Þjóðviljinn - 31.12.1958, Page 11

Miðvikudagur 31. desember 1958 — I>JÓÐVIUINN — ÍH
9»
Ernest K. Gann
Loftpóstarnir
14. dagur
Gleðilegt nýár!
Þökkum viðskiptin á liðna árinu
Öxull h.f.
Gleðilegt nýár!
Þökkum viðskiptin á liðna árinu
eitt. En hann fann hönd hennar þiýsta fastar á enni
honum. Hún flutti pappabútinn, svo að hann huldi
hitt augað og endurtók prófið.
„Þer lesið tuttugu-fimmtán með báðum augum,“
sagði hún hrifningarlaust. „Betur en bræður yöar.“
Hún dro aö sér höndina. „Nú skulum við sjá hvem-
ig yður gengur þetta.“
Hún lét hann taka í endana á tveim löngum snúrum
sem iágu útúr svörtum kassa á borðinu undir töílmmi
á veggnum. Þær lágu gegnum tvær holur á kassanum
og með aóstoð þeirra var hægt að færa tvö lóðrétt prik
: fram og a tur. Colin sá þau gegnum lítinn glugga sem
skorínn var 1 kassann. Hún kippti í aðra snúruna og
annaö prikið færðist fram.
„Ætlumn er að færa prikin alveg saman. Þér eig-
ið að reyoa sex sinnum. Eg aðskil þau í hvert skipti
og þér dragið þau saman aftur. Gefið yður góðan tíma-
og verið iiákvæmur."
Hún aöskildi prikin, svo að langt var á milli þeirra,
og Colin hélt í snúrurnar eins og tauma og dró þau
saraan afrur. Hún gekk að kassanmn og skrifaði eitt-
hvað níður í hvert skipti sem hann gerði það. Þegar
:'har.n var húimi, tók hún af honum snúrurnar og
fíéygði þ-’im upp á kassann.
i ; ..Þettíi var skemmtiiegt,“ sagði Colín. „Hvað átti
þétta að sýna?“
„Dýptarskyn.'*
„Eigið þér viö að það standi í sambandi við þess-
ar skelfiiegu lendingar míiiar?“ Hann brosti, en meinti
ekkí það sem hann sagði, og hann vissi af andlitssvip
hennar að hún trúði honum ekki. Ekkert er eins ynd-
islegt Ög góð lending — fyrsta mjúka snerting hjólanna
við jörðina — og Colin vildi gjarnan sýna þessai'i stúlku
góð'a lenrhngu. %
„Þetta kemur ekki svo mjög1 íehiiingum yðar við,“
sagði hún. „Þér ættuð að kunna að lenda nú orðið.
En það gæti kannski forðað yður frá að rekast á síma-
línu eða tré einn góðan veðui’dag. Það er að segja ef
þér stæðust ekki prófið.“
,.Gerði ég það?“
,.Já.“
Hún stóð fyrir framan Colin og ýtti enda á staf sem
minnti á reglustiku upp að nefbeini hans. Lítið kort
stóð uppi á stafnum; hægt var að færa það fram og
til baka, og á þaö var prentað með mjög smágerðum
svörtum og brúnum bókstöfum.
„Eg hreyfi koi'tið fram og aftur. Lesið á það þegar
þér getiö.“
Cölin í’eyndi að einbeita hueanum að því sem stóð
á kortinu, en hún stóð rétt hiá honmn og beygði sig
vitund yfir hann. Hann gat taliö fi'eknurnar á nefinu
á henni og séð mjúkar boglínur bi'jóstanna 1 hálsmál-
inu á kjólnum.
„Gei'ið svo vel að horfa á kortið," sagði hún kulda-
legu.
Colin las nöfnin á fáeinum ám og borgum, og sagöi
að þetta væri tóm vitleysa.
„Tilgangurinn er að prófa konvergens-horn yðar —
sjóri ýðar í nálægð,“ sagöi hún.
Áður en Colin gat haft taumhald á tungu sinn, leit
hann á hana og sagði með hægð. „Eg er feginn því
að ekkert er athugavert við sjón mína.“
„Horfið á kortið,“ ui’raðí læknirinn en deplaði aug-
unum framaní Colin og reis á fætur. „Kannski ég
ætti að taka við, ungfrú Stewart.“
Colin gat ekki ráðið í hvort hún var reið eða glöð
þegar hún gekk út úr herberginu.
Læknirinn beindi litlum lampa inn í augu Colins.
Harrn aðgætti blóðæðarnar í nethimnunum og skoö-
aði sjóntaugamar. Hann sagði Colin að horfa beint
áfram; svo hélt hann feitum, litlum höndunum í nokk-
urri fjarlægö og færði þær síðan saman; fyrst lóðrétt,
síðan lárétt. Hann baö Colin að segja til þegar hann
kæmi auga á fingurgóma hans. Svo iét hann Colin
horfa í tæki . og. bað hann .aö segja til þegar rauöa,
lýsandi stx'ikið íæri gegTmrri litlú kúluna.
Framsóknarhúsið
GleðUegt uýár!
Þökkum viðskiptin á liðna árinu
Sœlakaffi
Gleðilegt nýár!
Þökkum viðskiptin á liðna árinu
R'olf Jóhannsson
fht t.’í;.•* 1 ; i ■
Gleðilegt nýár!
Þökkum viðskiptin á liðna árinu
Sameinaða verksmiðj uafgreiðslan
Gleðilegt nýár!
Bókahúð Máls og menningar
Vegna mikillar eftirspurnar verður bætt
við byrjendaflokkum í ballet, barna-
dansi og samkvæmisdansi og hefst inn-
ritun í þá flokka fimmtudaginn 2. jan-
úar 1959 í símum: 19662 — 11326 —
50945. Aðrir nemendur mæti á sama
stað og tíma og verið hefur.
Dansskóli
Hermanns Kagnars og
Jóns Valgeirs Stefáns-
sonar, Keykjavík
aftur til starfa að
loknu. iólafríi mánudagiim
Brunabótafélag
Islands
1 ‘ ‘Y“'. .ttriáurtf:
óskar öllum landsmönnum gleðilegs árs
og þakkar viðskiptin á liðna árinu.
Sjávariítvegurinn
Framhald af 10. síðu.
í staff skuldahalans, sem áS-
ur var lijá uppbótarkerfinn, eru
nú komin full og lögleg skil viff
framleiðsluna.
Markaðsmál J
Afurðasalan hefir tekið gjör-
breytingu.
Engin talar lengur um fram-
leiðslustöðvun vegna markaðs-
e/rfiðleika., Þess í stað liggja
fyrir samningar til þriggja ára
við þýðingarmestu markaðs-
löndin.
Nýir markaðir hafa opnazt
og verð hefur farið hækkandi.
• ★ •
Þannig hefur verið breytt ura
stefnu varðandi undirstöðuat-
vinnuveg landsmanna.
Sú stefnubreyting varðar
ekki aðeins sjómenn og útgerð-
armenn. hún varðar alla lands-
menn, því hún stefnir út úr
efnahagslegu öngþveiti og að
efn(thagslegu 'sjálfstæði þjóð-
arinnar.
Á árinu, sem nú er að líða,
munu útflutningstekjur af
framleiðslu ársins nema um
1100 milljónum króna, en hins
vegar munu nettó gjaldeyris-
tekjur af Keflavíkutflugvelli
v;|rla nema meiru enj 150
milljónum króna, eða um 13—
14% af útflutningsverðmælt-
inu.
Sfækkun landheiginnar
Enn er þó ótalið það málið,
sem skarpast mótar steínu-
breytingu í málefnum sjáVarút-
vegsins og framkvæmt var á
árinu 1958,— en það er stækk-
un fiskveiðilandhelginnar í 12
rnílur.
Sú ákvörðun markar stefnu-
skil. Með henni er lagður
grundvöilur að aukinni útgerð
á komandi árum og að traust-
ari afkomu möguleikum þjóð-
ariimar allrar.
Með stælckun landhelginnar
er traustið sett á raunveruleg
verðmæti landsins, en hafnað
með öllu erlendu gjafafé og her
mangspeningum.
Stækkun landhelginnar varð
ekki framkvæmd nema í full-
um fjandskap við þá, sem hafa
viljað kaupa okkur með gjafa-
gulli og fá okkur til að ánetjast
hernaðarbraski, en drabba nið-
ur fiskiskipastól okkar og van-
hirða um kjör fiskimanna.
Þaið1 er engin tilviljini, að
þeir, sem gefið hafa okkur gull
og oft hafa verið reiðubúuir til
þess að iána okkur fé til óarð-
bærra íramkvæmda, eru ein
mitt þeir sömu. sem fjandskap-
ast við okkur út af staekkun
landheiginnar og neita okkur
ævin’ega um lán til fiskiskipa-
kaupa.
En einmitt þessi sannindi
ættu að kenna okkur að leggja
nokkuð að okkur til þess að
byggja upp efnahagslegt sjálf-
stæði þjóðarinnar.
Stefna síðustu ára í málefn-
um sjávarútvegsins hefur vei'-
ið rétt.
Þeirri stefnu verður áfram að
halda.
Möguleikar til aukinnar
framleiðslu eru miklir svo
vandaiaust er að koma verð-
mæti útfluttra sjávarafurða upp
í 1500 milljónir bróna á ári.
En kjarni máisins er, að
stjómarvöld landshis og þjóðin
öil treysti á rannveruleg verð-
mæti landsins og undirstöðu
atvinnuvegi en láti ekki glepj-
ast af sýndargulli erleudra her-
braskara, sem um stundarsakii’
fá áhuga á laudinu vegna einka-
liagsmuna sinna.
Lúðvik Josepssoii.