Þjóðviljinn - 08.03.1969, Side 5
I
Laugardiagiuir 8. marz 1969 — í>JÓÐVIUINN — SÍÐA J
TÁSS '68
Q Sovézka fréttastofan TASS efnir árlega
til fréttaljósmyndasýningar í húsakynnum
sínum í Moskvu. Um miðjan febrúarmán-
uð var sýning þessa árs opnuð; þar eru um
400 myndir liðlega 100 ljósmyndara, sem
allir eru starfandi á vegum TASS í Sovét-
ríkjunum eða utan þeirra. Myndimar eru
allar teknar á síðasta ári og af þeim sökurn
ber sýningin heitið TASS-68.
Frá opnun sýning-arinnar í Moskvu.
Á sýningunni eru myndir úr ýmsum áttum.
Sinfóníutónleikar:
B. B. B. í Háskólabíói
Á Mjómleilkiuim. sdnfóníuihljóm-
sveitarinnar í fyrrafcvöld voru
filutt verk efitir þrjú sitór B,
Beethoven, Braihms og ... Bar-
tók. Verkin voru semsé þrjú,
eins og ofitasit, Leonóruforleik-
urinin nr. 3, fiðllukonseirt Bart-
óks, og fyrsta sinfónía Brahms.
Stjómandánn var Alfired Walt-
er, ©n hann mun eigiarö stjóma
filestum hljómleikum sveitar-
innar það sem. etftir ei' atf starfs-
árinu, og lofa þessir fiyrstu
sannarlega góðu. Einleikarinn í
B'artók-konsertinum var Edith
Peinemann. Þessd unga kona
leysti sitt ertfiða hlutverk af
hendá ■ mað siilkum glsesiibrag,
að komia hennar hingað hlýtur
að teljast með mterkisviðburð-
um ársins. Bartðk er nú ekki
mikið leikinn hötfundur hér á
landi, og þessi konsert hatfði
ekki heyrzt hér áður. Raunar
hatfa ervgir aðrir atf merfcavi
fiðlukonsei'tum aldarinnar ver-
ið fluttir hér, og miá víst reikma
með að nokkur bið vierði á að
maður heyri fiðíluikönsert Aliban
Bergs, hvað þá Schönbergs. En
það þýðár nú ekkert að jagast
í því í bili. Ungtfrú Peinemann
hetfur ailla þá feosti sem einn
fiðluleifeara mega prýða. Hvort
allir eru sammála því hvemig
hún leikur Bartðkfconsertinn
kernur hinsvegar ekki mélinu
við; efilaust em þeir sem hriftn-
asitár vonu af t.d. ledk Max
Rositais á u.þ.b. 20 ána göml-
um plötum það ekki ’að öllu
leyti. Sensuailisminn í leik
Piednemann, styrtfetur voidugum
tónd og glœsilegri taekni, gerir
Barbók feannsfci sivoJítið ástríðu,-
fiyfllri (a la Tjækofskí etc.) en
hollt er myrktfælnu fiólki. En
þetta var „filoitt”, eins og mað-
ur sagði á stuttbuxnaárunum.
Alfred Walter leiddi hljóm-
swedtiina með mikilu öryggi í
gegnum alla þessa fHökruu og
erfiðu efnissferá. Hann virðist
hatfa mdkið dálaetí á andstseð-
um, bæði í sityiMeika og hraða,
enda var leifeur sveitarinnar
býsna hressandi, bætandd og
kaetandi þetta kvöld. Kannski
ívið grótfiur á köflum, akústífein
í Háskólabíó þolir ekki að blás-
ið sé flfif, og það þola rnáim-
blásaramir raunar ekki heidur
sjáifir, þeim að öilu öðru leytí
ólöstuðum. En vei á minnzt:
mikið vanitar okifeur nú afitur
hörpu í hijómsveitina. En það
eru víst erfiðir tfmar núna.
- L. Þ.