Þjóðviljinn - 08.09.1961, Qupperneq 11

rgrn
L
Budd Schulberg:
O O
(The harder they fall)
máður?c‘ ságði Miniff. „Þrjátíu
o.g' tveg'gja ára, kallarðu það
gamalmenni? Það er enginn
aldur fyrir mann í þungavigt.“
„Hjá Coomþs er það hár
aídur,“ sagði Páll. „Maður sem
hefiir bo^r.ð í fimmtán ár, er
. gamalmepni.“ , .
„Já, en Coombs er í fínni
þjáifun, Páil,“ hélt Miniff
áfram, ,en það var svo mikill
örvæntingarhreimur í rödd-
inni að það hljómaði fremur
eins og bæn ei>..staðreynd. „Og
hvort spm' hánn vinnur eða
tapar, þá fær hann áhorfend-
ur, það veiztu vel. Páll. Hann
getur ve1! staðið í Kline, og
þag veit hann líka.“
„Hvað ‘ segirðu þá um síðasta
leikinn hans Coombs í Woi'-
chester?“ sagði Frank.
„Við skulum sleppa honum,“
sagði Miniff í skyndi og dró
kiþpú ’ 'af ■' þvældum blaðaúr-
klippum upp úr vasanum. ,,Ég
veit vel að La Grange sigraði
áj.^þnjjegu rothöggi, en sjáðu
bara hvað stendur um þetta í
Worchesterblöðunum. Coombs
héfði-sierað. ef hann hefði ekki
brotið höndina á hausnum á La
Orange. Þú getur lesið það
sjáifur, það stendur hér!“
Hann rak úrklippui'nar unp
að nefinu á Páli, en hann ýtti
þeim frá sér.
„Hvernig >er hann í hendinni
núna?“ sagði Páll. .
,,Alveg stálsleginn," fuilyrti
MÍriiff. „Þú heidur þó ekki að
ég sehdi piltana mína út í
keppni með lamaða útlimi?"
...Jú.“. sagði Páll.
Miniff yarð ekki móðgaður.
Það var of mikið í húfi til bess
að hann hefði efni á að móðg-
ast. Fimm hundvuð dollarar ef
bann >gæti sannfært Pál Frank.
Hu.ndrað seyl.íu og sex banda
Miniff. og kannsk.i væri. hægt
pð hækkn bað dálítið m bann
skæri dá.lít;ið af hluta Coombs.
svo sem fulia
aura, bví að
gistihúsið sem leigði honum
hnrbergið. liafði í hálft ár orð-
ið að láta sér útskýringár hans
einer næg.ia..
..Nú skai és segja bén eit.t.
Páll.“ saeði Miniff. „Ef þú viit
ma-Jldjm£ÍS-V£UgHur nm að
Wiðsk.intavinirnir bínir fái eitt-
Ihvað fyrir peningana sína. áður
|en Kli.ne lemgáglpbrobs -í
| • ■“ Hann Þajjjjgfeslofe- stábáftisf;
•loumulogi r,rn.. ..Konidu nnn-
jjprs útfyrir %a|seð“ V:’Khéri 'sehi '
*pöggvast,“ sagði hann. „Við
feetu.m betur ta.lað saman þar.“
í „Nú jæja,“ sagði Páll án ali.r-
l'.r hrifningar. „En vertu. fjíót-
|u'..“ Feginn og með svipbrigða-
jla.ust andlit gekk P.áll út að
ivrunum í fylgd nieð Miniff,
rýmm og kvíðáfuilum, sem
Jhafði bó örlög Ooombs: kúreka
f höndum sér. Miniff hengdi
íjsig í hann, talaði ,unp í andlit-
íð á honúm og svitnaði til nð
/in.na fyrir þessum hundrað
sextíu og sex dollurum.
Toro varð að beygja sig til
að komast gegnum dyrnar út
að búningsherberginu. Venju-
lega voru strákarnir svo niður-
sokknir í það sem þeir voru að
gera, að þeir tóku varla eftir
þvi hverjir Vorú í hringnum. Ég
hef séð stærstu höf'nin vinna
við hliðina á smáþollum sem
voru að æfa undir einhverja
byrjunarkeppni fyrir fimmtíu
dollara, og það ; virtist lítill
munur á þeim. En þegar Toro
kom inn, stöðvaðist allt sem
snöggvast. Hann' var svart-
klæddur <—• í síðum. svörtum
æfingabuxu.m og svartri leik-
fimiskyrtu, sem hefði náð með-
alboxara hjá Stillman niður á
ökla. í þessum útbúnaði, sem
var ekki beinlínis sniðinn á
Miniff ^hafði
þöi’f fyrir þessa
leggsvöðvarnir væru eins og
melónur. Hinn stuttfætti Acosta
Danni og þjálfarinn Doc Zig-
mann, sem var krypplingur,
komu út á eftir Toro, og þeir
voru eins og litlir dráttarbátar
umhverfis risaskip. Danni, sem
var hæstur af dráttarbátunum,
var meðalmaður á hæð — og
hann náði ekki Toro nema upp
í öxl.
Hægfara og feiminn þokaðist
Toro inn í salinn og enn datt
mér í hug. risastórt bu.rðardýr
sem hreyfir sig hlýðið eftir
skipun húsbóndans. Acosta leit
upp og sagði eitthvað við Toro
og síðan byrjaði hann æfingar
til að ylja sig upp. Hann gerði
bolbeygjur og kom við tærnar
á sér. Hann settist á gólfið,
lyfti efri búknum og lagði höf-
uðið fram á hnén. Af svona
risa að vera var hann furðu
liðugur, þótt hann væri ekki
jafn snöggur og einbeittur í
hreyíingum og hnefaleikarnir
umhverfis hann. Hann var eins
og fíll í sirkus. Hægt, vélrænt
og með auðsveipni gerir hann
allt sem tamningamaðurinn fyr-
irskipar.
Þegar Danni taldi nóg kom-
ið af æfingum, undirbjuggu
Acosta og Doe hann undir
keppnina. Hann setti upp
þungan leðu.rhjálm til að hlífa
eyrunum og viðkvæmustu hlut-
um höfuðkúpunnar. f munninn
Ekki verS komizt í lúkarinn
útvarpið
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 Við vinnuna: Tónleikar.
18.30 Þjóðlög frá ýmsum löndum.
hann, var hann líkastur fíl. En 20.00 Tónleikar: Fjórar sjávar-
í fimleik.abúningi fékk allt myndir úr óperunni Peter
þetta magn á sig form og varð Grimes eftir Britten.
, . . , , . 20.15 Efst á baugi.
aö nsavoxnum en vel byggðum 2045 Meyjaskemman, lagasyrpa
líkama. Axlirnar uxu út frá eftir Schubert-Berté.
löngum, vöðvamiklum hálsi og 21.00 Upplestur: Kvæði e. Fornólf
þær voru metri á breidd en (Baldur Pálmason).
21.10 Pianótónleikar: Skógar-
þær voru vel lagaðar og um
mittið var hann grannur og
stinnur. Fæturnir voru risa-
vaxnir og vöðvarnir geysilegir
og Acosta hafði næstu.m ekki
-9 op. 82 e.
myndir nr. 1-
Schumann.
21.30 Kvö'dasgan: Gyðjan og
uxinn.
22.30 f léttum tón: Mitch Miller
, og blásarar hans leika
ykt þegar hann sagði að hand- 23.00 Dagskráriok.
Framhald af 10. síðu.
verið undir hvalbak og færa
hann aftur í ganga skipsins,
og samþykkti hann. það.
Á ljósmynd þéirfi, sem birt-
ist í einu dagblaöanna í dag af
skipinu hlöðnu áður en það
lætur úr höfn í Hafnarfirði rná
greinilega sjá, svo ekki verður
um deilt, að lega skinsins er
ekki á neinn hátt óeðlileg, auk
þess að skinið var ekki fyfli-
lega á hleðslumerlr.ium.
Þegar sk.ipið var komið um
sólarhrings sielingu snflnr á
hóginn bilaði smurolíudæla
liósavélar, og bræddi vélin úr
sér af beim sökuni. Var bá
siglt til Vestmannaevja og gert
við liósavélina.
Sigldi skinið síðan til Bret-
lands, losaði fiskfarminn. og
var eins og kunm'cjt er aðeins
með tó.rra fiskika.ssa.na sem
farm á heimleið, er bað sökk
í hafi milli Færevia og ísiands.
Krarist rbefnin öll. fi marins. í
gúmmíbátinn og var biargað
af amerísku herskipi með að-
stoð flugvéla.
Þótt skip betta sé oröíö 35
ára gamalt, þá er það atriði út
af fyrir sig ekki nægianlegt til
að Skipaskoðun ríkisins geti
bannað því siglingar, sé við-
hald þess og búnaður í lagi. í
íslenzka flotanum eru tugir
skipa, sem eldri eru en þetta,
og væri það því gerbrevting á
framk.væmd skipaeftirlits, ef
takmarka ætti siglingar skira
við aldur einan. enda hvergi
gert ráð fyrir slíku í íslenzk-
um lögum né reglurn.
f einu dagblaðanna í dag
kemur fram, að Samábyrgð ís-
lands telur skipið ekki hafa
verið tryggt til slíkra flutninga.
Tryggingamálin siáif éru skipa-
skoðun ríkisins óviðkomandi, en
í bessu sambandi skal á bað
boot. að mikill finldi skráðra
fiskiskipa eru í viðlögum not-
uð til fiskiflutninga eða vöru-
Hellt úr slcálum reiði sinnar — hvernig ber að meðhöndla
þjóðsvikara — þeir eiga að falla á illum verkum sínum —
hér í jarðlífinu — of seint að uppskera í himnaríki.
I dag birtum við bréf frá
reiðum kjósanda:
„ÞAÐ blæs ekki byrlega í rétt-
arfarsmenningu þjóðarinnar
um þessar mundir, þótt áður
hafi reyndar gefið á bátinn,
en nú keyrir um þverbak og
er því mál að spyrja í fullri
alvöru, hvort háttvirtir kjós-
endur sv0nefndir séu alger-
lega réttlausir frammi fyrir
hverjum þeim svikara, sem
hefur tekizt. að ijúga sig inn
á þing? Og hvar eru nú hin
löglegu skilriki þessarar
stjórnar? .
Samning þann sem hún
gerði við kjósendur, loforðin
'sem hún.i gaf fyyir kosningar,
Æefak'' húfi sjíyP^jnargta^Ít
?g' meira .en.JþjicS,gyo
•' áð þjóðiri' er jáus"*hflrá"' irfaíá,
kjósendur eiga sjálfdæmi
sem marg'svikinn samningsað-
il.i, að segja henni upp allri
hollustu, en stjórnartetrið er
nú víst ekki alveg á því að
Svo sé og situr sem fastast
O.g lætur sem ekkert sé, hefur
þún þó: ekki margbrotið
sjálfa r.^jómarskrá ríkisins
og fótumtroðið lög Alþingis?
En hefúr í þess stað sér til
dundurs aðigefa út dagskipan-
ir að geðþótta og kallar lög.
Er ekki ástandið orðið nógu
alvarlegt, þegar þvaðrandi og
ljúgandi vindbelgir geta leik-
ið sér að örlögum lands og
þjóðar eins og lcöttur að
mús?
AÐ kjósa len'gur til þingsl
upp á gamla móðinn upp á
þau snæri að mannréttindi
kjósenda séu borin á sorp-
haug eftir kjördag, skal nú
aftekið, þjóðin, fólkið s.iálft
verður að gangast í það
vægðarlaust ef það ætlar sér
iað lifa í þpssu landi að sett
verði lagaákvæði, raunhæf
inu, áður en íslenzkt þjóð-
félag verður leyst upp.
BLAÐAGARPAR þeir sem
ekki geta staulazt óljúgandi
milli búrs og eldhúss með
það sem skeður. daglega hér
heima, fyrir framan nefið á
fólki eru víst ekki líklegir til
>að semja sannara af fjörrum
löndum, en þeir verða víst að
vinna fyrir mat sínum í póli-
tíkinni og beini hjá hús-
bændunum til að naga í dýr-
tíðarflóðinu, en samt: hvern-
ig ætli þeim kærni til með að
líða í himnaríki, þar sem
enginn má ljúga eða fengiu
þeir rnáske undanþágu fyrir
hina míklu guðrsékni sína í
jarðlífinu, á síðum TDlaða
sinna. hvað sem verkunum
liði? Ekki felli ég mig við
þann skilning auðvaldsmanna
á kristinni trú að þeim beri
>að ofsækja verkamenn og
með guðs orð á vörimum og
það þótt þeir hafi bréf uno á
trygging þess að kjósendur ...
, ,.... , yasann fjra forseta. .oaj^wkis-
haldl rettr smuth^em folk , 'é|:feid nð 4'
*í e^ki nautgr^.að ^k
^arar geti ekki haft >allt feess _
ráð í hendi sér ;til næstu
kosninga og svo koll af kolli.
Lýðræði verður að koma í
stað þvaðurs um lýðræði,
•efndir loforða í stað svika.
Kjósendum ber að vakna og
læra af reynslunni og sam-
einast. höfða mál gegn árás-
.arstjórninni fyrir b.ióðsyik og
reka hana frá völdurn með
skömm, áður en öllu verður
komið fyrir björg, áður en
verkamaðurinn verður gerðúr
að réttlausri skepnu í land-
gu|§jrasá<^.a Stprþiúft: 'bglguð-
hræddra stórlvgars os' lepo-
stiórnin okkar gæti vel hald-
ið áfram að vera lepnstjórn,
þótt hún væri ekki sú allra
aumasta í heimi, en hvað er
ekki hægt- að gera fyrir
blessáðan kanann, sem er
svo mikill frelsis- og lýðræð-
isvinur. að ■ he.vri hánh' orðið
kommúnisti eða kommúnismi
er hann vís með að ana í
s.ióinn, stökkya út um glpgga
eða hengja sig; „hann- lætur
ekki Rússann leika á sig“.‘‘
flutninga og nokkur slcráð
fiskiskip eru jafnvel eingöngu,
notuð til vöruflutninga, og
sum til farþegaflutninga líka,
en þá er krafizt sérstakrar
skoðunar á losunarbúnaði, far-
þegarými og fleiru.
Þar sem aðrar reglur gilda
um mannahald, skoðun og
búnað flutningaskipa en fiski-
skina, þá myndi það stöðva
mikinn hluta smáflutninga við
landið og’jáfnvei fiskiflutninga
á erlendan markað, nema þeg-
ar um eigin afla er að ræða,
ef banna ætti skráðum fiski-
skinum að stunda annað cn
fiskveiðar.
Reykiav’ík 6. september 1961.
Sk’ oa skoðu n n rsti óri n n
Hjálmar R. Bárðarson.“
Þessi athugasemd skipaskoð-
unarstióra er vægast sagt
furðulegt plagg og lítil vörn i
henni fvrir skinneftirlitið. I
athugasemdinni fullyrðir skipa-
skoðunarstinri, að skoðanir
skinaeftirlitsins á Sleipni hafi
leitt í l.iós, að skipið hafi verið
í fullkomnu lagi að öllu levti,
og engar veilur á bví að finna.
En hvers vegna sökk þá skin-
ið, ef allt var í iagi með það?
Er bað e.t.v. álit skinaskoðun-
arstjóra, að það sé fullkomlega
eðlilegur og siálfsagður hluturv.
að skip sökkvi án nokkurra
sérstakra orsaka. Til hvers er
verið að skoða skip og hafa
eft.irlit með beim, ef ekkert er
eölileera en það. að þau sökkvi,
becar bau eru orðin gömul. Er
ekki skipaeftirlitið einmitt til
þess sett að koma í veg fyrir
að svo fari? Sú staðreynd, að
skipið sem að dómi skinaskoð-
unarinnar var í fullkomnu
lagi, sökk, án bess að verða
fyrir neinu sérstölcu óhappi, t.
d. lenda í árekstri eða í of-
viðri, getur ekki bent til ann-
ars en bess, að skoðuninni
hafi verið í einhverju áfátt og
skoðuna.rmönnunum hafi sézt
yfir einhverja dulda galla.
Þetta er mergurinn málsins. At-
hyglisvert er, að skiraskoðun-
arstjóri getur hvergi í athuga-
semd. sinni um bað, bve vélin
í skipinu hafi'Verið aflmikil. 1
frétt í Morgunblaðinu 6. sept.
segir hins vegar, að Sleipnir
ha.fi gengið „allt að 12 mílur“
eftir að ny véi var sett í hann
á síðasta ári. Var betta gamla
skÍD bvggt fvrir svo aflmikla
vél? Eða gerði skioaeftirlitið
nokkrar athueasenidir við bað,
að bessi vél var sett. í skipið?
Skipaslcoðunarstióri ætti að
svara bessnm snurningum og
I gera bá iafnframt grein fyrir
því, hvað af bví get.ur hlotizt
að set.ia allt.of aflmikla vél í
garnalt og lélegt skip.
Varðandi hleðslu skinsins. er
það fór frá Hafnarfirði 23.
ásúst, er skipaskoðunarstjóri
fáorður. Hann viðnrkennir bó,
að skipaeft.irlitið ha.fi sambykkt
hleðslu skinsins án bess að
úr filriiorf') nm
hvprt rétjt væri að fiskur væH j
• íAfsökunin
-pr*cS1U Gl’ SÚ.
að -y.u'o •psikiþ’^-fiskur hafði
V".’"' --"•■■• í'r'd'v Vwalbak. að
„ekki varð komizt í lúkar“ til
bess a.ð aönmta það! Fulltrú-
a.r sk.inaeftirlit.sins ..ráðlögðu”
skinstióra að t.aka fiskinn und-
an hvalbaknum og færa hann
og sambvkkti skipst.jóri það,
segir skipaskoðunarstjóri. Að
7svn .mælfu. logðu þeir blessun.
sma vfir bleðsluna án bess að:
aðsæta. bvort hlutföllum í loft->
rými skinsins hefði verl’ð rask-;
að -með hví að setia fisk í lúk->
arinn. Skeleggt eftirlit það.
Föstudagur 8. september 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (1 ll