Þjóðviljinn - 12.06.1969, Blaðsíða 8

3 SÍÐA — Mómrrui-NN — Flimmbudagiur 12. júm' 1969.
ROTTU-
KÓNGURINN
EFTIR
JAMES
CLAVELL;
— Andasrtaik, sa.gði hann. —
Það er eitt sem mig langar tdl
að vita. Hvers vegna björgwðuð
þér mér úr klípumii áðan?
— Nú, getfiur það ekíki auga
leið? Það var ég setn kom yð-
ur í Mípu og ég varð auðvitað
að gera tiiraun til að konna því
í iag. Hvað halldið þér eiginlega
að ég sé?
— líg veit það ekki. Það er
það setn ég er að reyna að
komast að.
— Hann er í vinstri vasanum,
sagði Feter Marlowe.
Mennirnir í bragganum þorðu
naumast að draga andann. Þeir
myndu sjá kónginum siteypt í
glötun. Innan skamms yrði hann
tekinn fastur og leiddur burt,
sem var í sjókfiu sér mæstum ótrú-
legt. Og samt sem áður — þarna
var Grey og þama var kóngur-
inn og þarna var maðurinn sem
hafði fellt kónginn og lagt hann
sem fóm á altari Greys. Sumir
manrianna voru skeliíingu lostn-
ir, aðrir meinfýsnir og einn aðrir
daprir í bragði- Dino hugsaði
gremjúlega. — Fjárans vandraeði,
á morgun átti ég að gæta ka,ss-
ans hans.
— Af hverju kveikið þér ekki
í hjá honum? sagði Grey. Sult-
urinn var horfinn og þess í stað
var hann gagntekinn innri hlýju.
Grey vissi að enginn kveikjari
var skráður á lisitann.
Kóngurinn ták kveikjarann
fram og kveikti í hjá Peter Mar-
lowe- Loginn sem átti að brenna
hann upp til agna var skær og
rólegur.
— Þakk fyrir. Peter Marlowe
þrosti og þá fyrst varð honum
ljóst hvílík ósköp honum höfðu
orðið á.
— Það er bara svona, sagði
Grey um leið og ihann tók kveikj-
arann.
Kóngurinn svaraði ekki, því að
það var engu að svara. Hann
beið aðeins og nú þegar hann
hafði verið afihjúpaður ifann hann
rfcki til neins ótita, hann bölvaði
aðeins heimsku sinni. Maður
sem lætur eigin heimsku verða
sér ‘ að falli, á engan rétt til
að kallast maður. Og hann á
engan rétt til að vera kóngur,
því að hinn sterkaisti er ævinlega
kóngur, ekki aðeins vegna afls
síns, heldur vegina snilli og mátt-
ar og heppni í senn.
— Hvaðan hafið þér fengið
þennam, liðþjálfi? Spurning Greys
var eins og gæluyrði.
Peter Mariowe var með hjart-
að uppi í ihálsi og heilinn starf-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrurarsérfræðingui é
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
aði með ofsahraða. Síðam sagði
hann: — Ég á hann. Hann vissi
að þetta lét í eyrum eins og
lygin sem það var, svo að hamn
bætti við í skyndi: — Við vorum
að spila póker og ég tapaði
honuim. Rétt fyrir matinn.
Grey og kóngurinn og allir
karlmennirnir störðu á hann agn-
dofa.
— Hvað sögðuð þér? sagði
Grey.
— Ég tapaði honum, endurtók
Peter Maiilowe. — Við vorum
að spila póker. Ég var með röð.
Þess vegna lagði ég kveikjarann
minn undir. Ég hélt ég væri of-
aná. En hann fékk fullt hús.
7
Hann hafði kitlandi hugboð uim
hættu.
— Þér Ijúgið, Marlowe, sagði
Grey.
Peter Maiilowe leit á hann ís-
köldu augnaráði. Eggin voru að
verða köld- — Hvern fjandann
ex-uð þér að segja, Gray! Hvernig
ætlið þér að sanna það?
Það var eins og emgili færi
um herbergið. Gre-y vissi að hann
stóð ráðþi’ota. Þama stæði aðeins
fullyrðing gegn fuillyi’ðingu. Hann
hafði engar sannanir.
— Nú, já, sagði hanm hrana-
lega og leit á kónginn og síðan
á Peter Marlowe. Svo rétti hann
kóngimum kvei'kjarann afitur- —
Sjáið til þess að hann verði færð-
ur á listanm.
— Já, hema lautinamit. Þeigar
allt var um garð gengið gat kóng-
urinn ekiki að sér gert að sýpa
feginleik.
Grey leit enn einu sirvni á Peter
Marlowe og í tillitinu var í senn
lpforð og ógnun. — Gamla skóla-
slifsið yrði hreykið af yður í dag,
sagði hann með fyririitningu í
rómmum. Svo gekk hann burt og
Mastei-s á hæla honum-
Peter Marlowe starði á eftir
Grey og þegar Grey var kominn
til dyra, sagði hanm ögn hærra
en nauðsynlegt var við kónginn:
— Má ég fá kveikjarann yðar
lánaðan? En Grey sneri sér ekiki
við.
Kóngurinn sat eins og lamað-
ur í rafmagnaðri þögninni og
Peter Marlowe tók kveikjarann
úr máttvana hendi hans og
kveikti í sígarettu. Kóngurinn
þreifaði vélrænt eftir sígarettu-
palíka og stakk einni í munninn
án þess að taka eftir því. Peter
Mariowe hallaði sér fram og gaf
honum eld. Kómgurinn var lengi
að fá eld í siígarettuna og hann
sá að höndin á Peter Marlowe
skalf eins rnikið og hans eigin
hönd. Hann leit í kringum sig
í sliálanum þar sem mennii’nir
sátu stjarfir og störðu á hamn.
Hann fann hvernig svitinn seytl-
aði niður af öxlum hans, svo
að skyrtan varð rök-
Að utan heyrðist glamur í ferús-
um. Dino spratt á fætur og leit
voniglaður út.
— Matur, hrópaði hann fagn-
andi. Töframir voru rofnir og
mennirnir hröðuðu sér út með
mataráihöld sín. Og Peter Mar-
lowe og kóngurinn voru einir.
3.
Mennirnir tveir sátu stundar-
koi-n og jöfnuðu sig. Síðan saigði
Peter Mariowe skjálfraddaður:
— Hami-ngjan góða, þairma mun-
adí mjóu!
— Já, það má nú segja, saigði
kóngurinn eftir nokkra þögn.
Það fór um hann hroliur, síðan
tók hann fram veski sitt, tók upp
tvo tíudaiaseðla og laigði á borð-
ið. — Hérna, sagði hamn. — Þetta
ætti að duga svona fyrst. En hér
mleð eruð þér komnir á launalást-
ann. Tutfcu-gu dálir á viku.
— Ha?
— Ég ætla að boi’ga yður tutt-
ugu daii á viku. Klón-gui’inn hugs-
aði sig uim andairtak. — Já, ég
held þér halfið rétt fyrir yður,
sagði ha-nn alúðlega oig brosti.
— Þér eruð meira virði. Segjum
þrjátíu. Svo rak hann augun í
a-rmibindið og han-n bætti við:
— Heri-a lautinarat.
— Þér megið vel hailda á-fram
að kalía mig Peter. En ég vil
e-kki peningana yðair. Hann reis
á fætur og bjóst till að fara.
— Þalkk fyrir síganettunia.
— Hæ, ándartak, saigði kóng-
urinn undirandi. — Hver fja-ndinn
gengu-r að yður?
Peter góndi á kóniginn og
reiðin ólgaði í honum. — Hver
haldið þér eiginlega að ég sé?
Hirðið peningania yöar.
— Er noktouð athuigaivert við
peningama mína?
— Nei. Það eru -mannasiðlr yð-
ar sem eru ekki í laigi.
— Hvenær ha-fa mann-asiðir og
peningar farið saman?
Peter Marlowe sneri sér frá til
að fara, en kón-g-urinn spratt á
fætur og tók sér stöðu milli
ha-ns cig dyi-a.
— Þetta var mtfn sök. Mér
þykir það leitt.
— Þér þu-rfið ekki að hafa
neitt samvizk'ubit, sagði kóng-
urin-n hvössuim rómii. — Þetta
var sjélfium mér að kenna, ég
hagaði mér heimskulega. Það
stóð ekfci í neinu samiba-ndi við
yður.
— Það breytir en-gu. Petér
Marlowe va-rð hörkulegluir á svi-p-
inn. — En þér hljótið að hailda
a-ð ég sé ei’kiþorpa-i'i, ef þér
haldið að ég hefði þegjandi iát-
ið hanka yðu-r. Og enn meiri
þrjótu-r, ef þér haldið að ég
vilji þiggja peninga af yður
— þegar ég var huigisunariaus.
Það læt ég engan bjóða mér!
— Setjizt niður andariak.
— Af hverju?
— Fjandinn hafi það maður,
m-ig ia-ngar til að tafla við yður.
— Nú, saigði Peter Ma-riowe
stirðlega.
;— Heyrið mig nú, byrjaði
kóngurinn þolinmióðu-r. — Þér
björguðuð mér úr kl-ípunni. tér
hjálpuðuð mér — og það er ek'ki
nema s-ann-gjarnt að ég hjólpi yð-
ur. Ég bauð yður peningana af
því að mig langaðd til að siýna
yður þakklæti. Ef þér viljið þá
ekiki, þá ráðið þér því — en ég
ætlaði alls ekkd að móðiga vður.
Ef ég hef gert það, þá bið ég
yður aísökunar.
— Aiilt í ia-gi, sagði Peter
Ma-rlowe mi'ldairi f braigði. — Ég
er délítið ör í skapi. Ég áttaði
m-ig ekki á því hvepnd-g í öilu
,lá.
Kón-gu-rinn rétti f-ram höndina
og Peter Marlowe tók í hana.
— Yður feliur ekki við Grey,
eða hvað? sagði kóngurinn var-
færnisiega.
— Nei. 1
— Hveirs vegna ekki?
Pe-ter Marlowe yppti öxluim,
Kóngurinn skipti h-rísgrjónunum
kæruieysislega og galf hon-um
stærri skamimtinn. — Við sikul-
um borða.
— En h.vað uim yður? sagði
Peter Mairllówe og góndi.
— Ég er ekiki svan-gur. Ma-t-
ariystin er farin út í veður og
vind. Hamingjan sanma, þarna
rnunaði minnstu að ég lægi í því.
— Já, sa-gði Peter Mariowe og
brosti við. — Það va-r gaman,
fannst. yður ekfei?
— Ha?
Tökum að okkur
viðgerðir, breytingar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagn'nga og veggfóðrunar.
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinn iméð fullri
ábyrgð. — Sími 18892.
FóiS þér fslenzk gólfíeppí frót
TEPWíf wi'ifiriSP
ZUtima
TEPPAHUSIÐ
Ennfremur ódýr EVLAN feppl,
Sparið fíma og fyrirhöfn, og verzfið ú einum sfað.
SUÐURLANDSBRAUT10. REYKJAViK PBOX1311I
CHERRY BLOSSOM-skóábnrðnr:
Glnnsar betnr, omlisí betnr
SÓLUN
Látið okkur sóla hjól-
barða yðar, áður en þeir
eru orðnir of slitnir.
I
Aúkið með því endingu
hjólbarða yðar um
helming.
Notum aðeins úrvals
sólnin.qarefni.
BARÐINN hjf
Ármúla 7 — Sími 30501 — Reykjavík
rnmrn
ANNAÐ EKKI
0
HUSEIGEN2UR
Tek að mér að skafa upp og olíubera úti-
hurðir og hverekonar ufanhúss viðar-
klæðningu. — Upplýsingar í síma: 20738.
HUSAÞJONUSTAN s.f.
malningarvinna
ÚTI - INNI
Hreingerningar, iagfærum ým-
islegt s.s. gólfdúka, flísalögn,
mósaik. brotnar rúður o. fl.
Þéttum steinsteypt þök. —
Bindandi tilboð ef óskað er.
SÍMAR: 40258-833 27
SÖLÖ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi
sumarbústaði oe báta.
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa elda-
véla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
tlLDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR
KRISTJANSSONAR h.t
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.