Þjóðviljinn - 28.12.1961, Qupperneq 6

Hverfi einbýlishúsa í
Kópavos:i sem Sigvaldi
Thordarson teiknaði.

mek
Ssgja má um íslenzka arki-
tekta 20. a’.dar ekki síður en
myndlistafmenn og tónskáld að
þeir haíi komið að óbyggðu
landi. Ehginn by?aingastíll var
tii sem við'it vmri að stvðjast
við. aðeins torfbæirnir gömlu.
Nvtt byg?inCJarefni var kornið
ti) sö«u. A''t varð að
af nýiu eða eftir er'endri fyrir-
mynd.
Þesar sl!vt er v,aft í huea er
.ekk’ pð un’Jr-’ þó*t margt hafi
fpri.ð í han^ <-'cr jafo-
vel mest sé hrófat’.'dur e*a
gmpvvievcq sem eert hrflir
verið í h'*>jum og þorn-im á ly-
landi. Fitt er undrunarverð-
rra. o-r réít eð haMa á loft. að
á ótrú’ega skömmum tíma hafa
íd.endingar e'vypzt verkfræð-
i"s»9 c« arkitakta sem mik’u
hefa afrekre? oy Fgt ómetanleg
drös ?ð nýrri bypginsar’ist í
landinu. Þessir arkitektar "eru
flestir un«!r ?ð árum; einn
þeirra. Pieva’di Thordarson,
varð fimmtugur í gær.
Ff litið er á að vpr'o eru
nem? fímmtán á« frá bví Sig-
va’di kom f-á námj í Kaun-
mpnnahöfn h’ýtur í fyrqfa ]agi
að vek'p furðu hve afköst hans
eru miki’ fiölbrevtileg. Hann
he'ur teiknsð f'ö’da íbúðar-
hú«a. ork'iver. skóla, v’stihús,
skrifst.ofubv<»?ingar, siúkrahús,
fé’agsheimili. og flest mpð Jneirn
sérkennum sð v°rk hans þekki-
ast á pueabrsvfi. Fkki he’.pa«t
hes--i afköst pf bv’ að Si'nm’di
hafi hpft marga sér tif aðstoð-
ar. he’dur cftast verið við
annan ov þriðiq mann og
stundum einvrki. Hitt er sönnu
nær ?ð hann er ofurhimi og
hamh’eyoa, með bá ástríðu í
brjósti s°m knvr áfram hvern
sannan listamann frá einu verki
til anr.ars m°ðan kraftpr end-
ast. og ipfnvel út fyrir öll skilj-
anleg takmörk.
Fáa menn bekki é? ei.n-.ó-
bundna pf erfðavenjum og Si.g-
valda Thordsrson. Hann er
tuttusustu aldar fu’ltr-u í
hreínræk^pðri rrynd. Sjá’fur er
hann fæddur og upoa’inn í
sveit. úr einv””"'’’i afsk°ktu«t’i
bvw«»ð á landinu, ra V'-nni-t
ekki stórborg fyrr en á f’illorð-
insárum en verð-i- stó.rv‘~r«!ar-
legur í viðhorfum. Ven'u’ega
v-i-’ eirki d'fmf p~i m-gfa eft-
ir sveitp’T’puninum í í-le’-diT”?i,
jp.fnve1 uó hann c-4 lönnu flutt-
ur til Ke”k'~v’kur o” hPfi tek-
i*s unn fc.'eiarbm'-fí sveitin lifir
eftir í honum n.m.k. emhver
fiðrineur í sá’inni eða "c’u’rasn
rómantík. Sigvaldi hefur ekk-
ert pf þessu. líkt og har.n hefði
slftið sveitina alger’esa úr
brjósti sér. A’.drei mundi hon-
um koma til hugar að vilja
endurskipuleggja hinn forna
EvsitHbæiarstíl. Hann er nú-
timamaður af hugsjón eða af
fornu fari. Miklu írekar mætti
segja eð vsrk hans vseru h!ut-
gerð bú und ára þrá íslendinga
eftir ’.iós’. v'ðernum og t’egurð
lífshátta, og bað er einmitt hér
sem 20. ö’din breiðir 'faðminn
við langra nátta óskadraum-
að getur aMrei komið fagur
svipur á borg, nema fremstu
arkitektar ráði skipulagi henn-
ar, því að hversu stílhrein og
fögur hús sem sjá má rísa inni
í þessum óskppnaði, geta þau
aldrei notið sín nema til hálfs
meðan skipu’.agið brestur. Sam-
eigin’eg eirkenni. nýtizku húsa,
innlendra sem erlendra, eru
m.a.; Þau eru b’.ört. rúmvóð.
hagkvæm. teiknuð með biiðsjón
af umhverfi sínu. gædd sam-
rremi. ísle^k nýtízku.hús, og
ekki sívt b.ús SígvaMa. hafa
fengið orð á sig fvrir dirfsku
í formum og fraT'r öO’u fyrir
! "'. hve þeu eru stór í sniðum.
jafnframt því sem viðurkennd
er einstök listræn fegurð
margra þeirra.
Sigvaldi Thordarson hefur teiknað mannvirki við vatnsvirkjanir úti á landi, bar á meðal Laxár-
virk’unina nýrri. Þetta er stöðvarþúsið þar og miðlunargeymir til hægri.
því að nútímastíllinn hefur
strax fundið hljómgrunn í
brjósti hans. eða vegna þess að
hann er sjálfur nýskapandi í
eð’i sínu. A’lt sem hann garir
er með fer.skum hætti, runnið
af nútima sjónsrmiðum.
S’gvaldi er að líkindum einn
p.f þe’m sem í æsku hefur fund-
ið sveifpböndin bvíla á sér eins
op hlekki sem hanh varð að
brióta af sér, Og rsunvsrulega
er þnð svo, nð 2°. a'dsr kvnshjð
arkitekta og verkfræðmga hef-
u- m~ð vsrku-n sínum brotið
sf bióðinni hlekki myrkurs- og
þrpngsM, cg fáir gert þar'
stærra st?.k en Sigvaldi Thord-
srson. Mo’darhreysin voru í-
varuhús íslendinaa öldurn sam-
an, bsu voru dimm og þröng
og óvistMg. Fn vér pkuh’m
spmt ekki lasta þau, því jafnt
í hsssum hrófum lifði raana-
dómur í þjóðin-’i cg hún ól
i b“ini ir’um sinn uii só'.ar-
I’ó'’.I, bir'u og víSerhi og
frjálsara Hf. Og þevar é? sagði
"áðan að ég virri Si.gvp’da
’ éinna leussstgn við erfðavanjur
sveitarmá; -er það í skilnmgf
hns ytrg for.ms o® lifn"ðar-
hétfa á hsras unnvaxtar'keiði
'en ekki fcinna dýnrx eðlisbátta
né skapgerðar íslendinga frá
um íslendingsins. Ljósbirtan og
víðáttan vcru til í náttúru
lan.ds'.ns, li.fðu í brjósti þjóð-
arinnar og í hugsun henn-
sr og í sólarljóðunum öllum, en
tóku ekki á sig rrvnd í húsa-
k3'nr’um hennp- fvrr en á þess-
ari öld. Þork”1!. msni lét bera
sig út í sólar’iósið. Bakkabræð-
ur kunnu ekki önnur ráð en
að bera það i"n í bæinn í húf-
um sínum. nú f'æðir bað sjálf-
krafa inn til manna og menn
g°+a set.ið inni hiá fér eins og
úti í náttúrunni umleiknir birtu
m°ð vítt ti! vevg.ia og víðernin
fyrir augum þar sem haganleg-
ast er bvggt. Fr ofmælt að
menn bafi s’i’ið qf sér alda-
gamla hlekki, og því skyldum
vér ekki lofa þá meistara og
fp?na beirri tækni Sem hefur
fært o«s þessar dásemdir upp
í hendur?
Fn hvpð er þá sérstaklega
; v.«ssum riýia bygg-
in°arstíl eða persónulegt af
bá’fu ís’ enzkr.p arkitekta.
,he:r’-p sem bera s’íkt nafn með
h°i.ðri ?
C’’mdroði o? skipulagsleysi
lóggjp í su-T’'vn ur-ni í íglenzkum
b’T'JpM<rarháttum) og ekki síður
í ‘Revkipv'k en í bæium og
þorpum úti á landi. Oþ auðvit-
Og hér ér ég loks kominn
að því sem mér finnst sérílagi
einkenna Sigvalda Thqrdarson,
fyrir utan oxurhuga hans; það
hve hann er sjálfur sem per.
sónuleiki og í öllum verkurn
sínum, í ö’.lu sem hann gerir,
stór í sniðum. Og með því að
vera þannig stór í scr, tel ég
að hann beri fremsta eðlisein-
kenni íslendinga., bað sem hef-
ur lyft beim hæst í afrekum
og listum og gert þá að stór-
veldi í hai’-p.inum. og þetta
stóra snið er í æít við landið
sem vér byggjum ,og hið bezta
í arfi kvnslóðanna. Einmitt það
sem Sigvalda er oft lagt til
lasts, og samherjum hans í
húcasmíði, að vtera atórif í
hugsun og framkvæmd, er kost-
ur hsns oCT PT'ýði. S’íkt er bjéð-
ar sk?n frá upnhafi vega og-
verður svo að haldast.
na e-ip spinnst inn í nýr
þattur í v°rkum Sigvalda sem
einp't fv’gir snilligáfu: að sjá
le'ftursnöggt inn að kiarna
hlutanna sv.o að eðli verkefn-
isins birtist. í einföldu skýru
l’ósi.. Jafnh’iða .því sem Sig-
valdi Tbordarson er stórbrot-
inn og hatar al’a lágkúru. allt
kotungssiónarmið. er eins og
hann eigi hau.kfrána sión svo
að al’t liggi Ijóst fyrir honum,
cg hann bolir enga vafninga,
enga króka, útskot eða rang-
ha’.a. Hann p.v í ö’lu hreinn og
beinn, einarður, einbeittur, eld-
fliótur að átta sig. Allt sem
hann gerir verður ljóst og ein-
falt.
Sigvaldi hefur á örfáum ár-
um unnið sér nafn sem arki-
tekt, einstak’ingar hafa keppzt
um að fá h.ann til að teikna
íbúðarhús sín. kama stundum
eitthvpð við hann í fyrstu, láta
hann síðar öllu ráða og eru
hæ tánægðir að loknu verki.
Einnig hefur 'nann teiknað all-
'mörg verk fvrir rík.i og bæjar-
fé’ög. En þrátt fyrir betta má
fullyrða að hann hefur ekki
fram til þessa (og svo
er eflaust um fleiri hinna
beztu arkitektaj fengið verk-
efni nógu stórt við sitt
hæfi. Það liggla eftir hann
margar byggingar víðsvegar
sem eru lands og bæia prýði,
og væri gaman að víkja að ein-
stökum beirra ert bað gera mér
færari menn. En hér á landi
bíða óleyst aðkal'.andi verk-
al’t eru bá til íslendinear, sem
búa yfir mótunargleði og góð-
um arkitektóni'skum gáfum.
Hvers vegna háfa slíkar gáfur
ekki fengið að njóta sín betur
eða réttara sagt: hvers vegna
höfum við ekki fengið að njóta
þeirra?
Einn þessara fáu gáfumanna,
Sisvaldi Thordarson arkitekt,
varð fimmtugur í gær. Hann
er einn af brputrvðjendum nú-
tíma’istar á íslandi, á með fá-
einum starfsbræðrum sínum
heiðurinn af því að hafa veitt
straumum nýstárlegra og hollra
hugmvnda inn í íslenzka húsa-
gerðarlist nútímans.
Sigvaldi ber sterkt lista-
mannsrvipmót, er stór í snið-
um. Mér hefur stundum fund-
izt, gð h?nn væri rómantík-
er-'nn meða1 íslenzkrp arkitekta
eða kannski ö’ju fremur: að
hinna sterku ti’.finningasveiflna
p'°ni: lar’dsbpkasafn (þy sem
Ár’pp'sfn op háskó’abókpppfn
v-*u ípfnf’-pmt til hú«aþ
menntaskóli í Re’-krév;k. n?-t-
r~urfrir'>Qc? ~'Fri, rá*V'^ o.s.^rv.
Pn V*-‘vqc; voo’pw -v/ 1 ó f
?>%vitc?ktnrn. v^r^frpo?in.suos
ö.ðrum iðnaðarmönnum til að
virnp bau ákiósanlega þióðinni
tíi fppnp^pj. Vp^ q„ e-ns og
d’ún staðfest mi’H verkefnanna
c.g þeirra snil’darmanna sem
ge'p levst bau, eins og trö'.l
standi í vegi.
Mér varð bverft við á dö°un-
um er ég beyrði að Sigvaldi
vp°ri hættuleea veikur, og í
S’p-nhending sá ég afrek hans,
péfur og mannkosti. og ég varð
óttasleginn ef þjóðin ætti að
mis?a hann svo ungan frá
hálfnuðu verki. Svo er einatt
að á stund bættupnpr vakna
menn he’zt til um.hugsunar.
Enn liggur hann veikur á af-
mæ’isdegi sínum en stórbusa
og einbeittur sem áður. Meai
ho’’vættir Xslpnds leggiast á
eitt með parsónulegu breki
fcqns sjá’fs til að sefa honum
bata o.g fullt starfs+’-ek.
Kr. E. A.
Mik'a niður’æginau í bygg-
ingarlisf höfum við orðft og
verðum enn að þola. íslending-
ar. Þó hefur það verið okkur
sumum nokkur huggun, þegar
við rásum um bæi og bvggð,
að sjá öðru hverju bregða fyrir
heimsmenningarbrag í húsum
eða húsagerð. við sættumst um
stund við sjá’fa okkur og hugs-
um: Ijós í myrkri, þráít fyrir
barokkstílsins gætti í verkum
hans, að heit og stórbrotin
skapgerð hans sprengdi tiðum,
þær römmu skorður, sem nú-
tímalist setur dýrkendum sín-
um. Stundum koma mér jafn-
vel í hug orð Emils Thoroddsen
um Kjarval í Perlum á sinni
tíð: Hann er snilMarlegur. þeg-
ar honum tekst unp, en ósur-
legur, þegar slær útí fyrir hon-
um.
SisvaMi Thordarson hefur
með verkum sínum sannpð, að
íslendingar geta staðið öð”um
þióðum á sporði í nútímahúsa-
gerð. Því er rneira en tíma-
bært og tilefnið kærkomið til
að m;oTTa þá, sem málum vor-
um ráða, á þá frumskyldu að
fe’a duvandi sáfumönnum í
hóoi hiísameistara að móta
h’’sp«erð v°ra og bæ’arbrag,
en ekki fúskurum c« fávitum.
Hörður Ágústsson.
Það er ku.nnara en frá þurfi
að segja. að éftir'bvefri úthiut-
un Húsnæðismý'astjórnar á lán-
um til -íbúðabyaginga, bíður
j'afnan mikill fjc-ldi manna með
eftirvæntingu, enda þðrfln fyri.r
lánsfé orðin ærið brýn hiá
mörgum húsbyggjendum, þe.aar
röðin kemur að þei.m að .fá .eln-
hverja úrlau.sn, Það e,r einnig
vitað, að fá það, sem Húsnæðis-
méXastjórn befur t,:.I fáðstöíuriar
er mcrgúm síWnúm’ o'f litið, Og
til- þess að geta gart sem flest-
um einhver.ia úrlau-sn, er út-
hlutað smáupp.hreðum, allt nið-
ur í 10—1.5 þúsun.d krónum í
hvern stað.
Aliir. sem éítmváð* fylgjael
•með vérðlagi núh.á,- munu nokk-
urn vlfginn geta gert sér í hug-
arlu.nd hvað mikið er byggt fyr-
ir 10 -þúsu.nd krónur, slík upp-
hreð brekkur rétt fyrir einni
útidyraliuurð eða svo.
Og svo þegar menn iá loks-
ins langbráða tilkynnin.gu um
að þeim hafi verið úthlutað. 10
•þúsund króna.láni til að koma
upp íbúð þá er ekki ei.-n-s o.g þeir
geti nú brugðið , vi.ð og sótt
hýruna í bankann. Nei, ónei.
Fyrst þurfa menn að útvega
sér góðan tug vottorða af ým-sú
tagi, og það getur tekið 3—1
daga að smala þei-m saman; það
iþarf að sækja þau flest á skrif-
stofur, sem ekki eru opnar
nema takmarkaðan tíma, og
svo er eins víst, að maðurinn
sem útbvr vottorðin sé ekki við
í d.ag því að þótt tuttu.gu manns
vinni á skrifstofimni, er aðeins
á eins manr.-s færi að útbúa
vottorðin.
Nú, en svo tekst mönnum nú
að. ná í c-.U skilríki, sem kraf-
izt er, og hraða sór með bunk-
ann r.iður í banka. Þá kemur
upp úr dúrnu.m, að áður en
tíu þúsund kallinn er greiddur,
þarf virðingamaður frá bank-
anu.m að líta á íbúði.na, t:I þess
að öru.sgt sé nú að ckkert
svíp/^1 sé á ferði.nm.
maðurinn kemu.r kanrrk’ e"':”
svo sem vikutíma: c-g þó er nú
trúlega óhætt að sleppa tíu þ;ús-
u.nd kallinum. Nei, ónei, það
þarf að aihu.sa plöggin gaum-
gæfiWa í bapkanum í svo
sern viku t'rra enn.
Þannia. að bað gef”r tsí“'ð
•þr.iár vikur t;l mánuð að | fá
greiddan þennan t'u. þúsúnd
kaJ.l, sem mönnu.m hefur verið
úthlutað. Það væri rk;liaple®t,
að margra vottarða þyrfti við
og nákvæma rannsókn á bc;m,
ef um væri að rreða stórar ii?n-
hæðir, en þeear b.rer eru cf'ki
nema sem svarar fargísidi c;ns
sendinefndarmanns t;l Bonn eða
Par'sar, verður manni á að
•h’i.asa sem svo, að eittþvað
fieira en vöT’d:,,g.heit’.n ein lig.gi
til grundvsú.ar öllum þessum
vnttor*ara,”*''óknum út af tíu
þúsund kall.inúm.
Nýleaa grel.n r,'kísst’prri’n ti!
þess í-áðs að skera niður toria á.
hc’”Tp smvglvprninai, sem pr á
markaðp.”.rri hár, (b. e. tdbar
voru lækkað.lr á þeim vörum,
sem mest er smvg'að i.nn i
land.ið). Ekkert af beim var”-.
ingi tiðheyr’r nauðsynium al-
mennl.ngs: f-M.k étur ekki guU-
úr, jafn.ve! þótt þeim hafi ver-
ið smvglað inn: maðm- hitar
ekki u.xjT) b’á sér með pérlu-
f°s4”m; rafmagnið er ’afndýrt,
iþótt hr’.nopr og ö-nnur diásn
læi-'ki svolíti.ð í ver^i. Þessi r. ’ð-
stöfu.n var sem sá ekki gerð til
að l.étta drdnsklvfixim dvrtíðar-
innar af almenninai að nei.nu
gagni. heldur t;I að revna að
stemmá stigu við smvglinu.
Nú hykir mér tridegt, að béir,
sem f’vtia vörvr inn f landið
or? þe.ir sem vem’a með brer
I’ér. þvrfi að gorg eiT'kveria
g’’0;n fvr' r p’'r»unp,
]ecrq-;a fram vottcrð ov önrur
r-'ki. Hvernig f épkörunum
.kprr’t cvopp pífur’QCTf cm'vgl
f r” m h’p r.”-’m V”ttnr"’n’'n”n_
c/ þ'nirniiw Tð,“V’ r* !,-nnm-i-i ' Í
H-trf ?}?) plkn Álqr svin-^l
Cf .m v q w* i * t* ji 11 v* á* j*i i r)-, 1-*p'p q_
f-iolrH’r ■\rc*s',;q .ov*<!o!rrv''.f,f_
f‘f-1
Sigvaldi Thordarson teiknaði fjölbýlishús Byggingarsamvitmuféiags starfsmanna stjórnarráðsins við Stakkahlíö.
"^'r,iv>urn ó fíjj Kir,wr|
O om 'A -*-* —* 1 1 W-> PV l’i+i-’fi jf_
^ m gÁ f V’-' F •
Það er pamla segan: Eillfar
FramhaM á 10. s.íðu.
jUklega er engin þjóð sem nýtur jafnalmennra vin-
sælda á íslandi og Færeyingar. Öllum þjóðum
fremur hafa þeir átt atvinnuleg samskipti við íslend-
inga og þau viðskipti hafa löngum gengið með öllu á-
rekstralaust. Færeysku bátshafnirnar; sem komu ár
eftir ár til austfirzku þorpanna hér áður fyrr, nutu
langflestir vinsælda heimamanna, þeir voru framúr-
skarandi iðiusamir og óáleitnir og var vart litið á þá
sem xítlendinga. Og svipuð mun raunin hafa orðið á
undanförnum árum, þegar mikill fjöldi Færeyinga hef-
ur verið sóttur til að manna íslenzka fiskiflotann og
til vinnu í landi. Þrátt fyrir ýmislegt sem ólí'kt er í
fari þióðanna og siðum, eru bær svo náskyldar að þær
hafa samlagazt vel í vinnu og sambúð.
að er áreiðanlega ósk íslenzku þjóðarinnar að náin
kynni íslendinga og Færeyinga haldist og sam-
skipti þjóðanra aukist. Ekkert er t.d. eðlilegr-a en að
verkalýðshreyfingin á Istandi og í Færeyjum hafi með
sér náin tengsl og samstarf. Þau bönd hafa áreiðan-
lega treystst rækilega með för forseta og varaforseta
Alþýðusambands íslandsj Hannibals Valdimarssonar og
Eðvarðs Sigurðssonár, á afmælishátíð Fcroyja Fiski-
mannafélags nú í vetur. Þetta kemur fram í ýtarlegri
grein sem Hannibal Valdimarsson skrifar í nýjasta
blað Vinnunnar, tímarits Alþýðusambandsins, þar sem
ofin er saman skemmtileg ferðasaga þeirra félaga og
fróðleikur um kjör færeyskra sjómanna og verka-
manna, og í hinum efnismíklu viðtölum sem birt hafa
verið í Þjóðviljanum við þá Hannibal og Eðvarð. Með
persónulegum kynnum og gagnkvæmum heiscknum
ættu 'að geta tekizt hin nánustu kynni og æskileg
samvinna milli verkalýðshreyfingarinnar í báðum
löndunum.
tj’innig á öðrum sviðum ættu samskipti cg gagnkvæm
^ kynni íslendinga og Færeyinga að geta aukizt að
mun. En að slíkri samvinnu þyrfti að vinna á skipu-
legri hátt en hingað til, án þess þó að vanmetin séu
störf þeirra félaga sem þegar. hafa verið stofnuð og
vinna að þeim málum. -Eitt er bað, hve lélegar sam-
göngur eru enn milli íslands og Færeyja. Það eru
heldur hjákátlegar samgöngur á sjcunda tugi tuttug-
ústu aldarinnar að þurfa að fljúga frá Pæykjavík til
Kaupmannahafn.ar og fara þaðan með skipi til Fær-
eyja! Og íslendingar æ-ttu að sinna meir færeyskum
bókmenntum og kaupa færeyskar bækur. Lítill þykir
okkur bókamarkaðurinn fyrir bækur á íslenzku, en
verr eru þó frændur okkar í Færeyjum staddir. Og
færeyskan hefur verið sveigð svo að íslenzku í rit-
hætti að íslendingar geta vel lesið færeysku sér til
gagns án þess að læra hana sérstaklega. Og íslenzk-
ir lesendur þekkja það af býðingum, að í Færeyjum
hafa risið upp rithöfundar sem sambærilegir eru við
hcfund.a hverrar mennin'garþjóðar sem er; kunnast-
ir beirra eru sjálísagt Wílliam Heinesen og Jörgen
Frantz Jacobsen, ágæt færeysk ljóðskáld eru síður
þekkt utan ættlandsins. Færeyska myndlistarsýning-
in vakti mikla at'hygli í Reykjavík, sönnun þess að hin
fámenna færeyska þjóð ætlar ekki heldur að láta sitt
eftir liggja á því sviði.
Mýlega hreyfði Einar Ol-gsirsson því á Albingi, og
^1 hefur iaunar rætt um það áður, að íslendingar
ættu iað opna æcri skóla sína og sérskóla upp á gátt
fyrir færeyskum námsmönnum. Ef tíl vill væri ein-
mitt á því sviði hægt að sýn,a í verki að íslendingar
líta á Færeyinga sem skyldustu bræðraþjóð sír.a. — s.

Útgefandi: Samelnlngarflokkur alþýðu — , Sósíallstaflokkurinn. — Ritstlórar:
Magnus Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Ólafsson, Sigurður Ouðmundsson. -
FréttarltstJórar: ívar H. Jónsson. Jón Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgelr
Magnússon. - Rítstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19
Biml 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 50.00 á mán. — Lausasöluverð kr. 3.00
PrentsmiðJa Þjóðviljans h.f.
g) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 23. descmber 1961
Fimmtudagur 28. desember 1861 — ÞJÓÐVILJINN —