Þjóðviljinn - 21.08.1964, Page 10

10 SÍÐA
HÖÐVILIINN
Föstudagur 21. ágúst 1964
það var óhapp. Hann tæmdi
glasið sitt og hellti aftur i það,
barmafullt, vínið var rautt og
ungt. Hendur hans skulfu og
rauður flöskuhálsinn með
skjaldarmerki Rómarborgar
glamraði við glasið. Ég er ör-
vílnaður, sagði hann. Og þér
verðið að vita það.
— Róbert, sagði Max mildum
rómi. Það er áliðið. Það er tími
til kominn að við förum heim.
— Ef Veronica er þar ekki
sagði Bresach. þá á ég ekkert
heimili. Án hennar er ég eins
og núll, þá er ég mínus fjórar-
fimm-níu komma sjö gráður á
celsíus, þegar prótónumar hætta
hreyfingum sínum í atóminu. Æ,
guð minn góður, hver hefði gert
sér í hugarlund að annað eins
gæti gerzt í Róm? Veronica . . .
Hann dró djúpt andann. Hvar
er hún? spurði hann ólundar-
lega. Ég þarfnast hennar.
Kannski situr hún við borð í
veitingahúsinu við hliðina. Það
getur gert mann vitlausan. Við
ættum að æða um götumar og
snuðra eins og blóðhundar eftir
ilmvatninu hennar. Ég laug að
yður um kvöldið. Jack. Ég sagði
að til væru tiu þúsund stúik-
ur sem væru fallegri en Veron-
ica. Það var svívirðileg og ó-
smekkleg lygi og ég sagði það
vegna þess að ég þráði hana svo
óskaplega. Það er ekki til .fal-
legri stúlka en Veronica. Hann
stakk hendinni í úlpuvasann og
dró upp hníf, sem hann lagði á
blettóttan dúkinn milli Jacks
og sín. Þama er hann á milli
okkar, óþokkinn þinn, sagði
hann hálfkæfðri röddu.
— Róbert, sagði Max hljóð-
lega. Þetta gagnar ekkert. Settu
hnífinn niður.
Bresaeh snerti hnífinn og
brosti undirfurðulega til Jacks.
En svo setti hannn hnífinn í
vasann. Þetta er tákn hins
nakta og reista penis í þeim
draumum sem %mig dreymir.
sagði hann rólega. Þér sjáið að
ég hef ekki sóað tímanum hjá
dr. Gildermeister.
— Verið varkár í næsta skipti
sem þér hittið mig, sagði Jack
Það gæti hugsazt að ég hefði
skotvopn á mér.
— Jæja? Bresach kinkaði kolli
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snvrtistofu STEINU og DÓDÖ
Laugavegi 18. III. h. (lyfta) —
SÍMI 23 616.
P E R M A Garðsenda 21. —
SlMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D ö M U R I
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN. — Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SIMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (María
Guðmundsdóttir) Laugavegi 13.
— SÍMI: 14 6 56. — Nuddstofa á
sama stað.
með velþóknun. Já, það væri
það eina skynsamlega. Hann reis
allt í einu á fætur. Nú fer ég,
sagði hann og strammaði sig
upp og stóð teinréttur og örugg-
ur. Borgið reikninginn, Jack.
Ég hringi til yðar á morgun útaf
samtalinu við Delaney . .
Hann snerist á hæli og etikaði
útúr veitingastofunni.
Max reis á fætur og fitlaði
við trefilinn sinn. Það er fram-
orðið, sagði hann. Hafið engar
áhyggjur. Ég skal koma með
handritið hans til yðar. Kærar
þakkir fyrir þennan góða mat.
Og ef þér viljið nú hafa mig
afsakaðan . . . Hann tók græn-
an, lúðan hattinn ofanaf snag-
anum. keyrði hann niður á höf-
uðið og flýtti sér burtu.
18. KAFLI.
Svefntaflan, dásamleg, glær
plastkúla, uppleysanleg, jaði-
græn i birtunni frá náttlamp-
aniim, með sitt lastafulla inni-
hald, þrjú kom af friði gegnum
hinar hættulegu stundir myrkurs-
ins. Til þess að létta ferðina frá
kvöldi til morguns fyrir mann
tuttugustu aldarinnar. En hvílík-
ir draumar fæðast af svefni
svefnlyfjanna . . . Frekari ráð-
stafanir þarf að gera. Flaskan.
Haig. Dewer Black and White,
Johnny Walker. tryggir gamlir
vinir sem fást í öllum bömm í
Róm eða fyrir utan Róm. Stökk-
ið niður í gleymskuna með
þunga limi. Alkóhól að viðbættu
natríum- ethyl- methyl, bytyl-
barbiturati jafngildir sex tíma
gleymsku og hvað er betra en
gleymska, þegar allt kemur til
alls?
Sofið nú, borgið seinna.
Aðeins stundarkom eftir að
Ijósið hefur verið slökkt, áður
en svefnlyfið hefur gengið eft-
ir kröfum sínum til máttvana
líkamans, er stuttur kafli minn-
inga sem verður að umbera,
meðvitund um missi, þrá, sekt . .
Og um morguninn ofsaleg og
mglingsleg benda drauma og
síminn sem hringir og stúlkan
sem bíður eftir tækifæri til að
segja samkvæmt fyrirmælum:
„Sono le sette. herra Andms,”
til þess að koma honum af stað
í tíma. Og benzedrínið til að af-
má verkanir svefntöflunnar og
sódavatnið til að milda verkanir
whiskýsins og svarta kaffið til
að fá hugrekki og koma í veg
fyrir að hendumar titri jafn
ofsalega meðan verið er að raka
sig.
Sofið nú, borgar síðar.
Sunnudagsmorgunn.
Jack kom seint niður i and-
dyrið. Bresach beið eftir honum,
magur. fölur, vel rakaður og
horfði fyrirlitningaraugum á
skrautbúnar konumar sem vom
á leið fram anddyrið og ætluðu
í kirkju. Jack hofði á hann og
í hjarta hans vottaði fyrir ein-
hverju sem jaðraði við hatur.
Max hafði haldið loforð sitt.
Hann hafði komið með handrit
Bresachs. Og það var frábært.
Það fjallaði um þrjá ungverska
flóttamenn og ungan bandarísk-
an stúdent, sem bjwggu í einu
herbergi i Róm sem gömul,
brjáluð. ensk piparmey bauð
þeim, en hún hafði dvalizt í
Rómaborg frá bamsaldri. Lifs-
reynsla Max hafði bersýnilega
verið höfð til hliðsjónar að ein-
hverju leyti. Þetta var dapur-
legt og fyndið og ofsalegt. og
það var, fráleit og átakanleg ást-
arsaga eins flóttamannsins og
bandarískra stúlku sem var á
ferðalagi í Evrópu með móður
sinni og allt var þetta einfalt
og afdráttariaust, mótað af ör-
yggi og snilld, svo að það virt-
ist næstum ótrúlegt að það væri
gert af ungum manni sem hefði
sáralítil afskipti haft af kyik-
myndum.
Jack horfði á Bresach yfir
anddyrið og var að hugsa um
handritið, sem hann hafði ekki
ennþá talað um við unga mann-
inn, og honum fannst hæfileik-
ar hans hvila á sér eins og
byrði. Nú var hann ábyrgur —
næstum án eigin aðgerða — fyr-
ir óláni Bresach í sambandi við
Veronicu, og auk þess bar hann
ábyrgð á snilli hans, hæfileik-
um, framtíð.
Honum fannst hann hafa ver-
ið veiddur í gildru þegar hann
sá Bresach koma gangandi yfix
anddyrið til móts við hann, van-
nærðan, viðkvæman, kröfuharð-
an, leitandi.
— Ég kom stundvíslega, sagði
Bresach. Það var ásökun.
— Já, ég sé það. sagði Jack.
Hann gekk að afgreiðsluborðinu
og lagði lykilinn sinn þar. Vörð-
urinn rétti honum tvö umslög.
50
Jack opnaði hið fyrra. Það var
tilkynning frá Ritsíma Ítalíu
þess efnis að símskeyti hans til
móður Veronicu hefði ekki verið
afhent, þar sem viðkomandi fyr-
irfyndist ekki í þessu heimilis-
fangi.
Það var þá morgunglaðning,
hugsaði Jack. Það lífgar upp á
hinn rómverska hvíldardag.
Um leið og hann og Bresach
gengu út á götuna, þar sem
Quido beið með bílinn, rétti
Jack Bresach tilkynninguna án
þess að mæla orð.
Bresach stanzaði og las haná
og hristi höfuðið. Jack opnaði
hitt umslagið. Það var símskeyti.
Hafðu engar áhyggjur, glskan,
stóð þar. Kveðjur. Veronica. Það
var sent frá Ziirich klukkan
hálfellefu kvöldið áður. Jack
las það tvívegis og leitaði að
duldu innihaldi. Þetta táknar,
hugsaði hann, að í gær klukkan
hálfellefu var hún á lífi og í
Zíirich. Um leið og Bresach
kom til hans, stakk hann skeyt-
inu í vasann.
— Ég botna ekkert í þessu,
sagði Bresach og braut saman
tilkynninguna frá ritsímanum.
Þetta er heimilisfangið sem hún
lét mig fá.
— Hafið þér nokkum tíma
fyrr sent þangað símskeyti eða
bréf?
— Nei, sagði Bresach. Ég átti
ekki að snúa mér þangað nema
mikið lægi við. Og það hefur
aldrei verið um neitt slíkt að
ræða. Fyrr en nú. Hvemig var
með hitt símskeytið? Var nokk-
uð minnzt á þetta í því?
— Nei, sagði Jack.
Þeir stigu inn í bílinn og
settust, og Quido ók niður sól-
bakað strætið sem var fullt af
sunnudagsglöðum fjölskyldum.
jafnvel svona árla dags.
Ég sýni honum kannski sim-
skeytið seinna, hugsaði Jack.
Þegar ég hef haft tíma til að
hugsa málið. Zurich? Hver fer
til Ziirich? Af hverju fer yfir-
leitt nokkur maður til Zurich?
Bresach hím<fi í úlpu sinni 1
hinu horninu og horfði útum
gluggann. Þeir óku framhjá ný-
byggðri kirkju og fölur steinn-
inn í henni var hrár og óbak-
aður milli veðraðra veggjanna
á báða vegu. Síðbúnir kirkju-
gestir flýttu sér upp tröppumar
og Bresach horfði á þá eins og
þeir hefðu sármóðgað hann. Það
er einmitt þetta sem borgina
vantar, sagði hann. Fleiri kirkj-
ur. Hann tók af sér gleraugun
og þurrkaði þau með treflinum
sínum og setti þau upp aftur.
Það er tímasóun, sagði hann, að
fara að tala við Delaney. Það
er hyldjúp gjá á milli okkar.
— Af hverju sjáið þér ekki
hvað setur? sagði Jack,
— Létuð þér Delaney hafa
handritið mitt?
— Já.
— Er hann búinn að lesa það?
— Það veit ég ekki.
— Eruð þér búnir að leysa
það?
— Já. sagði Jack. Hann beið
eftir að Bresach spyrði um álit
hans á því. En hann saug bara
upp í nefið í sætishominu og
sagði bamalega: Ég skil ekki
hvers vegna ég er að láta yður
hafa áhrif á mig.
— Ætlið þér þá útúr bflnum
hér? spurði Jack þreytulega,
þótt hann vissi vel að þetta var
ekki annað en marklaust hjal
og hann myndi aldrei sleppa
Bresach útúr bflnum, hvorki
þar né annars staðar.
Bresach hikaði. O, jæja, sagði
hann. Fyrst ég er kominn svona
langt. Hann leit út á götuna.
Sögðuð þér ekki að Deleney
ætti heima beint á móti Cirkus
Maximus?
— Það er líka rétt, sagði Jack.
— En bflstjórinn er á leið til
Parioli. Bresach baðaði út hönd-
unum í átt til Guidos í fram-
sætinu.
— Takið þetta rólega, sagði
Jack. Það er ekki verið að ræna
yður. Delaney er þama núna.
Hann er á reiðskóla. Hann hafði
ekki annan tíma aflögu handa
yður.
— Reiðskóla? hreytti Bresach
útúr sér. Hveð hefur hann í
hyggju — að flengríða aftur í
aldir? Hann þagði ólundarlega
stundarkorn. Getið þér sofið á
nóttunni? spurði hann.
— Já. Jack minntist ekki á
töflumar eða whiskýið.
— Það get ég ekki, sagði
Bresach þungbúinn. Ég ligg í
rúminu og hlusta á draumfarir
Max og vek hann þegar allt er
að lenda í ósköpum. Nú skal ég
segja yður eitt. Ef ég heyri ekki
frá henni í þessari viku. þá fer
KRYDDRASPJÐ
FÆST | NÆSTU
BÚÐ
Veitingamenn
Veitingamaður getur fengið aðstöðu til að reka
matsölu á Gamla stúdentagarðinum næsta vetur.
Nánari upplýsingar veitir Gunnar Andrew ráðs-
maður stúdentagarðanna í síma 16037 kl. 12—2
daglega. Tilboð sendist skrifstofu stúdentagarð-
anna fyrir 1. september n.k.
Stjóm stúdentagarðanna.
SKOTTA
,,Hvar getur tennisspaðinn minn eiginlega verið mamma, ég lét
hann hérna í fyrrasumar".
Skrá yfir umboðsmenn
Þjóðviljans útiá landi
AKRANES: Arnmundur Gíslason Háholti 12. Sími 1467
AKUREYRI: Pálmi Ólafsson Glerárgötu 7 —• 2714
BAKKAFJÖRÐUR: Hilmar Einarsson.
BORGARNES: Olgeir Friðfinnsson
DALVÍK: Tryggvi Jónsson Karls rauða torgi 24.
EYRARBAKKI: Pétur Gíslasod
GRINDAVÍK: Kiartan Kristófersson Tröð
HAFNARF.TÖRÐUR- Sófus Bertelsen
Hringbraut 70. Sími 51369.
HNÍFSDALUR: .Helgi Biömsson.
HÓLMAVÍK: Ámi E Jónsson, Klukkufelli.
HÚSAVtK’ Amór Kristiánsson.
HVERAGERÐT- Verzlunin Reykiafoss h/f.
HÖFN. HORNAFIRÐP Þorsteinn Þorsteinsson.
tSAF.TÖRDUR- Bókhlaðan h/f.
KEFLAVtK- Magnea Aðalgeirsdóttir Vatnsnesvegi 34.
KÖPAVOGUR: Helga Jóhannsd. Ásbraut 19. Sími 40319
NESKAUPSTAÐUR: Skúli Þórðarson.
YTRT-NJARÐVtK• -Tóhann Guðmundsson.
OLAFSF.TÖRÐUR' Sæmundur Ólafsson.
ÓLAFSVtK: Gréta Jóhannsdóttir
RATTEARHÖFN- Guðmundur Lúðvíksson.
REYÐAR.F.TÖRÐUR: Biöm Jónsson, Reyðarfirði.
SANDGERÐT: Sveinn Pálsson, Suðurgötu 16.
SAUÐÁRKRÓKUR- Hulda Sigurbiömsdóttir,
Skagfirðingabraut 37 Sími 189.
SELFOSS: Magnús Aðalbiamarson, Kirk]uvegi 26.
SEYÐISF.IÖRÐUR- Sigurður Gíslason. ,
SIGLUFJÖRÐUR- Koibeinn Friðbiarnarson,
Suðurgötu 10 Simi 194.
SILFURTÚN, Garðahr: Sigurlaug Gísladóttir, Hof-
túni við Vífilsstaðaveg.
SKAGASTRÖND: Guðm. Kr Guðnason. Ægissíðu.
STOKKSEYRT- Frimann Sigurðsson, Jaðri.
STYKKISHÓLMUR• Erl. Viggósson.
VESTMANN AEY.TAR Jón Gunnarsson, Helga-
fellsbraut 25. Sími 1567.
VOPNAFJÖRÐUR: Sigurður Jónsson.
ÞORLÁKSHÖFN: Baldvin Albertsson.
ÞÓRSHÖFN: Hólmgeir Halldórsson.
Nýir áskrifendur og aðrir kaupendur geta snúið sér
beint til þessara umboðsmanna blaðsins.
—
Sími 17-500.
Auglýsið i Þjóðviljanum
Síminn er 17500

f