Þjóðviljinn - 08.03.1959, Side 11

Sunnudagur 8. marz 1959 — ÞJÓÐVILJINN — Jiyfr
Ernest K/Ganns
inu og horfði upp í hvítt tómrúmið, sannfærður um að
hann væri h^lsbrotinn.'5 » '■
renfiii
t
Mir
69. dagur.
rétta hallann. Plann vogaði meira að segja að hækka flug-
dð örlítið og horfði méð athygli á whiskýið og sá sér til
ánægju að yfirborð vökvans hagaði sér samkvæmt því.
Eflir margar mínútur komst hann að raun um að of
'mikið whiský var í flöskunni. Hann taldi að auðveldara
yrði að fylgjast með yfirborðinu, ef lægra væri í flösk-
unni. Þess vegna fékk hann sér hæfilegan gúlsopa, hall-
aði sér afturábak í sætið og var nú rólegri en hann hafði
verið síðan hann fór frá Buffaló.
• Plann hélt áfram að fljúga með aðstoð whiskýmælisins
í naestum klukkutíma án teljandi erfiðleika. Loíks fékk
hann áttavitann til að standa á suðvestri eins og vera átti.
Heriiim yar prðið illt í handleggnum af að halda whiský-
flöákúhiii úpp að augunum, og hann hugsáði með sér að
það væri mun hægara ef minna whiský væri í flöskunni,
en hann stóðst freistinguna og''einbeiiti athyglinni að
F næsta vandamáli: benzíninu.
Þótt blindflugsvandamálin væru leyst í bili, var hann
þó alveg lens. Við allra fyrstu rifú á skýfaþykkninu yrði
hann að lenda — og ef unnt væri í grennd við þorp eða
bæ. Hann var feginn því að ekki hafði myndazt meiri ísing
T það bættist ekkert við hana. Whrigtmótorinn notaði aðeins
' örlitlu meira benzín en venjulega til að halda vélinni
á lofti. En þrátt fyrir það dygðu benzínbyrgðirnar varla
lengur en hálftíma enn.
Þegar Roland fór aftur að velta fyrir sér möguleikun-
um. á að stökkva úr vélinni, flaug hann inn í skýjarof eins
og hann ibafðí óskað eftir. Niðri á jÖrðinni var einmana
• ljós, tæplega þúsund fetum fyrir neðan hann. Hann læklc-
aði fiugið án þess að hika, tók benzínið af, setti tappann
, í whiskýflöskuna og flýtti sér að stinga henni í rassvas-
ann. Svo kyeikti hann lendingarljósin, en slökkti þau
strax aftur. því að ljósgeislarnir endurspegluðust í skaf-
rennínghúm og blinduðu hann. Það væri betra að þreifa
sig áfram ljóslaus. Hann slökkti á kveikingunni og lét sig
síga niður að fyrsta trjálausa svæðinu sem hann kom auga
á. Ftlþgvélin sökk mjúklega niður í djúpan snjóinn og
stanzaði allt í einu og svo ofsalega að Roland kastaðist
fram á^sætisólina og tók andköf. Svo seig trjónan á vél-
; inní niður í snjóinn. Hreyfillinn hringsnerist í snjónum,
i r i'akst á eitthvað hart, skekktist og stanzaði loks alveg.
Þannig komst Roland niður á jörðina aftur.
Þegar hann náði aftur andanum, rétti hann úr sér
og svipaðist um. Ljósið sem hann haíði séð ofan úr loftinu,
var íiorfið. Vindurinn reif í vélina og hvein í flugstögun-
. um. ' Shjórinn barðist í segldúkinn og leðurhjálm hans.
Honufn var ljóst að hann hafði lent á bersvæði og snjórinn
náðí upp að undirplani vélarinnar, en að öðru leyti hafði
hann engar tilfinningar aðrar en einstæðingskennd og
kuldaý
„Hálló,“ hrópaði hann.
í Ekkert svar heyrðist. Hann losaði sætisólina, mjakaði
I sér út úr fallhlífarólunum og klifraði út úr stjórnklefan-
um. Pitcairnvélin stóð á höfði í snjónum og myndaði
'. hlægilegt horn við jöfðina, eins og hún væri að hneigja
i sig. Roland gekk yfir að vængnum og leitaði að þrepinu
i með fætinum, en í myrkrinu missti hann fótfestuna og
datt. Hann rák hökuna í vængbrúnina með svo miklu afli,
að hann sá söl og tungl og allar stjörnurnar og loks datt
hann niður í snjóinn á aðra öxlina. Þarna lá hann á bak-
„Hamingjan góða, en það hundalíf“, sagoi liann og
spýtti út úr;sér,vsnjó; Svo tók hann af sér hanzkann, þreif-
aði á hökunni og komst að raun um að honum var að
blæða út. Hann hafði undið Öxlina og þegar hann brölti
á fætur seint og síðar meir, var hann þess fullviss líka
að hann væri hryggbrotinn Hann leit á Pitcairnvélina,
aálítið aulalegur á svip og klappaði á vélarhjálminn.
„Þakka þér fyrir,“ sagði hann. „Þú verður að fyrir-
;gefa.“
Iiann opnaði póstklefann og tók upp þrjá þunga sekki
og blessaði um leið skrifarana fyrir að pokarnir skyldu
ekki vera enn þyngri sveiflaði þeim upp á skárri öxlina
og sneri sér við með erfiðismunum. Hann sá ekki út úr
augunum, svo að hann gekk af stað undan vindi.
Honum fannst hann hafa gengið óraveg, hafði dottið í
snjóinn hvað eftir annað og brölti á fætur aftur, þegar
hann rakst loks á hlöðu og uppgötvaði að hún var sam-
bygjð litlu húsi. Það var dimmt í húsinu. Roland þreif-
aði fyrir sér að dyrum, sem hann taldi víst að væru aðal-
dyrnar, og barði hraustlega; þar til hann heyrði loks hljóð
að innan. Seint og síðar meir heyrði hann hægt fótatak og
lampi nálgaðist glerið í hurðinni.
„Opnið í nafní póstþjónustu Bandaríkjanna,“ skipaði
Roland, þvfað honum datt ekkert betra í hug. „Eg er
líka að frjósa í hel.“
Dyrnar voru opnaðar og inni stóð maður í ullai'-
nærfötum og virti hann fyrir sér. Hann var méð þykk
gullspangagleraugu sem hefði þurfi að pússá og andlitið
á honum var eins og leður, hrukkótt. og véðurbarið.,9g;
varirnar voru innfallnar og hrukkóttar eips,-og saman-
undinn endi á leilcfangablöðru.
„Eg er flugpóstur,“ hélt Roland áfram.: „Eg var rétt
að lenda á akrinum yðar.“ Maðurinn horfði á hann og
gerði sig ekki líklegan til að bjóða hann velkominn. „Eg
heiti Mac Donald. Hvað segið þér um að bjóða mér inn
fyrir? Eg er að frjósa í hel.“
„Jæja?“ Hann benti Roland að koma inn og leiddi hann
gegnum langan gang að eldavélinni í eldhúsinu.
„Veðrið versnaði “ sagði Roland meðan hann yljaði sér
á höndunum við eldavélina. „Eg varð að lenda. Leyfið
mér aðeins að hita mér ögn. . . og heyrið mig, hafið þér
síma?“
„Já.“
„Mig langaði til að hringja til Albany og segja þeim
hvar ég er.“
„Hann er úr sambandi." Óvænt, tannlaust bros lék sem
snöggvast um andlit mannsins og hvarf svo aftur. Hann
virtist telja frekari skýringar óþarfar.
Skáldaþáttur
Framhald af 4. síðu.
52. Hh2 Bf5
Tapar strax. 52. — — — RcS
og siðan til c7 hefði veitfc
lengri lífdaga.
53. IIh7 II f7
54. Bxf5
og Averbach gafst upp.
á kápum.
Stór númer.
KÁPUSALAN,
Laugaveg 11 (3. liæð).
SKI U1 C€ B«; H»K|S1 S *
Esja
ívestúr urrr lánd -'í hririgferð
hinn 12. þ. m. Tekið ' á möti'
flutningi til áætlunarhafiia
vestan Þórshafhár á morgua'
og árdegis á þriðjudag. Fan*
seðlar st | ’.ir á miðvikudag.
fer til Gilsfjarðar- og Hvarams-
fjarðarhafna á þriðjudag. Vöru-.
móttaka á morgun.
Rauðar neglur þarf að lakka vandlega
Rauðlakkaðar neglur fara
ekki vel á vinnustað, en ætli
maður út að kvöldlagi getur
verið gaman að fjörga upp á
útlitið með failega lökkuðum
nöglum.
Áður en byrjað er að nota
pensilinn þarf að þvo og þerra
hendurnar vel. Árangurinn
verður líka betri, ef ncglurnar
eru fægðar dálítið.
Síðan er farið yfir alla nögl-
iha, hálfmánann og brúnina
að framan, með lagi af glæru
lakki. Þegar það er alveg þurrt,
er rauða lakkið lagt á eins
og T: dregið cr þvert yfir
nöglina niðri við hálfmánann
Faðir okkar og tengdafaðir
TÓMAS KRISTINN JÓNSSON
frá Sómastaðagerði,
sem andaðist 3. marz sl. verður jarðsunghm frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 10. marz kl. 10.30 f.h.
Kirkjuathöfniimi verður útvarpað. Blóm og
kramsar a.fbeðnir. En þeim sem vildu miimast
hins látna er vinsamlegast ibent á lOcnarstofnanir.
JBöm og tengJabörn.
! 2
og siðan dregið lóðrétt á nögl-
ina miðja. Síðan eru hliðarnar
lakkaðar.
Séu neglurnar stórar eða
kringlóttar (4) er hálfmáninn
lakkaður, en mjó rönd til hlið-
anna látin 'vera auð’. Séu þær
ávalar á hálfmáninn og brún-
in að. framan að vera auð, en
þríhyrningslögun er lagfærð
með því að lakka fram á brún
og láta hliðarnar vera lakk-
lausar.
Ifalskux popplín-kjéll
Kjóllinn á myndinni er úr
smaragðsgrænu poplínefni.
Slétta 'blússan. með hnöppunum
er skemmtilega frábrugðin
rjdikingunum í hliðunum, en
kjóllinn útheimtir grannt vaxt-
arlag til að taka sig vel út.

ttmjsuíip
siauumiumitfsott
Minvingarspjöld eru scld i
Bókahúð Máls og raenning.
ar, Skólavörðustig 21, Af-
gTeiðslu Þjóðviljaus, Skóla-
vörðustig 19, og skrffstofu
Sóslalistafélags Reyk.iavsk-
ur, Tjaroargötu 20.