Þjóðviljinn - 26.10.1966, Page 8

8 sI»A — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 26. október 1966.
EÍ'W-r JETLIAN CLOAG
Hóbert leit á Jiminee. •—
Hverjir eru inni í stofu?
Jiminee yppti öxlum. — Veit
það ekki.
Þeir gengu inn. í forstofilnni
tóku þeir af sér töskurnar og
hengdu blauta frakkana og húf-
umar inn í fatahengið. — Hin
era komin heim, sagði Húbert.
Yfir hverjœn snaga var miði
með nöfman barnanna, skrifuð
með snyrtilegri rithönd mömmu.
Allir snagamir voru fullir, lika
sá sem var merktur Gertrude.
Miðarnir voru upplitaðir og lím-
ið farið að losna hér og þar
og það var langt síðan börnin
höfðu hætt að hengja fötin hvert
á sinn snaga. Ég ætla að útbúa
ný nafnspjöld á morgun, hugsaði
Húbert, þá getum við hengt allt
á rétta staði.
— >au eru sjálfsagt að búa
tfi te, sagði < Jimmee.
— Já.
Þeir gengu mn gólfið í and-
Hárgreiðslan
Hérgreiðshi- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16
PERM A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
D ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
XJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10, Vonarstrætis-
megin -r- Simi 14-6-62
dyxinu. Húbert stanzaði fyrir ut-
ah stofudymar. Þær voru lok-
aðar. Raddimar að innan voru
ógreinilegar.
— Það eru sjálfsagt einhverj-
ir vinir Charlies í heimsókn,
sagði Húbert lágum rómi.
Undanfarnar vikur höfðu þeir
komið í haugum — þessir vm-
ir. Það virtust alltaf vera nýir
og nýir menn. Sumir vom feit-
ir og whiskyþefur af þeim, aðr-
ir magrir og rytjulegir og alltaf
frakkalausir. Stundum komu þeir
heim með Charlie Hook, þegar
hann hafði verið á veðreiðum.
Stundum börðu þerr bara að
dyrum og þeir urðu alltaf jafn-
undrandi á svipión, þegar eitt-
hvert bamanna kom til dyra. —
Hlýt að hafa farið húsavillt,
höfðu sumir þeirra tautað. En
Húbert vissi að svo var ekki —
nú fylltist hann ekki eftirvænt-
ingu eða skelfingu þegar hann
fór til dyra. Einstöku sinnum
höfðu líka verið konur með þeim
— dömur? Þegar þær voru fam-
ar, var lengi á eftir flmvatnslykt
í stofunni.
Aftur heyrðist htátur. Húbert
hlustaði í ofvæni.
— Gæti verið gamla K-kjafta
Stork, sagði Jiminee.
Og það var satt. Húbert lang-
aði mest til að ýta upp hurfBnni
og fara inn, en —
— Á ég að berja? sagði Jim-
mee.
Einhverra híuta vegna fannst
honum sem Charliee Hook kærði
sig dtki um að Mta trufla sig
þegar hann var með vinum sín-
um. En ef það var bara gamla
frú Stork, þá . . .
— K-kannski við ættum fyrst
að fara og fá okkur te?
— Já. Húbert tók ákvörðun. •
Já. Við skulum gera það.
Meðan þeir vora á leiðinni
niður stigann óskaði Húbert
HJÓLBARÐAR frá
RASIMOIMPORT MOSKVA
VERÐLÆKKUN
hjólb. slöngur
670x15 kr. 1.070,— kr. 148,—
820x15 kr. 1.500,— kr. 150,—
500x16 kr. 625,- kr. 115,—
650x20 kr 1.900,— kr. 241,—
750x20 kr. 3.047,— kr. 266.-
EINKAUMBC
trading
SIMI17373
þess, að harm hefðí kjark tSl að
æða beint. irm í stofurra. Hann
yrði varla dreránn, eða hvað?
Hann ýttí upp eldhúshurðinni.
— Við vorum að biða eftir
ykkur. Það var Elsa sem sagði
þetta. Þau stóðu þarna öll. Hú-
bert sá að það hafði ekki verið
lagt á borð og það var enginn
ketrll á eldavélinni.
— Hvað er að? spurði hann
varfærnislega.
— Segðu honum það, Dun,
sagði Elsa.
Dunstan leif órólega í kring-
um sig og Húbert skildi strax,
að hann kærði sig ekki um að
segja neitt. Húbert gladdist yfir
því með sjálfum sér — harín
var alltaf dauðhræddur um að
Elsa gæti talið Dunstan á að
vera á hennar baridi og reyna
að eyðileggja allt.
— Hvað hefur komið fyrir?
spurði Húbert aftur.
— Hofið er farið, sagði Dun-
stan. Hann flýtti sér að koma
orðunum útúr sér eins og þetta
væru ekki hans eigin orð.
— Hofið horfið? Þetta var
hálfgildings spnrning, hálfgild-
ings viðurkenning á staðreynd.
60
Hann fékk í rauninni ekkert á-
fall — einhvers staðar djúpt
í hugamim hafði hann átt von
á þessu, eða réttara sagt, hann
hafði hugsað, eins og það hefði
þegar gerzt. En þegar hann sá
andlit systkina sinna, varð hon-
um Ijóst, að þeim hafði aldrei
dottið neitt slikt í hug. Díana
virtist meira að segja hálflömuð
— beið eftir orðum hans til að
geta áttað sig á öllu þessu.
— Þú getnr séð það sjálfur,
sagði Elsa.
Húbert kh>kaði koHi. Hann
opnaði dyrnar og fór út. Til
vinstri við hann fðll ljósið úr
eldhúsglugganum á vot lfíju-
konvaflablöðm sem minntu á
dökkar, slitnar tungur. Til hægri
var dökka þústirr, sem hafði ver-
ið hof, .ekki lengur tfl. Það sást
ekkert Ijós úr húsi Halberts
hinum megin við Kmgerðið.
Hann fór að þugpa um frú Hal-
bert sem var bakvið gluggatjöld-
>n í einu herbergjanna, og hann
mundi aflt í einu eftir andfltinu.
sem hafði horft á hann útum
gluggann þegar hann var að
leika sér í garðinum fyrlr nokkr-
um vikum. Hann strauk yfir hár-
ið sem var vott af snjó og það
fór hroflur um hann. Það var
kalt. Hann ætti að fara inn.
Hann sneri sér við og gekk hægt
irm aftur.
— Jæja, sagði Elsa. — Varstu
nokkurs vísari?
— Það er ekki þarna, sagði
Húbert. Honum stóð á samá, —
hvaða máli skipti þótt það væri
horfið?
* — Það hlýtur að hafa verið
t-tefeið, lagði Jiminee tfl mál-
anna.
— Þau tóku það, sagði Elsa.
— Hvaða þau? Húbert spurði
næstum ósjálfrátt. Hann vissi
það.
— Charlie Hook •— og Stork-
amir. Þau eru uppi núna. Og
halda það hátíðlegt.
Húbert brosti.
— Af hverju ertu að ftíssa? í
munni Elsu hljómaði það "feins
og morð. ,
Húbert neri nefið með fingr-
inum. — Þú ert þó ekki hrædd
við storkana, eða hvað?
— Hrædd? Elsa var undrandi.
— Ég skfl ekki hvað þið eruð
að fjargviðrast út af þessu, sagði
hann áður en henni gafst trmi' 1SI
að segja fleira. Það skyldi ekki
verða neitt uppistand, svo fram-
arlega sem hann gæti komið í
veg fyrir það. Hann'leit ekki af
Elsu, en hann fann að bæði Dun-
stan og Díana voru fegin.
— Fj argviðrast? Hún var ekki
alveg örugg um sig. — Þau eru
búin að eyðileggja hofið. Skil-
urðu ekki hvað það þýðir? Hún
leit. á hin.systkinin en fann eng-
an hljómgrunn. — Það þýðir —
það þýðir að við getum ekki
lengur haldið mömmustundir!
— Ojæja, sagði Húbert. —
Við höfum ekki haldið mömmu-
stund langalengi hvort sem er.
Ekki síðan Charlie Hook kom.
— Dunstan! Það var bænar-
hreimur í röddinni. — Dunstan,
þú skilur hvað þau hafa gert,
er það ekki? Þér finnst það
rangt, er það ekki, Dun?
Dunstan hrukkaði ennið. Hann
baðaði höndunum klunnalega. —
Þau áttu að spyrja okkur, sagði
hann.
— Kannski, sagði Jiminee, —
kannski ætla þau að búa til nið-
urgrafinn garð handa ókkur •—
eins og mamma var búin að lofa.
— Fínt, hrópaði Willy fagn-
andi.
Elsa leit á þau hvert af öðru,
á andlitin sem allt í einu höfðu
orðið glaðleg á svip. Hún opn-
aði munninn eins og til að segja
eitthvað, en sagði ekkert. Og þá
vorkenndi Húbert henni — meira
en nokkru sinni fyrr. Einu sinni
hafði hún haft stjórn á þeim
öllum, gekk næst mömmu, en
nú . ... nú sá hann blika á tár
í augum hennar og sá að hún
reyndi árangurslaust að vera
einbeitt á svip. — Heyrðu, Elsa,
sagði hann. — Við sktrlum spyrja
Charlie Hook hvers vegna hann
hafi gert það. Hann hlýtur að
hafa haft gildar ástæður til
þess. Við skulum biðja hann að
Útskýra það fyrir okkur — hvað
segið þið um það?
Það lét heimskulega og hérh-
lega í hans eyrum, en börnin
nrnluðu eitthvað um að þau
væru sammála. Elsa kinkaði
kofli án þess að svara, en hann
vissi að það var ekki vegna
þess að hún væri sammála —
hún viMí bara að þaru litu í
aðra átt og tækju ekki eftir
henni.
— Þá skulum við drekka te
núrta. Og á eftir förum við upp.
En fyrst fáum við okkur te.
— Við skulum búa tíl te á
mettíma, sagði Jiminee.
ÖH fengu sitt verk að vinna,
og mestu spennunni, létti í bili.
Þau lögðu á borð með brambolti
og ráku á brott með háreysti
skuggann af vofunni sem leynd-
ist hjá hverju einasta þeirra.
Vatninu var hellt á um leið og
hvein í katlinum og brauðið
smurt í flaustri.
Meðan á máltíðinni etóð
reyndi Húbert að stilla sig um
að hugsa um það að þau ætluðu
upp í stofuna. Bezt að gera sér
ekki óþarfa áhyggjur, hafði
mamma sagt. En hann hafði lof-
að Elsu þessu, og hann vissi
ekki almennilega sjálfur hvers
vegna honum var það óljuft.
Dyrnar að stofunni stóðu í
hálfa gátt. Húbert stóð fyrir
utan og reyndi að herða upp
hugann. Bakvið hannN stóðu
börnin í röð og allt í einu mundi
hann eftir öðru kvöldi fyrir
löngu, þegar þau höfðu Iíka
staðið fyrir utan dyr og beðið,
en þá. var það ekki hann heldur
Elsa, sem fyrst hafði farið inn.
Brot úr samtalinu fyrir innan
bárust fram til þeirra.
, , , , allt saman rotið — allt
saman ....
S KOTTA
— ud, þaö er satt hjá þér, söngröddin þín er ágæt, en þú ræður
ekki alveg við hana ennþá!
BRUNATRYGGINGAR
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
LINDARGÖTU 9 • REYKJAVÍK • S í MI 22122 — 21260
|IM.I:UiiU!I.U1
FLOTTAMANNAHJÁLP
24.0KT
1966
SAMEINUÐU ÞJÓÐANNA
(oníineníal
Útvegum eftir beiðni
flestar stærðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gúmmmnnustofaii h.f.
Skipholti 35 — Sími 30688
og 31055
Kona óskast
til blaðdreifingar í miðbæmim.
Upplýsingar í síma 17-500.
ÞJÓÐVILJINN.
v