Þjóðviljinn - 28.01.1969, Qupperneq 10

f
TO SÍÐA — ÞJÖÐVXLJnsnsr — Þriðjudagur 28. janúor 1989.
13
tottaði piparmyntuna. í hægri
hendi hélt hún á súkkulaðimol-
anum. — Svona, svona! Hugg-
andi raddir umkringdu hana á
alla vegu. Bráðlega kom á hana
ánægjusvipur. Þegar faðir hans
sagði: — Á pabbi að haida á
gulldrottningunni sinni? teygði
hún handleggina samstundis á
móti honum. Þegar hún var
komin í fang föður síns, leit
hún niður til hans. Kinnarnar
á henni voru bústnar, næstum
bólgnar að sjá, eins og ævinlaga
þegar einhver var að gæla við
hana. — Alan líka, sagði hún.
Faðir Alans hló feimnislega.
Eftir að hann kom heim úr
hernum, vissi hann ekki al-
mennilega hvort hann gæti leyft
sér slíkt við son sinn. En Meg
otaði fingrinum þrjózkuiega.
Hann laut niður og tók Alan
upp og feðurnir tveir gengu upp
á loftið. Þegar þau komu inn í
svöfn'herbergið losaði Meg sig
samstundis og fleygði sér í rúm-
ið. Alan leið ekki sérlega vel
í fangi föður síns, honum var
það hálfframandi, en samt viidi
hann ógjarnan sleppa takinu.
Hann skreið upp í rúmið og dró
ábreiðuna upp að höku. Meg var
sofnuð áður en dyrnar höfðu
lokazt á eftir karlmönnunum.
Alan lá vakandi og hlustaði á
reiðilegan raddakliðinn úr mið-
staflunni. Hljóðið vakti með hon-
um ótta. Það var eins og lúður-
hljómur. sem hann vildi ekki
burfa að fara eftir.
FJÓRÐI KAFLI
A1 an var sá fyrsti sem sá
myndina. Hún dátt út úr um-
slaginu, sem amma hans hafði
opnað. Hann tók hana upp af
gölfinu. Það var mynd af tveim
HARGREIÐSLAN
► Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtinigar.
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfrapðinguir á
staðnum.
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
manneskjum sem hölluðu sér
fram á öldustokkinn á skipi,
kona í hjúkrunarkvennabúningi
með ermamar brettar upp að
olnboga, og karlmaður með liðs-
foringjahúfu klæddur sport-
skyrtu. Hann var líka með upp-
brettar ermar, svo að sást í
vöðvastælta handleggi. Myndin
var brúnleit og heldur léleg.
Breitt nefið á manninum kom
vel fram á myndinni, en að öðm
leyti var andlitið eins og holur
og dældir. Einhverra hiuta vegna
fékk Alan ákafan hjartslátt:
hann mundi ekki 'eftir bví að
hafa séð betta andlit áður. 'én
samt var eitthvað kunnuglegt
við það, eins og hann kannaðist
við það úr draumi.
Kannski hafði hann einfald-
lega orðið fyrir áhrifum af eft-
irvæntingumni sem lá í ldftinu.
Fjölskyldumar tvær vom að
borða saman morgunverð í eld-
húsinu, en allir hættu að borða
meðan arnrna Alans rýndi í bré'f-
ið og las öðru hverju nokkrar
setningar upphátt. „Þú sérð að
ég hef haldið loforð mitt —
þetta er annað bréfið á einni
viku“ ... — Já, satt er það.
„Ég hlakka til að hitta þig bráð-
um aftrjir, kæra mamma.“ Hm!
„Mamma“, hugsið ykkur. „Kæra“,
sei, sei. En hún roðnaði af gleði.
„Við tvö .þurfum að fara i píla-
grrmsférð í Wifttlhrop Avénue og
rifja upp gamlar minningar" ...
— Sama gamla runan........Viltu
sjá til þess að hirt verði um gröf
Conu. Halfðu engar áhyggjur aif
kostnaðinum — þú skalt fá hann
endurgreiddan þegar ég kem“
... — Hann er þá ekki búinn að
gleyma . . . “ Og viltu gera svo
vel að panta stærsta krans-
inn sem þú getur íundið. Þann
fallegasta sem fæst fyrir pen-
inga.“ ... Jú, ætli ég þekki hann
ekki — alltaf reiðubúinn til að
sóa peningum á báðar hendur —
sérstaklega þegar hann á bá
ekki sjálfur ... „Ég þarf ekki að
taka það fram, að þegar ég kem
skaltu fá endurgreitt allt sem
þú hefur lagt út — og meira en
það“ ... Þetta helflur maður
svo seim heyrt áður . .. „Strax
og ég get ætíla ég að sjálfsögðu
að koma að' gröf minnar elsikuðu
Coru“ ... Og þessu á ég að trúa!
En hann minnist ekkert á hve-
nær hann kemiur, hafið þið tek-
ið eftir því ... Hvað er nú
þetta? Hvað er þetta?
Hún las þegjandi það sem eft-
ir var af þréfinu. Þegar hún var
búin setti hún bréfið í kjöltu
sér og sat grafkyrr. Tár seytl-
aði fram úr vinstra augnakróki
og rann niður vanga hennar.
Alan elti/ það með augunum al-
veg heillaður; það var með ná-
kvæmlega sarna lit og sillfur-
gmtt hörundið; það var eins Dg
dropinn hefði verið kreistrjr út
úr andlitinu. Alan setti hann
ekki í samband við sorg fyrr en
fúllorðna fólkið flykktist að
henni og kom með samúðarupp-
hrópanir. Glad frænka tók upp
bréfið. — Lestu það. Lestu það,
Glad, sagði móðir hennar. —
Ég treysti mér ekki til að halda
áfram. Dökk aiugu Glads frænku
flögruðu hratt yfir örkina; roð-
inn í vöngum hennar kom og
fór, hún hnykfcti til hölfðinu með-
an hún las, htó látgt aðra stund-
ina, kipraði varirnar hæðnislega
saman þá næstu — það var
næstum hægt að ráða efni bréfs-
ins af svipbrigðum hennar. Þeg-
ar hún kom að þeim stað, þar
sem móðir hennar hafði hætt að
lesia upphátt, fór hún að koma
með athugasemdir.
— Hann kemur áreiðanlega ...
kannski einhvern næstu daga —
en hann getur ekfci nefnt ákveð-
inn dag ... hann hefur „skyld-
um að gegna“.... segist tefjast
um nokfcra daga af „almennri
kurteisi" . . . Nújá, hrópaði hún
og leit snöggt á móður sína. —
Ég sé að þú ert komin að því,
sagði gamla konan. Glad frænka
reyndi að setja upp alvörusvip,
en augu hennar glóðu þegar hún
hélt álfram að iesa. — Hann
verður að fylgja systur Crossett
heim til foreidra hennar ... það
er ekki annað en „almenn kurt-
eisi“ segir hann ... hún hjúkraði
honum um bnrð í herflutninga-
skipinu, begar hann lá í mala-
ríu .... Hann segist þurfa. ■ að
fara með henni heim tii foreldra
hertnar „í hinum enda Lundúna“
. . . honum finnst tilhlýðilegt að
heilsa þeim, segir hann ... það
er „almenn kurteisi".
— Almenn kurteisi. sagði móð-
ir hennar. — Þetta er í fyrsta
skipti sem ég heyri það kallað
því nafni. Svo kom hún auga.á
l.iósmyndina sem Aian hélt á.
— Hvað ertu með þarna, dreng-
ur. sagði hún hranalega og þreif
hana af honum. Hún virti mynd-
ina gaumgsafilega fyrir sér. —
Systir Crossett, tautaði hún. —
Aimenn kurteisi. Nú fóru tárin
að streyma fyrir alvöru. Nú
veittu þau hin henni ekki eins
mikla . athygli. Myndin gekk frá
einum til annars. — Hún sýnist
vera fín dama, sa^ði móðir Al-
ans og strauk hendinni yfir
myndina eins og hún æfflaði að
þurrka burt dökku skuggana.
— Hvernig gat hann fengið
þetta af sér? sagði tengdamóðir
hennar.
— Ég veit það ekki, tengda-
mamma, sagði Ernest. — Þú
mátt ekki draga neinar ályktan-
ir í fljótræði. Ef þessi systir
.Crossett hefur hjúkrað honum
svona vel,’ er ekki nema eðlilegt
að hann vilji sýna henni þafck-
læti sitt, eða hvað? Þú veizt
‘hvað Hektor er riddaralegur.
— Það er meira en hægt er að
segja um þig, hreytti eiginkona
hans útúr sér. Hann leit á hana
særður og undrandi. En hún var
niðursofckin í dagdrauma. Hún
sat yzt á stórbríkinni, studdi Dln-
bogunum á hnén og hökunni á
hendurnar. Hún var rjóð í and-
liti, varirnar voru aðskildar;
hrokkinn hárlokkur ha'fði fallið
niður á ennið. Alan hafði aldrei
séð hana eins fallega.
— Þegar maður er í þessorn
sfcipum, sagði faðir Alans, sem
vildi g.iarnan gera gott úr öl'lu,
er ekfci auðvelt að komast hjó
því að kynnasit hjúfcrunarkonun-
um. Hann talaði dóilátið glettnis-
lega.
— Jæja, ekfci það? sagði kon-
an hans.
Hann drap tittlinga framan í
hana í tilraunaslliyni.
— Nei, þetta er rétt hjá þér,
skaut Ernest frændi inn í, en
hann vildi efcki standa að baki
svila sínum hvað lifsreynslu
snerti. — Svona stór og hressi-
legur náungi eins og hann.
— Ó, bað er ekkert illt til í
Hektori, bætti móðir Aians við;
rödd hennar var mild og mjúk
og Alan uppgötvaði sér til undr-
unar að hún var líka í einhverj-
um draumaheimi.
Glad frænka vaknaði af leiðslu
sinni. — Mamma, sagði hún. —
Ég' held að ástæðulaust sé að
taka betta svo alvarlega.
— Einmitt það!
— Ég held þetta sé ^ins Dg
hann segir — almenn kurteisi.
— Svo að þú ert að reyna að
bera í bætifláka fyrir hann? Og
hvað um vasalings Coru?
— En mamma bó! Cora hafur
verið ...
— Ekki nema ár. Þér finnsit
það kannski langur tfmi, en það
finnst mér ekki. Hún fór að
þurrka sér um augun með vasa-
kltítnum.
— Svona nu, mamma. Við vit-
um öll hvað ...
— Jafnvel þótt þú berir ekki
virðingu fyrir . . . hinum látnu,
finnst mér að hann ætti að gera
það. (
— En hvað hefiur Hektor gert
af sér? Þú ætlast þó ekfci til að
hann líti aldrei framar ó kven-
mann?
— Það hljóta að verá viss tak-
mörk?
— Jæja, ég lái honum það ekki
að minnsta kosti. Ég hlakka til
að hitta hann afitur. Það er tími
til kominn að eitthvert líf verði
hér í húsinu. Og hún leit með
fyrirlitningu í átt til eiginmanns
ins.
— Segjum tvær, samsinnti
mágkona hennar. — Ég hlakka
líka til. Munið þið hvað það
var s’kemmtilegt þe'gar Hefctor
var hérna áður ... Ég á við,
flýtti hún sér að segja, — ekki
síðast heldur þar áður. ...
— Ég er alveg gáttuð á þér,
sagði tengdamóðir hennar og
stóð upp. — Ég er gáttiuð á ykk-
ur báðum tveim. Veslings Cora.
— En lanigar þig ekfci til að
hitta hann líka, mamma? spurði
móðir Alans kvíðandi.
— Han.n er eiginmaður Coru,
þrátt fyrir allt, svaraði gamla
konan hörku’lega. — Þið verðið
að athuga að við þrjú vorum
hvert öðru mi'kils virði ... í
gamla daga . . . í Winthróp
Avenue . . . Hún gekk til dyra.
— Við voruim mjög nótengd
hvert öðru, sagði hún um leið bg
hún fór út úr eldhúsinu. —
Mjög nátengd.
BLAÐDREIFING
Vantar fólk til blaðdreifingar í austur og
vesturbæ, Kópavogi.
ÞJÓÐVILJINN - Sími: 40753
Látið ekki skemmdar kartöfliir koma yðnr
í vont skap. IVoiið COLMANS-kartöflnduft
SKOTTA
— Sagði ekfci pabbi, að ég væri ekfci heima, þegar þú hringdir
áðan?
RAZNOIMPORT, MOSKVA
RUSSNESKI HJOLBAROINN ENDIST
Hafa enzf 70.000 fcm akslur* aamfcvaamt
vottorðl atvlnnubflsljföpa
Fæsl hfá ffestum ft|ð—HtaBfcM 4k fandinu
Hvergl laegra verO ^
1

SfMI 1-7373
TRADINC
CO.
HF.
a
ÚTSALA - ÚTSALA
Ulpur, peysur, skyrtupeysur, skyrtur,
terylenebuxur, stretchbuxur, taubuxur.
Úrval af ba-mafatnaði. Einnig vinn-ufatnaði herra
og dömuregn'kápum.
Verzlunin FÍFA.
Laugiavegi 99. (Inngangur frá Snorrabraut)'.
Skolphreinsun og viðgerðir
Losum stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
hreinsunarefni.
VANIR MENN. — SÍMI: 83946.
ÚTSALA
Útsala stendur yfir V
O.L. Laugavegi 71 )
Sími: 20141.