Þjóðviljinn - 23.11.1960, Blaðsíða 4

Bí) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 23. nóvember 1960 -
Sérfræðingurinn var með
gubbupestina og þeir félagar,
Gulli gullfiskur, Benni byrj-
andi og Lárus lengrakomni
voru í vandræðum með fjórða
mann. Þeir voru að bræða
það með sér hvort þeir ættu
að hringja á Villa vonlausa.
„Mér er sama þótt hann verði
alltaf reiður ef hann tapar,
sagði Benni, , yið getum þó
ekki hætt v:ð að spila í
kyöldíh „Jæja, hringdu þá. á
hann, sagði Gulli, en ég var
búinn að aðvara ykkur“.
Villi kom von bráðar og
þeir voru að byrja á fyrsta
spilinu er 'ég kom að. Villi
lenti á móti Benna, en Guili
á móti Lárusi. Villi gaf fyrsta
spilið, sem var eftirfarandi:
Gulli
S: A-5-4-3
H:3
T: A-5-4
L: A-D-6-4-2
Villi
S: ekkert
H: A-K-G-4-2
T: K-D-10-3
L: G-10-9-3
Láru.s
S: K D-9-7-2
H: D-8-5
T: G-2
L: K-8-5
Fæ3ing í 1000-10
Villi opnaði á einu hjarta,
Gulli doblaði og Benni, sem
hafði verið að velta því fyrir
sér hvort hann ætti að
hækka í tvö hjörtu var feg-
inn að fá tækifæri til þess að
se&ja pass. Lárus, sem var
ekki óvanur því að Guili yfir-
segði á spil sín, sagði einn
spaða. Villi sagði tvo tígla og
Gulli var trúr sinni köllun og
sagði fjóra spaða. Lárus,
sem taldi það skyldu sína að
sviða Villa sem mest ef hann
gæti, stökk í sex spaða. Sögn-
in gekk yfir til Benna sem
doblaði. Sagnirnar voru þann-
ig: V:1H — N:D — A:P —-
S:1S — V :2T — N:4S —
A:P — S :6S — V:P — N:P
j — A:D.
Benni
S: G-10-8-6
H: 10-9-7-6
T: 9-8'-7-6
L: 7 • , _ _______
Konan í loðúlpunni er kvik-
myndaleikkonan Yoko Tani í
lilutverki eskimóakonu. Fyrsta TODD-AO kvikmyndin sem
enska félagið Rank hefur tekið gerist meðal eskimóa í Kan-
j ada og heitir „Tennur djöfulsins“. Á síðustu kvikmyndahátíð
j í Cannes vakti þessi mynd töluverða athygli. Bæði Jiótti um
j liverfið nýstárlegt, og svo er Yoko Tani sýnd fæða barn
Villi spilaði út hjartakón° ‘ *leiminn v*ð aðstæður sein eskimóakonur eru vanar e:i kyn
og Gulli lagði sín spil upp. systrum Jieirra í veðursælli og þéttbýlli löndum óar við. Engin
ljósmóðir, enginn læknir, ekki nokkur manneskja er viðstödd
nJ' ivannslíe i firsagt aí-5 vejfa móðurinni aðstoð. Hún verður sjálf að skilja á inilli
aðeins en það gerir vist ekki
mikið til, því þú spilar svo
vel, sagði hann og brosti
hæðnislega". „Jæja“, sagði
Lárus móðgaður. Næst kom
tígulkóngur, sem var drepinn
í blinlum. Nú var spaðaás
tekinn og er legan kom í ljós
var meiri spaða spilað. Benni
lét tíuna, Lárus drottninguna
og spilaði hjarta og trompaði.
Síðasta trompið í blindum
fór í það að svína gosanum af
Benna og er fjórða trompið
hafði verið tekið var staðan
þessi:
og hlúa að barninu.
iluiticisicz iyrirkigði
í íslenzkri pélitík
S: ekkert
H: ekkert
T: 5
L: A-D-6-4-2
S: ekkert
H: A
T: D
L: G-10-9-3
r Lárus spilaði nú síðasta
I trompinu og það þurfti engan
sérfræðing til þess að sjá að
ViIIa leið mjög illa. Hann lét
samt tíguldrottningu og um
’leið kom tígulgosinn frá Lár-
usi. Þá fór hjartaásinn á
höggstokkinn en í kjölfar
hans fylgdi hjartadrottningin
og þá sá Villi að örlög hans
voru ráðinn. Með vonleysis-
svip fleygði hann spilunum
meðan hann reyndi að finna
ástæðu til þess að kenna
Benna um ófarirnar. „Ef þú
Ihefðir asnast til þess að taka
«trax undir hjartað“, var það
! bezta sem hann fann, „þá
hefðum við fundið sjöhjarta-
fórnina“.
„Þetta var stórkostlegt,
Lárus, hvernig fórstu eigin-
1 lega að þessu, sagði Gulli
! hissa. „O, ég var bara hepp-
, inn að Villi átti öll háspilin
j sem vantaði", sagði Lárus
[ drý'gindalega. „En fyrst liann
'ií
átti þau var áframhaldandi
kastþröng upplögð á hann“.
Undanhald ríkisstjórnarinn-
ar í landhelgismálinu er aum-
asta fyrirbrigði í íslenzkri
pólit.k seinni ára. Það hefst
e;ns og kunnugt er á því, að
einn mikilsmetinn ráðherra
tekur sér bessaleyfi og gefur
útgerðarmönnum upp sektir
fyrir lanahelgisbrot framin af
togurum þeirra undir her-
skipavernd. Þessi sektarupp-
hæð mun nægja Bretum til að
bæta 3—4 nýtízku togurum
við flota sinn sem þeir láta
veiða í íslenzkri landhelgi.
Þetta og ahnað eins er kall-
að að fá óvini sínum vopn
i hendur, svo hann eigi hæg-
ara með, að sýna gefandanum
yfirgang. Svo þessi misheppn-
aði höfðingsskapur ráðherr-
ans hefur stungið sér alveg
kollskít. Það er grátbroslegt
að Islendingar skuli gefa
Bretum fé til að byggja fvrir
togara mitt í einni skítlegustu
tröðkun, sem þjóðin hefur
sætt cg það af þeim sem gefið
er.
Er verið að verðlauna
dónaskapinn sem Bretar við-
hafa hér ? Þessi undarlega
gjöf og það sálarástand sem
hún byggist á er vist eins-
dæmi og þau eru verst. Alvar-
legast að gefandinn skuli vera
í valdasessi og hafa þannig
aðstöðu til að demba sínu
eigin lánleysi yfir það fólk,
sem hann hefur gengist undir
að varðveita. Hvað heitir það
að vega að sjálfum sér og
þjóð sinni með slíku vopni
Á ekki að biðja orðabókar-
nefnd að gefa athæfinu nafn?
Siðan kemur prangið til
sögunnar. Bretar eiga að
bjóða einhver hlunnindi, ef
þeir fá að traðka rétt íslend-
inga. Sú staðreynd, að þau
hlunnindi koma af sjalfu sór
þegar Bretinn er sigraður, er
KBRHl
Kæri bæjarpóstur.
Yegna þess sem Þröskuld-
ur skrifaði á dögunum
langar mig að láta ljós mitt
skína á atriði sama efn:s,
mér hefur nefnilega aldrei
getist að þeim sið, að skáld
gagnrýni verk kollega sinna,
ég held að þau liljóti að
6tar.da höllum fæti gagn-
vart sliku vandaverki. Get-
ur ekki hvert dagblað haft
á snærum sínum lærðan
bókmenntafræðing ? Telja
hálærðir meistarar og dokt-
orar í íslenzkum fræðum,
það ósamboðið virðingu
sinni að rýna nútímabók-
menntir eða er það nauð-
synlegt fyrir fræðaheiður
þeirra að einskorða s:g við
rannsóknir á verkum löngu
genginna kynslóða ? Eru
málfræðilegar hártoganir
þeim meira virði en lifandi
snerting við strauma nú-
tímans ?
Nú gefa danskir Paradís-
arheimt misjafnar einkunnir
og sænskir hæla í liástert,
en hvað segja íslenzkir? Eru
þeir klumsa? Eg tek undir
við Þröskuld.
Höskiildiu-.
\retra rstemning
í Lækjargötu.
■Það var undarleg stemn-
ing yfir Reykjavík á sunnu-
daginn. Stillilogn og skaf-
heiðrikt, nema í vestri, þar
var uppi blika. Borgararnir
dúðuðu af sér frostbitruna
og gangstéttina við Lækjar-
götuna hafði hélað, krajtk-
ar gert sér svell neðst í
Bókhlöðustigsbrekkunni. Sjá
mátti settlegar, topphælaðar
blómarósir renna sér fót-
skriðu, en ekki voru þær
garpslegar blessaðar, líkast-
ar ónefndu húsdýri, einkum
þær sem jórtruðu.
Freistaði tjarnarísinn ein-
hverra framtaksamra til ís-
knattleika og það voru á-
horfendur allt í kring. Stór
hópur barna gaf öndunum í
vökina hjá Iðnó og endurnar
voru afskaplega ánægðar og
það var mikil blíða, veröldin
rauð og blá, nema í vestrinu,
þar var uppi blika.........
ekki tekin með i reikninginn,
þó augljós sé. Það sem við
eigum fæst sem betur fer.án
undanhaids. Og þó syo \Tði
ekki lifurn við skammt á sTik-
um stundarhlunnindum, en á
fiskimiðunum eigum við og
niðjar okkar að lifa meðan
land er byggt.
I vor skrifaði ég k'ausu til
að skýra fyrir Bretum, það
sem reyndar ætti ekki að
þurfa skýringar við, að þessi
sögulegi ,,réttur“ sem þeir
telja s'g hafa til að veiða hér
í lardhelgi er ekki „réttur“
heldur sögulegur óréttur, sem
þarf að afmást þegar í stað
og þarf að minna á, að það
er siðferðileg skylda íslend-
inga að gera það án allra um-
svifa vegna niðjanna, ef ekki
okkar sjálfra.
Samningar um slíkt eiga
ekki að heyrast. Eg fékk lög-
giltan skjalaþýðanda til að
snúa klausunni á heimsmálið
til þess að skiljendur þess og
mælendur þyrftu ekki að ef-
ast um meiningu orðanna.
Síðan hef ég, þrátt fyrir ít-
rekaðar tilraunir, ekki af
þessu frétt. Þessi ágæti þýð-
ari hefur v.'st stungið þessari
viðleitni ‘minni, að þjóna hinu
rétta, undir stól.
Mitt er svo að vona, að
hann vilji og geti gert betur
til að kveða niður þetta
hundleiðinlega landhelgis-
þvarg.
10. nóvember 1960
G. H. E.
WM&MVlNNUSTOfA
OG V»TÆUAS*U
NtM • oWi
Laufásvegi 41a. Sími 1-3(5-73
LÖGFRÆÐI-
STÖRF
endurskoðun og
fasteignasala.
Ragnar Olafsson
hæstaréttarlögmaður og
löggiltur endurskoðaudi.
Simi 2 - 22 - 93.
Saumavélaviðgeiðir
fyrir þá vandláíu.
Sylgja,
Laufásvegi 19. — Sími 1-26-56
EKKI YFlRHlAPA
RAFKERFIP f
Húseigendafélag
Reykjavíkur