Þjóðviljinn - 13.12.1961, Blaðsíða 6

ÖtKefandi: Samelnlngarflokkur alþýðu - Sósíallstaflokkurinn. — Ritstlórar:
Magnúa KJartansson (ab.). Magnús Torfl Ólaísson, Slguröur Quðmundsson -
} PréUaritsUórar: ívar H. Jónsson, Jón Bjari^ason. — Auglsýúngast.ióri: OuffgeiT
Magnússon. - Riístjórn. afgreiösla, auglýsingar. prentsmiCjá: Skólavörðust. 10
! 8imi 17-500 íft linur) Askríftarverð kr. 50.00 Á mán. - Lausasöluverð kr. 3.00
PrentsmiðJa Þjoðviljans h.f
,Sigur frelsisins”

A lla daga og allar nætur er verið að myrða fólk í
Alsír. Hersveitir frelsis og lýðræðis og Atlanzhafs-
bandalags hafa stundað þar iðju sína ár eftir ár, og
nú er talið að nær ein milljón Serkja hafi verið svipt
lífi, en hunaruð þúsunda hafa hrakizt undan á flótta
og lifa á mörkum hungurdauðans útan ættlands síns.
Þessi sífelldu morð eru bæði framkvæmd með kaldri
tækni hinnar fullkomnu hervélar og af trylltri ástríðu
manna sem hafa yndi af pyndingum; í Alsír er stöð-
ugt verið að vinna verk sem aðeins eru sambærileg
við grimmiarlegasta athæfi þýzkj nazistanna á stríðs-
árunum. Og nú er svo ksmið að þessir atburðir þykja
naumast frúsagnarverðir, morð og pyndingar í Alsír eru
orðin hluti af hinum hversdagslega veruleika, sjálfsagð-
ir atburðir. En í Frakklandi siálfu hefur AlsírstHðið
leitt til þess að lýðréttindin eru orðin formið eitt; fæð-
ingarsta&ur hins borgaralega lýðræðis er orðinn að lög-
regluríki; enginn veit nema fasisxninn kunni að ná þar
fullum undirtökum á næstunni,
fjess verður ekki vart að áróðxirsmenn kapltalismans
* á íslanái hafi neinar áhyggjur: af þessum atburð-
um. Þeir ihalda áfram að lýsa auðvaldsstefnunni sem
hinu eina og sann.a og fullkomna skipulagi, tákni frels-
is og annarra fagurra dyggða. IÞegár þeir kveða upp
siðferðilega dóma yfir óhæfuverkum minnast þeir
aldrei á Alsír, ein milljón líka virðist ekki snerta rétt-
lætiskennd þeirra, kerfisbundnar pyndingar hafa eng-
in áhrif á samvizkuna. Því virðist ástæða til að álykta
sem svo að þessir atburðir séu þáttur í hugsjón ís-
lenzkna hernámssinr.a, ímynd hinnar þjóðfélagslegu
fullkomnunar. Og þetta er þeim mun augljósara sem
hernámssinrarnir íslenzku eru annað og meira en á-
horfendur að blóðbaðinu; Frakkar eru fóstbræður okk-
iar og banda'ménn; þær hersveitir Sem vinná óhæfu-
verkin í Alsír eru hluti af „hinum sameiginlegu vörn-
um frelsis og lýðræð;s“. Allt Alsírstríðið heíur verið
háð í skjóli Atlanzhafsbandalagsins — í skjóli okkar.
Umboðsmenn bandalagsins hér á landi eru ekki einir
saman áhorfendur að þessu ógnarlegá bíóðbaði; þeir
eru. þátttakendur og bera sína þungu ábyrgð, bæði
formlega og siðferðilega.
/\g samt finnst þeim 'ekki nóg að gert. Þeir beita sér
v nú af ákafa fyrir því að íslendingar láti innlima
sig í nýtt risaveldi ásamt Frökkum; hermennirnir og
pyndingameistararnir í Alsír yrðu þá með nokkrum
hætti samlandar okkar, eridij er tilgangur franskra
valdhafa með Efnahagsfcandalaginu ekki sizt sá að
styrkja laðstöðu sína í viðskjptum við Serki. Við kænx-
umst þá einnig í ríkjasamband við Belgíumenn, sem
leitt hafa hirar óumræðilegustu höirnungar yfir Kongó.
Væntaniega kæmiumst við bá jafnfnamt í' nánara sam-
neyti við Portú<?ala sem með fpamferði sínu í Angóla
hafa revnzt fullkomnir iafnokar fianskra atvinnu-
mcrðingja í Alsír. Og síðast en ekki s;zt ýrðum við
sveigðir undir Vestur-Þmðveriá, eiha ríkið sem ger-
ir hinar stórfelldustu landnkröfur í Evrópu sjálfri, en
þær kröfnr eru bornar fram af sömu mönnunum sem
kölluðu d?uða og tortímingu yfif tugi milljóna manna
í slðustu heimsstyrjöld.
jþetta eru þeir framtíðarkostir sem okkur eru fyrirhug-
aðir, ef forustumenn hernámsflpkkanna mega ráoa.
Það er ekki að undra þótt Moi’gunblaðið tali í gær
fjálglega um sigur frelsisins. —'m. •
Spjallað við togarasjómann um Sjómannafélagið og kjörin
Forustan er orðin eins
sem
sjómenn viEja ekki sigla

Stærs-ta vandamálið
er „landliðið“
— Segðu mér, Sigurður,
hvað segu þú um vandamál
sjcmannastéttarinnar eiþs og
þau hona við ykkur staífandi
sjómcnnum í dag?
— Vandamál okkar eru mörg,
en það stærsta er, að við sjo-
menn ráöum ekki okkar eig-
in le.'agi, þess vegna eru iiest
okkar mál önnur í óiestri.
— Hvað meinar. þú með því,
að sjómenn ráði ekki íéiaginu?
— Ég meina það, að stjórn-
in í iélaginu er ekki kosin aí
meirihluta stariandi sjómanna,
heldur ai þeim,.sem v,ð köiium
lamtliðið. Það eru þeir menn,
sem löngu eru hættir sjó-
mennsku, en halda átram að
ráða úrslitum í stjórnarkosn-
ingum, svo við sitjum uppi með
sljórn, sem meira og minna
vinnur gegn hagsmunum okkar
sjómanna og aíleiðingin er sú,
að við búum við lakari kjör en
allar aðrar stéttir þjóðiélágsins.
Það er meira en
óánægja
— Og óánægjan er mikil?
— Það er meira en óánægja,
það er svo komið, að ungu
mennirnir, sem eru á sjónum,
þeir vilja helzt ekki ganga í
félagið. Þeir segjast ekki hafa
neitt við það að gera, að láta
menn, sem ekki haía á sjó
komið ailt að 30 árum, ráða
íyrir sínum málum í dag,
menn, sem löngu eru komnir
í önnur störf.
— En hvernig hugsa þessir
menn, sem búnir eru að vera
svo lengi í landi og komnir eru
í aðrar starísgreinar, að þeir
skuli vilja blanda sér í; mál-
efni annarrar stéttar en þeir
tilheyra?
— Auðvitað er þetta p'ólitík,
þessum mönnum er smalað á
kjorslað, sumir fara það gegn
vilja sínum og fmna að þeír
eru á ósæmiiegan hátt að
blanda sér í máleíni okkar,
sem erum á sjónum. Náttúr-
lega segjast þeir vilja kjósa
með hagsmunum okkar, en
sumir þeirx-a gera sér bara iitla
grein fyrir því, að stjórnin ræð-
ur mestu um okkar hagsmuna-
mál, þar sem hún hefur samn-
ingana á hendi og alla kröfu-
gerð; og þegar hún snýst gegn
hagsmunum okkar eða lætur
undir höfuð leggjast að vinna
þeim gagn, þá hafa þessir kjós-
endur stjórnarinnar unnið gegn
okkur með því að ráða úr-
slitum um kosningu hennar.
Það er ekki gott í efni, þegar
skilningur þessara gömlu fé-
laga er ekki meiri en svo á að-
stöðu okkar, yngri mannanna,
sem á sjónum erum. Það ligg-
Sigurdur Br. Þorstcinsson
Blaðið átii nýlega við-
tal við Sigurð Br. Þor-
steinsson togaraháseta.
Hann er nú einn af
frambjóðendum starf-
andi sjómanna við
stjórnarkjör í Sjómanna-
félagi Reykjavíkur. Sig-
urður er ungur maður
og áhugasamur um fé-
larrsmál siómanna og
skilur vel hvar skórinn
kreppir. Hann telur ó-
hugsandi að leysa fjötr-
ana af samtökum sjó-
manna, sem æ fastar eru
reyrðir, öðruvísi en
skipta þar um forustu og
endurheimta þar með
félagið í hendur þeim,
sem það var stofnað
fyrir: starfandi sjómenn.
sjóinn og sjómannastéttina,
heldu.r en hún er í dag, og
skildi því betur þörf barátt-
unnar fyrir bættum kjörum.
— Hvað segja starfandi sjó-
menn þá um forustuna í dag?
— Þeir segja að hún sé óhæf
með c.'du. Margir eru þeirrar
skoöunar, að • sjómannastéttin
ætti að eiga sér framsæknustu
forystr.menn aflra launastétta.
Við erunx, cneitanlega stórvirk-
ustu framJeiðendur, sem þjóðin
hefur í starfi, við vinnum á-
hættuscmustu störfin við ó-
hægustu skilýrðjn — og þess
vegna ættum við einnig að eiga
árvökrustu mennina í forustu.
Og þeir ættu að sjá um það,
með okkar tilstyrk, að við
fengjum iaun óg kjör í hlutfalJi
við þýðingu okkar, áhættu og
aðstöðu. I þess stað erum við
í SjcmannaféJagi Reykjavíkur
með duglausustu, — og það
sem vcrra er, — svikulustu for-
u''tumennina, menn, sem
komnir eru úr tengslum ,við
allt siarfandi Jíf. sjórpanna og
hafa völd sín i félaginu frá
mönnum úr öðru.m starfsgrein-
um. 1 ra’m og veru er búið að
stela Sjómannafélaginu sf
sjémönnum. Fcrmaðurinn er nú
biiinn aö vera yfir 30 ár í
landi og ;það er áreiðanlegt að
meirihluti sjómanna yrði því
feginn að hann færi að kveðja
sljórnpallinn.
— Yrði tekinn af skrá? ;
— Já, menn segja að hann
sé orðinn eins og skip, sem
þeim sé ekki um að sigla.
— Fyrir aldurssakir?
Það er sjálfsögð krafa sfarfandi sjómanna að þeir en ekki land- ;
lið sem löngu er hætt sjómennsku ráði stéttarféiagi þeirra. Mynd-
in er af uppskipun úr togara í Reykjavikurhöfn.
— Ja, skip, sem orðið er svo
lélegt, að það ætti íelia það út
aí skrá, því það verði ekki
lengur tekið í JcJössun.
— Nú, og aörir í stjórninni,
hvað um þá?
Samræmd svik við
sjómannastéttina
— Pétur ,sjómaður“ á þar
auðvitað ekJ.i heima. Hann er
stýrimaður, þegar hann fer á
sjó, yfir sumarmánuðina, og
ci.’.k þess er hann settur þarna
inn með pólitískum samningum
við atvinnurekendur. Og árang-
urinn hefur verið eftir því.
—* Hvað hefur' 'hánn aírek-
að?
— Hann er ritari Sjómanna-
félagsins - og kallaður fulltrúi
sjómanna á þingi — þar hefur
hann m.a. samþykkt á okkur
tvær gengisJækkanir, sem
hækkað hafa aJlar lífsnauðsynj-
ar. Svo höfum við formanninn,
Jcn Sigurðsson, í verðlagsnefnd
og hann hefur ekki við að
greiða þar atkvæði með hækk-
unum, á öllu, vegna þess, sem
ritarinn og flckksmenn Jóns
samþykktu á þingi. Þetta eru
nú afrekin. Svo lcemur Jón til
Bjöm Bjamason:

SSS--I ii ("Sí?15?
Sitm .*v X4!*r. i
sleggjúdómar
ur í augum uppi, að við, sem
fióinp stundum í dag, vitum
betur hvar skórinn kreppir í
ekkar kjaramálum, en þeir sem
komnir eru í land fýrir mörg-
v.m árum og farnir 'að stunda
cnnu.r störf, eða komnir á elJi-
styi-k.
í raun osr veru er búið
að stela Sjómanna-
félaginu af sjómönnum
— Já, og þeirra barátta var
háð við cnnur skiJyrði?
— Já, þeir börðust vissu-
lega við allt önnur skílyrði. Ég
ætla eklci að dæma um erf-
iðleika starfsins þá og nú. en
eitt var þeim áreiðanlega hag-
stæðara, — það var forustan.
Hún var í nánari tengslum við |
Það eru víst "fáar slofnanJr
sem afturhaldsöflin hata eins
innilega og Álþjöðasámband
verkalýðsfélaga, W.F.T.U., og
ætti su staðreyhd ein1 útaf fyr-
ir sig að vera tíæg sönnun
hverjum vérJcarnanhi’ um ein-
lægni qg getú sambandsiHs í
baráttu þéss íyrir hagsrnúnum
verkalýðsihs, ' •’ '
Meðal þeirra hagsmUna og
réttindamála verkalíýðsins,. sem
eru á dagski'á 5. þingsiris, 'sem
nú er að störfúm í Moskvu,
eru tryggingarmál; '■ Settár eru
'fram- -kröfur u.m mjög full-
komnar- almannatryggingar án
greiðsluskyldu verkamanrisins
til. þeirra -og ‘er fyrirmyndin
sótt'ztil frarriltv'æmda þessara
máia í rikjum -sósíalismans.
Auösætt er að þessax' kröfur.
hafa komið illa við erindreka
auðvaldsins innan verka-
lýðshreyíingarmnar. X timariti
„gula sambandsins", eða eins
og það kallar sig .sjálft, Al-
þjóðasamband frjálsra verka-
lýðsíélaga, birtist fyrir nokkru
grein, sem á alían hátt reynir
að gera þessar sjálfsögðu kröf-
ur tortryggilegar í augum
: verkalýðsins og araga úr á-
hi’ga hans á fi-amkvæmd
þeirra.
Aö þessi grein og sá tilgang-
ur er að baki hennar felst, haíí
verið nð skapi utanríkisþjónr
ustu Bándarikianna. má marka
•af því iad’áróðursmiöstöð henn-
ar hér á -landi endurprentar
hana f pésa sem hún gefur út
og' kallar Fréttir um verkalýðs-
'mál cg dréift er. liér -í bænum
Sagnaritari S turlungaaldar
okkar og seg:r: Jæja drengirj
ég get ek'ci samið. þið verðið i
að gei'a mér verklaiísheímild —
það er liælt við því, að þið;
•þurf'ið að fara í verkíall, þad |
heíur allt hakkað svo mikið j
og það er sjálísagt erfitt lyr-
ir ykkur að una við kjcrin e.ns
og þau eru orðin. — Þetta hei.d
ég að ekki verði kaJIað annað
en svikul forusta — já, með
öllu chæíir íorustumenn.
— Já, og kosnir af öðrum en
sjómönnum til að stjórna ykk-
ar málum.
— Það er það svartasta. Það
er eins og ég sagði áðan, það
er búið að stela af okkur féJag-
inu og gera þáð að ésjófáerum
ryðkláf, — sem við erum þó
neyddir til að sigla.
Starfandi sjómenn í
fonr-u eigin samtaka
— En ef þið standið ail.ir
saman, stariandi sjómenn?
— Þá sigrum við, þá erum
við í mefri hluta og það er
það, sem við ætlum að gera
núna: að fá starfandi sjómenn
til að stjórna samtökum okkar.
St.
og sjálfsagt víðar um landið.
Upphaf greinarinnar er, eins
og vænta mátti, rakalausir
sleggjudómar um starf W.F.T.
U., íramhald. á þeirri rógsiðju
er forystumenn „gula sam- j
bandsins" haía stundað ailt frá
því, að þeir, að boði ríkis-
stjórna sinna, klufu heims-
samtök verltalýðsins og gerðust
skósveinar ka’da striðsins. En
meginmál greinarinnar er hins
vegar rangfærslur og staðleys-
ur um tryggingai-keríi Sovét-
rílvjanna. Hér er því miður ekki
rúm til. að gera samanburð á
ti'yggingum í Sovétríkjunum
.1 ■
og í auðvaldsríkjum, eins og
t.d. Bandaríkjunum, því sá
samanburður væri áreiðanlega
athyglisverður og sýndi ljés-
Frámh. á 10. síðu.
Gunnar Benciiktsson;
Sagnameistarinn Stur’.a.
Bókaútgáfa Merr.iin.garsjóðs
rg ÞjóSvinafélagsins.
Reykjavík 1S6J.
Sturlunga er bók mi’-cina ör-
laga. Hún fial’ar ekki einung-
i - um eitt mikilvægasta tíma-
bil is'enzkrar sögu, he’dur
skapar hún mönnum einnig ör-
lög enn í da<?. Fyrir nokkrum
ár'im vaknaði e"ckur s'údent
sufur i heirr?1a'’di sHu einn
v-rn'orenn. eftir að hafa sofa-
að ú1 f-á F*ii-I-T-’«rirestri. og
hann f-’nn barnq í mormmsárið,
að ör1?? Ji’isvni r=ðin: hann
v-”- þ-’v-ar sem
!á á ná*‘v>I.eið’ hans ’á
nq-ð’lr tí) ís'pnda C~ síð^r í
ke-v-iarasæ+i j iw'VtjT há’ikó'a.
TTm hei’H- S*ur'unga
b’n’g f-? ö’výoo F’innnr
H: 1 * A ^ ° ) T-Tv^t-o-rov^ú
cf;rjv,Vo hönr?
cfö.v^ QCf prf ]ovj^
; ]0. áýn QOvvðf '
p" 1°“°. r?1*'jr*ov> vf/] >)q*j
ör1''rv,‘^~re<9^
*•*»'*’^vryfo á ’ 1 *?Ír)
leÍ^.HÍ ^onn ^l^gr nrS ijrjx).
^V^MÍSÍ^S.
cnVnq í b/'kivjni Íslíjr»d
hof'ir 19^4, e^n bá
inn pV i f nArn - V • ovvf
ská)? í Eeykbö’ti ’?"7. Bókin
um Sncrra :er tvimæ’alaust
bQ'>tn verk. som fru-i-íOT- h°J!ii''
ramið og héfur þQ-’=r af’að
ho-i’im miki’1”- V’ð'irke-m’n ”-
ar. Ha’vdan Koht. miki’-s-
■ v'*—<i r’rrski sp'Tn',r'':’*!o"'ir og
sé-r—‘ðincriir í ritum Sno-ra
Sfur’usonar. -b/:»f’ir rn a. vott-ð
P’i.nnari bakk’æt1 c<i* o a Bð-
dánn f”ri- vérk’ð. Fré Snor-a
l’nnin leiðir Gunnar' *i’ Stur’u
pðrð-—o-iar. b—óðu—!?or' - r
meistarans mikla oz arftaka
í fræ!’un”’-n.
cfu-i„ Þ-.r.rtarmb v?- ájshvor
mik;,v’'rkaríi rithöfundur 13.
a’t’r hér á lyn-'i. e— ?uk be=s
pr hor,-) f’qeVíu- í ö’i me"in-
á'ök S'ur’unvapJdar o- í for-
yctu'veit þéss ' f’okks; se'n
lenr-t þæfist gQ.-’”i k''n”n?s-
va'di’-iu oCT t0knr bátt í öl’um
helztu herðdcnjniim. en hvorvj
er harm v:?am?ðuT —é síc,ur-
sæ11. .?« t-svctuD) yér honnm
b'-'ði t1' V’.ti oi PÍUUrð-’r
að seeia frá. þvi pð hann
vi'sj ég p'vi'rastan 'p? -hófsam-
astan“. segir samt’"ðerm?ður
um hm mik’a sagnaritara
Stur’u Þórðarcon.
Gunnar hefur fest eri?u minni
á=t á Sturlu en fræ”da hans
Snorro p-t vi'I perp vo— hq-»s
sem rrv','*0n. Stur’a á I'0ð fv’M-
ski'ið. að honum ?é mik-
i1! sómi sýndur. þv< oð hann er
í bópj iro-tij saenfræðinoa mið-
s’rla. Pofðj rí’irl, ’K-nð O?
'•krifgð fyrjr mfiirj þ’óðir en
Ts’end’oga oa Norð’—r-in. þá
værij .ti) mör-r mikil ri* um
TloA av m p,
ryrr f sl '"?rvVv'3 v tf'~< Vríð
'p mi^r"1iii>r> ^
lo-nf -pft v hömdum svn-
..T>hi1n1o'Tí?‘< matiT)*3.
cr*»-v> eru orA^Atj*
cjndí fyrr
hó'kme^r^'-fyrr: í>etM
eru ruðvrtað miklir ógrrtis-
menn o§ vísindi beirra-öll hin
merkusíu, en sá er gal’i á g’öf :
Niarðar. að þau eru aðeins ein
hjálpargrein beirra visinda,
sem neínist sagnfræði. Múrar-
sr eru merkileg stétt m-ma.
en þeim mun misiafn’ega lagið
oð bve'Tia hús. Til þess starfs
þarf oít að kveð’a bygginaa-
meistara. þótf beim séu mis-
!s’.-rr’aj- hp’i'1ur eins o? : öðrnm
möv”’um. F’1o’o"arn;’’ eða bin-
ir má’vísindalegu bókmennta-
ga'mrý-iendu’- m’ða’da b'”ca
auðvhað ekki tekið nei't frá
Gunnar Benediktsson
neinum, þótt þieir hafi stund-
um tevgf fræði S’n dá’ifið nt
fyrir Kann ramma. sem þeim
er markaðn-. <?umir h’fg a’dr"i
h—f’ cj»r -út á svn bá’an ís að
bo””leggia um þá h’u'i. sem
ho’nast rkþi af handrýararn,
sóknum. Si:kur rnrðpr . ér t.ri.
J-*-o Po1?a.son í Kauo-opnna-
hötn. Hinir þ?ð ■áy?,1t á
bætfu. pð iafrivfil leikmmn
u—"ðí t.”‘i á s\:u,
í bókinni um Snorra kom bað
skv.rf fram. að G'innarj pt
:?tn»<l um rð o-rt-or-'—-fá. bo.-1'’a
■ á vfi;'’ir j konniv’<mm m°r,na
'um sp^he*"iða og verk henn-
o-. o-j b’-""-:o inn sð n”’'i.
Þ-oeo zmtm einnio í hH’>; ”v':u
b'-’v. e-i þo— ér ekki j-fi
PÖ’t pg f'á O" áður. pf kv! að
mik'u mmoo hafð.i v ’-ið skrif-
, c*‘,’-k.j. o-j p—orra.
Höfundar, sem rjfa úm ævi
]ön<niliðinna manria pf’i- mis-.
io<’n1poo örug'riim oþ vtarífieúm
he’mj’diim. fa”a oft ósiálfrátt
i þá freistni að haga sér eins
o<? truð a'mátiueur po- skana
peroó-iuaiar i sinni rrivnd. Þeg-
pr é<? v”r v’ð riam í háskó’an-
um. þótti okkiir stúdentimnm
öruggoro pð k“nr,o ýmsar heþ’-
v- bókm°nri’psögi'jri” pf ' 'vþð.
hfi’zta orófessorinn. Sigurð Nor-
d P1, pf þv; '1 ð p’-’-’U' v'rtjo't
taiivo-t svinmót með loo-;mo,'st.
p-anxim o- sumum hQfundum;
íc’-o-v-o ’v —— o —i — ’o co-p h"rn
hpfði fi.ol’o-ð
Þ-H pt'j, oð ”--- n' r ’ -:
r* & iTOrp ( -
. lögum Snorra r --
Sno.r-o S’u-’, v—n; Nordal. pn
þe:rri fimdni fy’gdi' nokkur n1-
\*r>v*o> bor m(xý, glrÞrÍ
]reir Sigurður og Snorri hafi
. ekki í raun og veru verið mjög
líkir persónu’eikar.
Gunnari Benediktssynj er
auðsæi’ega talsvert í mun að
gnro söguhetiurnar Snorra og .;
S'ur’u að alleinbeittum. land-
varnarmönoum o.g andstæðing-
um erlendrar á^æ’ni. Heimild-
irnar Jeggia honum miklu sterk-
pr: eögn í heodur til hess að
son-.o ’nndvarnarbaráttu Sturíu
pn frænda hans en Gunnari
cö-i- vfir að baráttq be’rra var
v'-n'Fuc. Fftir pð s'-ó-höfðin1’’-
o- bóm hoondoivð-æði 'hióð-
v-’d;-’n« pí”-':ðj p’,i Jeie’orka
<:o-’rpis.o;.r oVki staðíð til lenpd-
P- oom ciálfríæ+t r:ki. Það stóð
p’-'-i u—:- yfjrbvCToíngu stét+a-
r'v--, miðaJda: Nor*gu- stóðst
i.iP’rþT T’fi’dnr strauma tímans,.
o» t->ao*; r’kin lentu að Jokum
Dp-’mörku. V’ð sem nú
l’+nm, ejoum við aht önnnr
vondomál sð str’ða en kvnslóð-
"ir ^úríungaa’dar. Erlend á-
• • coo’-i; pp svinoðc Pð'i=. e” ís-
ip->d’n?um er í h'fq taoið nð
bo’Uo C’ó’fc+poði pí-1’1. PÍð Pnd-
an’e?a msrk bess. Ivðvp’dið. er
staí-ovnd. en þic*veldið v’r
e’otoð á Stnr’ungaö’d og varðí
ek1vJ pn',”r-oict.
P-mnori eru fy”i1or>a liósar
CQVT1 Jpílr.ocf á í
stiórnmálabaráttu Sturíunoa-
p]do-. og hann rekur ævi Sturíu.
Þó-ðarsonPr rneesamlega um
p’’o- má’aflook’U— 0” or’jctúr
f’mph’lcins. S+u-’a vp- skáld °g
c.consmeistari. í s:ðnsta hb’ta
bóv—:nn?r f’alla- G”n”or um.
v°rk hans o? að bókarí.okum
pávo-,ct S‘”r’a pð vor.o jafn-
pCVoctomikiT r’thöfundn- og
n-’p-,o r Benediktc-on. Á bví
k’hir eno’nn vnfi að Sriirla
, t’otj eomið I.s!fi”d:—aa SÖO’J
Sturbjnposafniris pákonar söau
esm’a. Jtfown-'sgr sögu lagabæt-
is o~ SturJu bók Uandnámu.
T’m fJeiro er ekki vitað, en
rv'Vkra- líkur byVío benda til
bocc 8g hann hafi vélt um
K-is+->; sögu og Grettis sögu
oo eig’ noVþum þátt í samn-
)-,-’] Jöpv'r,.hariv--'pr Járnsíðu.
Fkki þvkir mö”num vegur
ríuríu vaxa ?f lö-gfræðisíarf-
inu. endo legCTur Gunnar tih.
s* .Tórns’ða sé strikuð út af -
hókaskrá hans. í staðinn vi’l
ho —>n eefa bonum Þnrgils sögu
o? Hafliða. SturJu sögu og Eyr-
bvpgiu. Við fcetta mætti svo
bæta Böelunga sögu, sem
Gunnar virðist glevma. Það
verður vínj seint sannað eða af-
; gannað, hveriir séu höfundar
bfis.sara o» annarra islenzkra
fómsagna. Aðalatriðið er, að
jieir, sem áhuga bafa á því að
feðra þær. finni þeim faðerni,
sem þeir eru ánæ?ðir með.
,* Sturla er skáld. stórskáld,
sfioir Gunnar Benediktsson.
Úann ti’færir kveðskan i rit-
úm sjnum o» yrk*r visur og
Vvooði. sem bann flé‘+or inn í
frá-söc'nina. É« man ekki betur.:
en mönnum h-afi þó*t hingað til
> ,’U’i- ’itið köma til skáldskap-
-- Vq-jc, jón Helpp-on kallar
þ ’i’i epigon eða s:ðgotung í
Us+vrmi, og vísnaskraut hans
í frápcgnirini þvkir steingervt
tízkufyrirbrieði. Fn Ounnar er
Framliald á 10. síðu
I .
i
g) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikuddgúr 13. desémbér 1961 ,
Miðvikudagur 13. desember 1961 — ÞJÓÐVILJINN — {J