelsunina“, en ég
var alltaf öruggur að komast
strax út aftur. Við börðumst
ekki við lögregluna; mann-
dráp eyðileggja atvinnuna.
Við lentum stundum í skærum
við aðra bófaflokka; þá getur
verið, að einhver hafi látizt,
en ég hef aldrei myrt, við
myrtum aldrei", staðhæfir
sveit. Bófaflokkarnir skiptu
borginni í áhrifasvæði sín á
milli, sumir höfðust að við
höfnina, aðrir við jámbraut-
arstöðvar og stunduðu þar
rán og þjófnaði, en í mið-
borginni ráku flokkarnir að-
allega hóruhús, spilavíti og
ópíumknæpur, og þarvarvett-
vangur herra Kangs. Hann
skipti liði sínu í 25 sveitir
allar harðskeyttar, „það voru
piltar, sem hvergi bliknuðu".
Kang fyllist eldmóði og
harðnar á brún eins og skag-
firzkur hestamaður, sem minn-
ist ólmra gæðinga, þar sem
hann situr við jeppastýri.
Stórbrotið starí
„Og þeir komust í lögregl-
una“, segir Tekanna og reyn-
ir að höggva á orðaflaum
glæpamannsins. Gleraugun
voru nærri dottin framan af
nefbroddi hennar við skrift-
irnar, en hún færði þau ofar
á sinn sérkennilega hátt með
því að kipra kinnarnar.
BJÖRN ÞORSTEINSSON;
Dálítil
gJæpti -
saga
Exgnngsterinn
í Shanghai
minnti mig við fyrstu sýn á
enskan tennisleikara, en
kynnti sig sem Kang Mías-
Keng byggingarverkamann.
Við færðumst í hraukana eins
og Agnar og Steinn, þegar
þeir ræddu við Erinburg í
fyrra, og hr. Kang var hinn
Ijúfmannlegasti, en það var
Erinburg ekki nema við Hall-
dóru B. Björnsson. Nú kom
okkur einnig að notum, að við
höfðum lesið nokkra glæpa-
reyfara um dagana, jafnvel
frá Shanghai og meðal okkar
var prófessor í lögfræði, en
þeir félagar höfðu 'helztu
þekkingu sína á rússneskum
bókmenntum af framhalds-
sögum í Tímanum. Kang
reyndist með öðrum orðum al-
úðlegur og bráðmælskur. Te-
kanna veslingurinn hafði ekki
við að þýða og skrifdði nu án
afláts, til þess að sem minnst
færi milli mála. Og hér kem-
ur stutt ágrip af sögu þessa
ágæta glæpamanns.
Kang Mias-Keng er verka-
mannssonur frá Shanghai.
Hann var heima og vann með
föður sínum til 17 ára aldurs.
Þá hófst styrjöld við Japana,
og faðir hans gat ekki séð
fyrir fjölskyldunni, sex son-
um og einni dóttur. Hann gifti
þá dótturina bamunga, sendi
piltana burt, en strauk svo
sjálfur að lokum. Kang reynd-
ist erfitt að sjá fyrir móður
sinni, svo að hún giftist aft-
ur, en hann fór í herþjónustu.
Eftir þrjá mánuði var han-n
laus og gerðist þá götusalí,
en gekk illa. Þá kyimtist hann
bófaflokkum sem höfðu fullar
hendur fjár, og slóst í hóp
þeirra.
Fyrst var hann smáglæpa-
maður, stundaði hnupl og
gripdeildir, en vann sig upp,
sérstaklega komst hann inn
undir hjá lögreglunni, mútaði
henni vel, svo að hvert fyrir-
tæki hans tókst, og eftir tvö
ár í starfi var hann orðinn
glæpamannaforingi, hafði að
lokum um sig 300 manna