Þjóðviljinn - 06.02.1958, Qupperneq 6

6) — ÞJóéVlLJÍNN — Fimmtudagur 6. febrúar 1958
IIJÓByiUINN
Útirefandl: Sameiningarflokkur alþýCu — Sósíallstaflokkurinn. — RltstJórar
Maanús Kjartansson (áb.), Slgurður Ouðmundsson. — Préttaritstjóri: Jón
BJarnason. — Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Guðmundur Vigfússon,
fvar H. Jónsson, Magnús Toríi Ólafsson, Slgurjón Jóhannsson. — Auglýs-
fnaastjórl: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn, afgreiðsla. auglýsingar, prent-
smiðJa: Skólavörðustíg 19. — Sími: 17-500 (5 llnur). — Áskriftarverð kr. 25 A
•tán 1 Reykjavík og nágrenni: kr. 22 annarsst. - Lausasöluverð kr- 1.50,
PrentsmlðJa ÞJóðvilJana.
Er rnn aðra leið að ræða?
l>að er ekki öfundsvert hlut-
* verk sem þeir menn hafa
tekið að sér, sem skrifa í Al-
þýðublaðið síðustu dagana um
samvinnu ieifanna af Alþýðu-
flokknum við íhaldið í verka-
iýðshreyfingunni. Eftir eitt
mesta áfall sem um getur í ís-
lenzkri stjórnmálasögu eiga
þessir hægri menn að telja
lcsendum Aiþýðublaðsins trú
um, að það sé rétt stefna og
sigurstrangleg að halda áfram
samstarfi við flokk atvinnurek-
'enda og afturhalds innan
sjálfrar verkalýðshreyfingar-
innar. Þetta hlutverk er Helgi
Sæmundsson að reyna að
rækja í skrifum sínum í Al-
þýðublaðið og má segja að á
þeim bæ vinni menn nú flest
til matar síns.
Jíroslegastur er sá þáttur í á-
” róðri Alþýðublaðsins, sem
á að sannfæra menn um að
sigurvinningar íhaldsins í
verkalýðsfélögunum séu um
leið sigrar Alþýðuflokksins!
Með því er alveg gengið fram
hjá þeirri staðreynd, að Al-.
þýðuflokkurinn er minni bróð-
irinn í viðskiptunum og þó
aldrei smærri og aumari en
nú. Hingað til hefur íhaldið
aðeins litið á þátttöku hægri-
krata í sókninnj gegn verka-
lýðshreyfingunni sem illa
nauðsyn meðan það væri að
festa sig í sessi og ná undir-
sig sem flestum félögum. Síðan
láttí að sparka verkfærinu út í
yztu myrkur og fara þar að
dæmi lærifeðranna þýzku á
velmektai’dögum nazismans.
ÍT'ftir hrun Alþýðuflokksins í
■*-^ bæjarstjórnarkosningunum
er íhaldmu ljóst að einu gild-
ir þótt nokkrir metnaðarsjúkir
og vonsviknir hægrikratar fái
■ að fljóta með enn um stund
meðan þeir geta lagt fram ein-
hverjá aðstoð við skemmdar-
verkín. íhaldið hefur nú öll ráð
þeirra í hendi sér. Ekkert verk-
lýðsfélag væri undir stjóm
hægri krata af eigin rammleik
flokksins. Hægrikratar eru því
algerir fangar og óumdeilan-
legir gustukamenn íhaldsins.
Þessa aðstöðu notar íhaldið út
í æsar meðan þau óheillaöfl
ráða stefnunni í verkalýðsmál-
um af hálfu Alþýðuflokksins
sem telja það nú veglegast
hlutverk hans að leiða íhaldið
til valda í sem flestum verk-
lýðsfélögum. Ekkert virðist
geta komið vitinu fyrir þessa
starblindu ofstækismenn og í-
haldsþjóna og margír þeirra
Alþýðuflokksmanna sem sjá og
síkilja voðann fyrir frlamtið
verkalýðshreyfingarinnar horfa
á án þess að hafast nokkuð
að.
Hér hefur hinn óbreytti liðs-
maður, verkamaðurjnn, sjó-
• maðurinn og iðnaðarmaðurinn,
nem hingað til hafa þrátt fyrir
allt fylgt Alþýðuflokknum.
sínu mikilsverða hlutverki að
gegna. Áreiðanlega ætlaði hann
Alþýðuflokknum annað og veg-
legra starf en að eyðileggja
verkalýðshreyfinguna í sam-
starfi við íhaldsflokk atvinnu-
rekendastéttarinnar. Og áreið-
anlega vænti hann þess ekki
síður að Alþýðuflokkurinn yrð:
annað og meira en fylgisvana
og aum hjáleiga höfuðbóls í-
haldsins. Þetta hvorLtveggja
blasir nú við, um það þari
ekki að deila. Og er þá um
nokkra aðra leið að ræða er:
að fylkja liði að nýju, undit
því einingar og sóknarmerki
sem Alþýðubandalagið hefur
reist? Vissuléga ekki. Um það
munu allir sannir og góðir
drengir í verkalýðsstétt sann-
færast þegar þeir hugsa málin
af alvöru og öfgalaust. Fólkið
sem fylgt hefur sjónarmiðum
verkalýðshreyfingarinnar og
aðhyllist félagslega samfélags-
hætti verður að ná saman og
berjast í einni fylkingu bæði á
sviðum verkalýðsmála og
stjórnmálaátaka. Með þeim
hætti einum er þess sigurs að
vænta sem getur í nánustu
framtíð tryggt hagsmuni al-
þýðustéttanna og gert hug-
sjónir þeirra að veruleika.
Skömmustu-
leg þögn
Tf^að hefur vakið athygli að
Morgunblaðið treystir sér
ekki til að minnást einu orði
á þá upprifjun, sem Þjóðvilj-
inn og fleiri blöð gerðu nýlega
á skrifum blaðsins um valda-
töku þýzku nazistanna. Er það
að -vísu skiljanlégt þó Bjarni
Benediktsson reyni að láta
skömmustulega þögn skýla
þeirri fortíð. En einmitt vitn-
eskjan um nazistadekur Sjálf-
stæðisflokksins og áróður
Morgunblaðsins fyrir þýzka
nazismanum veitir skýringu á
aðalþáttunum í áróðri flokks-
ins og skipulagningu nú.
'Í7'itneskja um það, að Bjarni
” Benediktsson hefur tekið
ýmsa þá menn, sem fremstir
stóðu i nazistahreyfingunni ís-
lenzku og potað þeim til valda
í Sjálfstæðisflokknum og ýms-
ar lykilstöður þjóðfélagsins,
svo sem lögreglustjórastöðuna
í Reykjavík, sýnir hvers kon-
ar flokkur það er, sem vakir
fyrir forustumönnum Sjálf-
stæðisflokksins. Smeðjulegt
skjall Bjarna um stórafrek
Birgis Kjarans, er hann
þakkar þessum spilafélaga
kosningasigurinn, er enn ein
tilraun að upphefja hann í
augum flokksmannanna. Slíkur
er lýðræðisandinn í þeim her-
búðum.
Eldflaugarnar bíða búnar til óstöðvandi flugs á skotmörk í mörg þúsund kílómetra fjarlægð.
Ekki þarí nema loftstein
til að tendra heimsbál
T oftsteinar utan úr geimnum,
sem villast inn í lofihjúp
jarðar, glóðhitna þar og eyð-
ast, hafa löngum ýtt undir í-
myndunarafl manna. Ótalin er
sú hjátrú og þær sagnir, sem
tengdar eru stjörnuhröpum,
i eins og loftsteinarnir eru
nefndir í daglegu tali. Á þess-
um síðustu og verstu tímum
er mönnum fyrir beztu að
veita loftsteinum gaumgæfilega
athygli, eins og nú er komið
hertækni ríður mannkyninu
lífið á að þeir sem dag og nótt
standa vörð og skima um him-
inhvolfið eftir fjandsamlegum
eldflaugum og kjarnorku-
sprengjuflugvélum kunni að
gera greinarmun á slíkum vá-
gestum og meinlausum loft-
steinum. Þetta er álit banda-
ríska loftsteinafræðingsins H.
H. Niningers, forstöðumanns
loftsteinasafnsins í Los Angel-
es. Fyrir hálfum mánuði hélt
han,n fyrirlestur um loftsteina
á eldflaugaöld. Villist loftárás-
arverðir á loftsteini og eld-
flaug, getur það orðið upphaf
heimsstyrjaldar, sagði Nininger.
Hann hvatti til þess að her-
mönnum yrði veitt rækileg
fræðsla um ljós- og h.'jóðein-
kenni loftsteina, ella gæti svo
farið, að þeir þekktu þá ekki
frá laþgdrægum eldflaugum,
teldu loftárás hafna og gæfu
fyrirskipun um gagnárás.
TJTugleiðingar Niningers um
hættuna sem stafar af ó-
nógri þekkingu á loftsteinum
eru eitt dæmi af mörgum um
áhyggjurnar sem menn gera
sér vegna styrjaldarviðbúnað-
arins á tímum kjarnorkuvopna
og eldflauga. Til skamms tíma
hefur fáum verið fyllilega
Ijóst, hve lít.ið má út af bera,
ef ekki á ila að fara. Ná-
kvæm vitneskja um viðbúnað
herstjómanna hefur verið á al-
manna vitorði siðan í nóvem-
ber. Skömmu eftir að spútnik
annar komst á loft hugðist
Power hershöfðingi, yfirmaður
kjarnorkuflugflota Bandaríkj-
anna, hughreysta landa sína
og bandamenn þeirra með því
að skýra fi'á því, hve menn
f---------------------------— >.
Erlend
t í ðindi
hans væru vel á verði. Á
fundi þingmanna A-banda-
lagsríkja í París gerði hann
kunnugt, að síðan í október-
byrjun hefði þriðjungur af
2000 sprengjuþotum undir sinni
stjórn stöðugt verið viðbúnar
að hefja sig á loft með kort-
érs fyrirvara fermdar vetnis-
sprengjum. Power skýrði frá
því að vélarnar biðu búnar á
flugbrautarendum og áhafnirn-
ar svæfu við hlið þeirra. Enn-
fremur ljóstraði hann því upp
að nokkur hluti flugflotans
væri jafnan á lofti með vetnis-
sprengjur innanborðs, til þess
að girða fyrir að hægt væri
að eyðileggja hann allan á
jörðu niðri með skyndiárás.
essi tíðindi höfðu þveröfug
áhrif við það sem Power
hershöfðingi ætlaðíst til. Þjóð-
irnar sem heimilað hafa banda-
ríkjamönnum flugstöðvar urðu
enn kvíðnari en áður, við að
vita af flugvélum hlöðnum
vetnissprengjum yfir höfði sér
dag og nótt. Einkum er mikill
uggur í mönnum í Bretlandi,
þar sem öflugustu sprengju-
flugsveitir Bandarikjamanna í
Evrópu hafa bækistöðvar. Sið-
an Power leysti frá skjóðunni
hefur brezka stjórnin ekki
haft neinn frið fyrir fyrir-
spurnum Verkamannaflokks-
þingmanna um vetnisflugið og
kröfum um að fyrir það sé
tekið. Svo mikill er uggurinn
í Bretum, að Strauss, formanni
kjamorkunefndar Banda-
ríkjastjórnar, hefur þótt ráð-
legast að reyna að róa þá með
því að tilkynna, að það hafi
hvað eftir annað komið fyrir
í Bandarikjunum að flugvélum
með kjarnorkusprengjur innan-
borðs hafi hlekkzt á, en aldrei
hafi hlotizt af því kjarnorku-
slys.
Atti manna • við vetnisflugið
” á ekki nema að litlu lejdi
rætur sínar að rekja til slysa-
hættunnar. Það sem skelft hef-
ur menn er sú tilhugsun, að
meðan viðbúnaðurinn, sem
Power hershöfðingi lýsti, ei'
látinn viðgangast, er heimur-
inn aldrei nema hársbreidd fi'á
kjarnorkustyrjöld, og hún get-
ur skollið á vegna mistaka.
misskilnings eða taugaveiklun-
ar eins eða fárra manna.
Enski herfræðingurinn heims-
frægi B. H. Liddell Hart hef-
ur nýlega gert eftirfarandi
grein fyrir hættunni, sem af
þessum sökum vofir yfir mann-
kyninu: ,,Ekki þarf annað en
misskilið dulmálsorð, til að á-
höfn flugvélar, sem fermd er
vetnissprengjum, hleypi af
stað kjarnorkustyrjöld — og
tortími þar með allri siðmenn-
ingu í einu vetfangí. Líkurnar
á svona afdrifaríkum mistök-
um hafa stóraukizt við síðustu
ráðstafanirnar, sem geiðar
hafa verið til að gera flugflot-
ann enn reiðubúnari en áður
Framhald á 10. síðu.