Þjóðviljinn - 05.04.1961, Blaðsíða 7

'€). ^ÍÖÓ^ÍLÍÍÍíN -^''kið^úda^ur' 5. á^ni^i'961
I Útgefandi: Sameinlngarflokkur alpýSu — Sósíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (ób.), Magnús Torfl ólafsson, Síg-
urður Guömundsson. — Fréttarítstjórar: ívar H. Jónsson, Jón
BJarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn,
i afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími
17-500 (5 línur). - Askriftarverð kr. 45 á mán. - Lausasöluv. kr. 3.00.
Prentsmíðja Þjóðviljans.
Þeir halda aS glæpurimi m
gleymist jj
/kskhyggja getur tekið á sig kátbroslegaú myndir, Sjaldan j=
" mun ríkisstjórn hafa verið eins aðþrengd og stjórn §||
Clafs Thórs á nýloknu ALþingi. Allur vindur var horf:nn úr ^
viðreisnarpostulum stjórnarflokkanna, þingmenn stjórnar- m
andstöðunnar áttu ekki auðveldari ádeiluaðferð en lesa m
mpp grobbið og mannalætin úr Ólafi Thórs, Birgi Kjaran |||
og Gylfa Þ. Gíslasyni um blessun viðreisnar'nnar og leið- ==
ina til bættra 1‘ifskjara. Þessir viðreisnarpostular Sjálf- m
e ræðisflokksins og Alþýðuflo’ksins höfðu oftast nær vit á ^
fví á þessu þingi að hafa sig hæga og láta ekki alltaf §§§
nik:ð á sér bera. Svo hraksmánarlega hafði reynslan m
farið með spár þeirra og fyrirheit, svo algerlega hafði m
f kilningur scsíalista á viðreisnarbröltinu reynzt réttur, að |||
allt tal stjórnarliða frá árinu áður var ekki einungis orð:𠧧§
rð markleysu og bulli, heldur brá grobbið skoplegu ljósi §§s
yfir skilningsleysi þeirra á þjóðlíf og þjóðfélagsmál á §§§
Islandi. Nú sá öll þjóðin að það var rétt sem þingmera §§s
sósíalista héldu fram, að með viðreisninni svonefndu var =
Efturhaldið á Islandi að flytja inn úreltar dellukenningar §§§
erlends auðvalds, sem sízt af öllu geta átt við íslenzka m
þjóðfélagshætti, í því Skyni að koma hér á all’æði irn- s
lends og erlends peningavalds, að þessi stefna hlyti að m
valda stórfelldum samdrætti í atvianul'ifi íslend'nga og
kjaraskerðingu allrar alþýðu. Við þessu áttu ráðherrarn- =
;r og þingmenn stjórnarflokkaraa enga vörn, ;þeir komu §§§
aðeins nokkrum sinnum í ræðustól Alþingis og jöpluðu eins §^
og slitia grammófónsplata: Viðreismn hefur gengið sam- Ilj
livæmt áætlun, allt hefur farjð eins og Sjálfstæðisflokkur- m
inn og Alþýðuflokkurinn ætluðust til. Og þá veit fólkið =[
það, sem fundið hefur áhrif núverandi stjórnarstefnu bitna §§§§
á sér og heimTum sínum: Þetta var alltaf tilætlunin, §|§
þetta vildi Sjálfstæðisflokkurinn og Alþýðuflokkurirm með II
aiðreisninni! En þeir sögðu bara allt annað meðan veri𠧧§
var að koma henni á. §§§§
gn þá skal vikið að óskhyggjunni. Hún kemur kátbros- II
lega fram í leiðara Morgutiblaðsmis á skírdag. Þar §H
er því lýst hvílíkur léttir ríkisstjórninni sé að þv‘í að hafa §§§
iosnað við Alþingi. Þar hafi viðreisnin þó unnið endanlegan =2
íigur og þar hafi afrekið verið unnið í lardhelgismálinu! §§§
Og blaðið bætir við: „Má því segja að þetta hvort tveggja g|
sé liðin tíð í stjórnmálaátökunum. Þess vegna má líka Wi
gera ráð fyrir að deilurnar taki á sig nokkurn annan svip §§§
og ekki muni verða um stórátök að ræða á næstunni." §§
okyldi ekki, þrátt fyrir allt, nokkuð umliðið frá því að H§
svo barnalega hefur verið skrifað um stjórnmál á Is- §|§
landi ? Það er furðulegur bjálfaskapur e,f Sjálfstæðisflokk- g
urinn og ALþýðuflokkurinn halda að þeir sleppi billega fl’á §|t
þeirri allsherjarárág á kjör alþýðufólks er þeir hafa fram- §H
kvæmt undanfarin tvö ár. O.g enn fjarstæðukerndari er sú ==
óskhyggja Morgunblaðsins að svik stjórnarflokkanna í jlf
iandhelgismál nu sé „Liðin tíð í stjcrnmálaátökunum". Á =§
þau svik verða íslendingar minntir óþyrmilega dag livern §§§
með því að brezki ránsflotinn öslar nú um tólf mílna
iandhelgina. Og það mun ekki gleymast að Sjálfstæðis- |§
flokkurinn og Alþýðuflokkurinn hafa á nýloknu þingi urmið I|
það landráðaverk að afsala íslendingum réttTium til ein- Ws
hliða útfærslu landhelginnar, en gefið framtíðarstækkanir §22
á vald Bretum og erlendum dómstól, sem engin þ ióð í heim- §§§j
inum hefur til þessa trúað fyrir því að úrskurða um víð- M
áttu landhelginnar. -- s
f&að er öfugmæli að viðreisnin og svik Sjálfstæðisflokks- |g
ms og Alþýðuflokksins 'í landhelgismáliru sé liðin tíð -§§§
í stiórnmálaátökunum á íslandi. Þeirri baráttu lýkur ekki §11
þó þinginu 1960 sé slitið og Alþingi 1961 komi ekki saman §|§§
tii funda fyrr en í haust. Sú barátta heldur áfram dag §H
hvem og henni lýkur ekki fyrr en þjóðir.i er -búin að sópa §§§
burt af Alþ'ngi hinum knappa meirililuta stjórnarfloklianna
er svo óheyrilega ha.fa svikið loforð sín um leið til bættra f§
lífskjara og vernd íslenzkra landsréttinda. — s. §§|
1 desembermánuði sl. var
Emil H. Eyjólfsson, lektor i
íslenzku máli og bókmenntum
við Parísarháskóla, boðið að
halda fyrrilestur um íslenzkt
efni við háskólann í Caen í
Normandí. Ákveðið var, að
fyrirlesturinn skyldi fara
fram að kvöldi hins 28. fe-
brúar, og efni hans „ísland,
sagnalandið" („Islandé, terre
des sagas“). Stjórn laáskól-
ans í Caen bauð og íslenzk-
um iParísarstúdentum að
koma þeraan dag I lieimsókn
til borgarinnar.
Perð’n var farin á settum
degi. Tóku þátt, auk Emils:
Catherine Kunstlich, unnusta
Emils, og úr íslenzku náms-
mannanýlendunni: Andri Is-
akssori, Elín NorðdaLal, Jes
Einar Þorsteinsson og Vil-
hjálmur Bergsson. Með hópn-
um var í för hr Gérard Man-
tion, aðstoðarkennari í nor-
rænum fræðum við háslcclann
í Caen.
Við komum til Caen um
fjögurleytið seinni part dags-
ins og notuðum birtuna til aö
skoða borgina ofurlítið. Caen
gereyddist nær í innrás
baudamanna 1944, en hefur
nú verið reist úr rústum.
Borgin er því „unglegri" en
■t’ítt er um franskar borgir.
Hið merkasta af gömlum hús-
um eru nokkrar kirkjur og
ævagamall kastali. Ým;s þess-
ara húsa skemmdust þó í loft-
árásum, en hafa verið reist
á ný eftir gömlu fyrirmyrd-
inni.
Að lokinni göngu um bæ-
inn, var haldið í stúdenta-
mötimeytið, þar sem okkur
hafði verið boðið að borða.
Snæddum við prýðisgóðan
mat „fyr:r innan“ í skemmti-
legum ' hópi fraaaslcra og
skandinavískra stúderita.
Klukkan níu var gengið nið-
ur í háskóla til að hlýða á
Emil. Og hafi eitthvert okkar
kviðið því, að í Caen vildu
menn ekki heyra talað um
ísland, þá kom það nú ‘i ljós,
að óttinn var ástæðulaus. Fyr-
irlestrasalurinn, æðistór, var
svo sneisafullur, þegar v‘ð
komum, að þar var eklci
nokkurt sæti laust.
Hr. Frédéric Durand, próf.
í Norðurlamdamálum og bók-
menntum, setti samkomuna,
lcynnti Emil og gaf honum
síðan orðið. Emil þakkaði
fyrst boðið í eigin na.fin og
f.h. íslenzku „sendinefndar-
arinnar", og laóf síðan fyrir-
lesturim. Ræddi laann aðal-
lega um þjóðveldi Islendinga,
um IslendingasögUr og tilurð
þeirra. Emil talaði í rúma
klukkustund og fékk lamgt
og hjartanlegt klapp að lok-
um.
Að fyrirlestrinum loknum
voru sýndar tvær stuttar
kvikmyndir um Island, og síð-
an sleit hr. Durand samkom-
unni.
Eftir stutt „Islandshóf“
hélt hvert okkar til síns
heima en þessa nótt gistum
v'ð hjá „kanverskum“ fjöl-
skyldum og einstaklingum.
Næsta morgun hittumst við
á félagsheimili stúdenta. Það-
an fórum við að skoða nunnu-
Emil II. Eyjólfsson lelcíor að hefja mál sitt ;í fyrirlestrasalnum í Caen-háskóla. — (Ljósm..
Jean Vaumorom).
nægju sinni yfir komu okkar,
en við þökkuðum hinar inmi-
legu viðtökur. Slðan var
kvaðzt, og héldum við heim til
Parísar skömmu síðar.
Það vakti athygli oklcar í
Caen, hversu mikill áhugi
rík’r á norrænum fi’æðum —
og íslandi. Stúdentar í nor-
rænum fi’æðum eru á annað
Islenzknr lektor væri
anfúsngestur í Normandí
,jsland “ sagnalandiB" i Caen-háskóla
klaustur borgarinnar, og s'íð-
an í háskólann, sem hr. Colin,
háskólaritari, fylgdi okkur
um.
‘Húsakynni háskólans í Ca-
en eyðilögðust í stríðlmu, en
síðan hafa stofnuninni verið
reist ný hús, og er hún mú i
afbragðs húakynnum norðar-
lega í borginni. I ránd við
háskólamn hafa verið reistir
stúdentagarðar. Vinnuskil-
yrði virðast vera afar góð,
bólcasafn gott. Þarna er nóg
pláss til allra hluta, og eru
það óneitanlega viðbrigði frá
París.
Um hádegi var stutt kveðju-
hóf hjá rektor. Lýsti hann á-
Hluti af liáskólabyggingunni ;í Caen. I þessari álmu er bólca-
safn skólans, iagadeikl og heimspekideild.
hundrað, þ.e. allmiklu fleiri
en í sjálfri París. Háskólinm í
Caen er að verða miðstöð
franskra menntastofnana 'i
því er varðar kennslu og
rannsóknir í ensku og Norð-
urlandamálum og bókmerat-
um. Við háskólann starfa lek-
torar í norsku, sænsku og
dönsku, en elcki í íslenzku.
Stjórn háskólans, og einkum
hr. Durand, prófessor, hafa
afar mikinn áhuga á að fá
að slcólanum íslemzkari lektor,
og telja það orðið bráðnauð-
synlegt, þar sem stúdentar
eru svo margir. Væri sannar-
lega skemmtilegt, ef íslenzk
stjórnarvöld tækju s’’g til og
'bvðu franska menntamála-
ráðuneytinu að senda lektor
til Caen. og greiða hluta af
lauraim harns.
Þessum línum viljum við
ljúlca með þv'i að þalcka enn
hinar hiartanlegu viðtökur,
sem við fengum í Caen. Eink-
um þökkum við hr. Daure,
i-ektor, Durand, prófessor, og
Mantion, aðstoðarkennara í
norrænum fræðum; Larsen,
daraka lektornum; Vaumoron,
eðlisfræðingi og kvikmynda-
smið; Journaux, prófessor í
landafræði; ■— og bretónsku
stúdínunn', sem fylgdi okkur
um borgina.
Andri ísaksson.
Miðyikudagur .þ. , apjijíl.-þ961 —, lvIÓ^y^í.JÍNN —; (7
«=
Oskróði textinn
Fyrir nokkrum árum hugðist
ung kona í Reykjavík bregða
sér til Bandaríkjanna til
nokkrar mánaða dvalar. Hún
sótti um vegabréfsáritun til
bandaríska sendiráðsins og lét
fylgja tilb'ojý'andi plögg og
skilríki. Hún bjóst við, að um-
sókn hennar yrði afgreidd ein-
hvern næsta daginn og átti
ekki von á neinni fyrirstöðu.
Þegar hana tók að lengja eftir
svari, leitaði hún aftur á fund
sendiráðsins. Þá var kornið
babb í bátinn. Henni var tjáð,
að þar sem það hefði komið á
daginn að hún hefði eitt sinn
unnið um skeið á Þjóðviljanum
og síðan lengi í Kron, væri ó-
hjákvæmilegt að skoða umsókn
hennar nánar. Sagði inaðurinn
í sendiráðinu og bukkaði sig
hofmannlega.
Hvernig vissi bandaríska
sendiráðið um starfsferil þess-
arar reykvísku konu? Svarið
er þetta:
Ski’ifstofa Sjálfstæðisflokks-
ins í Reykjavík er njósnamið-
stöð. Þessi miðstöð heldur ná-
kvæma og ýtai'lega spjaldskrá
yfir Reykvíkinga, þar .sem ekki
aðe’ns eru tilgreindar þær
staðreyndir sem standa á í-
búaskrám, heldur einnig stjórn
málaskoðanir þúsundanna,
starfsferilL þeirra og vinnu-
staður á hverjum tíma.
FLokknum er Ljós nauðsyn
þess, að spjaidskráin sé jafn-
an sem aiira traustust; og
meðai annars í því skyni hef-
ur hann komið sér upp marg-
slungnu eftiriitsmannakerfi. Er
það meðal annai's fólg’ð í því,
að á flestum meiriháttar vinnu-
stöðum hefur sérstakur spæj-
ari það verkefni að kanna
stjórnmálaskoðanir nýs starfs-
fólks og fylgjast með „skoð-
anahreyfingum“ hinna eldri
— og koma þeirn upplýsingum
jafnóðum til skila á skrifstof-
una. Þetta eru sem sé skipu-
legar skoða'nanjósnir; Sjálf-
stæðisflokkurinn heldur uppi
njósnum um Reykvíkinga.
Um það leyti sem íslenzka
auðvaldið flekaði land sitt inn
í Atlantshafsbandalagið, til
þess að festa sjálft sig í sessi
undir verndarvæng Bandaríkj-
anna — um það sama leyti
hófust einnig skipulegar skoð-
anakannanir bandaríska
sendiráðsins á íslandi. Þarf-
laust er að rekja hér aðferðir
þess, enda sumar þeirra á
huldu; en það reyndist sendi-
ráðinu mikill hæg'ðarauki, að
Sjálfstæðisflokkurinn var
reiðubúinn að leggja því lið —
og kom þá spjaldskrá flokksins
og önnur gögn af svipuðu tagi
í góðar þarfir. Nú hefur sendi-
ráðið fyi'ir mörgum árum kom-
'ið sér upp talsvert rækilegri
spjaldskrá um stjórnmálaskoð-
anir Reykvíkinga og fleiri
landsmanna; og þar standa á
blaði upplýsingar þær um
stai’fsferil einstaklinganna,
*sem Sjálfstæðisflokkurinn hef-
ur affað sér. Þannig bar það
til, að þegar ung reykvísk hús-
móðir sótti um vegabréfsárit-
Eftir
Bjama Benedikisson
frá Hofteigi
un til Bandaríkjanna fyrir
nokkrum árum, þá fletti sendi-
ráðið upp í skrána sínum — og
sjá: hún hafði þá unnið á
Þjóðviljanum og í Kron og
var þessvegna líkleg til að
kollvarpa rílcisstjórn Banda-
ríkjanna með valdi þegar hún
kæmi vestur um hafið^
Þessi þáttur fjallar að meg-
instofni um falsrök hernáms-
sinnanna fyrir hersetu á ís-
landi og aðild íslendmga að
hernaðarbandalagi. Honum var
hleypt af stokkunum í tilefni
þess, að nú stendur yfir und-
irskriftasöfnun undir kröfu um
brottför hernámsliðsins og um
hlutleysi íslands framvegis.
Hversvegng er ég að rifja upp
þessa sögu í þvílíku sambandi?
Vegna þess, að nú er spæjara-
flokkurinn tekinn nð beita sér
af alefli gegn þessari undir-
skriftasöfnun — bæði eftir-
litsmenn hans á vinnustöðum
og aðrir legátar, svo og blöð
hans. Þessir aðilar beita ekki
rökurn fremur en fyrri dag-
inn, heldur reyna þeir að
hræða fólk frá að skrifa und-
ir. Þeir gefa í skyn, að það
geti orðið því dýrt spaug síð-
ar meir að hafa sett nöfn sín
á listana. Þeir segja hæfilega
mikið til þess, að fólki skilj-
ist að skoðanir þess og nöfn
séu undir eftirliti sem ekki sé
vert að styggja; en þeir
segja hæfilega lítið til þess,
að athygli manna beinist ekki
sérstaklega að skrifstofu
Sjálfstæðisflokkgins eða
bandaríska sendiráðinu. Það er
reynt að blása mönnum í
brjóst óskilgreindum ótta við
að hafa sjálfstæðar skoðanir
og breyta í samræmi við þær.
Eins og áður hefur verið
tekið frarn í þessum þáttu.m,
eru og verða undirskriftalist-
arnir trúnaðarmál. Þeir kom-
ast ekki í hendur Sjálfstæðis-
flokknum eða bandaríska
sendiráðinu; af þeim ástæðuna
gætu þessir aðilar aldrei náð
sér niðri á þeim sem skrifa á
listana — hve mjög sem þá
kynni að langa til þess. En
þetta er ekki einusinni merg-
urinn málsins. Hitt er höfuð-
atriði að hér starfar nú í land-
inu stjórnmálaflokkur, sem
stundar skoðananjósnir og að
hugarfar njósnarans er runnið
honum í merg og bein í þeirn
mæli að hann reynir ekki að
beita röksemdum í höfuðdeilu-
efnum, heldur er fyrsta við-
bragð hans að réyna að hræða
menn frá því að láta uppi við-
horf sín ef þau eru honurn
móti skapi. Það er að segja
barátta S.iálfstæðisflokksins og
Moi’gunblaðsins gegn undir-
skriftasöfnunni er ákall á lítil-
Gegn falsrökum
mennskuna í þegninum Gætið
þess, segir Morgunblaðið, að
skoðanT’ ykkar séu ekki þann-
ig að flokkurinn minn neyðist
til að refsa ykkur fyrir þær.
Þið eigið að hafa skoðanir sgm
þið getið haft gagn af, segja
útsendarar Sjálfstæðisflokks-
ins.
Við krefiumst þess að herinn
fari og ísland lýsi yfir hlut-
leysi sínu í hernaðarátökum,
stendur á undirskriftaskjalinu;
og þa'ð er gott og blessað að
skrifa undir þvílíka kröfu. En
Framhald á 10. síðu
MIIIIIIIIII(lllIIIIiIilMIIIUIIILllM!lllilill!llilIllilllllllllllll!llllilllllll!IIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIilllEIIIilllIIII£llltI!l!IIl!lI!II;llllIIIIIIIIIIllEIIIIIIIIIIIIIIllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIillllCIIIIII!III!IIIIISIIEIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllIllllIIIIIIIIIIIII!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllIIIIIEIlItlllllllllllllllllllllllllilllllllll!lllliIlillllHI!lil!lllll[IIIUI
Á stuttum tíma er mjög
erfitt að lesa rétt úr skák-
um, finna hin krítísku augna-
folik, leggja réttan dóm á
biðskákir. Samt sem áður eru
til þær skákir, sem tiltölulega
auðvelt er að gera athuga-
semdir við. Baráttarj er á-
stríðuiítil, stöðurnar ekki
flóknar og það er engin þörf
á því að fara ýtarlega út í
mögulegar varíasjónir. Fyrstu
þrjár s'kákir heimsmeistara'-
keppninnar voru einmitt úr
þessum flokki, þótt nú séu að
vísu að skýrast ýmis blæ-
'brigði þeirra.
Fjórða skákin er vafalaust
hvað girnilegust til fróðleiks
af því sem fram hefur komið
í þessari keppni. Bæði himn
ungi heimsmeistari og hir.n
reyndi keppninautur hans
komu fram með margar djarf-
ar hugmyndir í þessari skálc,
toáðir þurftu þeir að gera sér
grein fyrir mörgum flóknum
möguleikum áður en þe:r
tækju ákvörðun um hvern
leik. Og vafalaust mun hiitin
æfintýralegur gangur mála í
þessari slcálc lengi halda vöku
fyrir skákunnendum.
CARO-CANN VÖRN
M. Tal — M. Botvinnik
1. e4 c6; 2. d4 d5; 3. e5.
Hv'itur hafnar hér hinu venju-
lega, og ef satt skal segja
þrautprófaða áframhaldi 3.
Rc3, og gengur þar með í
berhögg við fræðikenninguna,
sem lætur sér heldur fátt um
finnast um leikinn 3. e5, þar
eð hún gerr ráð fyrir að með
því að svara 3.. . Bf5 eigi
svartur auðvelt með að ná
jöfnu tafli. Þannig var það í
mörgum skákum. Samt sem
áður hefur tekizt að finna
marga fróðlega möguleika fyr
ir hvít, og við þekkjum all-
margar skákir, þar sem hinir
„réttu“ leikir svcrts hafa
ekki staðizt hinar nýju hug-
mynd'r. ,
3. .. c5 (Sérkenciilegur
leikur, —- en ekki nýr. Kotof
lék þessum leik gegn Spasskí
á 22. meistaramóti Sovétríkj-
anna fyrir sex árum) 4. dxc
e6. Eftir þennan leik eru
keppninautarnir lcomnir út á
ónumið land. Hér lék Kotof 4.
. . Rc6.
5. Rc3 Rc6; 6. Bf4 (Hvítur
flýtir sér ekkert að setja
kóngsriddarr.nn á f3, og gerir
svörtum peðaskift’n erfiðari
með því móti. Þannig hef'ði 6.
. . Bxcð vei-ið svarað með 7.
Dg4, sem gefur góða árásar-
möguleika). 6. .. Rge7; 7.
Rf3 Rg6.
Hvítur er á krossgötum:
hvert á hann að fara með
biskupinn? Leikurinn 8. Bg3
væri ‘i anda franskrar varnar,
en heimsmeistarinn velur
frumlegt plan.
8. Be3 Rgxe5; 9. Rxe5 Rxe5
10. Dh5 (Hvítur flýtir sér að
koma drottningunni í spTið,
og eftir larga hrókun er stað-
an orðin all háskaleg fyrir
svartan). 10. . . Rc6; 11.0-0-0.
M. Botvinnik
* o c c * • o »
ABCOFFOH
M. Tal
Hvítur , hefur sjáanlega yf-
irburði; flestir menn Tals eru
komnir á hreyfingu, en allt
stórskotalið svarts er erun á
áttundu línunni fyrir utan
einn riddara. En tekst hvítum
að notfæra sér þessa yfirburði
til árásar, eða tekst svörtum
að koma sér úr ‘klípunni?
11. .. (Be7 (Hér hefði ver-
ið allrar virðingar vert að
reyna að koma biskupinum út
á fylkingarm: 11. .. g6 og
12. . . Bg7. Það hefði heldur
ekki verið sem verst að leika
11. . . Da5. Með næsta leik
sínum boðar hvítur nokkurn
háska á miðborð' og kóngs-
armi). 12. f4. Svartur verður
nú að taka tillit til áfram-
haldandi framsóknar þessa
peðs. Að vísu mvndi það varla
borga sig fyrir hv'ítari að
svara 12 . . . 0—0 með 13
f5„ vegna svarleiksins 13 . .
d4, en raunhæfa árásarmögu-
leika gafur 13. g4.
12 . . . g6 (til að neyða
hvítu drottninguna til áð gefa
upp áform sín). 13 Dh6 Bf8
14. Dg5 (Hvítur býður di’ottn-
ingakaun, þar eð hann vTl
ekki halda undan til h3, þar
sem drottningin myndi standa
heldur illa að vígi.) 14 . , .
Dxg5 15. fxg. Sterkustu menn-
irtair eru nú horfnir af borð-
inu, en það boðar venjulega
endatafl og hóglífi til handa
kóngunum. Samt sem á svarti
kóngurinn margar sorg'r ó-
reyrdar í þessari skák.
15. . . a6. Þar eð svartur
er enn með marga menn ó-
virka, vill hann ekki s’kerpá
átökin, til dæmis með því að
leika 15. . . d4. Með því að
hleyoa riddara hvíts ekki á b5
vonar hann að honum takist
að aktv’isera lið sitt sársauka-
laust.
16. Ra4. (Hvíti riddarmn
fær auðvitað strax ágirnd á
hinum varnarlausa reit b6).
16 . . . Bd7. 17. Bf4. Svarta
hróknum fer nú að verða um
og ó: senn kemur hinta hættu-
legi leikur 18. Rb6.
17. . . I16 (Hvíta péðið á g5
hefur mi'kla þýðingu, þar eð
það lokar inni svörtu kóngs-
peðin. Og þrátt fyrir yfrvof-
andi háska tekur Botvinnik
þá skvnsamlegu ákvörðun að
losna, við þetta peð). 18. Rb6
Hd8. Að líkindum hefði 18. . .
hxg ekki verið sem verst, en
svartur heldur fast við gæða-
fórnina. 19. Bc7 hxg 20. c4.
M. Botvinnik
ABCDEFGH
• BCC'ran
M. Tal
Eini leikurinci. Eftir 201. Bxd8
Kxd8 hefði svartur fengið
auðvelt tafl. Hvítur reynir að
opna langlínur svarts til að
koma kóng hans í vanda.
20. . . d4 21. b4 (Þetta, ,peð
má svartur ekki drepa vegna
22. Bxd8 sem fylgt verður
eftir með Hxd4). 21. . . Bg7.
22. BxdS. Betra hefði vferið
að leika 22. b5, þar eð svarti
hrckurinn kemst ekki ur.idan
Framhald á 10. síðu
Petr©s/aa stóimeistasi skýrii Ijórða
eii^íglsskák Tals ©g Botvinniks