Þjóðviljinn - 17.08.1962, Qupperneq 11

AUSTIN SJÖ
SENDIFEBÐABIFBEIÐIN
■ 9'-‘
me'ö sjálfstæöri fjöðrun við hvert hjól.
Óvenju góö aksturshæfni.
Verö: um kr. 96.000,00 — meö miðstöö.
Grarðcr Gíslason h.f.
bifreiöaverzlun.
eða
ÆVINTÝRI SLÁTRARANS
Allar lyftur voru stöðvaðar.
Lyftudrengir og lagermenn þutu
niður í kiallarann og tóku-sund-
ur hivern einasta kassa.
Prófessor Horn fannst hvergi.
Fól'kið. sem iokað hafði verið
inni í vöru.húsinu varð ee óró-
legra. Og lögregluþjónarnir sem
fylgdu. herra Struve urðu æ
íþreyttari og horfðu æ gremjuleg-
ar á liila, bústna náunigann sem
stjórnaði þessu öllu.
Hver veit hvað orðið hefði úr
þessu öllu saman, ef meðal á-
ihö.rfenda 'fyrir utan vöruihús-
ið hefði ekki verið lítil sex ára
telpa. Þessi telpa sem hét Marie-
dhen, stóð með móður sinni í
Ansbacherstræti. Móðirin skipt-
ist á alls konar skoðunum við
(þá sem Umhverfis stóðu. Marie-
chen hafði aftur á móti engar
láhyggjur og horfði i búðar-
gtuggana. .
Allt í einu sagði telpan hárri
röddu. „Mamma, mamma, sjáðu.
Stóra dúkkan þarna hreyfir aug-
un‘‘. -
Allir, sém Iheyrt höfðu at-
hugasemd Mariedhen, litu eins
og ef.tir skipan inn gluggánn
sem framundan var.
Innanum sýningarvörurnar.
rnilli frakka, trefla, náttfata og
skyrtna, .sut . snyrtilega búin
sýningarbrúða.
Það var virðulegur roskinn
maður, nauðrakaður.
„Þetta er lifandi maður!“
hrópaði skerandi rödd.
NÍTJÁNDI KAFLI
Þegar lögreglubíllinn nam
staðar fyrir framan Beuststræti
12 A. ráku farlþegarnir uPp stór
augu. Og lögreglufulltrúinn
sagði: „Hvenær fóru innþrots-
Iþjófar að hafa aðsetur í trygg-
ingarhöllum?" Hann fór út úr
bílnum og hjálpaði ungu stúlk-
unni og gömlu mönnunum tveim-
ur að komast út.
,,Þetta eru nýir tímar“, sagði
Kúlz.
Herra Steinhövel hikaði.
„Skyldum við ekki haía villzt á
húsnúmerinu?"
írena Trúbner gekk í skyndi
til húsibónda sins. ,,Þetta er
tryggingafélagið sem við tryggð-
um imíníatúruna hjá í Kaup-
mannahöfn fyrir örfáum dög-
um.“
Fulltrúinir var farinn að tala
við einn gulibrydidaða dyravorð-
inn. Svo kom hann þjótandi til
baka. „Aðalforstjórinn býst við
okkur. Dyravörðurinn hefur
fengið fyrirmæli um að fylgja
o.kkur upp á íyrstu hæð. Þá get
ég sent burt þá menn mina
sem umkringja húsið“.
„Nei, néi,. alls .ekki“, hrópaði
Kúlz. „Hver veit nema einhver
óiþokkabrögð búi á baik við þetta.
Kannski á að lokka okkur i
gildru og áðalforstj. og dyra-
vörðurinn séu dulbúnir ræningj-
ar. Látið menn yðar vera hér á
verði umfram allt“.
„Gott og veí“, sagði embætt-
ismaðurinn log gekk- á undan
TÍZKAN
írena Trúbner kinkaði kolli.
„Bréfið er sennilega frá rnann-
inum með bwíta, ákeggið og
dökku gleraugun, Ég hef ailan
tímann haft hugtoo.ð um að hann
væri forimginn".
„Og hvað eigum við nú að
gera?“ spurði herra Steinhövel.
Fulltólnnl þrýsti á hnapp.
„Við ’ iðrúim þangað að' sjálf-
sögðu. Ég séndi óeinkennis-
klædda lögregluþjóna' '4' ifndán
okkur. Þeir eiga að umkringja
húsið. án þess : að neinn taki eft-
ir,s<:'á,ðúr'!'elT við förum þangað
' inn“.
Yfirlögregluiþjónninn kom inn.
Fúlltrúinn gaf viðeigandi fyrir-
mæli. Svo sfagði hann: „Komið!
Við skulum fara í greni Ijóns-
ías“,
Þau risu á fætur..
Bréfið lá. eftir á ákrifborð-
inu. Það var svoihljóðandi;
„Þeir herrar og frúr, sem
haía áhuga . á. Hplbeinráninu,
eru vinsamlega beðin að koma
í Beuststræti 12 A“.
BÚIÐ var að loka hinum ýmsu
inn- og útgöngudyrum í „Verzl-
unarhúsi Vesturbæjar". Fyrir
framan hliðin stóðu lögreglu-
þjónar og stöðvuðu þá sem inn
Vildu komast. Fyrir innan hlið-
in stóðu Jí'ká lögreglulþjónar.
Þeir róuðu mannfjöldann sem
flykktist að þeim til að komast
út. Það var “auragangur eins
og í dýragarðinum, þegar dýrin
eru fóðruð.
Tónskáldið Struve endasentist
íneð ótal Jögreglu|þjóna á hæl-
únum úþp og niður alla þá stiga
sem til voru, gegnum ganga og
geymslur og skot. Deildarstjór-
arnir leituðu í hverjum krók
Og kima hjá sér ásam.t öllu
starfsfólki. Leitað var með vasa-
Ijósum undir hverju borði. Gáð
toak við hvert einasta hengi.
Fastir liðir eins og venjulega.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 Við vinnuna: — Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp.
. 18.30 Ýmis .þjóðlög.
20,00. Efslt á baugi.
20.k0 Frsegij- hljóðfæraleikarar;
X.: Hornleikarinn Dennis
Brain.
21.05 Upplestur: Kristin Anna
Þórarinsdóttir les ljóð eftir
Kristján Árnason.
21.15 Helgun hússins forleikur
op. 124 eftir Beethoven. —
Hljómsveitin Philharmonía
leikur. — Otto Klemperer
stjórnar.
21.30 Útvarpssagan: Frá vöggu
til grafar eftir Guðmund
G. Hagalín; höf. les.
22.10 Kvöldsagan; Jacobowsky
og ofurstinn.
22.30 Tónaför um víða veröld: —
Kvöld við Miðjarðarhaf —
(Þorkell Helgason og Ölafur
Ragnar Grímsson).
' 23.00 Dagskrárlok.
hinum, sem feomu hikandi á eft-
ir. Sendisveinn fylgdi þeim upp
fyrstu hæð og vísaði þeim inn
í glæ'silegan móttökusal.
Skömmu síðar birtist aðalfor-
stjóri „Berolina“, herra Kúhle-
wein. Hann var mjög vel búinn
pg virðule|ur, heilsaði ■ gestum
sínum og gladdist mjög yfir þvi,
eíns og hann margtók fram. að
a hinn fræga listaverkasafn-
ara. herra Steir.hövel
kynnum sínum.
Þegar hann var búinn að
sannfæra alla viðstadda um hvé
aðlaðandi hann væri, settist
hann niður o.g þrýsti ákaft á
hnapp. Siðan sneri hann sér aft-
ur að safnaranum. „Ég þekki að-
ein.s í stórum dráttum samning-
inn sem þér gerðuð við fyrir-
tæki okkar. En þó hef ég heyrt
eitt.hvað um, að þér hefðuð um
tíma baft áhyggjur af míníatúru
þeirri, sem þér keyptuð í. Kaup-
mannahöfn fyrir 600.000 krón-
ur og tryggðuð fyrir 500.000
mörk hjá Kristenséfl: umboðs'-
manni okkar í Daní»öívku“.
Allir viðstaddir urðu býsna
hissa og skiptust á undrúnar-
augnaráðum. Gamll, snyrtilegi
maðurinn varð fyrstur til að
átta sig. „Hvort ég hafði áhyggj-
ur? Afsakið, herra KúMeweip.
Ég hef áhyggjur ennþá. Meira
að segja miklar áhyggjur!“
Aðalforstjórinn skildi þetta
ekki. „En hvers vegna þá, herra
Steinhövel?“
Starfsmaðurinn, sem bjallan
kallaði á, kom inn í herbergið
og hneigði sig.
..Prókúristinn ok.kar“, útskýrði
Kúhlewein. „Kæri Klapproth,
hér er lykillinn að boxinu. Ger-
ið svo vel að færa okkur litla
pakkann sem inniheldur mínía-
túruna frá Kauomannnhölfn“.
, Klapproth prókúristi tók við
lyklinum og fór út aftur.
„Detta mér nú allar dauð-
ar. . . .!“ sagði Óskar Kúlz.
Herra Steinhövel tqgaði ó-
styrkum fingrum í skyrtulíning-
ar sínar. „Jiá, þér verðið að af-
saka, herra Kúhlewein, að við
eruim dálítið yfirspenntir. En
míníatrunni, ,sem þér segizt hafa
í boxinu hjá yður, var fyrir
tæpum klukkutíma stolið úr í-
búð herra Kúlz!“
„Rétt er það“, staðfesti Kúlz.
„Hún hékk yfir sófanum í bak-
herberginu“.
Ungfrú Trúbner bætti við:
„Vegna þess að við -héldum að
hún væri eftirliíking. En það var
missikilningur".
Herra Kúhlewein aðalforstjóri
virti fyrir sér gesti kína á sama
hátt og dýratemjari lítur senni-
lega á ljónin gín, þegar hann
— ÞJÖÐVILJINN — (11!
ó/;i-,.UiV-2WÍ (ij
Áttiæð
Þorbjörg Sigurhjartardóttir
19 1 f *19
psmooir
Áttræð er í dag Þorbjörg Sig-
urhjartardóttir, fyrrumTjósmóð-
ir í Svarfaðardalshreppi,. <nú ‘til
heimilis á Guðrúnúfgötu 6,
Reykjavík. Þorbjörg. er íædd ,að
Urðum í Svarfaðardal hinn 17;
ágúst 1882, elzta barn ■
hjartar bónda, Jóhannesscnar og
fyrri konu bans Soífíu Jóns-
dóttur. Þortí'jörg. lærði ung ljós-
móðúrfræði hjá Þórunni
Björnsdóttur ijósmóður í
Reykjávík, og getóist ljósmóð-
ir í heimasveit’ sinni árið 1909.
Því starfi gegndi hún óslitið til
.1931. Hún var dugmikil og
héppinn ljósmóðir og“ farnaðist
vel í stárfi sínu á allan hátt.
Árið 1928 giftist Þorbjörg
Björgvin Vigfússyni, og hafp
þau tíjónin átt héima hér fyf-
fr sunnan Siðan 1946.
Þorbjörg Sigurhjartardóttir er
trygglynd og góð kona, glað-
sinna og skemmtin í viðræð-
um, margfróð um menn og
ipálefrtl óg gyljfet a£ áhuga með
. því sehi gejrist;;í.knnguná: hana.
• HenniEhefur ofðfð :’gotl' til vina
um dagana. Börn á hún ekki
sjálf, 'en látið hefur hún sér
annt um fjölmennan hóp syst-
kinabarna sinna, og «álf hefur
hún verið ljósa þeírra margra.
Ég veit að ég mæli fyfir fnuntl
þeirra allra ,cg auk þess fjöl-
margra annarra vina og vanda-
manna, bæði hér syðra og norð-
ur í heimahögum' Þorbjargar,
þegar ég flyt henrii árriaðarósk-
ir á áttræðisafmæli hennar og
þakka henni gif tudrjúg . störf og
langa og óbrigðula tryggð og
góðvild.
PU' Kristján Eldjárn
Klæðilegar flíkur, hvort sem sumarblíð-
unnar er notið í þéttbýlinu eða leitað
aðrar slóðir. ’
Föstudagur 17. ágúst 1962