Þjóðviljinn - 27.08.1961, Blaðsíða 11

Budd Schulberg:
OO
m
lil
(The harder they fall)
Gardep, ,þá er , nauðs-ynlegt
þekkja herra Jacobs.“
„Hvað hafið þér verið lengi
hér í borginni, Acosta?1* sagði
ég.
„Við erum nú níu vikur í
landi yðar."
„Þér spjárið yður,“ sagði ég.
„Tuttugu ;og fimm ár í sirk-
us,“'sagði Aco'sta. „Ég hef lært
gabba fólk en ekki sjálfan mig
og ég sé fljótt að ameríski box-
heinibrinh■ er lokaður fyrir Lu-
is. Þáð ér 'áivég hauðsynlegt
að háfáTélága, sem hefur sam-
hönS? éins og þið segið. Ég
hitti" hérfa Vanneman í æf-
ingasálnum. Eftir orðum hans
að , 'daema " er hann fram-
kvæmiastjori með mjög mikla
þýðingu, og' svo. sel ég hon-
um fimmtíu prósent af E1 Toro
íyrir tuttugu og fimm hundruð
^ollara, en mikil er undrun
• 'n þegar ég heyri að herra
'Vanneman hefur selt fjörutíu
prósent af hluta sínum til
herra Latka fyrir þrjátíu og
fimm hundruð dollara. Svo
sendir herra Latka boð eftir
mér og segir að herra Vanne-
man geti ekki útvegað E1 Toro
keppni í Madison Garden, það
segir herra Latka við mig.
Hann er sá eini sem hefur
sambönd til þess, segir hann.
En hann býður mér að kaupa
fjörutíu prósent af mínum
hluta fyrir þrjátíu og fimm
hundruð dollara. En ef ég má
svo,; segja. þá var það ekki
beifilínis tilbo.ð, því ef ég ekki
lætíhann fá þessi fjörutíu pró-
senf, þá get ég eins pakkað
niðpr með E1 Toyo og farið
aft'Jr heim til Argentínu. Það
lítuf út fyrir hann geti útilok-
að mig frá Madison Garden og
öllum öðrum hnefaleikasölum
líka. Eins og þér sjáið herra
Lewis, er ástandið mjög erfitt
fyrfr mig. Eftir alla mína
vinpu hef ég ekki nema tíu
prósent eftir og af þeim hef
ég i^lofað Lupe Morales helm-
ingjfcum. Ég kom auðvitað ekki
baij^ vegna peninganna, en fyr-
ir 5nig eru þetta samt mikil
vorjjirigði/'
íj huganum rifjaði ég í
skýþdi upp hluthafana. Átta-
tíu’jprósent handa’Latka, eða
ffé|l.|ara sagt fjörutíu jhanda
horíum og fjörutíu handa Qu-
innj; tíu handa McKeogh, tíu
hailda Vannemanj ‘’ tíu handa
méf, fimm handa Acosta,
firriin handa Morales, þetta gat
með engu móti orðið minna
en j^iundrað og' tuttugu prósent.
Kajjnski var það dálítið flókið,
en C engu flóknara en marg'ir
aðrjr útreikningar Nicks, sem
vom hafnir yfir venjulegan
rei|ning. Það þurfti heila Nicks
til ' að levsa slika jöfnu, en
hai|n var ekki heldur með
neipar óþarfa áhyggjur af ó-
meckilegum reikningsvanda-
májtum, eins og hvernig hægt
er |j að skera köku í fimm
fjórðuhluta. Það þurfti annað-
hvort kollinn á Nick eða bók-
haldara hans, Leo Hintz. Leo
var alvarlegur, miðaldra ná-
ungi sem minnti á bankagjald-
kera í litlum bæ. sem hann
hafði reyndar verið einu sinni
— í Schenectady — þangað til
vikulaunin hans örvuðu hann
til smátilbreytingar. Til allrar
óhamingju fyrir Leo vár til- ;
breytingín fólg'in l því aðí
krukka dálítið í bækurnar
sínar með þeim afleiðingum að
aukanúll bættist aftan við
launin hans sem voru fimmtán
hundruð og sextíu dollarar. En
áður en langt um leið voru
tekjur Leos lækkaðar niður í
fimmtíu sent á dag, en það
er skammtur New York fylkis
til gesta sinna í Sing-Sing. Leó
var stærðfræðiséní á sinn hátt
og hafði meðfæddan hæfileika
til að hagræða tölum, vega-
ræningi vorra daga, sem skipt
hefur á svörtu grimunni og
grænu deri.
„Herra Lewis,“ hélt Acosta
áfram og sýndi smáar hvít-
ar tennurnar í kvíðafullu,
gleðisnauðu brosi. „Þét eruð
svo simpatico að ég leyfa mér
að biðja yður gera mér mik-
inn greiða. Herra Latka er
með mikið álit á yður, og þess
vegna dettur mér í hug að þér
kannski viljið biðja hann að
gera svo vel að hækka minn
hlut...“
„Heyrið mig nú, amigo,“
sagði ég. „Komið ekki til mín
pneð þetta simpatico yðar. í
" hvert sinn sem einhver sagði
^impatiqo við mig í Mexíkó,
var ég gabbaður. Mick hefur
álit á mér, vegna þess að hann
getur notað niig, en þó eru
takmörk fyrir þvi hve mikla
þörf hann hefur fyrir mig. Nú
eruð þér búinn að fá yðar
hlut. og að minu viti getið
þér verið himinlifandi yfir að
fá tíu prósent útúr öllu sam-
an.“
Acosta krosslagð netta fæt-
urna og togaði varlega upp
skálmarnar til að hlífa brot-
unum. í Mendoza hefur hann
sjálfsagt verið slunginn í við-
skiptum, en hér var hann ekki
annað en lítilsigldur prangari.
„En tíu prósent, þegar ég
þarf að skipta þeim með Lupe
Mor'ales, það er ekki nema
flugudrit. Sérstaklega végna
þess að það var ég sem fékk
hugmyndina. ég sem fékk þá
hugmynd að drag'a boxhanzka
á hendur risans, hugmynd
sem herra Latka græðir mikið
á. Hann verður þakklátur, já?“
„Hann verður þakklátur,
nei,“ sagði ég. „Orðið nytsam-
legnr skilur hann, en þakk-
látur — það er fyrir ofan
hans skilning.
Ringlaður og miður sín hristi
Acosta höfuðið. „Þið norður-
ameríkumenn, þið eruð svo
hreinskilnir. Þið segið það
sem þið meinið og þið segið
það undir eins. í landi mínu
segjum við hlutina svona —'“
hann teiknaði hring i lo.ftið
með sígarettumunnstykkinu
sínu — „en ekki svona“ ■—
hann klauf hinn ímyndaða
hring með grófu, lóðréttu
striki. Svo lokaði hann aug-
unum og neri hægra augnalök-
ið með þumalfingrinum, hið
vinstra með vísifingti, eins og
honum væri illt í höfðinu.
þama stóð hann í sex þúsund
kílómetra fjarlægð frá Santa
María og átti ekki eftir nema
fimm prósent af stórum
draumi.
5.
Við fyrstu sýn var Toro
Molina svo stór að augun
þurftu að taka hann i hæðum.
Við fyrstu sýn náði maður
alls ekki smáatriðunum. held-
ur verkjaði magnið á sama
hátt og þverhnýpt bjarg. Þegar
Nick kom með hann út á sval-
irnar þar sem við Acosta
höfðum beðið þeirra, reyndi ég
mikið til þess að sjá upp í
andlit hans, sem var háifum
metra fyrir ofan mitt. Mér
fannst ég vera eins og' l'till
drengur sem fer á markað til
að horfa á Stærsta Mann
Heimsins.

útvarpið
Sunnudagur 27. ágúst.
liðir eins og venjulega
Fastir

Félagsheimilið.
Félagar. komið í félagsheimilið
og drekkið kvöldkaffið. Ráðskon-
an er komin úr suma.rleyfinu og
nú eru góðar kökur á boðstólum.
Svar við myndagetraun
9. Myndin er af .....................
Nafn sendanda ....................
Heimilisfang .....................
9,10 Morguntónleikar:
a) Strengjakvartett í B-dúr op.
130 eftir Beethovcn. b) „Poémes
Juifs“ eðá Gyðinga.ljóð eftir
Milhaud. c) „Dauðraeyjan", sin-
fóniskt ljóð op. 29 eftir Rakhm-
•aninoff og „La Peri“, danslóð
eftir Dukas.
11.00 Messa í Laugarneskirkju:
Séra Garðar Sva.varsson.
14,C9 Miðdegistónleilcar: a) Dietr-
ioh Fischer-Dieskau syngur ari-
ur úr óperum eftir Verdi. b)
iSinfónía nr. 6 i h-moll (Path-
é.tique) eftir T.iaikovsky.
15.30 Sunnudagslögin.
17.30 Barnatími (Skeggi Ásbjarn-
arron kennari): e.) „Kópur í út-
legð“, saga eftir Helgu Þ. Smára;
síðari hluti. b) „Fiskimaðurinn
og konan hans“, ævintýri. c)
„Afriskir skóladrengir segja
frá“; 2. lestur.
18.30 Miðaftanstónleikar: Boston
Pops h’jómsveitin leikur; Arth-
ur Fiedler stjórnar.
20,00 Tónleikar: Jascha Heifetz og
Filharmon’uhljómsveitin i Los
Angeles leika. Stjórnandi Aifred
Wailenstein. a) Svíta. nr. 10 eft-
ir Christian Sinding. b) Tzigane
eftir Mauriee Ravel.
20,20 Frá afmæliahátíð Reykjavík-
ur: Minnzt merkisatburða i sögu
bæjarins (Högni Torfason sér
um þáttinn).
21,00 Hin e'dri tónskáld Reykja-
vikur og sönglög þeirra (Baidur
Adrésson cand. theol. kynnir).
21,40 Fugiar himins: Arnþór Garð-
arsson talar um húsöndina.
22,05 Danslög.
23.30 Dagskrárlok.
Afmælisútvarp Reyk.javíkur.
Sunnudagur 27. ágúst.
20.00 Ræða: Gunnar Thoroddsen,
ráðherra, fyrrverandi borgar-
stjóri, minnist afmælis Reykja-
víkur.
20.20 Nokkrir merkisviðburðir í
sögu Reykjavíkur. Högni Torfa-
son sér um þáttinn.
21.00 Frá Kiljanskvöldi. Hljóðrit-
að á Reykjavíkurkynningu.
21.20 Frá tónleikum í Neskirkju.
21.40 1 lok Reykjav:kui'kynningar.
Sagt frá sýningunni.
22.00 Dagskrárauki: Gömlu og
nýju dansarnir. Útvarp frá
dansstöðum á sýningarsvæðinu.
— Lok Afmælisútvarps Reykja-
vikur.
Helgidagaspjall frá frómum manni — fórnarlamb auglýsinga-
tækninnar — tjaldbúðasamkoma á Skólavörðuholti — guðs-
orð og sexapíll — sigurganga fólksins. ’
Við birtum í dag helgidaga-
'spjall frá R.Á.;
„Því er naumast veitt athygli
þó fyrir aug'u manns bregði
nýrri tækni í auglýsinga-
skrumi þessara aðkrepptu
daga: „Morgunblaðið í dag,
— Coca Cola, ljúffengt, hress-
andi •— Tjaldsamkoma í
kvöld“. Jafnvel útsölurnar eru
búnar að missa sína biðraða-
reisn eftir hýrudrátt síðustu
tíma. Fólk gengur aðeins þög-
ult framhjá og leitar ekki
lengur eftir gæðum þessa
heims. En þegar ég átti leið
um Skólavörðuholtið fyrir
skömmu, hljómaði til mín
með kvöldgolunni nýstárleg-
ur .ákallssöngur. og barst yf-
ir hverfin í kring: „Kom barn
mitt í kveld. Kom barn mitt
í kveld.“ Og sem ég stóð
þarna og horfði á tjaldið
berjast í goitmni og friðfeælt
og öruggt rétt þár sem hendi
guðs hafði látið kirkjusmíð-
ina rammgerðu riða til falls
í fyrravetur, minntist ég loks
auglýsinganna stóru í sjoppu-
og verzlunargluggum bæjar-
ins; ,,Tjaldsamkoma.“ For-
vitni mín var vakin.
MILLI skúrs og tjalds var
maður á vakki. Hann líktist
ráðsettum bónda að gá til
veðurs. Ég gekk á hlið við
hann og gægðist inn.
„Það er gengið hinumeg-
in“, sagði bóndi,
„Já, hinumegin" sagði ég.
Tvö börn voru við dyrnar
og ungur maður í hempusíð-
um frakka. Börnin réttu mér
miða og bók.
„Gjörið svo vel, sæti.“
Hempumaðurinn gekk á und-
an mér áfjáður eins og sölu-
maður í Saint Pauli. Hann
hraðaði sér inn moldargólfið
og veitti því enga athygli að
ég hafði setzt tveim bekkj-
um framar. Tjaldið var
þéttsetið fólki. Fleiri bættust
þó við og hempumaður gegndi
hlutverki s'nu af snilld“.
SKÖLLÓTTIR menn, konur á
peysufötum, stælgæjar og
tízkudrósir sameinuðust í
éina syngjandi heild þarna T
nepjunni. En það var eng-
inn órói eða stympingar sem
fylgdu þessu fólki eins og
tjaldbúðalífinu austur á Laug-
arvatni eða í Þórsmörk. Uppi
á sviðinu 'sátu nokkrir menn
á bekkium og þokkagyðjur
léku á gítara . . . Meðal þeirra
kom ég auga á eina ókrýnda
fegurðardrottningu þessa
lands. Og fegurð hennar
verður engu minni þótt mútu-
gjaldið freisti hennar ekki til
að svipta af sér venjulegum
fötum óbreyttrar manneskju
né fái hana til að tipla á
sundbolnum sínum innan um
hejgi gloríunnar. Svo var að
sjá í augum ungra manna
þetta kvöld að engu síður
heillaði þá hin látlausa feg-
urð á sviðinu en uppdubbað-
ar sýnibrúður þeirra siðvæð-
ingarmanna. Á milli söngsins
sögðu erlendir menn dærni-
sögur af mikilli list. Og menn
sátu o.g hlustuðu. Allir á ein-
um þræði. Ekki vegna sið-
anna eins og í kirkju. Ekki
vegna íburðar dýrðarinnar
eins o.g hjá sóknarnefndarfor-
manni úti í sveit. Heldur
vegna orðsins sem talað var
í þessum látlausu salarkynn-
um yfir trébekkjum og' mold-
argólfinu.
MÖNNUM fan^st;';|jesi|s' loks
vera kominn heim úr útlegð
sinni frá auðbröskurum lið-
ins tíma. Frá ríkjandi vald-
hafastétt. til fó'.ksitis 'sem erf-
iði og þunga var hlaðið. Þau
sátu þarna 811, konan með
sjalið, verkamaðurinn vinnu-
klæddi, Færeyingurinn í
peysu og gamli, sköllótti
maðurinn sem hafði tekið of-
•an hattinn. Og þau væntu
þess hjálpræðis, sem gerði
þeim lífið fagurt og gott.
Sem flytti þau heim úr her-
leiðingu stjórnarfarsins í dag.
drottnandi fépúkavalds.
Minn tími var kominn. Ég
gat ekki beðið þess að krjúpa
að fólum hinna fogru meyja
cg fá fyrirbæn um að kra(ta-
verkið myndi ske. En hafi
iðrandi syndari snúið frá
villu síns vegar og öðlast
baráttuþrek gegn ranglæti
þessa heims er það vel. Því
,,hver sem hefur vit á gott
•að gjöra og gerir það ekki
honum, er það synd“. Svo
getur farið að aftur verði
tekinn upp þráður Jesú frá
Nazaret í sigurgöngu fólks-
lns sjálfs.“
Sunnudagur 27. ágúst 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (11