Þjóðviljinn - 22.11.1964, Qupperneq 10

(
10 SÍÐA
ÞJðÐVILIINN
Sunnudagur 22. nóvember 1964
Jonathan
Goodman
GLÆPA
vel þegar hann var alvarlegur
héldust broshrukkurnar við aug-
un. í samanburði við gullin-
brúnt hörundið á andliti hans,
hafði húðin umhverfis augun
verið varin með dökkum gler-
augum fyrir sólinni — eða Ijósa-
lampanum, hugsaði Alex með
kaldhæðni — og þar var hún
skjallahvít. Eins og máluð augu
á trúði.
— Hvernig gengur leikbisness-
inn? spurði Bernard. Nokkuð
verið í sjónvarpinu? Mér skilst
að aurarnir liggi þar.
— Þeir borga ágætlega. Svo
gerði hann tilraun til að skipta
um umræðuefni: Hvernig geng-
ur þér?
— Þarf ekki :að kvarta. Tíni
upp bita hér og þar, eins og
maðurinn sagði sem elti fílinn.
Hvað er það sem þú ert að
drekka?
— Red Barrel.
— Fáðu þér eitthvað annað.
Lögg af sterku?
— Nei, þökk fyrir.
— Svona.' Slepptu fram af þér
beizlinu.
Alex hristi höfuðið.
— Alveg viss?
— Alveg viss.
— Fáðu þér bjór. Bemard
bjóst til að fara. •
Alex greip í handlegginn á
honum um leið. Hann roðnaði
að engu tilefni. Hann fann hit-
ann stíga upp í vanga sér og
breiðast um hálsinn. Bemard, ég
held það sé varla tími fyrir
ahnan umgang? Klukkuna vant-
ar bara eina mínútu í ellefu.
Bemard hallaði sér yfir borð-
i8. Það vottaði fyrir yfirlæti i
rödd hans. Þú skalt aldrei taka
mark á klukkum á krám, gamli
vinur. Þær eru alltaf tíu mínút-
um á undan — vissirðu það
ekki? Atvinnutrikk, rétt eins og
að setja nokkra dropa af eim-
uðu vatni í ginið. Sjáðu ....
Hann ýtti upp jakkaerminni og
sýndi Alex rándýrt gullúr.
Greenwich meðaltími, nú sérðu
hver hann er. Upp á sekúndu.
Mánaðardagurinn meira að
segja líka. ef þú ert ekki of viss
á honum. Hann hló, virtist njóta
sín vel í svipinn. Ekki fara.
Og hann þokaðist i áttina að af-
greiðsluborðinu, olnbogaði sig
áfram milli hinna viðskiptavin-
anna.
Alex leit á skó Bernards. Já,
svart rúskinn. Fyrsta flokks
svart rúskinn að sjálfsögðu;
ekkert billegt við þá. nema lag-
ið, Alex var allt í einu orðinn
mjög þreyttur. Óvæntur fundur
hans og manns sem hann mundi
ekki einu sinni hvað hét, nokkr-
ar hversdagslegar setningar, til-
boð um drykk (það bezta sem
húsið hefur að bjóða, verðið
skiptir engu máli). og hann gat
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og snyrtistofu
STETNU og DÓDÓ Laugavegi 18
m hæð (lvfta) SÍMl 2 4616
P E R M A Garðsenda 21 —
SlMl: 83 9 68 Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D ö M U R i
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN - Tiamar
götu 10 — Vonarstrætismegin -
SlMT: 14 6 62
HARGREIÐSLUSTOFA AUST-
URBÆJAR — Maria Guðmunds-
dóttiT Laugavegi 13. — SlMl
14 6 56 - NUDDSTOFAN EF 4
SAMA STAÐ.
varla haldið augunum opnum.
Umhugsunin um Bernard sem
kæmi til baka með pela af Red
Barrel (skyldi hann ekki færa
mér brauðsneiðar líka; veslings
soltni leikarinn); tilhugsunin um
að verða að tala, fylla upp í
eyður í samræðunum, svara
spurningum, setja upp áhuga-
svip — drottinn minn góður, ég
endist aldrei fram að lokun....
Hann hafði hitt Bernard fýrst
í boði, og eins og stundum kem-
ur fyrir hafði hann rekizt á
hann aftur í öðrum boðum, á
götunni, einu sinni meira að
segja á Waterloo stöðinni. Leið-
ir þeirra höfðu svo oft legið
saman, að fyrir Alex að minnsta
kosti var tilviljunin orðin næsta
hvimleið. Bemard .... maður
af því taginu sem kaliar þig
skímarnafni, áður en hann hef-
ur einu sinni verið kynntur,
Bernard .... maður af því tag-
inu sem alltaf virðist hafa nóga
peninga, án þess að gera nokk-
urn tíma nokkuð. Alex hafði
einhvem tíma heyrt — hann
vissi ekki hvort það var satt
eða ekki, hann hafði aldrei hirt
um að kynna. sér það — að
Bernard hefði verið í fangelsi
um tíma; fyrir skjalafölsun eða
eitthvað þess háttar. Alex sá
hann núna þar sem hann stóð
við borðið, tók vöndul af fimm
punda seðlum uppúr bakvasan-
um, bauð barþjóninum drykk,
tók við skiptimyntinni, stakk
hálfkrónu í Blindrahjálparbauk-
inn og affeanginum — seðlum.
silfri og kopar — stakk hann
aftur í buxnavasann og kom frá
borðinu með drykkina. (Engar
brauðsneiðar, guði sé lof)......
— Jæja þá — indæll og freyð-
andi hálfpottur af Watneys úr-
vals öli, og dropi af lífsins vatni
handa mér. Bemard settist á
móti Alex og lyfti glasi sínu.
Blessi þig. Það var gaman að
sjá þig aftur. Það var eins og
hann talaði frá hjartanu.
— Skál.
Bernard dreypti á drykk sín-
um og hallaði sér afturábak
meðan hann íhugaði af honum
bragðið. Já, ekki afleitt, alls
ekki afleitt. Mætti vera ögn
kaldara, en .... hann yppti öxl-
um og andvarpaði .... þetta er
ekki meginlandið, það er nú
það. Já, þar kunna þeir að
framreiða vín. Á meginlandinu.
Hvergi annars staðar. Þar kann
fólk — að meta .... fínan
keim. Hann dreypti aftur á glas-
inu, gældi við glasið.
ATex horfði á bjórkrukkuna
sína. Um hvaða meginland ertu
að tala? langaði hann til að
segja; þau eru býsna mörg —
meginland Afríku, er það
kannski þar sem vínunnendur
njóta sín? En hann þagði.
Bemard setti glasið næstum
lotningarfullur á borðið, studdi
olnbogunum sitt hvorum megin
við það. Hvemig líður vinkon-
unni? Eða ertu kannski búinn
að skipta? Þessari litlu Ijós-
hærðu. Mjög .... héma .... þú
veizt .... Hamn hreyfði til
hendurnar eins og til að mynda
sköpulag kvenna.
— Önnu?
— Já, einmitt. Fín svefnher-
bergismubla það, svo sannarlega.
Eruð þið ennþá saman?
Alex kinkaði kolli. Við erum
— eiginlega — leynilega trúlof-
uð. Og værum það opinberlega,
hugsaði hann. ef ég hefði efni á
að kaupa trúlofunarhring.
— Þú átt við að þið ..........
misskildu mig ekki, vinur ..
áttu við að þið búið saman eða
hvað?
Ekki reiðast. Ekki reiðast. Nei,
alls ekki. Ef þú hefur áhuga, þá
höfum við ekki svo mikið sem
sofið saman. Þú ræður hvort þú
trúir því eða ekki. En það er
sannleikurinn.
Bernard hristi höfuðið eins
og af undrun. Þetta er næstum
eins og það væri alvara. Hvað
er það kallað — andlegur skyld-
leiki, eða hvað?
— Eitthvað í þá áttina.
— Vildi óska ég gæti náð mér
í kvenmann af því taginu. Svei
mér þá, þær liggja ekki á lausu.
Veiztu hvað ég segi, vinur?
Sýndu mér jómfrú, og ég skal
sýna þér undrandi mann að
nafni Bernard. Mér finnst þær
flestar byrja á barnsprófsaldrin-
um. Fáránlegt. En veiztu hvað
mér þykir verst? Það nístir mig
gegnum merg og bein. Hann tók
um kviðinn. Þegar ég sé mynd-
arlega hvíta stúlku — senni-
lega stúlku sem hefur fengið gott
uppeldi — þegar ég sé hana
leiða einn af þessum svörtu
drjólum. Svei mér þá, mér hitn-
ar og kólnar á víxl. Ég get ekki
skýrt það. Mér líður illa, reglu-
lega illa. Mér finnst ég hafa
snert á einhverjum óþverra. Mig
langar til að skella saman á
2
þeim hausunum. Mig langar til
að ógna djöfuls negrakvikindinu
svo að hann taki á rás og hlaupi
og linni ekki á sprettinum fyrr
en í Kingston á Jamaica. Skil-
urðu hvað ég á við?
Alex kinkaði kolli. Hann hafði
horft á Bemard meðán hann tal-
aði, hafði fylgzt með svipbrigð-
unum á andliti hans og séð hatr-
ið í augum hans. Hatur er sterkt
orð, en þama var hatur. Honum
liggur svei mér sitt af hverju á
hjarta, hugsaði Alex.
Bernard tók upp glasið sitt.
Nú var það enginn smásopi.
Hann lauk úr glasi sínu í einum
teyg. Hann hélt enn á glasinu
og hnúarnir hvítnuðu þegar
hann leit á Alex og reyndi að
dylja ofsasvipinn með brosi og
tókst það smám saman. Ha ....
Ég læt þetta bara koma mér í
uppnám, tautaði hann. Hvar átt
þú heima núna, Alex? Það var
greinileg tilraun til að beina
samræðunum aftur að hlutlausu
umræðuefni.
En það tókst ekki mjög vel,
því að Alex sagði:ÍEarls Court
Bernard varð á svipinn eins
og hann hefði verið svikinn í
tryggðum. Og ég sem hélt þú
værir vinur minn. mátti lesa úr
svip hans. Earls Court ..........
Ótrúlegt. Sambreyskjan? Enn
furðulegra. Og ert þú þá einn
af hvítu landnemunum? Hann
sætti sig við hið óumflýjanlega,
reyndi að hæðast að því.
— Það er ekki auðvelt að
finna húsnæði nú til dags, sagði
Alex. Maður verður að taka það
sem býðst.
Bernard bandaði hendinni. Ég
veit það. Ég veit aUt um það.
En — en Earls Court .... þar
er allt morandi í niggurum. Að-
alstrælið í Ghana, hvorki meira
né minna. Hann skellti glasinu
á borðið og rótaði í vösunum
eftir sígarettum og kveikjara.
Þú hlýtur að vera — hvað segir
maður — eins og framandi mað-
ur í framandi landi. Á ég að
segja þér eitt? Ég myndi ekki
vilja búa í Earls Court eða á-
líka hverfi þótt mér væri borgað
fyrir það. Ekki til að tala um.
Heldur myndi ég kaupa gamalt
tjald og setja það upp í gömlum
sprengjugíg. Sem ég er lifandi,
það er dagsatt. Hann tróð sígar-
ettu upp í sig, kveikti í henni,
tottaði hana nokkrum sinnum í
ofboði.
Vertu ekkert að bjóða mér,
hugsaði Alex með kaldhæðni.
Ekki svo að skilja að ég myndi
þiggja hana. Gullsígarettuveski
— og það var rétt hjá mér að
eftimafnið byrjaði á G.. fanga-
markið hans er á því — Flam-
inaire kveikjari i gráu rúskinns-
hylki. Gráu í stíl við fötin, auð-
vitað — mismunandi kveikjari
PIANO 'Q. SERVICE^vp Píanóstillingar
TUNING J OTTO RYEL
repairing Sími 19354.
Brunatryggingar
Slysa
Ábyrgðar
Vöru
&
Heimílis
Innbús
Skipa
Affla
Veiðarfæra
Glertryggingar
Heimlstrygglng
hentar yður
ITRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR"
INDARGATA 9 REYK3AVÍK SlMI 21260 SlMNEFNl , SURETY
Húsmæður athugið
Hreinsum teppi og húsgögn 1 heimahúsum.
Vanir menn — vönduð vinna.
Teppa- og húsgagnahreinsunin.
Sími 18283.
HREINSUM
rússkinsjakka
rússkinskápur
sérstttk meðhöndlun
EFNALAUGIN BJÖRG
Sólvallagötu 74. Slmi 13237
BarmahllO 6. Slmi 23337
VÖRUR
Kartöflumús * Kókómalt * Kaffi * Kakó.
KROJN - BÚÐIRNAR.
CONSUL CORTÍNA
bflaleiga
magnúsar
slcipholfl 21
símar: 21190-21185
^íaukur GjuÖmundéáon
HEIMASÍMI 21037
FERÐiZT
MEÐ
LANDSÝN
# Sefjum farseðla með flugvéfum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
# FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
# Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
Lf\ N □ S VN
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBOÐ LOfTLEIÐA.
\