Þjóðviljinn - 28.11.1957, Side 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 28. nóvembér 1957
Fjaðrafok í borgarapressunni
Ungur Spánverji á ferðalagi
með teiknibók og penna
i Ritstjórn: Loftur Guttormsson (abm.), Höröur Berg-
i mann, Sigurjón Jóliannsson.
Juan.
fólk af mikilli kurteisi og jafn-
vel dálitlum beyg. Heimilis-
faðirínn rseður lögum og lof-
um, og það þykir sjálfsagt að
hiýðnast honum í einu og öllu
— þetta eru gamlar venjur, en
auðvitað ólitamál hvað er
skynsamlégt í uppeldi unglinga.
Hérna vjrðist mér sem ungt
fólk geti tekið við ábyrgðar-
starfi án þess þó að tapa æsku-
fjöri sínu — heima verða þeir,
sem taka ungir við starfi, svo
fljótt gamlir í háttum vegna of
mikillar ábyrgðartilfinningar.
Don Juan hefur eignazt
marga kunnjngja hér, sem óska
honum góðrar ferðar ér hann
heldur aftur til Englands.
S. J.
Hér í Æskulýðssýðunni birt-
ist fyrir viku ritstjórnargrein
um hernámsmálin og afstöðu
róttækrar æsku lanösins til
þeirra. Þessi afdráttarlausa
greín hefur orðið tiléfni svo
alvarlegrá taugatrtiflána inn-
an íhaldsliðsins, að engu tali
tekur. Strax samdægurs reið
sá argi íhaldssnepill, Vísir, á
vaðið. Reyndar huldi hann sig
slíkum reik á vaðlinum, að
vandséð var, hvert stefndi með
hinu furðulega skrifi. Gegnum
moðreyk'nn grillti þó í dylgj-
urnar: Með tilvitnun í eina
setningu, slitna úr samhengi,
skyldi reynt að læða þeim ó-
sannindum inn hjá lesendum
með fullkomnum útúrsnúningi,
að ,,kommúnistar“ ætluðu að
samþykkja ..hernám fyrir sitt
leyti til loka þessa ■kjörtíma-
bils.“ Og það, eftir því sem
helzt mátti skilja, af einhverj-
um annarlegum „bisness"-
ástæðum við A-Evrópu! í sama
dúr lék Moggatetrið tveitn dög-
um síðar, nema hvað lauga-
veiklunin var nú komin á enn
hærra stig. Áhugi vinstri
stjórnarinnar fyrir að koma á
„lýðræði, sem þjóðirnar austan
járntjalds búa við“, á. sam-
kvæmt Moggaskilningi, að vera
þess valdandi, að „kommúnist-
ar“ séu búnir að slíðfa vopnin
í þjóðfrelsisbaráttunni!
Síðast gól svo galdur sinn
blað, sem heitir Frjáls þjóð, og
gefin er út einu sinni í viku
hér í Reykjavík. Voru stóru
orðin þar hvergi spöruð. Virð-
ist blað þetta hafa hrifizt af
vinnubrögðum Mánudagsblaðs-
ins, enda er skyldleikinn auð-
sénn.
Fátt sýnir betur skipsstrand
og . algjöra uppgjöf afturhalds-
ins en sú aðferð, , sem hér er
beitt. Grejri a æskulýðssiðu er
heimfærð undir stefnu Alþýðu-
bandalagsins í heild. Enda þótt
borg'arapressan legði út á þessa
hálu braut, tekst aðstandend-
um hennar aumkunarlega illa
að höftdla rökin fyrir „svikum
kommúnista“ í hernámsmálun-
um. Skyidi enda engan undra.
Þau eru öll handan við svið
mannlegrar skynsemi. Þegar
röksemdirnar þrjóta, er þvætt-
ingyr og útúrsnúningur gjarna
haldreipi þeirra, sem höllum
fæti standa. í téðri setningu
stendur, að vinstri stjórri standi
eða falli eftir því, hvort ísland
verður hei'setið eða ekki, að
ýfirstandandi kjörtímabili
ioknu. Þarf enginn að fara í
grafgötur með merkingu þess-
ax’a orða, og sízt ætti hún að
þvælast fyrir þeim landsölulýð,
sem með svikasamningnum frá
1951 á sök á þvi, að heil tvö ór
þarf til að hrejnsa landið af
smánarbletti hersetunnar. Al-
þýðubandalagið og fulltrúar
þess í fíkisstjóm vinna að Jxyí
Öllum árum, að þetta megi tak-
ast, og að þeirri baráttu standa
allir þeir, sem ekki hafa fóm-
að trúnni á land og þjóð fyrir
sníkjulíf í faðmi erlends her-
veldis. Þetta vita óheillaöfi í-
haldsins mæta vel. Það finnur
þann dag nálgast, er öxin verð-
ur í-eidd að í'ótum valds þess.
Lygar og blekkingar verða því
aldrei annað en stundarbið.
L. G.
iíiii a
Við lögðum leið okkar niður
á verkamannaskýlið við höfn-
ina árla morguns nokkurs í
vikunni, sem leið.
Skýlið gegnir tvíþættu hlut-^
verki: Það er kaffistofa fyrir
þá, sem vinna vjð höfnina og
í næsta nógrenni og einnig fer
þar fram vinnumiðlun, þótt
harla ófullkomin sé, eins og
við komum að siðar.
Við litum inn klukkan rúm-
lega sjö. Fyrst er komið inn í
þröngan gang, en mestallt hús-
ið er kaffistöfa. Þar sitja all-
rnargir verkamenn á traustum
trébekkjum við þunglamaleg
borð og sötra kaffi úr þykkum
kolium. Afgreiðsluborð er
þvert fyrir enda stofunnar og
sækja menn þangað, það sem
þeir vilja fá. Á veggnum við
innganginn hangir auglýsing
frá verðgæzlustjóra um verðið
á vörunum. Efst á blaði eru
pönnukökur óg kleinur, vinsæl-
asta bakkelsi á íslandi og kost-
ar ekki nema • krónu stykkið.
Verðinu á öllu er í hóf- stillt
enda er oss tjáð að bærinn
bórgi - eifthverh vinnukraft fyrir
veitingarrtanninn og húsaleiga
mun engih.
Við hliðmu á augiýsingu
verðgæzlustjóra eru bólaðar
upp tvær áberandi orðsending-
ar frá biblftrtrúarmÖTÍhum. Á
annarri stendur: „Réttlætið
hefur upp lýðinn, en syndin
er þjóðanna skömm.“ Orðskv.
14. 34. En á hinni: „Blóð Jesú
Krists, guðs sonar, hreinsar oss
af allri synd“. Jóh. 1. 7. Er þó
upptalinn sá fróðleikui', sem
rnenn geta aflað sér hér á
veggjunum. En við afgreiðslu-
borðið er hægt að afia sér
frekara lesefnis, því þar eru
tvö dagblaðanna til sölu. Það
eru helztu verkalýðsblöðn:
Þjóðviljihn og Mörgunblaðið.
Við pöntum kaffi og kleinur
og ætlum svo að koma okkur
fyi'ir. Þótt mjkið skorti á að
saiurinn sér fullskipáður reyn-
ist það alls ekki svo auðvelt.
Menn hillast til að sitja við
endann á bekkjunum, til að
eiga auðveidara með að sækja
aftur í bollann eða komast
burt. Borðunum er nefniiega
svo haganlega fyrirkomið að
ef menn ætla að koma í eða
fara úr sætunum innvið vegg
verða allir aðrir á bekkjunum
að fara fram á gólf.
Við setjumst við borð nxeð
þrem ungum verkamönnum og
tökum þá tali. Sá sem einkum
verður fyrir svörum heitir Sig-
mundur B. Guðmundsson.
Hann ér 18 ára og hefur unh-
Framh. á 11. síðu
Frá höfninni. (Teikning eftir Kjartan Guðjó?isson).
Frá Höfn í Hornafirði; penn iteikning eftir Don
— ísland? Já, það er nú
meira' .lartdíð, er ekki fótítt
að útlendingar segi og hristi
höfuðið. Þýzkur verkfræðingur
fórnar höndum yfir allri hinni
óbeiziííðu orku; ensk kerling
hefur aldrei séð litfegurri
blóm en á Austurvelli; dönsk
stúlka hefur ekki séð aðra eins
óvirðingu fyrir umferðinni;
Ungur íslendingur
bandarískur menntamaður
hvergi séð fegurri stúlkur, og
einhversstaðar stóð á prenti, að
mikill ferðalangur hefði 'hvergi
kynnzt meiri fábréytni í fisk-
réttum en einmitt hér. Ofan á
allt þet’ta gekk sú saga manna
á mjlli að sprenglærðir hag-
fræðingar hafi flýtt sér að
pakk^ niður er þeir fengu að
líta a ríkisbókhaldið. .....
Senior Juan kveðst hann
heita og er fæddur í Barcelona
1.932 og hefur nú dvalið hér í
xiálega 3 mánuði og ferðazt
víða um landið á „þumalputt-
anunx". Hann er ekkert dolfall-
inn yfir neinu hér, en er
mjög ánægður með ferðalagið
og kynnin af eyjarskeggjum.
Don Juan, eins og hann er kall-
aður rneðal kunningja, gekk
ungur i ljstaskóla í heimalandi
sínu og var þar við xxám í 5
ór. Til Englands hélt hann svo
1955 til framhaldsnáms og
mun hverfa þangað aftur til
frekara náms fyrir jól. Síðan
hann fór að heiman hefur hann
verið ólatur að skoða sig um
t. d. farið norður Noreg t:l
I-applands og suður Sviþjóð.
Teiknibókina og pennann skil-
ur hann aldrei við sig, og varð
hann góðfúslega við þejrri
beiðni okkar að birta hér tvær
myndir, önnur er frá Ilöfn í
Iíornafirði (sem virðjst vei’a
nxest umtalaði staðurinn á
landinu um þessar mundir) og
hin er af ungum íslendingi.
Er Don Juan er spurður um
álit á yngri listamönnum okk-
ar, þá svarar hann því til, að
það, sem hann- hafi séð af
verkum þeirra, sannfæri hann
um, að þejr séu sjálfstæðir og
taki verkefnin alvarlegum tök-
um: verk þeirra séu svo vel
hugsuð og myndbyggingin sterk.
Og þegar hann er beðinn að
skýra frá þvi hver sé mesti
munur á æskunni hér og í
heimalandi hans, verður hann
dálítið hugsi, en segir siðan:
Það er hvað unga fólkið hér er
mun frjálslegra og ákveðnara.
Jafnvel börn eru tekin alvar-
lega af fullorðna fólkinu.
Þannig er það ekki he'ma.
Börnin umgangast fullorðið