Þjóðviljinn - 21.05.1969, Blaðsíða 10

J 0 SfBA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 21. maf 1969.
ROLAND GYLLANDER:
HÆTTA
Á
FEROUM
36
Andlit hennar, sem hann gat
ekki lengur litið af, varð alvar-
iegt.
— Hvað er á seyði. Tom?
— Hvað áttu við?
— Það er eitthvað um að vera.
Sponge höfuðsmaður hrkiígdd fyr-
ir stuttu og sipurði um forstjór-
ann. Hann virtist æstur. Og Mart-
in hefur líka hringt.
Tom þvingaði sjálfan sig til að
hugsá um annað en hana.
— Eru þeir að leita að . . . ?
En hvar er hanm þá?
— Harnn sagði fyrir nokkrum
klukkustundum að hann þyrfti að
fara og lát-a klippa sig og síðan
ætlaði hann að snæða hádegis-
verð með viðskiptafvini. Hann
ætlaði ekki að koma til baka fyrr
en seinna í dag.
Tom leit á úrið sitt en nú var
hann orðinn of ringlaður til að
geta lesið á það.
— Hann . . Minnitist bamn
ekkert á hvar hamn ætlaði að
borða . . . Hvemig var hann?
Nú var ringlunin alger. Mona
leit á bann og augu hennar urðu
alvarleg.
— Tom, hvað er á seyði?
— Ég veit það ekki. Ég er að
leita að honum, ég þarf að spyrja
hann nokkurs. Hann. . . þeir. . . ég
á við, bvar n.æ ég í Martin eða
Sponge höfuðsmann?
— Þeir eru hjá Martin í
Skeppargötu núna. Mon.a reyndi
að vera róleg. Og Lannwood
læknir er þar líka, ég þóttist
heyra rödd hans þegar Martin
hringdi.
Loks'hristi Tom af sér ónotin.
— Hjá Martin, allt í lagi. Ég
fer hangað. Mér finnst eins og
nú
En hamn þagmaði snögglega og
beit samam tönn.unum.
— Hvað finnst þér?
Hún einblíndi á hann en fékk
ekkert svar. Þess í stað sagði
hann það fyrsta sem honum datt
í hug:
— Hvernig líður frú Maríu?
Það var reyndar enigin spum-
ing; að minnsta kosti heyrði hann
ekki orð af svarinu:
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivömr.
Fegrunajsérfræðingur t
staðnum.
Hárgreiðslu- og smyrtistofa
Steinu og Dódó
L.augav. 18. IXX. hæð (lyíta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMl 33-968
— Henmi líður ögn betur, hvort
sem það er nú batamerki eða
ekki. En Tom, hvað ætlaðirðu að
fara að segja? Geturðu ekki
talað um það við mig?
En það gat hann ekki. Hann
vissi ekki hvers vegna — nema
hvað það var eins og hann hefði
femgið innri aðvömn: Gættu
hennar — haltu henni utan við
þetta! En hann vissi — að
minmsta kosti hélt hamm sig vita
— að hann hefði nú fengið allar
þær upplýsingar sem með þurfti.
Þær vom þama í eins konar upp-
lýsingaskýi, raddhreimur og hálf-
ar ályktanir í meðvitund
hans, uppfullar aí mót-
sögnum og blimdgötum — en þar
var þó allt, sem með þurfti. Það
vantaði ekkert í bútasafmið. Og í
ringnlreiðinni sá í rauðan þráð,
og ef hann gæti aðiedns í'iund-
ið lausan enda, þá gaeti bann
komið þessu í rétta röð, aft/urá-
bak eða áfram og . . .
Það var orðið hljótt og mann-
autt í ganiginum fyrir framan
herbergið. Hún reis upp eld-
snöggt, sivo að bann leit upp frá
vangiaveltum sítíium, og þá var
hún komin fast að honum og
kyssti hann svo fa-st og ákaft að
tenmur þeirra skullu saman. Hún
andiaði að sér með eins konar
snökti og hún hélt svo þétt um
háls honum, að hann fann til.
— Elskam mín, elsku þú, —
farðu varlega. Ef eitthyað kemur
fyrir nú. þá verður það alvara . .
Hún fór að gráta þótt hún
reynditíef|ir megni að verjasit þyí,
— Eyrst munaði minnstu að
þú værir myrtur. Svo varstu tek-
inn fastur fyrir morð. Nú
gilddr það kannski í þriðja sinn
og ég vil ekki missa þig . . .
18
— Mjög furðuleg saiga!
Sponge höfuðsmiaður spýtti
samstöfunum út úr sér eins og
smásteinum.
— Mjög furðuleg saga, endurtók
hann, næstum án þess að hreyfa
þunnar varimar. Stairandi aug-
um minntu Tom á styttuma af
iliilega Rómverjanum í móttöku-
salnium á hvtíldarheimilinu. —
Og ég skil satt að segja ekki í
hvaða tilgangi rithöfundurinn er
að segja hama.
Tom stillti sig um að koma með
venjulega svarið um ,,morðárás“
og „morðákæru" og lét sér nægja
að horfa illilega á móti. En Mart-
in Lannwood stakk glasi með ó-
blönduðu whiský í hönd hians og
i einum stólnum í stóru stofunnd
sat Emanuel Lanmwod læknir —
og hafði enga hressingu fyrir
framan sig; allt fas hans gaf til
kynna að hann teldi sig nauðung-
argest — og h^nn kom óvæmt
Tom til hjálpar:
— Er það í rauninmi svo ó-
skiljanlegt hvað herra Gramath
gengur til? s
Höfuðsmaðurinn smeri sér að
honum, þungur og stirður eins
og brynvagn; en í rauminni var
hann hikamdi; hann var ekki við-
búinn óhlýðni af þessu tagi.
Lækniirimn mætti ótrauður augna-
ráði hans og hélt áfram:
— Það er margt sem þér er
ókunnugt um, Birgir.
— Það virðist vera. Það virð-
ist vera. En ótti okkar þessa
stundima kemur en.gum viðkom-
andi við, fjamdinm haifi það.
— Og óttá ykkar þessa stund-
ina, sagði Tom og horfði á hann,
— stendur sem sé í sambandi við
Lammwood forstjóra, persónu-
lega.
Höfuðsmaðurion opmaði sem
snöggvast munninn til að svara
— en lokaði honum samstundis
aftur. Það brá fyrir hæðnd' í til-
liti læknisins. Þetta var svo sann-
arlega diagur reikningsskilanna.
Jafnvel Mairtin leit reiðilega á
Tom.
— Jæja — þú veizt það þá?
— Ég veit ekki neitt, sagði
Tom. — Nema það eitt að ástæð-
ur hans til þess að hann fékk
mig til að leika hlutverk Bennys
voru haugalygi frá upphafi til
enda. Hann fékk bréf frá Benmy
hinn fjórtándia maí, þar sem
Benny sitakk upp á þvi að ein-
hver ammar óskaði frú Maríu til
hamingju i hans stað. Það var
hinn raunverulegi fyrirsláttur til
þess að fá mig til að koma fram
í gervi Bemnys. Tom leit hæðn-
islega á höfuðsmanninn. — Gegn
fimm þúsund króna greiðslu.
Það var eins og munnurinn á
höfuðsmanninum hefði verið rist-
ur með demantsbor.
— Og þér þáðuð það!
Það var eins óg hann væri að
tala um innihald gamallar sorp-
tunnu. Tom hélt áfram:
— Áuk þess varð honum held-
ur betur á í messiunni daginn eft-
ir þégar hann hafði komizt að
raun um að ég var að snuðra full-
mikið úpp á eigin spýtur. Þá
vildi hainn losna við mig eins
fljótt og mögulegt var og fékk
mér nafnlaust hótumarbréf sem
hann saigði að komið hefði ófrí-
merkt á Eplavikurveginn um
morguninn. Þetta va-r hreinasta
firra.
Tom leit á Mairtin sem sait
hljóður og hugsd en varð nú allt
í eimi svipléttairi.
— Vissir þú líka að ég var ekki
hinn rétti Benny Tordgren?
— Ég? sagði Mairtin. Nei,
fjandiakomið. Þetta er hugarfóst-
ur gaml a, mannsins, frá upphiafi
til enida.
— Sem sé: það kermuir dular-
fullt bréf, stílað til Bennys
Thordgrens . . . Hefði Lannwood
foTstjóri, sem vissi manna bezt
hver ég var í raun og veru. átt
að afhenda mér slíkt bréf? Öðru
nær — nema þvi aðeins að hann
hefði skrifað það sjálfur í á-
kve^num tilgangj.
Tóm saup á glasi sínu og leit
í krimgum sig með ódulinni kald-
hæðni.
— En ég hef hugboð um að
eitthvað sérstakt hafi komið
fyrir, fyrst herramir hafa skotið
á herráðsfundi.
Höfuðsmaðurinn opnaði munn-
inn:
— Það er ekkert, sem yður
kemiur við.
En þetta gagniaði afcki lengur.
Þögnin var köld krimgum höfuðs-
manninn. Apaandlitið á Martin
var þrjózkulegt og það marraði
í sæti læknisins þegar hann
rétti úr sér með hægð og barði
hnefanum í borðplötuna svo að
small í.
— En það kemur honum vdð.
Nú heldur þú kjaftí, Birgir!
— Heyðru mig nú, ég vil ekki
hafa . . .
— Nú heldur þú kjafti!
Augu hans voru hvöss og óað-
genigiileg eins og augun í Hessel
fulltrúa þegar hann sneri sér að
Tom.
— Nu skai ég leysa frá skjóð-
unni. Það veitir ekki af að viðra
dál'ítið!
Ég laug að yður í mongun. Ég
hitti Benny Thordgiren á laugar-
daginn. Ég var sá síðasti sem sá
hann á lífi — á undan morðingj-
anum.
Hann hringdi ekiki tíl mín frá
Arlanda. Ég veit ekki hvert bann
hringdi. En hann tók leiigubíl á
Arlanda og ók beint til mín í
Djursholm.
Hann hringdi dyrabjöllunni j
svo sem fjórðung fyrir ellefu um
kvöldið. Ég var einn heima og fór
til dyra. Úti beið leigubíll — lög-
reglan hlýtur að geta haft upp á
leigubílstjóranuim. Hann glotti ti!
mín, þrjóturinn sá ama, og svo
sagði hann:
— Gott kvö'ld. Er gjaldikeriíin
illur?
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi,
sumarbústaði og báta.
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa elda-
vAla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJANSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.
Tökum að okkur
viðgerðir, breytingar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagninga og veggfóðrpnar.
\
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinna með fullri
ábyrgð. — Sími 23347.
mirnm
ANNAÐ EKKI
íslenzk frímerki
ný og notuð kaupir hæsta verði RICHARD RYEL
Álfhólsvegi 109. — Sími 41424. — (Bezt á kvöldin).
Klapparstíg 26
Sími 19800
BUÐIN
Condor