Þjóðviljinn - 27.02.1965, Síða 8

2 SÍÐA ----
UNDIR
MÁNASIGÐ
Skáldsaga eftir M. M. KAY E
og blygðun — skelfingu yfir
hinni skyndilegu afhjúpun.
— Þetta er þá ástæðan til
þess að þér hatið hann ....
Rödd hennar skalf af geðshrær-
ingu. Þér voruð afbrýðisamur út
í Conway og svo spunnuð þér
upp alla þessa sögu! Þér hafið
ekki svo mikla sómatilfinningu
að geta stillt yður um, að daðra
við unnustu hans! Þér .... Þér
og Carlyon! Það var þá satt sem
Carroll sagði. Hví skyldi hann
segja ósatt? Conway er veikur
.... og þér svertið mannorð hans
til að geta daðrað við mig að
honum fjarstöddum. Ég .... ég
vildi óska að ég sæi yður aldrei
framar!
Hún fór að kjökra; hún sner-
ist á hæli og flýði. Hann heyrði
hlaupandi fótatak hennar fjar-
lægjast. Alex gerði enga tilraun
til að elta hana. Andartak stóð
hann hreyfingarlaus og starði
fram fyrir sig. Svo bar hann
höndina upp að enninu og sett-
ist niður í skotrauf í múmum
og leitaði vélrænt í vösum sín-
um að tóbaki og eldspýtum.
Hægt og nostursamlega vafði
hann sígarettu, kveikti á eld-
spýtu og horfði stundarkom á
frussandi logann. Svo kveikti
hann í sígarettunni en hélt á
Smurt brauð
Snittur
brauð bœr
við Óðinstorg.
Sími 20-4-90.
hArgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU og DÓDÖ Laugavegi 18
III hæð flvfta) SIMI 2 40 16
P E R M A Garðsenda 21 —
SIMI: 33-9-68 Hárgreiðslu- os
snyrtistofa
D 0 M U R 1
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN - Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SIMI- 14 8 62.
HARGREIÐSLUSTOFA AUST-
URBÆJAR — Marfa Guðmunds-
dóttir Laugavegi 13 — SlMl
14 6 56 — NUDDSTOFAN ER A
SAMA STAÐ.
logandi eldspýtunni unz hún
brenndi á honum gómana. Þá
fleygði hanp henni frá sér og
gretti sig, tók sígarettuna útúr
sér og fleygði einnig henni út í
myrkrið.
— Fjandinn sjálfur! sagði
hann upphátt.
— 16 —
Ráðagerðir Carlyons voru
smám saman að skapast og til
að fjarlægja ótta Vetru hafði
hann gætt þess að forðast hana
og hafði í staðinn stjanað við
Delíu Gardener Smith.
44
Hann hafði setzt langt frá
Vetru meðan á máltíðinni stóð,
en samt hafði hann tekið eftir
því að Randall kapteinn hafði
setið á tali við hana allan tím-
ann og þau virtust vera mjög
innileg hvort við annað. Hann
gat ekki litið af þeim, og fjör-
legur svipur Randalls og augljós
áhugi Vetru hafði fyllt hann
reiði — og ótta. Til allrar ham-
ingju var Randall á förum frá
Delhi. Sjálfur myndi hann líka
innan skamms hrista af sér ryk
þessarar leiðindaholu. Eftir ör-
fáa daga — hann þoldi ekki
lengur við.
Carlyon reyndi að gera það j
upp við sig, hvað það væri í'
fari hennar sem hafði kveikt
þennan eld í blóði hans. Hann
hafði þekkt margar konur sem
voru miklu fallegri en þessi
unga stúlka með dökku, sak-
levsislggu , augun sein, ^tungu í
stúf við ástríðufullán munninn.
Ef til vill var það æska henn-
ar, reynsluleysi og blundandi á-
stríður sem töfruðu hann.
Heimsmaðurinn kunni vel að
meta slíkt hnossgæti. Hann hafði
verið auli. Hann hafði með-
höndlað þessa óspilltu stúlku
eins og hún væri dansmær, sem
væri föl fyrir lítið. Vissi hún
sjálf hversu sérstök og gimileg
hún var .... ? Hvað skyldi Ran-
dall hafa verið að seg.ia við
hana? Það hafði ekki farið fram
hjá honum heldur að bæði Vetra
og Randall voru horfin og
hann þurfti ekki annað en fylgj-
ast með augnaráði Soffíu til að
vita hvar þau væru niður kom-
in.
Tíminn leið og þau birtust
ekki og afbrýði hans og reiði
fóru vaxandi. Þetta var óbæri-
legt. Hann reis á fætur og gekk
hratt út með virkisveggnum.
Þegar hann var kominn hálfa
leið út á enda heyrði hann
hlaupandi fótatak og vera kom
hlaupandi í flasið á honum og
hefði fallið um koll, ef hann
hefði ekki gripið í hana.
— Ó, eruð það þér....? Vetra
gleymdi því að henni var lítið
um þennan mann; hún gat ekki
hugsað um annað en það að Al-
ex hefði blekkt hana — logið að
henni — og svívirt hana! Farið
með mig burt héðan .......... Ó,
hiálpið mér að komast heim! Ég
get ekki verið hér kyrr! Röddin
var grátþrungin.
Carlyon sá nú að andlit henn-
ar var tárvott. Hann hrópaði
reiðilega. Hvað hefur hann gert
yður? Elsku .... Þér megið ekki
gráta. Ég skal snúa hann úr
hálsliðnum. þennan bðlvaðan....
— Ænei, ekkert þess háttar.
Vetra hélt dauðahaldi í hand-
legg hans. Ég vil komast heim.
Gerið svo vel að hjálpa mér.
— Að sjálfsögðu. Hann bauð
henni arminn og leiddi hana aft-
ur að Kashmirhliðinu, en eftir
nokkur fótmál nam hann stað-
ar. Við verðum að ganga fram-
hjá þessu fólki þama. Leyíið
mér....?
ÞIÓÐVIUINN
Hann rétti henni hreinan
vasaklút, sem Vetra þáði með
þökkum. Þér eruð mjög vin-
gjamlegur.
— Nei, alls ekki. 1 rödd hans
var óvænt alvara og beiskja og
Vetru varð hverft við. Carlyon
tók sig á. Ég bað yður að líta
á mig sem vin yðar var ekki
svo? Mér er alltaf ánægja að
því að mega verða yður að liði.
Þér vitið að mér er alvara.
— Ég veit það.
Vissi hún það? Hafði hún gert
Carlyon lávarði rangt til? Henni
hafði skjátlazt um Alex. Fyrst
svo var....
AUt í einu áttaði hún sig á
því að hún var að segja hon-
um allt af létta. Frá veikind-
um Conways. Svikum Randalls
kapteins — ótta sínum og efa,
þegar Conway kom ekki til
Delhi: Ég gat ekkert skilið í því!
Mér hefði fundizt liggja svo
beint við að hann léti Alex —
Randall kapteinn — sinna störf-
unum í nokkra daga. En nú,
þegar ég veit orsökina, verð ég
undir eins að komast til hans.
Ég get með engu móti beðið
heila viku í viðbót í Delhi! Hann
þarfnast mín fyrst hann er veik-
ur. Viljið þér — hjálpa mér?
Carlyon þekkti ekkert til
mannsins, sem litla condesan
ætlaði að giftast, en eftir kynn-
um sínum af kapteininum hefði
hann bezt getað trúað því að
upplýsingar hans um sendiherr-
ann væru sannleikanum sam-
kvæmar. Randall færi naumast
að spinna upp þvílíkar sögur. Á
hinn bóginn hafði hann bersýni-
lega gerzt nærgöngull við tilvon-
andi brúði yfirmanns síns. Car-
lyon var bæði fokreiður yfir því
að hann skyldi voga sér að
snerta hana og um leið hæst-
ánægður yfir því að hann skyldi
hafa lagt þetta einstaka tæki-
færi upp í hendumar á hon-
um.
— Ég skal siálfur flytja yður
til Lunjore, sagði hann rólega.
— Þér getið ekki farið þangað án
vemdar.
Vetra stundi af feginleik. — Er
það satt? Ætlið þér að gera það,
sagði hún með ákefð.
— Auðvitað. Það var hrein-
asta lari að ég skyldi kaupa
þennan vagn. Þér og þjónustu-
stúlkan getið ekið í honum og
svo get ég riðið. Það er aðeins
eittr Hann þagriáði ög Vetra
spurði áhyggjufull: — Hvað er
það?
— Tja, ég veit varla hvað
segja skal, en ég held þó að bezt
væri að minnast ekkert á þetta
við Abuthnotfjölskylduna. Hann
sá að hann hafði gert hana
hrædda og flýtti sér að bæta
við. Ég er viss um að þau
myndu skilja tilfinningar yðar
og hinn góða tilgang, en þeim
fyndist það skylda sín að hindra
för yðar þar til frú Gardener-
Smith leggur af stað, og ég efast
um að frúin fáist til að flýta
för sinni-
— Nei, sagði Vetra íhugandi. —
Nei, sjálfsagt ekki. Eg held þér
hafið rétt fyrir yður. En ég vil
ekki bíða. Enginn hefur rétt til
að segja mér fyrir verkum.
Þau reyna það sjálfsagt, sagði
Carlyon þurrlega.
Já, sennilega. Hún rétti úr sér
og hnarreist og fastmælt sagði
hún: — Hvenær getum við lagt af
stað? 1 fyrramálið?
— Já, ég ætti að geta komið
þvi í kring.
— Það var indælt. Ég ætla að
segja frú Abuthnot í kvöld, að
ég hafi í hyggju að fara til
Lunjore undir eins. Ef hún vill
hjálpa mér þá þarf ég ekki að
ómaka yður. En vilji hún það
ekki .... þá held ég að bezt
væri að við færum af stað sem
allra fyrst.
— Auðvitað, sagði Carlyon al-
varlegur í bragði. Kannski reyn-
ir hún að hjálpa yður.
Hann var alveg sannfærður
um að Abuthnotfólkið fengist
ekki til að áðstoða hana, svo að
hann tók þessu með mestu ró.
Hann bauð Vetru arminn: Eig-
um við að fara núna. Viljið þér
fara heim ríðandi eða akandi?
Ég skal segja frú Abuthnot að
þér séuð með höfuðverk. Mér
finnst þér ættuð ekki að fara
heim án þess að segja henni af
því. Það væri talið óviðeigandi.
Frú Abuthnot fylgdist heim
með Vetru í vagninum, og hún
hafði áhyggjur af útliti ungu
stúlkunnar og hún hjálpaði
henni í rúmið, gaf henni heita
mjólk og kvalastillandí dropa.
Umhyggja hennar hafði gefið
Vetru tækifæri til að biðja um
samþykki hennar fyrir þvi að
hún færi strax til Lunjore, en
frú Abuthnot mátti ekki heyra
það nefnt, jafnvel þótt hún hefði
innilega samúð með henni.
Vetra bað og sárbændi, og frú
Abuthnot grét henni til sam-
lætis, en var ósveigjanleg.
— Ég er viss um að Abuthnot
ofursti er alveg á sama máli og
ég. Og Alex líka! Hún slökkti
ljósið og Vetra lá vakandi og
tók ákvörðun sína. Hún vildi
ekki bíða í heila viku — ekki
einu sinni einn dag. Hún vildi
fara af stað undir eins, Alex
ætlaði að fara frá Delhi á mánu-
dag og ef hún færi á morgun
gæti hún verið komin til Lun-
jore og gift Conway fyrir mánu-
dag og verið örugg fyrir Alex.
Hún vissi ekki hvers vegna
henni var það svo mikið kapps-
roál, og henni var ekki ljóst
haldur að óþreyja hennar eftir
að komast til Conway byggðist
að miklu leyti á þeirri ósk henn-
ar að komast burt frá Alex.
Conway yrði að losna við Al-
ex, láta flytja hann annað eins
fliótt og mögulegt væri. Þangað
til yrði hún að reyna að forð-
ast hann. Með tilliti til Carly-
ons hafði hún gleymt andúð
sinni og tortryggni til hans.
Hann var aðeins nauðsynlegur
milliliður á leið hennar að mark-
iru, ekki einu sinni jafnþýðing-
armikill og vagninn og hestam-
ir.
Hún fálmaði eftir eldspýtun-
um, gat kveikt á kerti, laumað-
ist útúr húsinu og skrifaði stutt
bréf til Carlyons. Herbergisþem-
an gæti fært honum það strax
í fyrramálið. Síðan skrifaði hún
lengra bréf til frú Abuthnot,
innsiglaði það og lagði til hlið-
ar. Farangur hennar yrði að
senda á eftir henni. Hún kveikti
á öðru kerti og valdi sér ögn af
fatnaði og öðrum nauðsynjum og
setti niður í litla leðurtösku og
vaðsekk. Carlyon yrði að reyna
að lauma því út í vagninn. Allt
Kartöflumús * Kókómalt * Kaffi * Kakó
KROJN *BÚÐIRNAR
CONSUL CORTINA
bflaleiga
magnúsai*
sklpholtl 21
slmapí 2119® -
^íuuhur £juÖmundóóon
HEIMASÍMI 21037
1
—-------------- Laugardagur 27. febrúar 1965
SKOTTA
/-//
Nokkur Ieið að ég kæmist inn í bílskúrinn minn?
Úlpur — KuMajakkar
og gallonblússur í úrvalh
VERILUN Ó.L
Traðarkotssundi — (á móti Þjóðleikhúsinu).
Starfsmannafélag Reykjavíkurborgar
Al/sherjar-
atkvæðagreiðs/an
heldur áfram í dag kl. 12—20, í húsakynn-
um Rafmagnsveitunnar í Hafnarhúsi (vest-
urenda). — Kjósa skal þrjá menn í aðal-
stjórn, svo og um uppsögn samninga og að-
ild að samningsréttarlögum.
STJÓRNIN.
Auglýsingasími Þjóðviljans er 17-500