Þjóðviljinn - 18.10.1961, Side 7

Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — __ Sósíalistaflokkurinn. — Ritstjórar:
Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Ólafsson, Sigurður Guðmundsson. —
Fréttaritstjórar: ívar H. Jónsson, Jón Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir
Magnússon. — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19.
Sími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 50,00 á mán. — Lausasöluverð kr. 3.00.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Sainningsrof atvinnurek-
enda og ríkisstjómar
l/erkamenn við höfnina vilja ekki una því hróplega
* ranglæti að atvinnurekendur láta þá vinna eftir
hádegi á laugardögum á venjulegu dagkaupi án þess
þó að tryggja þeim 48 stunda vinnuviku. Neituðu þeir
að vinna eftir hádegi á laugardaginn var nema at-
vinnurekendur greiddu þeim helgidagakaup. Morgun-
blaðið segir í gær að þessi atburður sýni að þarna séu
„harðsnúnustu Moskvukommúnistar“ að verki og held-
ur áfram: „Hagur verkamanna og samúð með baráttu
þeirra skiptir þessa menn engu máli frekar en fyrri
daginn. Þar sitja hagsmunir Moskvu ætíð í fyrirrúmi“.
Það eru þannig hagsmunir iMoskvu að íslenzkir verka-
menn fái vinnutíma með mannsæmandi fyrirkomulagi,
en enganveginn hagur verkamanna! Slík er röksemda-
færsla stærsta blaðs ríkisstjórnarinnar í verklýðs-
málum og raunar í bezta samræmi við málstaðinn.
Pn Morgunblaðið segir meira. Það segir að þetta séu
^ „ólöglegar verkfallsaðgerðir“ sem verði að for-
dæma hvað sem öllum málavöxtum líði. En hverjir
eru það sem beitt ihafa ólögum og samningsrofum á
þessu ári? Verklýðsfélögin gerðu í sumar samninga
við atvinnurekendur um nokkra kauphækkun og rétt-
arbætur. Þetta voru hátíðlegir samningar sem báðir
aðilar hétu að halda. En blekið var naumast orðið
þurrt á undirskriftunum þegar forsvarsmenn atvinnu-
rekenda gengu á fund ríkisstjórnarinnar og báðu hana
að hjálpa sér að svíkja verkafólk í tryggðum og níð-
ast á drengskaparloforðunum. Og þeir fengu þar mjög
góðar undirtektir. Um síðustu mánaðamót var þegar
svo ikomið að búið var að ræna aftur hverjum eyri
af þeirri kauphækkun sem Dagsbrún samdi um í júní-
lok í sumar; hin hátíðlegu loforð atvinnurekenda um
að standa við gerða samninga entust aðeins í ársfjórð-
ung. Samningar þeir sem voru svo framsýnir að þeir
fjölluðu um kaupbreytingar á næsta ári og hugsan-
lega kauphækkun eftir tvö ár hafa verið rifnir í
tætlur af forustumönnum atvinnurekenda og ríkis-
stjórnarinnar. í stað þess að tryggður væri vinnufrið-
ur í tvö ár, eins og verklýðssamtökin höfðu samið um
og voru reiðubúin til þess að standa við í einu og öllu
að sínu leyti, hafa stjórnarherrarnir nú neytt Dags-
brún til þess að segja upp samningum á nýjan leik
og kmiið Alþýðusambandið til þess að skora á öll
venklýðsfélög í landinu að gera slíkt hið sama. Og
hinn þungi dómur verklýðssamtakanna birtist í ein-
róma afstöðu jafnt á ráðstefnu Alþýðusambandsins sem
fundi Dagsbrúnar.
C'ramkoma atvinnurekenda og ríkisstjórnar eru samn-
ingsrof; það skiptir ekki máli hvort lögvitringar
telja svikin samrýmast einhverjum bókstaf, þarna er
brotið í bága við það sem æðra er öllum lögum; dreng-
skáp og heiðarleika. Og stjórnarherrarnir þekkja Is-
lendinga illa ef þeir halda að verkafólk uni þvílíkri
framkomu. Þeir geta reynt að magna einræðisverk sín,
þeir geta reynt að setja þrælalög eins og þeir hóta nd
dögum oftar, en þeir munu fá að sannreyna það að
engin lög og engar tilskipanir fá staðizt nema þær
eigi sér bakhjarl í réttarvitund almennings. Þeir menn
sem svíkj'a samninga ihafa sj-álfir kallað yfir sig það
ástand sem af svikunum leiðir, og þeir munu engan
frið fá í þjóðfélaginu fyrr en þeir *gera heiðarlega samn-
inga við verklýðsfélögin og standa .við þá. —m.
£ ) — — Míö'.'ikudagw >48.- atetófcer 4881
Rœff viS Jakob Jakobsson fiskifrœSing um
sildveiSaráSsfefnu hafrannsóknaráSsins:
LENZ
• ©
Jakob Jakobsson
TJm mánaðamólin síðustu var
lialdinn í Kaupmannahöfn að-
alfundur alþ.ióðahafrannsókna-
ráðsins og rsðstefna þess um
síldveiðar í Norður-Atlanzhafi
og um átumagn í hafinu. Sóttu
fundinn af fslands hálfu fjórir
fiskifræðingar, Jón Jónsson,
Þórunn Þórðardóttir, Jakob
Jakobsson osr Ingvar Hallgríms-
son. Þjóðvil.iinn liafði á mánu-
dag tal af Jakobi Jakobsyni og
innti hann frátta af þessum
ráðstefnum.
— Ég tók bátt í ráðstefnunni
um síldveiðarnar, segir Jakob,
en það er bezt að spyrja þau
Inevar eða Þórunni um átuna
því bau voru á þeirri ráðstefnu.
Tilgangur þessarar ráðstefnu
var að fá fram og ræða þá
þekkingu og bær jcenningar sem
nú eru upni varðandi stofn-
stærð og breytingar sem orðið
hafa á atiantíska síldarstofnin-
u.m með sérstöku tilliti til
þeirra sveiflna sem orðið hafa
á veiðimagninu síðastliðna ára-
tugi. Það er yfirleitt rætt
um briá meg'nrtofna síldaf á
ofangreindu hafsvæði Balt-
nesku síldina. Norðursjávar-
S’''.dina og at’ant-skandinav-
ísku síldina, en til hennar telj-
ast ís'enzku og norsku síldar-
stofnarnir. Umræðurnar á ráð-
stefnunni snern.st mikið um
norska síldarstofninn. Það mál
er okkur nátengt. Örlög norska
síldarstofnsins varða okkur
miklu því að mikill hluti þeirr-
ar síldar sem við veiðum fyrir
Norðurlandi á sumrin er af
norskum uppruna.
Norskum og sovézkum vís-
indamönnum bar mikið á milli
í þessu máli. Vildu Norðmenn
halda því fram að stofninn
minnkaði vegna náttúrulegra
fyrirbæra en sovézku vísinda-
mennirnir sögðu að hér væri
um að kenna ofveiði, sérstak-
lega smásíldarveiði Norðmanna.
— Hvað álíta íslenzkir fiski-
fræðingar um þetta?
— Ja, það er mín persónulega
skoðun að bæði sovézkir og
norskir vísindamenn hafi í
þessu nokkuð til síns máls. Ég
álít að aflabresturinn sé til
kominn bæði vegna ofveiða
Norðmanna á smásíldinni og
eins hinu, að náttúran hefur
verið nýju norsku síldarárgöng-
unum allt annað en hliðholl.
Klakið og uppvöxtur seiðanna
hefur ekki gengið að óskum en
við vitum ekki með vissu hvers-
vegna.
— Hvaða afleiðingar getur
minnkun norska stofnsins haft
fj'rir okkur íslendinga?
— Hún getur komið fram í
minnkuðu síldarmagni fyrir
Norðurlandi en hefur hins veg-
ar engin áhrif á íslenzka stofn-
inn sem virðist vera í talsvert
örum vexti.
— Hvar er íslenzki stofninn
helzt?
— Hann er við suðurland á
vetrum en á sumrin gengur
stór hluti hans norður um land.
Það er því ekki víst að minnk-
un norska stofnsins hafi áhrif
á okkar síldveiðar ef íslenzki
stofninn bætir hann upp og þó
nokkrar líku.r virðast nú vera
á því.
— Er þá ekki hætta á ofveiði
á íslenzka stofninum eins og
þeim norska?
— Nei, hér er engin smásíld
veidd nema í Eyjafirði, og þar
eru þó ekki veidd nema í mesta
lagi 40—50 þúsund mál á ári.
Norðmenn veiða hins vegar allt
að þrjár milljónir hektólítra á
ári af smásíld og millisíld. Við
vei.ðum því aðallega fullþroska
síld og stofninum stafar engin
hætta af slíkum veiðum.
— Hvað hyggst hafrannsókna-
ráðið fyrir í sambandi við
norska stofninn?
— Það var samþykkt á fund-
inum að setja á stofn sérstaka
starfsnefnd norskra, íslenzkra
og sovézkra vísindamanna til
að brjóta til mergjar öll
gögn sem gætu varpað ljósi
á orsakir þess að norski stofn-
inn hefur minnkað jafn mik-
ið og raun ber vitni á undan-
förnum árum og á nefndin að
reyna að komast að sameigin-
legri niðurstöðu. Formaður
hennar var kjörinn Dr. Marty
frá Sovétríkjunum.
— Það hefur komið fram í
fréttum frá ráðstefnunni að sov-
ézku vísindamennirnir hafi
reiknað það út að saman-
lagður síldarafli Noregs og
Sovétríkjanna verði um 4.5
millj. hl. árið 1962. Hafið þið
hér nokkuð reynt að segja fyr-
ir um aflann á næsta ári?
— Nei. Rússar hafa reynt að
spá fyrir næsta ár, en þaö er
umdeild aðferð sem þeir nota,
byggð á árgangaskiptingu
stofnsins á undanförnum árurr.i
og gert ráð fyrir sarnskonar
framhaldi og verið hefur. Þetta
er svipuð aðferð og notuð er
við aðra fiskistofna t.d. íslenzka
þorskstofninn og hefur stundum
gefið góða raun. Vandkvæðin
við þessa aðferð í sambandi
við síldveiði eru að það er al-
drei hægt að vita fyrirfram
---------------------------- g,
Árni Bergmann:
Athupsemdir við Alþýðubla
Á síðari árum hafa margir
íslendingar komið til Sovét-
ríkjanna, sumir í stutta heim-
sókn, aðrir til lengri dvalar.
Sjálfsagt hafa þeir allir skrifað
heim um heyrt og séð. Þeir
hafa skrifað mörg bréf og mörg
póstkort.
Nú vill svo til, að eitt af
þessum póstkortum kemur ekki
til skila. Þetta veldur þeim á
Alþýðublaðinu heilabrotum, og
þegar heilabrotunum er lokið,
komast þeir að mjög spennandi
niðurstöðu: I Moskvu situr
íslendingur við að lesa einka-
bréf manna. Og það er gefið
mjög ótvjrætt í skyn, að þessi
íslendingur sé einmitt Árni
Bergmann. Hann hefur semsagt
stolið póstkortinu. Til hvers
þá? Það verður ekki betur séð,
en hann hafi gert þetta til að
bjarga heiðri Sovétríkjanna út
á við.
Þetta er :mjög óvænt ög
djarft stöfek ,í röksemdafærslu:
póstkort kemur ekki til skila,
og Árni Bergmann hefur stolið
þvf. Þessi aðdróttun er nokk-
urskonar heljarstökk út fyrir
takmörk mannlegrar skyn-
semi. Hér hefur Alþýðublaðið
eiginlega brotizt inn á svið hins
yfirnáttúrulega. Þeir geta óskað
blaðinu til hamingju sem vilja,
en ég vildi í þessu sambandi
minna á ágæt orð Georgs
Brandesar: Fyrir mig hefur
ekkert yfirnáttúrulegt borið,
nema mannleg heimska.
2.
Nú er það að vfsu ekki að-
eins heimska, sem birtist í þess-
um aðdróttunum Alþýðublaðs-
ins, — sem morgunblaðsmenn
endurprenta svo, glaðir í sínu
kristilega hjarta yfir því, að
aðrir vinna fyrir þá leiðinda-
yerk. Pistillinn ber einnig vott
urh þó nokkra fúlmennsku.
Það er reynt að telja fólki trú
um það, að ég njósni um landa
mína, sem til Moskvu kunna að
koma. Og nú eiga menn að tár-
félla og hugsa: Aumingja
Magnús Jónsson, aumirigja
Reynir Bjarnason, aumingja
stúdentarnir, sem ekki geta
skrifað foreldrum sínum bréf-
korn án þess að velta fyrir sér
hvei-ju orði: hvað skyldi helvít-
ið hann Árni segja um þetta?.—
Já, þessi pistill Alþýðublaðs-
ins flokkast undir airumeið-
ingar, á því er enginn vafi. En
það er víst ekki annað en hægt
er við að búast af þessu blaði,
því miður. Og þótt þessi at-
laga Alþýðublaðsins væri nú
svona sérstaklega klaufaleg og
heimskuleg, þá má alveg eins
búast við því, að þeir háldi á-
fram á sömu braut. Ég er,
nefnilega alveg tilvalið skoi-
mark: það hlýtur að vera eitf>
hvað voðalega dularfullt við
mann sem hefur verið svo lengi
búsettur í Sovét. Ein af fínustu
frúm Islands hefur spurt mig,.
hvort ég færi nú'.ekki' á njósna-i.
skóla til að sprengja síðan.í loft
benzíntanka í Hvalfirði. eða
gera eirihvern verulegan ysla ,á
Kéflavfkurflugvelli. . Ég.— Vséeí. ,
þetta alþýðublaðsmönjiujri
huggunar, því þeir háf^, nú'um. ■
hrið haft meiri majtur á ffnúrnT
frúm en nokkurntíma eigin-
menn þeirra. Ég segi þeim þetta
líka svo sem til ábendingar:
hvað er eitt vesælt póstkort á
móti .benzíntanki? Af nógu er
að taka. Er það t.d. ekki sann-
að mál, að þegar Árni Berg-
mann kom til íslands í fyrra,
þrammaði hann um fjöll og
hraun á Reykjanesskaga ásamt
koriu sinni. Til hvers? með
leyfi að spyrja. Og þau höfðu
ljósmyndavél meðferðis. Til
hvérs? Og þau voru með stærð-
ar bakpoka. Hvað var í pok-
anum? Já, hvað var í pokan-
um? Svona getur vitleysan
marsérað eftir því sem andinn
inn gefur.
3.
Ýmsir góðir menn hafa ráð-
lagt mér að höfða mál á hend-
ur ritstjórn Alþýðublaðsins.
Það mun ég ekki gera.
Það er að vísu sjálfsögð og
, ínjög ánægjuleg skylda hvers
rpEpiris,'. að taka virkan þátt
í þeím. mannlega gleðileik,. sem
leikinn er á jörðinni, En vori-
’ andi skilja menn, að ég hlýt
áð.færast undan frekari þátt-
tö.kú í þrijðjaflokks. fai'sa, þar
sem ritstjórar Alþýðublaðsjns
sþriklá í aðalhlutvérkum.

um veðurfar, torfustærð síldar-
innar, hvort hún er stygg eða
gæf og aðrar aðstæður við veið-
ai’nar. Þessi aðfei'ð er enn
síður nothæf þegar síldin
er ekki að hrygna en er í ætis-
leit eins og norðurlandssíldin.
— Þið viljið þá engu spá?
— Við getum sagt hvort það
verði mikil eða lítil síld í sjón-
um en ekki hvort hún verður
veiðanleg fyrr en við höfum gert
rannsóknir á öllum aðstæðum á
vorin. Það var metsíldarár hér
í sumar, en það teljum við ekki
vera vegna aukins síldarmagns
heldur vegna þess að síldin var
í stærri og betri torfum en á
undanförnum árum og vegna
aukinnar veiðitækni.
— Hvað teljið þið vera orsök
þess að síldveiðin er svona mis-
jöfn frá ári til árs hér við land?
— I ritgerð sem ég lagði
fram á ráðstefnunni er gerð
grein fyrir ástæðum aflasveifln-
anna hér. Aðalorsökin er göngu-
breytingin á síldinni á síðustu
áratugum. Hún virðist hafa
haldið sig miklu fjær landi
fyrir norðan en áður og nýjar
rannsóknir eru smám saman að
leiða í ljós hvernig á því
stendur. En við látum það ekki
( blöðin að svo stöddu. Það
verður birt. í okkar eigin ritum
þegar þar að kemur.
Það semhefurháðokkurerm.a.
að síðan skipulagðar rannsókn-
ir hófust höfum við ekki feng-
ið neitt aflaár sambærilegt við
það sem áður var. í sumar var
að vísu metár en það er að
þakka góðum torfum og auk-
inni tækni, síldin kom aldrei
á grunnmiðin og hegðaði sér
ekki eins og á beztu aflaár-
um áður fyrr.
— Heldurðu að það verði
míkil síld í vetur og næsta
sumar?
— Það verður nóg síld í sjón-
um næsta suipan en engin leið
að segja - hvernig hún hegðar
sér. Þáð" 'ét' Von" ás' suðúi'lands-
síldinni í vetur eins og venju-
lega, hún er árviss og við von-
um að veiði verði sæmileg ef
veður og aðrar ástæður leyfa
en síldveiðar á opnu hafi á
veturna ei’u háðari veðurfari en
nökkrar aðrar veiðar sem
þekkjast,
... Ég vildi að lokum taka frarn
að við teljum íslenzka síldar-
stofninn tiltölulega stóran eins
og er og að okkur stafi engin
bein hætta af • aflabresti Norð-
manna meðan við getum treyst
á íslerizka stofninri í staðinn,
en á hann verðum við að
ti’eysta eingöngu ef sá norski
réttir ekki við. Megin hluti
norska stofnsins nú er órgang-
urinn fi'á 1950 og því
ellefu ára í sumar. Hann ætti
að ganga á norðurlandsmið í
2—3 ár enn en ekki er gott að
segja hvað síðar vei'ður vh
SUÐUREYRI — Laugardaginn
7. okt. sl. minntist Verkalýðs-
og sjómannafélagið „Súgandi“,
Suðureyrí 30 ára afmælis síns
með myndarlegu hófi í sam-
komuhúsi staðarins.
Núverandi formaöur félagsins,
Bjarni Friðriksson, ílutti stutt
yfirlit yfir sögu þess, allt frá
því, að það var stofnað að
frumkvæði þeirra Hannibals
Valdimars-sonar og Guðmundar
G. Hagalíns, og fram á þennan
dag. Bjarni hefur lengst af ver-
ið viðriðinn stjói'n félagsins og
átt ríkan þátt í að móta stefnu
þess og viðhoi-f, en sambúðin
við atvinnurekendur hefur verið
óvenju friðsamleg og aldrei um
nein stórátök að ræða, en báðir
aðilar unað sínum hlut að lykt-
um. Meðal þeirra, er viðstaddir
voru afmælisfagnaðinn, voru
Guðjón Jóhannsson, fyrsti for-
maður félagsins og forseti ASÍ,
Hannibal Valdimarsson, sem
flutti afmælisbarninu kveðjur
og áraðaróskir Alþýðusam-
bandsins. Enn voru meðal gesta
atvinnurekendur á staðnum,
sem félagið hefur átt viðskipti
við, og mælti Sturla Jónsson,
hreppstjóri nokkur orð úr þeirra
hópi.
Félaginu . barst myndarleg
gjöf, 10.000 kr. frá einum
stærsta atvinnurekandanum á
Suðureyri, Fiskiðjunni Freyju,
en henni veitir foTstöðu Páll
Friðbertsson, útgerðarmaður.
Skal mynda sjóð, og úr honum
veitt þeim félagsmönnum, sem
eiga við fjárhagsörðugleika að
stríða vegna slysa eða veikinda.
Þessa gjöf má skoða sem tákn
þess, hve sambúð félagsins og
atvinnurekenda hefur verið
snurðulítil frá upphafi. Orsakir
munu helzt vera þær, að hér
hefur aldrei myndazt það djúp
■skilningsleysis milli þessara
aðila, sem svo víða verður vart
annars staðar. Vinnuveitendur
hér eru vaxnir úr verkalýðsstétt,
hafa oft og einatt staðið sjálfir
mitt í örðugri lífsbaráttu og því
haft óvenjugóðan skilning á
rétti verkamannsins til mann-
sæmandi kjara.
Fréttaritari.
Guðjón Einarsson, Breið-
holti í Vestmannaeyj um
75 ára í dag
Hann Guðjón í Breiðholti í
Vestmannaeyjum er sjötíu og
fimm ára í dag.
Hann er fæddur í Hallgeirs-
ey í Austur-Landeyjum, sonur
hjónanna Þuríðar Ólafsdóttur
og Einars S.gurðssonar, sem
þar bjuggu, rnesta dugnaðar-
fólk. Þau hjón áttu tylft barna
— 7 drengi i'g 5 stúlkur. Guð-
jón var sjöunda barn þeirra.
Af þeim systkinum eru nú að-
eins fjögur á lífi. Gróa, búsett
i Vestmannaeyjum; hún var
elzt og er nú hátt á níræðis-
aldri, Jóhann og Guðrún bú-
sett í Réykjávlk.
Guðjón fór snemma að vinna
fyrir sér. Á tíunda ári hvarf
hann úr foreldrahúsum og
dvald'st fyrst hjá Jóni bónda
Rergssyni á Hólmum í Austur-
Landeyjum. Þaðan ræðst hann
sem smali til Jóns Þorsteins-
sonar í Botni og síðan að
Skækli, en þar bjó þá Guðni
Guðmundsson.
Um fermingaraldur fer Guð-
jón til Ólafs læknis Guðmunds-
sonar Sívertsen að Stórólfs-
hvoli og er vinnumaður hjá
honum í fjögur ár.
Átján ára gamall flyzt Guð-
jón í Fljótshlíðina og er í
v’nnumennsku í Hlíðarenda-
kdti hjá Sigurþóri ólafssyni,
Auðunni Jónssj-ni í Eyvindar-
múla. en lengst í Teigi hjá
Arnþóri bónda Einárssyni.
Guðjón vann þar að búýerk-
um , s.umar og haust en fór í
ver ð ó veturna eitis og þá var
títt.
Árið 1915 flyzt -Guðj'ón. tit .
Vestmannaeyja. Þá um sum-
arið hafði hann kvongazt í
Reykjavík Guðfinnu Jónsdótt- .
ur "frá ' Þorgrímsstöðum i Ölf-
usi. Guðfinna var ein ágætasta
kona, sem ég hefi kynnzt, hjálp-
fús og glaðlynd og hvers
manns hugljúfi. Hún andaðist
ár;ð 1957 og var öllum harm-
dauði.
Hjónaband þeirra var hið
farsælasta. — Þau hjónin voru
mjög samhent og hjálpfús við
þá, sem þurfandi voru. Á heim-
ili þeirra dvaldi móðir Guð-
jóns, Þuríður, í 20 ár, og þar
af var hún blind í 16 ár, Hjá
þeim lézt hún í hárrj elli. Enn-
fremur tóku þau að sér gaml-
an einstæð.'ng. Sigríði Gísla-
dóttur, sem verið hafði í vinnu-
mennsku á heimili foreldra
Guðjóns.
Þau hjónin eignuðust tvo
drengj, Karl, kennara og al-
þingismann, Vestmannaeyjum.
og Árna hæstaréttarlögmann í
Reykjavík.
Eftir að þau hjónin settust
að í Vestmannaeyjum stundaði
Guðjón sjómennsku framan af.
fyrst á áraskipum og síðar á
vélbátum. Hann var fiskmats-
maður um þrjátíu ára skeið í
Eyjum, en hefur nú látið af
því starfi fyr.'r aldurssakir.
Hann hfur samt ekki lagt ár-
tar í bát, en gengur ennþá að
starfi, því hann er hress og
glaður og hinn ernasti.
Guðjón bjó í Breiðholti við
Vestmannabraut um 30 ára bil
og er löngum kenndur við það.
Fyrir nokkrum árum byggði
hann þeirp hjónurp snoturt e;n-
býlishús við Hólagötu í Eyjum.
Munu fáir menn komnir á hans
taltíur leika það eftir.
Guðjón er fróðúr mjög, og
’.gaman er að. heyra hann rifja
upp liðna atburði úr lífi sínu.
Guðjón Einarsson
Hann segir skemmtilega frá
og ljfir svo einlæglega upp
þessi atvik, að honum finnst
hlustandinn hljóta að muna
eftir þeim með sér, þótt hann
sé mörgum árum yngri. Frá-
sögnin hrífur mann oft svo
að manni finnst það llka sjálf-.
um á stundum.
Kynslóð sú, sem kominn er á
8. tuginn hefur lifað gjörbylt-
ingu í atvinnuháttum þjóðar-
innar, og það er okkur, sem
yngri erum, hollt að ljá henni
eyra öðru hverju. Við getum
mikið lært af reynslu hennar.
Guðjón er glaðvær maður,
hlýr og dagfarsprúður svo af
ber. Hann er einn mesti áhuga-
og verkmaður, sem ég þekki.
Allt fram á þennan dag hef-
ur honum varla fallið verk úr
hendi. Komi hann í heimsókn
til skyldmenna sinna hér í
Rej-kjavik, eru ekki liðn'r marg-
ir dagar, þegar maður fer að
verða var við óeirð í honum.
Hann unir sér bezt við vinnu
sína.
f dag dvelst hann á heimili
sonar sins Árna að Álfhóls-
vegi 38 í Kópavog; og er ekki
að éfa að hinir fjölmörgu ætt-
ingjar og vinir munu árna hon-'
um heilla með ósk urp, að kerL
irig F'li verði.honum ekki til.
tíafala enn um langa hríð.,
Frændi.
Mlðvikúdagui 18. október 1961 — ÞJÓÐVILJINN —
(7i