Þjóðviljinn - 15.04.1961, Page 6

€) r ÞJÖVVJLJIXX. - Laugard^gur. 15., aprúl 1961
Laitgardagur 15. api'il 1901 — ÞJóÖvffijlNk’— (T
Útgeíundi: aamelningartlokkur alpýOu Sósíallstaflokkurinn
Bltstiórar: Maenús KJartansson (áb.), Magnús Torfl ólafsson, Sig-
urðui Guömundsson. - Préttaritstjórar- ívar H. Jónsson, Jón
BJarnasor. — Auglýsingastjóri: Guðgeir Magnússon. — RitstJórn.
afgrelösJa RUglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. - Sími
17-500 (5 línur). - Askriftarverð kr. 45 á mán. - Lausasöluv. kr. 3.00.
PrentsmJðja Þjóðviljans.
Skopleikur í hæstarétti í
'Jslenzkt réttarfar nýtur ekki mikillar virðingar um
þessar mundir, og hefur gengi þess naumast kom-
izt öllu neðar síðan íslendingar endurheimtu dóms-
vald sitt. Með dagvaxandi undrun hafa menn fylgzt
með því að undanförnu hvernig vissir valdamenn í
þjóðfélaginu virðast hafnir yfir lög og rétt; eftir því
sem lögbrot þeirra verða stórfelldari hreppa þeir
glæsilegri embætti; eftir því sem fjárdráttur þeirra
úr ríkissjóði nemur fleiri milljónum ávinna þeir sér
meira traust herranna á stjórnarráðinu. Og þetta á
ekki aðeins við um forustumenn stjórnarflokkanna,
jafnvel minniháttar fjárplógsmenn og okrarar leika
sér að því að smjúga gegnum net réttvísinnar og
auglýsa síðan athafnir sínar í málgagni dómsmála-
ráðherrans eins og sjálfsagða hluti. Hafi menn efazt
um að hér á íslandi sé stéttarréttarfar, vita þeir nú
bétur.
jhi engu að síður hafa dómstólarnir meira en nóg að
gera. Það er enginn hörgull á smáþjófum, sprútt-
sölum og smyglurum, sem ekki njóta verndar fínna
manna og fá því að kenna á ákvæðum laganna og
skarpskyggni og rökvísi hálærðra dómara og mál-
flutningsmanna. Og til tilbreytingar hefur réttar-
kerfið á Islandi að undanförnu leikið skrípaleik sem
vart á sér nokkrar hliðstæður. 1 morðbréfamálinu
svokallaða hafa íslendingar fengið að kynnast skop-
stælingu á réttarfari, sem naumast hefði orðið ill-
kvittnari og banvænni þótt háðskáld hefði skrifað
öll hlutverkin og sagt fyrir verkum í hvívetna. Þar
liggja gáfaðir lærdómsmenn mánuðum og gott ef
ekki árum saman yfir fáránlegum geðbilunarbréfum,
sem flestir íslendingar sem eitthvað ber á í þjóð-
félaginu fá einhverntíma á lífsleiðinni og afgreiða
á svipstundu í bréfakörfuna. Þar er skýrt frá njósn-
um, gagnnjósnum, hótunum og yfirheyrslum innan
lögreglunnar í Reykjavík og svo einkennilegu and-
xúmslofti á lögreglustöðinni að veniulegum mönnum
slær fyrir brjóst af umtalinu einu. Þar eru af al-
vöruþunga raktar draugasögur af Reykjavíkurflug-
velli, að ógleymdum kvennafarssögum og drykkju-
ævintýrum einstakra lögr eglumann a og yfirboðara
þeirra. Og sagðir eru hinir dularfvilstu reyfarar um
næturheimsóknir í stjórnarráðinu, ritvélar utanríkis-
ráðuneytisiris og dökka skinnhanzka. Einnig kemur
við sögu geðbilaður unglingur, ýmisháttar kveðskap-
nr, Kleppur, ónýt skammbyssa, biaðanreinar, kunnir
borgarar og endalausar eftirlitsferðir löggæzlumanna
kringum heimili lögreglustjórans. En herskari af lög-
fræðingum og dómurum grandskoðar hvert at.riði af
alvöruþunga, menn skeyta skapi sínu hver á öðr-
um svo að liggur við handalögmálum og ákalla rétt-
laetið: svintingárnar berast í sífellu milli sakadóms
og hæstaréttar og úrskurðir eru kveðnir upn í sí-
byliu af dæmalausri lagaþekkingu, skarpskyggni og
snllld.
Ij1! allt væri með felldu í réttarfarsmálum á Íslandi
; hefði þetta furðulega mál gefið tilefni til þeirr-
ar; alvöru einnar, að rannsaka alla yfirstjórn lög-
reglunnar í Reykjavík og tryggja að þar tæki hæfur
og heilbrigður maður við forustu. En að öðru leyti
hefði hver dómstóll, sem annt væri um virðingu
sína, vísað málinu frá sér með fvrirlitninou. En
karinski er ekki allt sem sýnist í bessu máli. Kánnski
eru sakadómur og hæstiréttur og löefræðingarnir að
nota þetta dæmalausa tækifæri til b^ss að vekja at-
hygli þjóðarinnar á því að réttarfarið búi við skarð-
an hlut á íslandi um þessar mundir og eigi vart aðra
kosti en að snúa athöfnum sínum upp í grín. — m.
1. FriBarhoSskapur viS
upphaf geimferSa
1 gær urðu þáttaskil í sögu
mannkynsins. Geimskip bar
mann um háloftin umhverfis
jörðina á 108 mínútum. Ný
viðhorf opnuðust augum
mannsins: Himinninn var
svartur, jörðin var blá.
Heimshöf og álfur blöstu við
mennskum augum í einni sjón-
henclingu eins og búsældarleg
sveit séð ofan af fjallstindi:
.lyng, hæðir og vötn; og hver
borg eins og miðlungi stór
sveitabær. Hér var he;m-
kynni Mannsins, afmarkaður
reitur í v.'ðernum himingeims-
ins, vagga hans og æsku-
stöðvar; þeim mun kærari
sem átthagafjötrarnir voru
nú lausari fjötrar .... Mað-
urinn var ekki framar maur-
ildi þúsund þjóðerna, heldur
alheill á jörð sinni, góðbóndi
sem eignazt hafði farartæki
til næstu sveitar.
Ný sjónarmið skapa nýja
vitneskju, nýja vitund. Mað-
urinn er ekki samur and-
spænis víðernum himingeims-
ins og hann var þegar eldur-
inn kviknaði af tinnu.
Á þessum heilladegi mann-
kynsins birtu forráðamenn
Sovétríkjanna ávarp og hvatn-
ingarorð til allra þjóða
heims, þar sem segir m.a.:
„Á þessum liátíðisdegi
f-endum við enn einu sinni
öllum þjóðum og ölium ríkis-
stjórnum ásikorun um frið. ÖII-
um þjóðum, hver sem kynsíofn
þeirra er, trú eða hagskipu-
GEGN
Iag, óskum við að þær leggi
sig allar fram til að tryggja
varanlegan frið um heim all-
an. Við skulum binda endi á
vígbúnaðarkapphlaupið. Við
slmlum framkvænia allsherj-
ar og algera afvopnun undir
ströngu atþjóðaefti rliti ‘
m 2. Fráfarandi framkvœmda-
U stjóri
= Undanfarnar vikur höfum
Hl við beðið árangurslaust eftir
== röksemdum íslenzkra hernað-
2~ arsinna fyrir nauðsyn víg-
==| hreiðra á Islandi. Laugardag-
IH inn 25. marz birtist að vísu
skýrsla í Morgunblaðinu um
Hi framtíðarhorfur Natós og
!H hernaðaráætlanir þess fyrir-
==s tækis —- en hún var að sjálf-
m sögðu ekki samin af íslend-
lil ingi, með tilliti til íslenzkra
í=i hagsmuna, heldur af 'Belgíu-
sæ manninum Paul-Henry Spaak,
m fráfarandi framkvæmdastjóra
m Atlanzhafsbandalagsins (Hitt
m hefði verið í csamræmi við
m leppmennskuna). Ég leyfi
m mér að birta nokkrar glefsur
== úr þeirri skýrslu, ásamt aí-
=== hugasemdum, því hún varpar
= óneitanlega skærri birtu á
m það hlutverk og hiutskipti
m sem bíður íslendinga innan
m AtlanzhafsbaDlalagsins.
= Paul-Henry Spaak gerir '
HH samanburð á aðstöðu Nató-
|H ríkjanna stcfnárið 1949 og í:
m áag: ,,Árið 1949 ógnuðu
m kommúnistar fyrst og fremst
Evrópu.. Ógnun þeirra var
m fyrst og fremst pólitíslc. *)
m (Ekki hernaðarleg) I dag
m ógna kommúnistar aðallega
m Afrlku og þeir eru hættuleg-
m astir á efnahagssviðinu. Árið
m 1949 höfðu Bandaríkjamenn
m einokun á kjarnorkuvopnum,
m en nú standa Sovétríkin þeim
m jafnfætis á því sviði ......
|H Krúsjeff forsætisráðherra
m gerir sér nú fulla grein fyrir
m því, hvernig atómstyrjold:
P myndi fara“ (loksins — þeg-
m ar Sovétrikin standa Nató-
P ríkjunum ,,jafnfætis á því
m sviði“, mikið var; og það er
Natóríkjunum raunar einnig
ljóst, saman ber sjálfsmorðs-
hugmyndina!). „Hann. (Krú-
sjeff) hefur þvi endurskoð-
að erfðakenningu kommún-
ismans og segir nú að styrj-
aldir séu ekki lengur óhjá-
kvæmilegar. Hann er svo á-
kafur í þessari nýju sann-
færingu sinni, að hann hikar
ekki við að ganga í berhögg
við kommúniska Kína i
Jpessu a,triði“. Og upp úr
þurru í skýrslunni víkur hann
svo talinu að nýlendustefn-
unni, eins og nafn Kína hafi
vakið óþægilegar endurminn-
ingar hjá fulltrúa Vesturveld-
anna, hann segir: „Upplausn
nýlendustefnunnar var hafin
þegar 1949, en hún gengur
nú æ hraðar. Sjálfstæðið,
sem svo margar þjóðir liafa
ýmist fengið eða tekið sér
reynist þeim sumum tví-
eggjað vopn, skapar mörg ný
vandamál í Asiu og kannski
sérstaklega í Afríku og eykur
hætturnar í þessum álfum“
(Hvaða hættur? Það kemur
síðar fram í skýrslunni).
Og nú víkur talinu að
hættulegustu vopnum komm-
únismans: eínahagsframíör-
unum (guði sé lof að það er
ekki vetnissprengja). —
„Kommúnistar notfæra sér
rækilega þá kosti sem fylgja
áætlunarbúskap þeirra, og
þær framfarir sem þeir geta
sýnt fram á að hafi orðið hjá
þeim valdáruglingi á vestur-
lönduin (!) ........ Sú stað-
reynd að kommúnistar not-
færa sér áætlunarbúskap
neyðir okkur til að endur-
skoða hinar frjálslyndu efna-
hagslegu hugmyndir okkar.
Við heyjum efnahagslega
samkeppni ekki eftir sömu
leikreglum og ég er í miklum
vafa um að þessi ójafna
keppnis.aðstaða verði okkur í
hag, nema við séum vel á
verði“ (Hvilíkt tromp fyr-
ir kommúnismann: fram-
kvæmdastjóri Nató hefur tal-
að! Hvað verður nú um yfir-
burði hinnar frjálsu sam-
keppni sem íhaldsleiðtogar
eins og Ólafur Thors og
Bjarni Ben. eru vanir að
guma af?) Hinn spaki Spaak
spáir illa fyrir framtið Nató-
ríkjanna í samræmi við það
sem að framan segir í skýrsl-
unni: „Ef ástandið breytist
ekld ó. næstu 25—50 árum, að
við séum aðains lítiLI minni-
hluti umkringdur af hundruð-
uin milljóna manna af hlut-
lausuin og fjandsamlegum
þjóðum, þá er gert út um ör-
lög okkar og J á geta í jand-
menn okkar valið sjáifir tím-
ann til að láta sskr'ða til
skara gegn okkur“ (Menn at-
hugi fleirtölumyndina af orð-
inu skör).
Sem sagt: ef ekkert óvænt
gerist næsta hálfa eða heila
mannsaldurinn, ef þróunin
heldur áfram eins og nú horf-
ir, ef fyrrverandi nýlendur
Vesturveldanna halda áfram
að öðlast sjálfstæði og taka
upp sjálfstæða hlutleysis-
stefnu í heimsmálum, þá er
sýnt hvernig fara mun fyrir
hinum seka minnihluta mann-
kynsiiis! (Hinum „efnaða“
minnihluta mannkyns, eins og
Spaak orðar það raunar af
skarpskyggni).
En það er til önnur hlið á
málinu: hið „óvænta“, vetnis-
vopnin, sjálfsmorðið. Og það
er einmitt kjarni málsins frá
sjónarmiði Natófræðingsins.
Spaak «egir:
„Nú er svo komið að ..það
er algerlega þýðingarlaust að
eyða milljörðum í lanúvarnir
sem byggðar eru á gömlum,
úreltum vopnum. Einu vopn-
in sem duga til varna 'eru
kjarnorkuvopn“ (Þetfa er
raunar fróðleg upplýsing fyr-
ir þann hálfvita sem í dag
skrifar „púnkta“ í A'þýðu-
blaðið og fullyrðir að á Is-
landi séu ekki „kjarnorku-
vopn, ekki árásarflugvélar,
ekki flugskeyti, ekki stöðvar
kjarnorkukafbáta eða ann-
arra kafbáta. Yfirleit't ekkert
sem er þess virði að kasta á
það kjarnorkuspreng.jum“.
Til hvers eru þá herstöðvar
á íslandi? Spaak segir skýr-
um orðum að einu vopnin
sem dugi til varna séu kjarn-
orkuvopn. Sem sé er engin
vörn að lierstöðvunmn hér
samkvæmt inati þess er gerzt
ætti að vita, innan Natósam-
takanna. Eru herstöðvarnar
hér þá einungis til að auðga
brodda og braskara? Veð-
sefja kratarnir íslenzka menn-
ingu til einskis annars en að
græða á því, jafnvel þótt
þeim sé ljóst að Keflavíkur-
útvarpið og herstöðin þar séu
hættuiegust íslenzkri menn-
ingu að frátöldum skáldskap
Dags Sigurðarsonar, sam-
kvæmt grein í Alþýðublað-
inu?) Og Spaak heldur á-
fram s'num’. hugsanagangi:
,,Þegar þessu hefur einu sinni
verið siegið föstu (um kjarn-
orkuvopnin sem hinn eina
kost „frjálsra þjóða“) koma
upp mörg ný vardamál. Á
þá hver þjóð að hafa sín
kjarnorkuvopn? í hvaða til-
felli á að beita hinum áhrifa-
minni hertæknilegu kjarn-
orkuvcpnum ? Er hægt að
beita þeim án þess að af því
spretti allsheriar kjarnorku-
stvrjöid — sjálfsmorðisstjTj-
öld? Væru Bandaríkin reiðu-
búin að beita atómvopnum til
að verja Vestur-Evrópu
„Það er nú komið að því að
Atlanzhafsbandalagið verður
að taka ákvörðun í þessum
'efnum. Óhjákvæmilegt er að
láta fara fram kaldrifjaða
Taul-Henri Spaak
og óhlutdræga athugun á
þessu máli .... Ég teldi það
skynsamlegt að koma upp
birgðum kjarnorkuvopna á
vegum Atlanzhafsbandalags-
ins og yrði innan samtakanna
komið á fót alþjóðlegu ráði,
sem ætti að hafa umboð til að
taka ákvörðun um beitingu
þeirra“, (sem sagt til að
fremja sjálfsmorð fyrir okk-
ar hönd). „Viðkvæmasta
vandamálið í þessu er að
ákveða hvaða borgaraleg yf-
irvöld eiga, að bera ábyrgð á
beitingu þessara vopna. Ef
um er að ræða svar við
kjarnorkuárás er málið vanda
lítið. Þá er hægt að taka á
stundinni ákvörðun um að
beita kjarnorkuvopnum á
móti. Hitt er erfiðara við-
fangs, ef árásaraðilinn beitir
í fyrstu aðeins venjulegum
vopnum lil innrásar, en hefur
ofurefli ,liðs og virðist ör-
uggur um sigur. Það er þá
vissulega ábyrgðarhluti að
taka ákvörðun um beitingu
kjarnorkuvopna og menn eru
í vafa um hverjum eigi að
fela slíkt ákvörðunarvald.
Fimmtán lönd sem eiga að
taka eina ákvörðun? Það
virðist hvorki raunhæft né
framkvæmanlegt. En ef það
væru fjögur eða fimm ríki
sem ættu að taka ákvörðun
fyrir hönd allra hinna? (Höf.
virðist hafa í huga Bandarík-
in, Eng'and, Frakkland, V-
Þýzkaland og jafnvel Italíu)
Ef til vill. Og þó — Eru rík-
isstjórnirnar fúsar til að fela
öðrum rikisstjórnum slíkt
vald?“
Ég legg spurningu beint
fyrir íslenzku sljórnina. Hún
svari!
En fyrst og fremst: Is-
lenzka þjcðin svari!
3.
Bandaríska hcrstjórnin Ieggur nú megináherzlu á að efla flota
kjarnorkuknúinna kafbáta sein eru að staðaldri á vakki i
norðurhöfum. Hver kafbátur er búinu 15 eldflaugum hlöðn-
urn vetnisspren.gjum. Nú hefur verið tilkynnt að yfirforingi
þeirrar deildar Bandaríkjaflota sem liefur það hlutverk að
verja kjarnorkukafbátana, Robert B. Moore aðmiráll, flytji
aðalstöðvar sínar til fsland.s í júlí í sumar og taki við
yfirstjórn handarísku herstöðvanna liér á landi. Á myndinni
sést kjarnorkukafbáturinn „George Washington“ á siglingu
á Atlanzhafi.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!imiiiii::iiiiiiiiiinm
| Sj álf stæðisf lokkurinn
| og Sigga syndlausa
Við skýrslu Spaaks þarf
engu að bæta. Hún er eins
Ijós og frekast verður á kos-
ið. Af hennj verður sú ein
ályktun dregin að við Is-
lendingar eigum tvo kosti:
að segja upp herst öðvarsamn-
ingnum og slíta tengslin við
Nató á þeirri forsendu að
engin vörn sé að þeim her-
stöðvum sem nú eru í landi
voru, enda viljum við ekki
taka þátt í sjálfsmorði mann-
kynsins með því að leyfa hér
staðsetningu vetnisvcpna;
hinsvegar að einangrast með
hinum „efnaða minnihluta
mannkyns", sem lítur sjálf-
stæðishreyfingar kúgaðra
þjóða illu auga og hlýtur að
bíða endanlegan ósigur eftir
25—50 ár, nema sjálfsmorð
verði framið með hjálp vetn-
isvopna.
Við þessa skýrslu og skil-
greiningu þessara tveggja
kosta þarf sem sagt engu að
bæta. Allra sízt nú, á morgni
a'dahvarfanna í sögu mann-
kynsins.
13. apríl 1961
Hannes Sigfússon.
.......111,1,11,11..1..................1......1,11..................................................................................................................................................................................................................mmmmiimmm
= Þegar Reykjavík var fámenn
E og siðprúð bæjarhola bjó þar
E kona ein að nafni Sigríðui'.
E Ekki man ég nú lengur föð-
S urnafn hennar. Þegar skip
E komu frá útlöndum og lögðust
E á leguna fór Sigríður í spari-
E fötin sín og lagðist með hinum
Z erlendu farmönnum. Grunur
= Já einnig á að sumir betri
E borgarar höfuðstaðarins fúls-
s uðu ekki við faðmlögum Sig-
E ríðar, er hin erlendu skip
E höfðu látið í haf.
E En þessi léttlynda kona var
E vönd að virðingu sinni og
E mannorði, svo af bar. Hún
E lastaði mjög allt lauslæti og
E t°r um það hinum hörðustu
E orðum. Hún kvaðst yfirleitt
5 hata karlmenn, enda væru
E þrir allir sjálfum sér líkir.
= Fyrir sína parta ætlaði hún
= bara nð geta þess, að hún væri
E óspjölluð mær.
E Reykvíkingum þótti gaman
E að málæði Sigríðar. Þeir gáfu
= benni viðurnefni og kölluðu
E Siggu syndlausu.
E „Sjálfstæðisflokkurinn hefur
s jafnan verið harðsnúinn and-
= sfreðineur nazisma og fasisma“,
E segir Morgunblað'ð. Þet+a blað
= er málgagn Sjálfstæðisflokks-
ins, rödd hans og sál. Mjög'
snemma þótti bera á því,. að
Morgunblaðið léti blitt við út-
lendinga. Almenningur á fs-
landi gaf blaðinu gælunafnið
„Danski Moggi“. Þá var blað-
ið um fermingu, en þótti bráð-
þroska eftir aldri. Síðar seldi.
Morgunblaðið þýðverskum blíðu
sína og átti margar sælustund-
ir í faðmi hins karlmannlega
nazista. En hetian unga burfti
að íara í stríð og Morgunblað-
ið horfði á eftir ást.vini sínum
tárvotum augum. Ekki var þo
lík hetiunnar kólnsð er blaðið
leitaði huggunar hiá banamönn-
um hennar, Bretum og Banda-
ríkiamönnum. Þó segia kunn-
u°ir, að bin tárafríða st.ríðs-
ekkia gleymi aldrei sinni liós-
bærðu þýðversku het.iu os hafi.
jafnvel von um að bau fái að
njótast eftir upprisuna.
Morgunblaðið hefur lifað
fiölskrúðugu ástalífi um sína!
daga. Fn þv: er annt um manh-
orð sit.t. Hin gamla fótefúna
útlendingahóra mun fram í
rauðan dauðann standa á því
fsstar en fótunum að hún sð
óspillt mær — Siggq syndlausal
íslenzkrar blaðamennsku.
Gamall Revkvíkwmr.
semja er
æmileg
*) Ailar leturbreytingar min-
ar. H. S.
I lok ársins sem leið sendi
Dagsbrún frá sér tillögur
sínar um breytingar 'á
samningi við Vinnuveit-
endasambard Isiands. Verka
menn höfðu þraukað þorr-
ann og góuna, þolað ríkis-
sljcrnaraðgerðir sem létu
launin lækka með dagvax-
andi dýrl.'ð, þolað að kaup-
máttur krónunnar rýrnaði
dag frá degi. Verkamenn
höfðu fórnað stórum hluta
af kaupi sínu, án þess að
sjá með því nokkurn tilgang
á sama tíma sem þjóðar-
tekjurnar fóru árhækkandi.
Hvernig er hægt að bjóða
vinnandi fólki svo tak-
markalausa fyrirlitningu, að
á meðan þjóðartekjurnar
vaxa í ríkum mæli, verði
menn að fórna allt að þriðj-
ungi af sínum lágu launum.
Menn spyrja að vonum,
hverjum er verið að þjóna;
vinnan skapar allar þjóðar-
tekjurnar og þær hækka ár-
lega, samkvæmt cpinberum
skýrslum. Hverjir eru þá
þeir sem stækka sinn hlu.t
af þjóðartekjunum, ein-
hverjir ,hljóta að troða út,
alla sína vasa og stórgróði
hlýlur að hlaðast upp.
Þetta er svo augljóst að
hver maður hlýtur að skilja.
Nú skylái maður ætla að
þegar verkamenn höfðu sýnt
þessa eindæma þollund og
lofað ,,viðreisninni“ að sýna
mátt sinn, þá væri tillögum
þeirra um úrbætur tekið af
skilningi.
En hvað hefur skeð!
Staðreyndin er, að nú er
komið á fjórða mánuð síð-
an Dagsbrún og nokkur
önnur félög lögðu fram til-
lögur sínar og enn þver-
skallast atvinnurekendur við
að sinna þeim í einu eða
neinu.
Menn eru alltaf að spyrja:
Hvað er að frétta, hvað
gerist í samninganefndun-
um? Svör:n eru emi 'þau
sömu og verkamann fengu
á Dagshrúnarfundinum í
marzlok, eftir þriggja mán-
aða samningaþóf.
Það hefur ekkert, gerzt.
Og reiðin ó'gar í hverjum
manni. Þeir ætla sér ekki
að semja við okkur segja
menn, það er gamla sagan,
að ræða ekki við okkur í
alvöru fyrr en verkfall er
skollið á. En hve lengi eig-
um við að h'ða. Þannig er
talað um allan bæ.
Verkamenn eru sammálá
um að sjálfsagt sé að reyna
til þrautar samningaleiðina.
En hver einasti maður veit
að þolinmæðina þrýtur, og
fáist vinnuveiterdur ekki
lil að sinna tiilögum verka-
manna þá leiðir það lil
verkfalla.
Ríkisstjórnin sem liefur
steypt. ógæfunni yfir cg hef-
ur annarleg sjónarmið í anda
erlendra auðjöfra, snýr sér
til veggjar og neitar að
koma til móts við verka-
menn, með verðlækkunum
eða öðrum ráðstöfunum sem
gætu aukið, kaupmátt krón-
unnar. Og að atvinnurek-
endur fáta líða mánuð eftir
mánuð án þess að nokkur
árangur náizt af viðræðum
við þá. Þessir stóru og
drambsömu herrar mega vita
að ef þeir neyða verkafólkið
út í verkföll, þá verða þau
átök hörð. Þeir bera ábyrgð-
ina. ekki verkafólkið.
Aldrei hafa menn verið
jafn sammála o'g nú um
brýna nauðsyn baráttunnar.
Áróður atvinnurekenda, sem
þeir láta blöð sín flytja dag-
lega, að verkamenn vilji
ekki samninga, þeir vilji
bara verkföll, sá áróður
dettur dauður niður. Stað-
reyndin er þveröfug.
Þjóðfélagsaðstæðurnar eru
þær, að atvinnurekendur
hafa ríkisvaldið í hendi
sinni. Ríkisvald sem er
fjandsamlegt vinnandi fólki
á fslandi.
En verkafólkið, alþýðu-
heimiiin. hafa samt.ök sín.
eiti að treysta á. Dagsbrún
og önnur verkalýðsfélög, og
þau samtök eru máttug ef
þau beita sér.
Að lokum vil ég segja. það
að ef atvinnurekendur og
og ríkisstjórnin neyða verk-
lýðssamtökin til átaka þi
á það að koir.a niðirr á
beím sjálfum, ekki verka-
fólkinu.
i ■ ...........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................