Þjóðviljinn - 15.08.1961, Page 11

r
r
Budd Schulberg:
O O
i r
¥
ín
(The harder fhey fall)

14. DAGUR
, „Það er kannske dálítið ó-
■hugnanlegt hvernig Mahoney
hlær“, sagði ég. „Hann fer að
hiæja um leið o.g litið er á
: Thann, og það er' oftast merki
■' þess að eitthvað hefur skolazt
tíl þarna uppi. Þegar Berlen-
bach lagði,hann í fyrsta
höggi í þriðju lotu, fór hann
’ ’svo kyrfilega úr sambandi að
hann gekk yfir í horn Berlen-
baehs og lyppaðist þar niður.
En harin brosti og hló og það
~ yar engu likara en hann sæti
v rt stólnum sínum heima og iæsi
a 'skrýtlurnar í blaðinu."
,.Það finnst mér það versta
við þá“, sagði Beta. „Hláturinn
. ,ií þeim.“
tV;; „Þegar þeir hlæja, Beta, þá
táknar það venjulega að þeir
hafa verið slegnjr út“, sagði
■ ég. „Þeir hlæja til að sýna
‘ ’ ‘ dndstæðingnum að ekkert gangi
7 að þeim“.
„Ég las einhvern tíma eitt-
hvað um hlátur“, sagði Beta.
0(’,,f|nnihaldið var að fólk hlær
. ' til að sýna eigin yfirburði.
- Maður hlær þegar einhver
rennur á bananahýði eða fær
rjpanafcertU' i andlitið. Eða
' taktu til dæmís allar þessar
‘ ;sU(Ha-, jsyðinga og svertingja-
brandará. Flestir hlæja að
þeim vegna þeirrar þægilegu
''‘''■■kenndar að vera ekki eins
^ginoldfullur og skotinn. eins
7í-margbarinn og svertinginn og
svo framvegis“.
,,En ef við fórum eftir þeirri
kenningu.“ sagði ég, „þá ætti
sá sem hlær að vera sá sami
og slær, ijen ekki sá sem sleg-
inn ekki rétt?“
„Syo einfalt er það ekki,“
sagði fieta. „Kannski hlær ná-
unginn sem laminn hefur verið
■l't'il Þess að halda dauðahaldi
■í þessa itfjrburðatilfínningu,
. í.tfr eða var það ekki það sem
':þú' sagðir?1-
e.ncr "^otta er gallinn á ykkur
m '

HílQkkunniÉi
r:jjyoxn:.L
K’óiíalist ar.V'
■••Vegna sumarleyfa verður
skrifstofa Sósíalistafélags
fteykjavíkur aðeins opin kl.
6rt-7 síðdegis daglega alla
ýifka daga nema laugardaga
um sinn.
riöis ,.;••.
OS08
tge.o;
tíoííí
TfiöC
Bt-ítÞ
STCS KtnK
Æ F R -f;' -
Félagsheimilið er oþið d'aglega
frá kl. 15.30—17.30 og 20.30 —
23.30. Kqmyþ ,og drekkið þaffi
í Félagsheirföífíiti^þg^ lesið vegg-
blaðið, er myndum
úr síðustu helgarferð.
sálfræðingunum,1-1 sagði ég.
„Þið getið verið á sama máli
og allir aðilar samtímis og
samt talað visindalega".
Við komum að flötinni fram-
an við húsið þar sem stillt
hafði verið út mörgum kringl-
óttum málmborðum í skugga
litskrúðugra sólhlífa. í skugga
einnar slikrar lá grannvaxinn
miðaldra maður með grátt hár
og r.áfölt andlit. Augun voru
lokuð, hann svaf djúpum dá-
svefni hins dauðadrukkna.
Samanbrotið eintak af Veð-
reiðatíðindum sem hann hafði
lagt yfir augúri, hafði runnið
niður. Hann hraut þyngsla-
lega gegnum brotið nefið, en
að undanskildu npfinu var and-
litið ekki afmyndað eftir
hnefaleika.
..Þarna liggur Danni Mc-
Keogh,“ sagði ég.
„Er hann lifandi?“ , spurði
Beta.
„Hann- blakti.r," sagði ég.
„Hann er með hjartað á rétt-
um stað,“ sagði ég. „Hann
gæfi þér skyrtuna sína með
glöðu geði, ef þú hefðir þörf
fyrir hana, þótt hann yrði að
fá hana lánaða hjá öðrum.
Og það hefur gerzt oftar en
eiriu sinní.“
„Ætlarðu að segja mér að
til séu hjálpsamir menn í
þessari stétt? Ég hélt ekki að
slíkar skepnur væru t}l.‘‘
Meðan við gengum í áttina
til Danna McKeogh sá ég fyr-
ir mér hinn furðulega feril
hans.
Hann hafði aldrei bragðað
dropa af áfengi fyrr en kvöld-
ið sem hann mætti Leonard í
hringnum. Danni var mjög góð-
Ur hnefaleikari, hafði af-
bragðs tækni og hreyfingar.
Hann var tiltölulega hógvær,
en hann var sannfærður um
að hann .gæti lagt Leonard að
verik Það hafði en,n engum
tekizt, ekki einu. sinni Lew
Tendler, en Danni var örugg-
ur um sig. Hann fylgdist með
Leonard í öllum keppnum
hans og horfði meira að segja
á hann- í kvikmyndum; hann
var næstum búinn að fá hann
á heilann, rétt eins og Tunney
með Dempsey á sínum tíma.
Endirinn varð bara arinar. Eft-
ir alla þessa fj'rirhöfn og alúð,
barði Leonard hann niður
þegar liðin var e.in minúta og
tuttugu og þíjqr, sekúndur af
fyrstu lotu. Þá var það sem
hann nefbrotnaði. Og um leið
féil tjaldið fyrir • Danna sem
hnefaleikara. Og éinnig á' ýnisa
fleiri vegu. því að næstu ár-
in tókst honum mætavel að
leika mann sem hefur sett sér
, það markmið að drekka allt
sprútt sem fyrirfinnst i Neyv
• : Ydrk borg. : • : ; ':.•
En einn góðan veðurdag
hímdi hann í æfingasal á 59.
götu með þriggja daga skegg
og andfúll, þegar hann kom
auga á skinhoraðan gyðinga-
strák sem var. að boxa við
;annan ungling. Samstundis á-
kvað Danni að láta raka sig og'
renna af sér. Þetta var ást
við fyrstu sýn. Pilturinn var
Izzy Greenberg, hann var ekki
annað en gelgjulegur sextán
ára strákur að æfa fyrir
hnefaleikakeppni milli blaða-
stráka í New York. Sennilega
hefur Danni þekkt sjálfan sig
í piltinum, að minnsta kosti
hélt hann sér þurrum og vann
með Izzy hvern einasta dag í
meira en ár, boxaði við hann,
gaf honum heilræði. þjálfaði
hann með ódrepandj seiglu og
kostgæfni — og þegar Danni
er með sjálfum sér er ekki
betri hnefaleikaþjálfari til í
þeiminum. Jafnvel þegar hann
er fullur er meira vit í hon-
um en flestum öðrum.
Danni leiddi Izzy upp að
tindinum. Izzy minnti mjög á
nýjan Leonard, hann var einn
þessara glæsilegu fjaðurvigt-
arboxara af gyðingaættum sem
sífellt eru að spretta upp úr
fátækrahverfunum. í þrjú ár
tapaði hann aldrej og Izzy var
útnefndur meistari. Svo ferð-
uðust þeir um heiminn og hirtu
auðfengið fé, hittu Ástralíu-
meistarann, Englandsmeistár-
ann, Evrópumeistarann og þetta
var leikur einn fyrir Izzy. Slð-
a,n sneru þeir aftur til New
York og Izzy varði nafnbót
sína í Madison Garden fyrir
Art Hudson, slátrara frá villta
Vestrinu. Danni hefur alltaf
stutt boxara sína fjárhagslega
af öllum mætti — ,að því leyti
er hann dálítið gamaldags —
og hann fékk vini sína til að
taka öll veðmál gegn Hudson.
sem þeir næðu í. Þeir náðu
í tíu þúsund dollara. Sextíu
þúsund ef Danni tapaði. En
Danni var ánægður með þessa
stöðu og kallaði þetta auð-
fengið fé.
Þegar í fyrstu lotu virtist
útvarpið
Lárétt:
1 vöntun 6 fum 7 jökull 9 sa.m-
teng. 10 ull 11 stefna 12 eins 14
eins 17 tæpari.
Lóðrétt:
1 rófurnar 2 gat 3 hrakti 4 eins
5 rauf 8 býli 9 neyta 13 vesöl 15
tvíhlj. 16 frumefni.
Ráðning á síðustu krossgátu
Lárétt: 1. Berg'þórshvo'.l, 8. höld-
ana, 9. stinnur, 10. fönn, 11. aur-
ar, 12. baun, 15. afsvar, 16. sneið-
ina, 18. merhross, 20. frönsk, 23.
neyð, 24. tangi 25. autt, 28. Ind-
land, 29. lönguna, 30. grútmyglað-
ur.
Lóðrétt: 2. Eyiands, 3 glas, 4.
Ólafur, 5. vein, 6. langaði, 7.
grenjaskytta, 8. hafnarmynnið, 9
svanni, 13. harnra, 14. firra, 17,
Isiand. 19. reyndur, 21. nauðuðu
22. ægileg, 26. Satt, 27. Anna.
Fastir liðir eiris og venjultíga.'r
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
18.30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýms-
um löndum.
20.00 Tónleikar: Konsert fyrir
píanó og hljómsveit eftir Pavel
Borkovec. — Antonin Jemélik
og tékkneska fUharmon usveitin
leika. Alois Klima stjórnar.
20.20 Erindi: , Ef starfinu iinnir,
er hjartanu hætt“ (Hannes J.
Magnússon skólastjóri).
20.50 Tónleikar: Frá söngmóti
Kirkjukórasambands Suður-
Þingeyjarprófastsdæmis. Fjórir
kórar syngja.. Söngstjórar: Pá!l
H. Jónsson, Þóroddur Jónasson,
Sigurður Hallmarsson og Sig-
fús Hallgrímsson.
21.10 Úr ýmsum áttum (Ævar R.
Kvaran leikari).
21.30 Roger Wagenr-kórin syngur
brezk þjóð ög.
21.45 íþróttir (Sigurður Sigurðs-
son).
22.10 Lög unga fólksins (Jakob
Möller).
23.00 Dagskrárlok.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Njörfasundi 37
andaðist 13. þ. m. á Bæjarspítalanum.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna andláts
og jarðarfarar .. ...,.
ÓLAFS GUÐMUNDSSONAR, verkstjóra,
Víðimel 31.
Bergþóra Jónsdóttir,
dætur, tengdasynir og barnabörn.
Ólíkir atvinnuhættir skapa mismuandi viðbrögð — lausbeizl-
un sálarlífsins — gullgrafarastemninð hins kenjótta fisks
— öfgafull geðhrif fylgja gjöfulum sjávarguði.
Ennþá ríkir einskonar töfrandi
bjarmi yfir síldveiðum og
síldarþorpum fyrir norðan og
austan í hugum fólks hér á
landi. Aldamótakynslóðin
hleypti heimdraganum frá
fornri bændamenningu til
gullgrafarastemmningar mik-
illar atvinnugreinar og þessi
lausbeizlun sálarlífsins hjá
heiðariegu bændafólki í um-
róti skyndiuppgripa og ævin-
týramennsku síldveiðanna
hefur vissuiega skapað þjóð-
sögu til barna hennar.
Þriðja kynslóðin er kvödd
úr foreldrahúsum með dular-
fullu brosi, þegar hún heldur
norður á síld og það virðist
liggja í loftinu einhver hömlu-
laus þrá til þess að sleppa
öllu lausu og sundra þannig
siðferðisboðskap heilla menn-
ingarkerfa og allt er stílað
upp á frelsi á öllum svið-
um.
Syndasélir úr reykvísku sam;-
kvæmislífi virðas't ekki kalla
allt ömrnu síno. og mega telj-
ast nokkuð hantéraðir af
lukku guðs og manna.
Allt verður það barnaleikur
á síld.
Um sumarmál fara ungir
drengir á síld og koma aftur
gamlir menn að háusti. Þánn-
ig fór um lítinn frænda minn
í hilteðfyrra.
Afi hans var alveg' bit á þess-
ari miklu lífsreynslu.
„Það , er eins og þú hafir
stundað siglingar í erlendum
höfnum í tugi ára“, sagði
gamli maðurinn.
„Ætli fólk megi ekki smakka
á syndinni“, sagði amma
hans.
En gamli maðurinn var æst-
ur yfir mat.arborðinu og lét
ekki sinn hlut.
„Við veröum að gifta drcng-
inn strax“.
En. þessi hrífandi atvinnuveg-
ur heldur fram að heilla
landsfólkið og sögur ganga frá
kynslóö til kynslóðar og allt-
af heldur fólk norður á síld.
Eirihverjum gæti fundist 'ég
heimspekilegur . og angurvær
og er baö ekki að ástæðu-
lausu. í sumar staldraði ég
við um þriggia vikna skeið
í síldarþorpi á norðurlandi og
hreifst i'nn í atburðarás um-
hverfisins.
Vinnustaður minn var með
víðu útsýni úr kranaskúr á
löndunarbryggju og gegnum
rólegan vélarklið kranans,
sem verður einskonar hluti
af tilfinningalífinu er hægt að
virða fyrir sér litauðugt líf
bryggjunnar.
Við sólarupprás klukkan fjög-
ur á morgnana skríða fleyti-
full síldarskip inn sundið
hvert á fætur öðru og gleði
aflamannsins skín út úr véð-
urbörðum og skeggjuðum and-
litum, þegar skipin renna
kurteislega upp að bryggj-
unni.
Þarna má sjá depurð sjó-
mannsins yfir bilaðri nót og
tómu skipi, sem þe.rfnast mik-
illar olíu. Allsherjarslagsmál
í rigningaraustri á sleipri
bryggjunni, þar sem svört
slytti hendast út úr iðandi
kösinni og líða í breiðum boga
út á sjó og hlaupandi rnenn
með k'-ókstiaka. spm bíarga
mannslífum úr kulda sjávar-
ins.
f rauðum kvoldsólargeislum
tvístígandi stúlkur í syndinni
('« r...-r r;;Tu]rr eins og
Á þi-’;p°in<;n-srðjmirn spígspora
kvenkokkar reykjandi vindla
og eru virtar á hundrað þús-
und krónur í aflahlut.
Það eru kvenkostir flotans,
bosmamiklar og móðurlegar í
hlulverki sínu.
Og það er iðandi st.raumur
af fólki upp og niður þessa
bryggiu og ný andlit birt-
ast á nóttu sem degi og bau
spegla gleði, sorg, reiði, blíðu,
angist eða sturlun.
Þessi öfgafullu geðhrif, sem
fylgja þessari atvinnugrein.
Þriðjudagur 15. ágúst 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (11