Þjóðviljinn - 11.05.1967, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÖÐVHJINN — Fimm-tudagur VL naai 13SS.
\
JOHN FOWLES:
SAFNARINN
52
yður. Saknar yðar. Ég gaeti ver-
ið dauður án þess að neinn sem
ég þekki hefði áhyggjur af því.
M. Bn hún frænka yðar?
C- Hún.
(Það var þögn).
e. (Orðin ruddust allt í einu
útúr honum). Þér vitið ekki
hvað þér eruð mér. Þér eruð
eitt og alit. Ég hef ekkert ef
þér farið.
(Og það varð löng þögn).
7. desember.
Hann er búinn að kaupa stól-
inn. Hann kom með hann hingað
niður. Hann er faUegur. Ég vildi
ekki hafa hann héma niðri. Ég
vil ekki neitt sem er héma
niðri. Breytingin á að vera al-
ger.
Á morgun á ég að flytja upp
fyrir fullt og allt- Ég spurði
hann um það á eftir, í gær-
kvöldi. Og hann féllst á það.
Ég þarf ekki að bíða heila
vifcú.
Hann _fór til Lewes til ^að
kaupa ýmislegt fleira í herberg-
ið. Við ætlum að halda dálitla
veizlu í kvöld.
Hann hefur verið miklu notia-
legri þessa síðustu tvo daga.
Ég hef ekki hugsað mér að
flana að neinu og reyna að flýja
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16. .
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
■ I ■ '
við fyrsta tækifæri. Hann mun
gæta mín, það veit ég. Ég get
ekki almennilega gert mér Ijóst
hvað hann mundi gera. Hann
neglir fyrir gluggann og læsir
dyrunum. En get þó að minnsta
kosti séð dagsbirtu. Fyrr eða
síðar fæ ég tækifæri (ef hann
sleppir mér ekki af fúsum vilja)
til að stinga af.
En ég veit að það verður að-
eins um eitt tækifæri að ræða.
Ef hann stendur mig að því að
reyna að flýja, flytur hann mig
undir eins hingað niður aftur.
Þess vegna verður það að vera
gott tækifæri. öruggt tækifæri-
Ég segi við sjálfa mig, að ég
verði að búast við hinu versta.
Erf eitthvað í framkomu hans
gerir það að verkum, að mér
finnst sem hann ætli nú að
standa við það sem hann hefur
lofað.
Ég hef smitazt af kvefinu hans.
Það gerir ekkert til:
Ó, guð minn góður, guð
minn góður, ég gæti dáið.
Hann gengur af mér dauðri
með þessari örvæntingu.
Ég er ennþá héma niðri. Hon-
um hafði ekki verið alvara eitt
einasta andartak.
Hann vill taka myndir af mér.
Það er leyndarmál hans. Hann
vill færa mig úr fötunum
og . . . Ó, guð minn góður, ég
hef ekki vitað fyrr en nú hvað
viðbjóður var.
Hann sagði ólýsanlega hluti
við mig. Ég var götudræsa, ég
hafði sjálf beðið um það sem
hann gaf í skyn.
Ég varð frávita af reiði. Ég
fleygði í hann ílmvatnsflösku.
Hann sagði að ef ég gerði það
ekki, myndi hann neita mér um
að fara í bað og fara fram
í kjallarann. Ég yrði að vera.
hér allan tímann.
Hatrið okkar í milli. Það kom
fossandi fram.
Ég hef smitazt af þessu and-
styggilega kvefi hans. Ég get
ekki hugsað skýrt.
Ég gæti ekki svipt sjálfa mig
lífi, ég er honum alltof reið til
þess.
Hann hefur misnotað mig all-
an tímann. Alveg frá upphafi.
Þessi saga um hundinn. Hann
notar hjartað í mér. Svo snýr
hann sér við og traðkar á því.
Hann hatar mig. Hann langar
til að úitsvina mig og IftiMaekka
mig og eyðileggja mig. Hann
vill að ég hati sjálfa mig svo
mikið að ég eyðileggi sjálfa mig.
Síðasta óþPkkabragðið. Hann
gefur mér engan kvöldmat. Ég
á að svelta ofaná allt annað.
Ef til vill ætlar hann að svelta
mig í hel. Það gæti hann hæg-
lega.
Ég er búin að jafna mig eftir
áfallið. Hann mun ekki berja
mig. Og ég læt ekki undan. Ég
ætla ekki að láta harm draga
mig niður í svaðið. .
Ég er með hita, mér er ó-
glatt.
Allt snýst gegn mér, en ég
skal ekki gefast upp.
Ég hef legið í rúminu með
myndina eftir G.P. við hliðina
á mér. Haldið um rammann
með annarri hendi. Eins og
krossmark.
Ég skal lifa þetta af. Ég skal
flýja héðan- Ég skal ekki gefast
upp.
Ég skal ekki gefast upp.
Ég hata guð. Ég hata hann
— hver sem hann er — sem
hefur skapað þennan heim, sem
hefur lagt grundvöll að mann-
kyninu, sem hefur búið í hag-
inn fyrir mannverur eins og
Caliban, ástand eins og þetta.
Ef til er einhver guð þá er
hann einhver andstyggðar köng-
urló í myrkri.
Hann getur ekki verið góður.
Þessi kvöl, þessi ósegjanlega
andlega þjáning. Þetta' var ó-
þarfi. Þetta er aðeins sársauki,
efckert annað, og ekkert fæst
í aðra hönd. Það gefur engu
líf, ákapar ekkert.
Allt er árangurslaust. Öllu
kastað á glæ.
Því eldri sem heimurinn verð-
ur, því augljósara er þetta.
Sprengjan og pyndingjamar í
Algier Dg börnin sem svelta í
Kongó. Það verður aðeins
stærra og geigv'ænlegra.
Meiri og pieiri þjáning hjá æ
fleirum. Og í æ meira tilgangs-
leysi.
Það er 'eins og kertin ,séu
brunnin rtiður. Ég er hér í
svörtum sannleikanum.
Guð er einskis nýtur. Hann
getur ekki elskað okkur. Hann
hiatar okkur af því að hann
getur ekki elskað okkur.
öll andstyggðin og eigingimin
og lygamar.
Fólk vill ekki viðurkenna það,
það er of önnum kafið við að
krafsa til sín til þess að sjá
að kertin eru útbrunnin. Það
sér ekki myrkrið og köngur-
lóarhausinn úti fyrir og vefinn
yfir öllu. Að þannig er það
alltaf ef dálítið er klórað i yfir-
borð hamingju og góðleiks.
Það svarta og þáð svarta og
það svarba. . .
Það er ekki nóg með það að
ég hef aldrei fyrr hugsað á
þennan hátt, heldur hef ég
aldrei getað ímyndað mér þann
möguleika. Meira en hatur,
meira en örvænting. Það er ekki
hægt að hata það sem maður
nær ekki til, ég finn ekki einu
sinni til þess sem flestir hugsa
sér sem örvæntíngn. Það er
handan við örvæntingu. Það er
alveg eins og ég geti ékki lengur
fundið til- Ég sé en ég get ekki
fundið til.
Ó guð, ef til er einhver guð.
Ég hata handan við hatrið.
Hann kom niður fyrir stundu.
Ég lá ofaná rúminu og svaf.
Hiti.
Loftið er svo þungt. Þetta
hlýtur að vera inflúensa. ’
Mér leið svo illi að ég stagði
ekki neitt. Hafði ekki þrek til
að láta hatur mitt í Ijós.
Rúmið er rafct. Mér er Ult
fyrir brjóstinu.
Ég sagði ekki orð við hann.
Orð nægja mér ekki lengur.
Ég vildi óska að ég væri Goya.
Gæti teiknað híð algera hatur
sem ég ber í brjósti til hans.
Ég er svo hrædd. Ég veit
ekki hvað gerist ef ég verð al-
varlega veik. Ég skil ekki af
hverju mér er svona illt fyrir
brjóstinu. Eins og ég hefði verið
með lungnakvef í marga daga.
En þá yrði hann að sækja
lækni. Hann gæti kannski drep-
ið mig, en hann getur ekki látið
mig deyja þannig.
Guð minn góður, þetta er
hræðilegt.
(Kvöld). Hann kom með htta-
mæli. Hitinn var 38 um há-
degið Dg nú er hann 38,4. Mér
líður skelfilegia illa.
Ég hef legið í rúminu í allan
dag.
Hann er ekki mannleg vera.
Guð minn góður, ég er svo
einmana, svo hræðilega ein-
mana.
Ég get ekki skrifað.
(Morgun). Alvarlegt lungna-
kvef. Ég skelf öll.
Ég hef ekki sofið - almenni-
legá. Hræðilegir draumar. Und-
arlegir, mjög lifandi draumar.
G.P. var í einum. Ég grét yfir
honum. Ég er svo hrædd.
Ég get ekki borðað. Ég finn
til í lunganu þegar ég anda og
ég get ekki að mér gert að
hugsa um lungnabólgu. En það
getur ekki verið.
Ég vil ékki deyja. Ég vil ekki
deyja. Ekki fyrir Galiban.
Draumur. Furðulegur.
Er á gangi í eskilundinum
hjá L. Ég horfði upp gegnum
laufkrónurnar. Ég sé flugvél bera
við bláan himininn. Ég veit hún
hrapar. Seinna sé ég að hún
hefur hrapað. Ég þori ekki að
halda áfram. Stúlka kemur á
móti mér. Minny? Ég sé það
ekki. Hún er klædd einhverjum
undarlega grískum skikkjum.
Hvítum. 1 sólskininu milli
hljóðra trjánna. Virðist þekkja
mig, en ég þekki hana ekki
(ekki Minny). Alltaf langt burtu.
Mig langar til að koma nær.
Nær henni. Ég vakna.
Ef ég dey fær enginn nofck-
um tíma að vita það.
þórður
sfóari
4899 — Skyndilega vekja tveir menn athygli Wallace. Annan hef-
ur hann séð um borð í „Prosper", en hinn, sá með skeggið . .
— Hann þrífur mynd upp úr vasa sínum. Jú, ekki ber á öðru,
þetta er maðurinn sem hann hefur leitað að vikum saman! Þetta
er Bemard Grunyr hans hefur þá reynzt réttur. Bemard hefur
komizt undan með hjálp áhafnarinnar á „Prosper“! Það er
greinilegt hvað Bemard ætlast nú fyrir: mennimir tveir fara
einmitt beint inn í verzlunina sem hann var að koma úr, verzl-
unina með kafarabúningana. Það á sem sagt að leita skipsflaks-
ins og ná í titaniumplöturnar!
4
UG-RAUÐKÁL - I.VIHtA GOTT
4
SKOTTA
© King Feature» Synciicatc, tnc., 1965. WerM tlglit»re«arvrf.
— Skotta, hvemig dettur þér í hug að lána henni hjólaskautana
, mína?
TILBOD
óskast í Lorain-bílkrana, 24 tonna, er verður til
sýnis að Grensásvegi 9 næstu daga.
Tilboðin verða opnuð í skrifstef-u vorri miðviku-
daginn 17. maí kl. 11 árdegis.
/
Sölunefnd varnarliðseigiia.
Trésmíði
Pússa upp teakhurðir og ’teakverk. — Se’t
í tvöfalt" gler. — Sími 24663.

mANMORK 06
fA-ÞýZKAlAND^í
w"/. Eystrasaltsvikan
^ 5.—26. júli' 1967. Verð kr. 13.500,90.
Fararstjóri: Magnús Magnússon, kennari.
% Ferðaáætlun: 5. júlí. Flogið til Kaupmannahafnar
/Vj og dvalið þar til 8. júli. Farið með lest til Warne-
/a munde og dvalið á Eystrasaltsviku til 17. júli.
/ó Lagt af stað í 9 daga ferð til Berlínar. Magdeburg.
/í Erfurt, Leipzig, Dresden og Wittenberg og farið 25.
>>[ júlí með næturlest til Kaupmannahafnar og flogið
ví 26. júlí til Reykjavíkur.
Innifalið fullt fæði nema morgunmatur í Kaup-
yfr mannahöfn, flugfar. járnbrautir og iangferðabílar.
leiðsögumaður. hótel. aðgangur að söfnum. dans-
% leikjum o.fl. Baðströnd á Eystrasaltsvikunni. Ein
Va ódýrasta ferð sumarsins. Þátttaka takmörkuð og
þegar búið að panta i ferðina. Hafið samband við
skrifstofuna sem fyrst.
LANDSBN^
FLOGIÐ STRAX

FARGJALD
GREITT SÍÐAR V
Va

V,
V.
'ZA,
YS/j
Lauffavegi 54.
SlMI 22890 BOX 465 REYKJAVÍK