Þjóðviljinn - 17.04.1969, Blaðsíða 8

g SÍÐA —. ÞJÓ©VII>JINN — Flmmtudagur 17, ajjril 1969.
ROLAND GYLLANDER:
HÆTTA
A
FERÐUM
11
— Ullman? Höf'jösmaðurinn
hrufckaði ennið.
Reyndu að skilja eitthvað
manngarmur, ég veit ekki annað
uim náunganin en nafinið eitt,
hugsaði Tr>m með svo miklum
krafti að hann virtist hafa ein-
hver áhrif á hugarstarfsemi höf-
uðsmannsins; það birti ögn ytfir
svip hans: — Já, Ullman verk-
frœðingur í efnaprófuninni, jahá,
þessi lásnefna var víst’ upp-
finning hans. Jæja, hvað um
hann?
— Ekkert sérstakt. tautaði Tom
hálífvandræðalega, en hann fékk
mig til að lofa því að spyrjast
aftur fyrir hjá Lok-læs um mögu-
leika á því, hvort kringumstæð-
umar í sambandi við uppífinn-
ingu hans hefðu nú ekki breytzt
— Þannig að fyrirtaðkið vilji
kaupa lásinn hans?
— Já....
— Því er ekki að heilsa.
Þetta virtist endanlegt- Svarið
girtí fyrir frekari umræður.
Höfuðsmaðurinn stóð við stóra
ráðstefniuiborðið með glerplötunni
og Tom hreifst af því hvernig
haren lagði ihöndina á það. „Heið-
arlegur Svíi“ ber í borðið og
segir: Nú er mér að mæta. Ræsk-
ir sig eins og frárennslislkerfi og
ijyrjar: — Ég leyfi mér að halda
því fram fyrir hönd hins opin-
bera... Dipilómatinn rennir hvít-
iVrh gómunum varfæmislega eftir
borðbrúninni og hru'kkar ennið
eins og í þjáningu: — Góði vin-
ur — þetta er viðkvæmt mál —
fyllstu varfæmi veröur að gæta
.... Höndin á höfuðsmanninum
var enn kreppt og þrir mið-
kögglarnir snertu glerið. Þetta
heffði getað minet á góri]]uhram.m
sem styður sig við hnúana, en
svo var ekki. Og andlitið var
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsia. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrurarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
eins: rólegt og endanlegt og óaft-
urkallanlegt: þverstrikið sem
táknaði munn var eins og heltu-
rista.
— Því er ekfci að heilsa, endur-
tók hann- — Ég skil ekfci hvers
vegna þú ert að spyrja uim þetta
núna, Benny. Ég man ekki betur
en ég hafi gert skýra grein fyr-
ir afstöðu minni og fyrirtækis-
ins í hitt skiptið.
— Það eru Ifimim ár síðan,
sagði Tom með Bennalegri
þrjózku.
— Það breytir engu. 1
Hann sýndist vilja ljúka sam-
talinu og Tom neyddi sjálfan sig
til að koma með eina spurn-
ingús: — En hvers vegna?
Höfuðsmaðurinn sýndi stillingu:
— Kringumstæðurnar hafa ekiki
breyzt Benny. Ég er sammála
því, að lásirm er skemmti-
legt lítið apparat, gerður alf
hugviti, en það er nú eimu
sinni svo að maðuir Jeggur ekki
fé og peninga i uppfinningu
fyrir það eitt, að hún er
gerð af hugviti. Þetta er ekfci
annað en tilgangsilausit leikfang.
Það eru þegar ótal útgáfur af
segulllásum á markaðnum, en
notagíldi þeirra er takmarkað
og hæpið að þeir halfi nokkuð
fram yfir aðrar gerðir nýtízfcu-
lása. Lok-lses sér eniga ástæðu
til að hefja samkeppni við slík
fyrirtælki með æmum tilkpstnaði
meðan eftirspum er næg eftir
okkar elgin Msum- Og þegar
minnzt er á kostnað — hvað
kostaði það eiginlega yfckur U13-
man að smíða þetta sýnishorn
sem þú sýndir? Þú minntist eitt-
hvað á isérstakar sl'ípanir og ég
man ekki hvað og hvað. Hvemig
heldurðu að fyrirtækið gæti lagt
í þv/lík útgjöld í fjöldafram-
leiðslu, þannig að verðið yrði
samkeppnishæft.
Tom svaraði ekki. Röksemdir
hölfuðsmannsins byggðust á eðli-
legum viðskiptasjónarmiðum: það
sem borgaði sig féfck að þrifast,
allt annað lognaðist útaf. Hann
hafði ekki mifclu við að bæta en
gerði þó síðustu tilraun:
— En öryggið í sambaindi við
þennan lás er svo miklu meira...
Höfuðsmaðurinn hló kulda-
h'látri: — Kæri Beniny, þessi
íimm ár sem þú hefur verið að
heiman hefur tilraiunadeildin
komið fram með að minnsta
kosti tvö ný tilbrigði af BO-9-af-
brigðinu, sem jalfnved þú gætir
eklki opnað!
Tom gafst upp. Hann hafði
ekki nakfcurt vit á því sem þeir
vt>ru að tala um. Höfuðsmaðurinn
sá það og varð mildari í rómn-
um:
— Svona nú, Benny, hlýddu nú
hollráðum gamals viinar, sem er
ef til vill ekki svo tækmilega
sinnaður en veit tailsvert um við-
sfciptamál! Hættu að hugsa um
þennan fjandans lás; hann á sér
enga framtíð nema sem viðundur.
Og meðal annarra orða: hvað
ertu eiginlega að sýsla við í Ásitr-
alíu? Ég vona að minnjsita kosti
að þú sért ekki að reyna að
pranga segulllásum inn á fólfc!
Hamn hló kuldahlátri.
— Skipulagning, svaraði Tom;
Honum datt ekkert betra í hug í
fljótheitum.
En höfuðsmaðurinn hafði ekfci
svo nddna áh*iga að hann spyrði
nánar.
— Skipulagnir>g, einmitt það.
Já, Ástrah'a er enn á margan hátt
fnuimibyggjaland enn sem komið
er . . . MikMr mögulieilkar fyrir
umga menn . . . margt að tafc-
ast á við . . Mikil náttúru-
auðæfi-.. Rödd hans var fjar-
ræn, hann renndi augunum út
um glugga og lót orðin daufcfcna
í hávaða frá fkngvél sem flaug
lágt ytfir þakið, búin til lending-
ar. Það var aðeins fcílómebra leið
til Bromima filugvalllar.
Höfuðsmaðurinni fór út úr her-
berginu. Tom stóð eftir og hlusit-
aði á vélardyninn deyja út og
hann lét hugann reika. Var hann
enn á villigötuim? Benny Thord-
gren og Ullman verkfræðingur
höfðu þá í sameiningu unnið að
gerð á lás sem virtist ósfcadraum-
j ur tæknimannsins en átti enga
framtíð Ifyrir sér í heimi viðskipt-
anna. Og síðan hafði Benny hald-
ið til Ástralíu — hvers vegna?
Tom hristi höfuðið með hægð.
Benny Thordgren var honum ráð-
gáta. Af hverju í ósköpun.um
þyrfti endilega að útvega tví-
fara í hans stað . fyrir . afmæli
ömmiunnar? Ef hann komst ekki
heim fyrir áttræðisafmæli gömlu
konunnar. þá ætti hann að geta
skrilfað henni og útekýrt....
Tom hrökk við þegar sími
hringdi í herberginu. Hann stóð
í glugganum og hann kom strax
auga á hann. Hann hugsaði sig
um í þrjár sekúndur áðuir en
hann tók tólið af:
— Er Lannwood forstjóri
staddur þama? Þetta var einka-
ritarinn Mona Nystedt; hann
þekkti affitur rödd hennar. — Það
bíður hér símtal frá hótel Atter-
dag í Kaupmannahöfn...
— Nei, sagði Tom lóttum rómi,
en ég vona að hann sé enn í hús-
inu; ég þarf líka að ná í ha-nn.
— Er þetta Thordgren?
— Já.
— Ég þóttist þekkja röddina...
Hiin vrrtist undrandi yifir þvi að
hann skyldi svara í símann i ráð-
stefnusal fyrirtækisins. Það kom
reyndar bróf til yðar sem fiar-
stjórinn tófc við.
Tom tók viðbragð eins og
veiðihundur sem veit alf héra í
snörunni.
— Bréf til Be-.. til mín?
— Já, forstjórinn stalkk því á
sig... Hér kermir hann annairs.
— Haldið í hann, ég kem lífca!
Tom filýtti sér aftur fram í stig-
ann. Einhver sem hann mætti
hóaði í hann: —* Hæ Benny, ég
sá þig í verzluninni í gær... en
hann var þegar kominn framihjá
og hafði ekfci tíma til að svara.
Á annanú hæð voru yfirmennim-
ir til húsa og í ganginum rafcst
hann á S. A. Lannwood forstjóra
sem virtist vera á leið út; einka-
ritarinn virtist ekki hafa getað
fengið hann til að bíða effitir
Tom...
— Fenguð þér samtáiið? sp«wði
Tom.
— Nei, sambandið, var it>fið.
Skiptiborðið...
— Já, ég veit.
Forstjórinn horfði á hann með
hörkulegri vanþóknum.
— Hvað var það sem þér vild-
uð mér? Ég er að flýta mér.
— Tvö þúsund og fimm hundr-
uð krónur! Og svo bréfið mitt.
Lannwood forstjóri hreyfði
engum mótmælum, nema hvað
hann tautaði eitthvað um áríð-
andi fund sem hann kæmist víst
aldrei á elf þetta gengi svona til.
Hann fékk Tom bréfið sem hann
var með í vasanum, „það var í
póstinum heima í Eplavík í morg-
un“, og ,.bíðið andartalk, þá sfcal
ég fá peninga hjá gjaldfceran-
um“... Hann hvarff inn ganginn
og Tom stóð eftir og horfði á
brófið og fann hvernig blóðið fiór
að streyma örar í æðum hans
meðan hann virti fyrir sér urn-
slagið.
Það sýnist óheiMavænlegt. Það
var ekki póststimplað og uitaná-
skriftin Hr. Benny Thordgren c/o
RAZNOIMPORT, MOSKVA
RUSSNESKI HJOLBARÐINN ENOIST
Haia enzt 70.000 fcm akstup samKvemt
vottorðl atvinnubllstjúra
Fæst h|á Hestum tilðtbarðaatflum á lancHnu
Hvergi lægra vertf u

SÍMI 1-7373
TRADINQ
CO.
HF.
J
RARPEX lireinsar góifteppin á augabragði
SKOTTA
— Hvað kemuir til að þú heimsækir ofclkur daginn áður en við fá-
uim matarsendinöuna frá kaupmanninum?
íslenzk frímerki
ný og notuð kaupir hæsta verði RICHARD RYEL
Álfhólsvegi 109. — Sími 41424. — (Bezt á kvöldin).
Tökum að okkur
viðgérðir, breytingar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagninga og veggfóðrunar.
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinna með fullri
ábyrgð. — Sími 23347.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eidavélar al mörgum stærðum og
gerðum. Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi
sumarbústaði og báta.
V arahlutaþ jónusta.
Viljum sérstaklega benda á ný'ja gerð einhólfa elda-
véla fyrir smæiri báta' og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJANSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069