Þjóðviljinn - 05.06.1957, Blaðsíða 10

10) — ÞJÖÐVILJINN — Miðvikudagur 5. júni 1957
Dátítil glæpasaga
Framhald af 7. síðu.
„Við fórum stundum í
banka, lögðum inn falskar á-
vísanir og tókum út góða
seðla; við fölsuðum seðla, en
við ræntum ekki banka, það
er of áberandi. Hins vegar
Iiöfðum við mikið fé út úr
Síaupmönnum; þeir háðu
grimmilega styrjöld sín á
xnilli, samkeppnin var svo
hörð. Shanghai var óskaland
hins frjálsa framtaks“. Hann
glottir og einhver gefur hon-
um að reykja.
i ^
„Frelsunin”
„Borgarastyrjöldin geisaði"
■heldur hann áfram eftir
, nokkra málhvíld, „kommún-
istar unnu hvern sigurinn af
öðrmn og að Íokum tóku þeir
Shanghai. Þá gerðist tilveran
-iheldur ótrygg. Bræður mínir
fluttu, sumir til Hong-Kong,
aðrir til Japans, en ég flýði
upp í sveit. I sveitinni frétti
ég, að kommúnistar væru
ekki svo bölvaðir, en ég trúði
1 því ekki. Hvaða stjórn segist
ekki vera góð og vilja allt
fyrir alla gera? Sérstaklega
vilja allar stórnir efla hag
lítilmagnans! Er það ekki
á skóla ókeypis. Þegar þriðja
konan kom næst i heimsókn,
hugðist ég reyna sannleiks-
gildi sögunnar og bað hana
að selja húsgögnin, sem hún
gæti við sig losað, og senda
fyrstu konunni andvirðið upp
í ógoldin meðlög. Hún sagði
mér, að það væri óþarfi, af
því að stjórnin sæi henni far-
borða. Þá fyrst fór ég að
skilja, að eitthvað óvænt hefði
gerzt, og í fyrsta skipti á
ævinni lá ég andvaka í tvo
sólarhringa. Þið skiljið ekki
það sálarstríð. Þetta var ó-
hugsandi í Gamla-Kína. Ég
átti að játa, ganga stjórninni
á hönd. Ég þybbaðist við.
Fyrsta konan mín sýndi nú,
hvern mann hún hafði að
geyma. Hún heimsótti mig
stöðugt og talaði um fyrir
mér, og að lokum gat ég ekki
annað en látið sannfærast.
Nýtt skeið var runnið upp í
Kína, og ég átti kost á að
hjálpa til við en'durreisnar-;
starf, skápa nýtt og betra
þjóðfélag. Ég lét undan og
játaði í ágúst 1951 og tók að
sækja flokksskólann í fangels-
inu. Það var allt auðveldara
en ég hafði haldið“.
— ,,Og hvað svo, var þér
sleppt ?“
,,Nei, en ég hlaut aukið
frelsi og fékk að vinna eftir
því sem ég þoldi. Það urðu
mikil réttarhöld; stjórnin náði
öllum bófunum".
— „Eftir þánni tilvísun?“
— „Að nokkru leyti, sumir
gáfu sig fram af fúsum vilja
og aðrir höfðu verið teknir
áður“.
— „Og sumir voru rétt-
aðir ?“
— „Nei, engir; þeir játuðu
og vinna nú þjóðnýt störf.
Ég kunni dálítið til húsabygg-
inga og varð flokksstjóri yfir
36 manna vinnusveit í nóv-
ember 1951, en var lengi ekki
til mikilla átaka; ég var of
máttfarinn eftir langvarandi
óreglu og ópíumreykingar.
Þriðja konan skildi við mig
1952 og fór burt með tvö
börn sín og það, sem eftir
var af eigum minum“.
„Voru eignirnar ekki gerð-
ar upptækar við st jómar-
skiptin?“
— „Nei, en þær fóru að
miklu leyti í súginn. Vændis-
húsin voru gerð upptæk og
stúlkunum veitt frelsi, sendar
á sjúkrahús eða upp í sveit.
En fyrsta konan frelsaði mig,
ég á henni allt að þakka“.
Hann segir þetta svo blátt á-
fram og uppgerðarlaust, að
ég hrökk við. Var þetta ekki
sjónarspil, sem hér var leikið
fyrir okkur, helaur raunsann-
ur reyfari?
— ,,í desember 1952 var
ég settur yfir 200 manna hóp
byggingaverkamanna; við
reistum leikhús. I janúar 1953
gáfu félagar mínir mér það
vottorð, að ég væri gjör-
breyttur maður og mætti fara
úr betrunarhúsinu. Nýja
stjórnin hafði gert mig að
öðrum manni; leitt mig til
hamingjuríkara lífs“.
— „Og nú eruð þér ham-
ingjusamur einnar konu eigin-
maður og æruverðugur borg-
ari á góðum launum".
—„Já, ég fæ 57.76 yen á
mánuði, en konan 60 yen; ég
hef ekki enn þá fengið fulla
heilsu. Við búum á hóteli".
— „Er það ekki nokkuð
dýrt fyrir fólk með ekki hærri
tekjur? Hvers konar hótel er
þetta?“ spyr Ólafur efabland-
inn.
; rétt?“
Við erum á svipuðu máli,
þess vegna er jafnfriðsælt í
heiminum og við eigum að
venjast. Hann hristir höfuð-
ið.
j „Ég fór aftur til Shang-
hai, en var þá orðinn svo
J farinn af opíumreykingum, að
j ég varð að leggjast á sjúkra-
hús; — það var 1949. Þá
' Bkildi ein konan við mig; —
• hún var nr. 2; henni leizt
! ekki á framtíðarhorfurnar;
; stakk auðvitað af með rífleg-
í ar eignir. Þegar ég kom af
1 sjúkrahúsinu, var veröldin
’ snjög breytt og erfitt að
: stunda fyrri iðju. Ég hélt þó
'! áfram að selja opíum og
j reykja, en var tekinn 1951 og
j -sendur I skóla. Þá urðu erfiðir
dagar hjá fjölskyldunni".
j „Hvers konar menntastofn-
j un var þetta? Var hr. Kang
ekki stungið í fangelsi?" —
! tekst okkur að skjóta inn í.
J „Betrunarhús, fangelsi,
skóli?“ Tekanna lítur báðum
gleraugunum á Kang.
3 „Þetta var botrunarhús og
j þaö var mikil kennsla þar;
ekki venjulegt fangelsi", stað-
| hæfir gangsterinn.
f „Og leiðinlega sveitakonan
i ©g sú skemmtilega úr borg-
I inni lentu á vergangi?"
j „Við seldum allt, en gátum
< ekki kostað börnin á skóla;
J>au skrimtu. Ég var mjög
reiður stjórninni og ætlaði
að reyna að strjúka, en
þá kom fyrsta konan mín í
heimsókn. Ég hélt, að hún
ætlaði að sækja um skilnað,
en svo var ekki. Hún kom
einungis til að telja mér hug-
hvarf, hvetja mig til þess að
verða nýtur maður í nýju
jrjóðfélagi, sagði mér að læra
©g kynnast nýjum siðum.
Ég trúði henni ekki, en lét
á engu bera. Ég hélt hún
væri fengin til þess að blekkja
mig. Hún sagði mér einnig
þá ótrúlegu sögu, að stjórn-
in styrkti sig, veitti sér
vinnu og hrísgrjón handa
börnunum og þau voru komin
Aðeins lítið eitt nægir...
því rakkremið er frá
Það freyðir nægilega þó lítið sé
tekið. Það er í gæðaflokki
með Bláu Gillette Blöðunum og Gilletfe
rakvélunum. Það er framleitt
til að fullkomna raksturinn. Það freyðir
fljótt og vel. . . og inniheldur hið
nýja K34 bakteríueyðandi efni,
sem einnig varðveitir mýkt húðarinnar.
Reynið eina túpu í dag.
Gillette „Brushless” krem, einnig fáanlegt.
Heildsölubirgðir: Globus h/f. Hverfisgötu 50, símí 7148
Kang og Tekanna ræðast
eitthvað við, og að lokum seg-
ir hún okkur, að herra Kang
sé enn þá í haldi.
—„Ég sótti um að mega
vera áfram í stofnunínni",
bætir hann við, af því að ég
taldi mig verða þar að mestu
liði við það að leiðbeina ung-
um mönnum, sem lent hafa á
villigötum. Árið 1955 var ég
útnefndur fvrirmyndan/erka-
maður“.
Við höfum ætlað að fcynn-
ast einum fremsta glæpa-
manni heims, en gripum í.
tómt; e.t.v. var slíkur maður
ekki til nema í blóði fólks
í rangsleitnu samfélagi. Sum-
ir okkar höfðu ætlað að leiða
honum fyrir sjónir, hversu
hörmulegt hlutskipti það væri
fyrir frægan gangster að
verða einungis exgangster,
eins konar uppgjafaglæpa-
maður, sem viðrar sig upp
við stjórnarvöld. Hver ber
snefil af virðingu fyrir slík-
um manni? En bófinn er dáð-
ur, af því að hann þorir að
hætta einhverju. Við ætluð-
um að fá hann til þess að
játa, að hann væri hundleið-
ur á smáborgaralegum lifn-
aðarháttum, en þráði ævratýri
og áhættu. En okkur féllust
hendur. Þótt Ölafur foeitti
allri lögkænsku sinni, fékkst
Kang ekki til að játa neitt,
sem hann hafði ekki áður
tíundað kínverskum stjórnar-
völdum, en fyrir mér tók
hann á sig mynd gamals
drykkjumanns, sem hefur
gengið í stúku á vissu aldurs-
skeiði. Og hann tók að flytja
ræðu um ágæti ríkisstjórnar-
innar. Við reyndum að snúa
hann út af laginu, og að lok-
um flutti hann okkur hjart-
næmt þakkarávarp. Hann,
sem hafði verið aumastur
allra og rænt ferðamenn, var
hingað kominn til þess að tala
við höfðingja, sem áttu heima
hinum megin á jarðkringlunni,
og við höfðum hlustað á hann
eins og jafningja. „Ég vissi
ekki hvað það var að vera
maður og umgangast heiðar-
legt fólk, áður en ég var
tekinn. Þið skiljið það ekki.
Ég er eltkert hrakmenni
framar, sem börnin þurfa að
skammast sín fyrir“. Það
liggur við, að hann klökkni,
og við kveðjumst með inikl-
um virktum og frukti, og
maðurinn sem missti glæpinn
skundar aftur í betrunarhús-
ið. Það er sem fargi sé létt
af Tekönnu; hún kiprar kinn-
arnar, svo að gleraugun ýt-
ast ofar á ásjónuna og segist
eiga fri fram að hádegi.
Þegar þeir Jón skiluðu
Hsieh aftur, trúðum við hon-
um fyrir því, að við hefðum
gjörsamlega misst áhugann á
kínverskum glæpamönnum;
þetta eintak, sem hann útveg-
aði okkur, hefði reynzt vera
rómantískur glópur. Hann
kvaðst aldrei hafa heyrt þess
getið, að Kang þjáðist af
rómantík, við annað hafi
hann verið orðaður hingað til.
„En kínverskt fólk hefur orð-
ið að þola ýmislegt, þess
vegna er vafasamt, að það
skilji ykkur til fulls og geri
sér grein fyrir því, hvert þið
eruð að fara“.
Útbreiðið Þjóðviljaim