Þjóðviljinn - 25.11.1960, Blaðsíða 6

— í>JÓÐVILJINN — Föstudagur 25. nóvember 1960 —
Fösíudagur 25. nóvember 1960 — ÞJÓÐVILJINN — (7

þlOÐVILIINN
ðtsefandl: Bsmelnmiarflokkur lUþýSa — Bðelalletaflokkursnn. -
attstJAj-ar: Maenús SJartansson (4b.), Masnús Torfi Ólafsson. Bls-
irSur auBmundsson. — Préttarltsftórar: ívar H. jónsson. Jón
ÍJavnasor. — Auulýsínsastjórt: OuSselr Masnðsson. — RttatJóm.
afirraissl® anslýsinaar. nrentsmiBJa: SkólavBröusti* 19. — Biml
17-400 (B llnar). - iskrlftarierS kr. 45 á mán. - Laasasðias. kr.
WentsmiSJa WóSvUJana.

Stórmál
x=s
TE'tla mætti a$ þá alþingismenn, sem kvöddu
hingað erlendan her vorið 1951 og höfðu
tveimur árum áður bundið ísland í hernaðar-
bandalag, þryti ekki með öllu rök fyrir þeim
örlagaríku ákvörðunum sínum; að þeir ættu enn
í pokahorninu dálítið af hrifningunni á ,,vörn-
inni“ er hernaðarbandalag og herstöðvar veittu
íslenzku þjóðinni ef til ófriðar kæmi. Allmargir
þeirra manna sem samþykktu inngönguna í
Atlanzhafsbandalagið og kölluðu bandarískan
her inn í landið 1951 eiga enn sæti á þingi. En
á fundi sameinaðs þings í fyrradag, þegar Einar
Olgeirsson ræddi þingsályktunartillöguna um
hlutleysi íslands brá svo við, að enginn forsvars-
manna herstöðvanna á íslandi treysti sér til að
taka til máls og andmæla hinum þungu rökum,
se»n Einar færði fram því til stuðnings að ís-
land tæki upp hlutleysisstefnu ó ný.
Ijingsályktunin, sem flutt er af öllum tíu þing-
* mönnum Alþýðubandalagsins, er þríþætt.
Alþingi lýsi yfir sem stefnu þjóðarinnar að Is-
ii land skuli á ný verða hlutlaust land, svo sem
‘55 ákveðið var þegar ísland öðlaðist fullveldi 1918.
'•Ejgí Ríkisstjórninni sé falið að undirbúa nú þegar
úrsögn íslands úr Atlanzhafsbandalaginu og rök-
styðja hana með því, að íslenzka þjóðin vilji
E5 vera hlutlaus þjóð, vopnlaus og friðhelg í styrj-
jjp aldarátökum og eigi ljá land sitt undir herstöðv-
ar né eiga á hættu að landið dragist inn í styrj-
öld. Jafnframt sé rikisstjórninni falið að snúa
sér til állra ríkja utan hernaðarbandalaga með
.55 þeim tilmælum að fulltrúar þeirra komi saman
"S á ráðstefnu til að ráðgast um, hvernig þessi ríki
Iss gætu bezt beitt sameiginlegum áhrifum á vett-
vangi sameinuðu þjóðanna og annars staðar til
að tryggja hlutleysi og sjálfstæði sitt, konía á
friði og afvopnun í heiminum og upplausn allra
hernaðarbandalaga.
íjað hefur alloft komið fyrir undanfarið, ekki
jij?J sízt nú tvö-þrjú síðustu árin að menn, sem
voru því fylgjandi 1949 að ísland gerðist aðili að
Si Atlanzhafsbandalaginu og lögðu við það sam-
«•; þykki tveimur árum síðar að bandarískur her
Ei:l væri kallaður inn 1 landið, hafa lýst yfir opin-

i
• ••V*
É
*!Jí
KJ i
Ktí
Uf
iiii
&
|
tir
if
5S
3i
land að gera ráðstafanir, sem líf eða dauði ís-
S§ lenzku þjóðarinnar geta oltið á. Og með því að
cs beita áhrifum sínum á alþjóðavettvangi í þágu
gfriðar og afvopnunar getur ísland stuðlað að þ\n,
að aldrei komi til þeirrar ógæfu að heimsstríð
tti
tnl
U3
berlega að þeir telji nú íslandi fyrir beztu að
losna við allar erlendar herstöðvar og hætta
aðild að hernaðarbandalagi. Einar minnti á þessa
staðreynd á Alþingi og taldi hana eðlilega vegna
þeirra miklu breytinga sem orðið hefðu í heim-
inum á þessum áratug sem liðinn er. Nú mun
vart til sá maður, nema ef til vill fáeinir of-
stækisfullir trúmenn á stjórnmálasviðinu, sem
heldur því fram að íslenzku þjóðinni sé nokkur
„vernd“ eða „vörn“ í bandarískum herstöðvum.
Andstæðingar herstöðvanna hafa fyrir löngu
sýnt og sannað, að langt er frá að svo sé. En
einnig forsvarsmönnum herstöðvanna hlýtur nú
að vera orðið ljóst, að kæmi til styrjaldar hlytu
herstöðvarnar að draga að sér, þegar á fyrstu
klukkutímum slíks stríðs, hina langdrægu eld-
flaugar með kjarnorkuvopnum, og gegn slíkri
árás vita ekki einu sinni herveldin neina vörn.
Með því að taka upp hlutleysisstefnu væri Is-

verði hafið. — s.

Nú kvað meira en helm-
ingur íslenzku þjóðarinnar
búa við Faxaflóa. Það eru
því margir íslendingar, sem
kannast við leiðina austur
yfir Heliisheiði og þorpið,
sem ekið er fram hjá, um
leið og komið er niður úr
Kömbunum. Og margir ferða-
mannanna hafa lagt ofurlitla
lykkju á leið sína, þegar
þangað er komið, tekið fyrstu
götu inn í þorpið og ekið fyr-
ir hamarinn, rumiið staðar
við Grýtu til að bíða eftir
gosi eða farið inn í Mennta-
skóla.sel eða athugað nýju
holumar eftir stóra borinn
eða virt fyrir sér stóra ný-
býlið ‘í Gufudal.
Við þessa kunnugu menn
vil ég segja þetta: Við skul-
um hugsa okkur, að við séum
að fara úr Reykjavík austur
yfir fjall. Við ökum 45 -km
vegalengd og erum þá kom-
in að Hveragerði. Þegar við
komum að mótum Austurveg-
ar og Laucskóga, þá beygj-
um við inn í þomið og ök-
um fvrír Hamarinn inn í
Reykjadal.
En við erum revndar ekki
að fara austur yfir Hellis-
heiði. Við höfum ekið eftir
jafnlendi, og bað eru tré með
vegunum á báðar hendur. Og
út á milli trjá.nna sér maður
akra hins fiölbreytilegasta
gróðurs, og karlar og konur
og böm og gamalmenni vinna
hin fjölbreytilegustu störf,
einkum við uppskeru. en einn-
ig við iarðvinnslu, og það er
verið að sá til hveitis í byrj-
tm októbermánaðar. Á ein-
um stað s.iáum við asna arka
í hringi. Hanu er að snúa
dælu, sem dælir vatni úr
skurði inn á aknritm. Við
mætum flu'ningabilum, sem
eru að flytja jarðargróðann
til borgarinnar, og við mæt-
um stcrum vögnum, sen
hestar ganga ft'rir eða
hestur og asni hlið við hl;ð,
eða tveir hestar hlið við hlið,
og á undan þeim fer asni, af
því að á honum er lengri
taug, o" við siáum aldrei, að
ha.nn taki neitt í, og vitum
eiginlega ekkert, hvert hans
hlutverk er í þessari ferð.
Það er svo sem ekki eins og
v;ð séum að fara austur yfir
Hellisheiði. Við erum austur
'i Kína, og við ökum frá Pek-
ing í norðaustlæga átt eftir
breiðri aðalbraut. En eftir um
það bil klukkustundar akstur,
ökum við út á hliðargötu til
vinstri og stefnum inn í dal,
sem til þeirrar handar ligg-
ur. Þangað er ferðinni lieitið.
Þegar skamrat er komið á
hliðarveginn í átt til dalsins,
birtist utan vegabrúna furðu-
legir hlutir. F.yrst eru tvö
ljón, hvort á sína hönd, bæði
sitjandi, innan stundar birt-
ast cnnur tvö af sömu stærð,
hæði liggjandi. Síðan birtist
með iöfnu millibili hver dýra-
tegundia af annarri, tvö og
tvö hvort á móti öðru sitt
hvoru megin við veginn og
tvpnn pör af hverri tegund,
annað parið sitjandi, liitt
standandi. Næst ljónunum
■koma. fjórir úlfaldar, há fjór-
ir fílar. Þá kemur dýr, sem
Kínverjar kalla konung dýr-
anna, hugsmíð, sambland af
rándvri og hófdýri, og síð-
an fiórir hestar. Slðan koma
menn af ýmsum stétt.um, her-
menn fyrst, þá prestar og
Iíínverja skortir stórvirkar vinnuvélar, en engu að síður ráð
ast þeir í stóriramkvæmdir eins c.g s'.íflugerðina við Ming-
grafirnar og treysta á liandafl hinnar fjölmennu þjóðar.
Myndiu er frá stíflugerðinni. Menn standa í löngum röðum
o.g rétta tágakörfur með mold hönd úr hendi.
Hér hefur r’íkjandi keisara-
fjölskylda eflaust oft setið í
sorgum sínum eftir þann him-
insins son, sem færður hafði
verið tii hinztu hvíldar í
næsta nágrenni.
Þessi hús eru ekkert annað
en boðskapur um það, að hér
í grennd er legstaður nafn-
greinds keisara á hverjum
stað. En legstaðirnir sjálfir
eru svo meistaralega faldir,
að af þessum 13 legstöðum
hefur aðeins einn fundizt eft-
ir kappsamlega leit nú hin
síðari ár, síðan þessir staðir
hafa verið afhjúpaðir sinni
keisaralegu helgi. Það er trú
fylgdarmanna okkar, að þau
örlög hafi beðið verkfræð-
ingannn, er gerðu teikningu
af gráfhýsunum, að þeir voru
leiddir til slátrunar að starfi
sínu loknu, og verkamennirnir
fóru sömu leið, þegar verkið
var fullkomnað. Þannig tólcst
að varðveita legstaðinn sem
fullkomið levndarmál öld
fram af öid. En legstað þann,
sem tekizt hefur að upngötva,
er okkur nú boðið að slcoða.
Það var fyrir tilviljun, að
þetta grafhýsi fannst. Stein-
ar höfðu hrunið úr múr, sem
hlaðinn var um ofanjarðar-
hýsið, og á einum þeirra fund-
ust rúnir, sem vöktu grun
keisarakistuna eíná. Því að
svo eru tveir salir, hvor til
sinnar handar við þennan, og
þar hafði konum keisarans
verið ætlað legrúm. Þeir salir
eru nokkru minni, eða 26 m
á lengd, 7,1 á breidd og 7,4
á hæð. En um það hil sem
verið var að leggja síðustu
hönd á að koma öllu fyrir,
þá tóku bændur í nágrenn-
inu upp á þeim óskunda að
verða óánægðir með tilveru
sína og gerðu uppreist. Var
drottningum þá í mesta flýti
skellt niður til sinnar hand-
ar keisara s'ínum og legstað-
urinn síðan innsiglaður til að
vera jarðarbúum ósýnilegur
upp frá þv'i um alla eilífð.
Og drottningarnar fluttu
aldrei í einkaíbúðir sinar, en
búa með manni sínum, hvort
sem honum kann að líka það
betur eða ver. íBáðar höfðu
þær látizt á undan honurn,
en lík þeirra voru geymd,
svo að þær mættu veita hon-
um brautargengi i hinztu
förina.
Það væri efni í mörg er-
indi að lýsa þeim glæsibrag
sem er yfir þessum hibýlum.
Þess var áður getið, að milli-
hurðir eru úr marmara, og
skulum við láta það nægja
sem sýnishom iburðarins.
@ e
UNNAR BENEDIKTSSON :
ÆVINTÝ
prelátar, síhækkandi tignar,
og alltaf tveir og tveir hvorir
á móti öðrum. Allar þessar
verur eru úr steini í risa-
stærð. Við skreiðumst á bak
einum hestanna, sem liggja.
En hvers konar verur eru
nú þetta? Þetta er nokkurs-
konar heiðursvörður þeim,
sem um veginn fara. Þetta er
samt ekki heiðursvörður fyr-
ir okkur, þótt hvergi sé til
sparað að sýna okkur sóma.
Þessi mannvirki eru ekki
yngri en frá öndverðri 15.
öld. Það voru keisarar í Kina,
sem reistu þessar styttur, og
þeir reistu þær sem heiðurs-
vörð og heillavætti við vegferð
sjálfra sín. Þó var þessi hlið-
arvegur engin f.iölfarin leið.
En ein var sú ferð, sem keis-
arinn hafði í huga, 'þegar um-
ræddir hörgar voru reistir:
Það var hinzta ferðin þessa
heims. Daiinn, sem við ætlum
að heimsækja, valdi keisara-
ætt í Peking sér að grafreiti,
og þessi leið var farin með
þeirra látna hold til hinztu
hvíldar. Við erum á leið til
að sjá það, sem séð verður
af legstöðum þeirra.
Von bráðar onnast dalur-
inn, og við okkur b'asa litil
þorn og stórt vatn Við i'ítum
fram hiá því vatni nú fyrst
í stað, þvi að þetta vatn er
aðeins rúmlega árs gamalt. og
áður rann á eftir miðium
dalnum og leið yfir miklar
sléttur framundan á leið til
Kyrrahafs. Og þannig var það
á tíð keisaranna. sem létu út-
búa látnum líkömum slnum
stað í þessum dal.
En þar sem við erum hing-
að komin til að skoða keisara-
grafirnar, þá er athygli okk-
ar fyrst og fremst vakin á
húsum nokkrum, sem standa
sem næst í boga fyrir dal-
botninum, en með allmiklu
millibili, og engin regla er
s.iáanleg í afstöðu þeirra
hvers til annars. Þessi hús
heyra til legstöðum hinna
fomu keisara. Hús þessi
munu vera 13 talsins, öll af
sömu gerð, en nokkur munur'
á stærð þeirra. Seinna 'i dag
heimsækjum við hið stærsta
þessara húsa. Yfirbygging
þess hvílir á 25 trésúlum, og
er sverleiki hverrar slíkur, að
ef við stöndum tveir, hvor
sín megin súlunnar. þá get-
um v'ð aðeins tyllt saman
fingurgr.mum, en þó þvi að-
eins. að armr.r þínir séu
meíra cn meðalmannsarmur.
En nú st°fnum við að einu
þoocnm þúsa og ekki því
stære+a, En förinm' er ekki
heittð til pð siá hetta hús,
þess vegna fvrirverður maður
sie fvrir eft.irá, hve litla eft-
ir+o'kt meðnr veit.ti því og
hefiii' lítið frá því að segja.
Með’iT' man ólióst eftir mikl-
um drekamvndum á stöfnum
r>°- nnsum, ng þagar skúr
]fpmivr þv inftj þá streymir
va+"ið af hökunum út úr
drefcaktö'tum.
Þessi stóru og áberandi hús
1 dalnum eru í raun réttri
• ekkert annað en minnisvarð-
ar á gröfum song siálfs him-
insins. Þau eru ekki með öllu
óáhekk kínversku tehúsunum,
sem víða má sjá í stóru
skemmtigcrðunum, sem alþýð-
an ' Kína hefur erft eftir
forríku yfirstéttina sína sál-
ugu Þarna er igott að hvíl-
ast og niót.a forsælu í; hjta
sumarsins við tebollann sinn.
um að væru táknrænar, og
með mikilli elju tókst að ráða
þær með þeim árangri, að
dyr fundust að grafhýsinu,
sem geymdi likama keisara,
sem andaðist 1620, 58 ára
að aldri.
Við förum niður brattar
tröppur, 90 að tölu, og <þá er
um við komin að fordyri graf-
hýsisins. Og þarna niðri eru
hvorki meira né minna en 5
stórir salir. Þrír þeirra eru í
beinu framhaldi hver af öðr-
um. Milli þeirra eru hurðir úr
marmara. Dyr standast á, og
ég stíg lenigdina, og mér mæl-
ast 87' m frá sta.fni innsta
salar til útgö'igudyra, og eftir
öðrum mælingum mínum að
dæma, sem staðfestar eru
með opinberum skýrslum,
getur vart skeikað um meira
en einn metra.
En þessir salir eru hver
með sínu sniði. Tveir fremri
salirnir eru móttökusalir og
veizlusalir hins látna keisara.
Þrjú hásæti eru í hvorum,
það í miðið stærst, enda var
það hásæti sjálfs keisarans,
en hin minni voru hásæti
drottninga hans. En innsti
salurinn er grafhýsið sjálft.
Þar standa þrjár líkkistur
hlið við hlið, sú stærsta i
miðið, það er kista keisara-
ans, næri’i fjórir metrar á
lengd og hátt uþp í tvo á
breidd og lengd. Hitt eru- kist-
ur drottninga, nokkru minni
á alla vegu. Særð þessa graf-
hýsis er ' 30,1 m á lemgd,
hreiddin er 9,1 m og hæðin
9,5. Nú gætu þetta virzt
sæmileg húsakynni fyrir 3
líkkistur, en þetta- rými var
þó aldrei ætlað nema fyrir
Okkur er sagt, hvað öll
ibyggingin muni hafa kostað,
og þá eru ekki nefndar millj-
ónir dala, rúblna eða pxmda
eða annarrar forgengilegrar
myntar, sem getur fallið og
stigið frá degi til dags.
Kostnaðurinn er reiknaður í
silfurtonnum. Það er sagt,
að byggingin liafi kostað 2500
tonn af silfri.
Og nú er farið með okkur
í ofanjarðarbygginguna. Hún
er orðin safnhús fyrir muni
þá, sem látnir voru fylgja
hinum framliðnu. Keisarakór-
ónan er ur gulli, beltið úr
gulli sett jadesteinum, gull-
bryddingar á kodda keisar-
ans, og gullskálar voru lagð-
ar með honum til að bergja
úr veigarnar í eilífðarlandinu.
Og keisarinn hefur með »sér
heilmikla silfurmynt, til að
standast ferðakostnaðinn síð-
asta áfangann. — Því eru
gerð greiniieg skil með
kvennaskrautið, hvað hvorri
tilheyrði, og það kemur í
ljós allmikill stigsmunur á
tign þeirra. Skraut 1. konu
er f.vrst og fremst úr gulli.
Höfuðbúnaður hennar er enn
dýrðlegri en hinnar. Kóróna
hennar vesrur 7 pund. og hún
hefur tekið m°ð sér púður-
dós úr gulli. Skraut 2. konu
er aftur á mc.ti fyrst og
fremst bara siifur. og kóróna
hennar vegur ekki nema 6
pund.
Við megum ekki dvelia
lengi v;ð a+huganir á öllu því
dvrmæti. sem upp úr graf-
hýsinu var. flutt, cnda væri
þrð rcpo'ilesrt daesverk eð
virða, hað allt fyrir sér. Víð
verðum að láta okkur nægia
þennan litla forsmekk þess,
hvað kínversku keisaram’r
lögðu a.f mörkum til að skilia
sómasa-mlega við þennan heim,
og skæðar tungur segja, að
NÝ
til þess liafi kedsaramir lifað,
að þeir gætu búið sér glæsi-
lega útför og grafhýsi. Það
er mikið ævintýri út af fyrir
sig og þó ekki fulllesið, fyrri
en fleiri grafhýsanna hafa
verið opnuð. En í ferðinni
ætlum við að kynnast öðm
ævintýri af allt annarri gerð,
og við leggjum af stað.
Við föram ekki sömu leið
til baka. Við ökum niður dal-
inn liinum megin við vatn-
ið, sem við töiuðum um áðJ
an. Eftir nokkrar mínútur
förum við fyrir endi vatns-
ins eftir breiðri brant, sem
liggur eftir stíflugarði, sem
byggður er þvert yfir dal-
mynnið. Hér er mannvirki,
sem við viljum kynnast, og
skammt frá stíflugarðinum
erum við komin að húsinu,
þar sem umsjónarmaður
mannvirkisins býr, og hann
fræðir okkur um það af mik-
illi alúð og miklum áhuga
með hjálp uppdrátta, sem
þekja alla veggi í skrifstofu
hans.
Niður í þennan dal re.nn-
ur e’tt þe;rra fl-íð+o. scm eisra
upptök sín í háfjöllum Kína
og vofa sem forvniur yfir
heilum hémðum. ])egar vora
tékur og klakcdvngiur vetr-
arins levsir unpi í háfiöll-
1)11111. Nú er hað eítt höfuð-
v'ðfangse.fni k'ínversku alþýð-
iiuii’'’ að hemia þassi fljót,
h'T’d"a þau í sínum skemmd-
arstörfum. sem mcrg árin
h"+a valdið milliónum manna
f-iöT“-inui, en þvinga hau til
aö Inojg.ia sinn skerf til við-
roÍpr.pr ; þióðlífinii. Þessi á
er ekhert nálævt því að vera
í ■Fienistu röð kínverskra
flin+e. hvs.ð va+nsmÐsrn snert-
i" p"d4. hafði ekki verið gert
’•'* c,rrir að taka. hana til
bæna fyrr en á t’mum þrið.iu
fimmáraáætlunarinnar, en
"""'"’ri éfpii'iuirm nr enn
p1-1-’’ inkið. 'iEn á sléttun.um.
^"•""’iTida.n húa hokkrii fleiri
""—■" en all'r íhúav- íslands.
Tvi* “ii hessar 209 hús., sem
^jvo fes't. P.. 1 að ekki
á mn+: s+nö’ð. Árið
mcp Vpu”o K’nv.'rip r víö
cu"1’i'!íi milrln hn vnr á.huri
nn* „’aruóðn*- "i’vpnuinrrs +”rir
hióðitfsins va.kinn
mnS ’KpÍtu áofnofum. dð PeUU\-
1• p-%- níus díprrii i T’pualda.r-
"""",””i f\rr A. iau cio.m-
k--iri-ir. iV ".rumúnioioflokkur
Tr’"" "ð pVilli { yiö
■fiiócA no- n+ cr»ma
'~í""ít"r e„ vorVi.ð Viofiö.
T-Tn— pr* f‘í n-’.\ ivoiio’ p
"J--'e’”"””ðiuu”o; TTouu eu 627
m A louprö Vmðin e" 29 m
nrr VnrVViÍU 1'7d m 5 hn+UÍ. Pll
1 K —pfri „ff,p f icrpr’ö’nn vnrn
1 >3+9 hi'is. ferruétr-
ar af grjóti. mold og öðm
fyllingarefni. Allt verkið var
unnið í sjálfboðavínnu. Það
•..••.fúíi.iwiv

Pekingbúar xir öllum starfsgreinum voru hvattir til að leggja hönd að verki við stíflngerðina
hjá Ming-gröfunum. Sjú Enlæ, forsætisráðherra Kína, gekk á undan með góðn eftirdæmi
og fór til stárfa í fararbroddi 540 annarra ráðherra og ©mbættismanna. Myndin til vinstri
sýnir þennan hóp koma. á vinnustað með fána í fararhroddi. Til hægri dregur íorsætisráð-
herrann kerm \ið stífhigcrðina»
var unnið í 8 stunda vöktum
allan sclarhringinn, og unnu
í senn um 100 þúsundir
manns. Alls voru það 5 millj-
ónir manna, sem lögðu þai^ia
hönd að verki. Stjórnarnefnd-
armenn flokksins, ráðherrar
lýðveldisins, fulltrúar erl-
endra sendiráða, — allir lögðu
eitthvað af mörkum, auk allr-
ar alþýðu manna. Klnavinir
komu erlendis frá til að
leggja fram dagsverk, svo að
lokið yrði sem fyrst og glæsi-
legast þessu mannvirki í hér-
aði siálfrar hcfuðborgarinnai'.
Sú áætlun var þegar gerð, að
verkinu skyldi lok’ð í júnílok,
vema flóða, er vænta mátti
í júlímánuði. En 1. júní er
afmæli Kommúnistaflokksins,
og brátt vr r markið fært
upo og ákveðið, r ð stíflugarð-
urinn ekyldi tilbúinn í afmæl-
isgjöf. Það stcðst, og í juní-
lok hafði að fullu verið g-sng-
ið frá flóðgáttum og ráf-
magnsstöð reist. Og 10 döguni
ef+’r að verki var lokið, komu
flcðin. En íbúar sléthmnar
sátu nú í fyrsta sinn í sög-
unni óhultir með öruggán
varnarmúr að baki.
En það er fleira, sem unn-
izt. hefur við þessa stíflu, en
að hindra ána í að vaða tauin-
laust yfir sléttuna fyrir ut-
an. hegar vorgáskinn hleypur
í hana. Landið er ekki aðeins
var'ð fyrir flóðunum, heldur
e’nn’’ig þurrkunum, sem engu
sicur geta valdið skemmdum
og uT)"skembresti. 1 gegnum
mnrgar flc-ðgát.tir garðsins.er
vetni veit-t ura skurði á 'v'ð
og dreif úm akrana til áveitu,
iw uno úr héim skurðum er
vatninu dælt. þega.r akrarn-
i.r verða hættulega þurr-
briósta. Það e>- 20 þús. hekt-
ara land sem á hennan hátt
er verndað. Rennsli stærstu
gá+tariunar er nýtt til raf-
mpgnsframleiðslu með 28 m
falli.
Bak við stífluna er uppi-
staðan orðin að 700 ha vatni,
ha.r sem ekkert stöðuvatn var
fvrir tveim ámm. Siö sveita-
þorp vom áður á því svæði,
b°r sem vatnið er nú, og tvö
þorp hafa verið bvggð í
vetnið. og áætlað er að koma
þar ut>p mik’lli fiskirækt.
Klet+ar. sem ðður stóðu upþ
pf slé+tu dalsins, ignæfa unp
úr vstnsfletinum á stöku
s+að Þessir klettar eru gerð-
ir að grcðurríkum hólmum,
sem skreyttir eru á hinn fjöl-
brevtilegasta hátt, bæði með
skrau+gróðri og listaverkum.
Dslnum er ætlað að verða
fegurstí staðurinn í Peking-
hernði Á fvrst" ð.ri VCTU 60
millióuir enlatriáa gróðursett-
ar með fram vatninu og upp
um f;sl]ahlíðamar og sex
rniilió"ir rósa.
Nvis mannvirkið í dalnum
er ekki i t.öhi stórvirkianna,
pem perð ha*a verið siðustu
á";n ? Klna,. En hað þvkir
eí+t feonirsta dæmíð um fé*
le<mlp"+ ðt.ak alhvðunnar og
'piamóð tiennar JíT”/+" hefur
fnrsR+i kínversku vísindaaka-
dprn'iinriíir ritað S'ÖPli 'hQSS.
Or svo kveðium við þennan
f"i"Ta da.l fmmalla og nvrrá
fD”i"+”rc Við samfögmim í-
húimi 'Pekiup-hnrgar með henn-
an fnom listigarð, sem beir
eíga að vísu enn að nokkru
í draiimum. Og svo s°m við
höfum numið af tali sam-
Framhald á 10. síðu.