Þjóðviljinn - 30.09.1969, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÓBVrfiJtTNíN' — ÞíiðSíkEaigar 30. septeanfeieir 1969.
nrn
SKÁLDSAGA
EFTIR
MARY
DUTTON
wrum við á leiðinni út á þjóð-
veginn í nýju fötunum okkar
til að ná skólabílnum og hann
kom á hundnað kílómetra hraða.
Við sáum hann koma en kom-
umst ekki út af veginum i tíma,
enda hefðum við þá lent í laek.
— Hvað er óbenmi? spurði
ég James þegar Billy Bol> var
búinn að beygja niður að timb-
uiratíunni.
— Hvað? James var að þurrka
awrsletturnar af kjólnum min-
um með hreina vasaklútnum sem
mamma hafði látið i vasa hans.
— Óbermi. Þú sagðir það um
Biliy Bob rétt áðan. Ég veit
bvernig óbermi er stafað. Ég er
enginn kjáni. Og hvað þýðir
þaðif
— Tja, ég heyrði það bara í
timburstiunni. Vertu ekki allt-
af að spyrja kjánalegra spum-
ing-a! James leit á vasaklútinn
sinn, hrisiti hann, braut h-a-nn
síðan sam-an með aur og öllu
saman og tróð honurn aftur í
vasa sinn.
— Sú hefur líka heyrt það
heima. Ég þuirrkaði af öxiinni á
honum með endanum á beltinu
mínu sem bundið vaf- að aftan.
— Pabbi hefur líka kallað hann
það.
í>að hlaut að vera slaemt að
vera óbermi. Engum féll við
Biliy Bob J-ackson, vegna þess
að hann gerði ekkd annað en
aka um með stóra, ljóta fésið
sitt hangandi út uim bílgluiggann
og glotta og drepa d-ýr og hræða
fófflk. En James hafði eiinu sinni
sagt að við maettum eikikd se-gja
það sem við h-u-gsuðum um Billv
Bob, vegna þess að hann væri
sonur Herra Wills Jackisons og
Herra Will Jackson setti ítök í
þllu í giýslunni.
Þegar við komum að biðskiýl-
inu við þjóðveginn voiu Thom-p-
Sofiskrakkarnir þar fyrir að slást
og kasta grjóti hvert í annað.
Einu sinni sa-gði mamima að það
væri ekki ósennilegt aö frú
Thompson hefði áhygigjur af því
að þau d-ræpu hvert annað og
pabbi saigði að hún væri senni-
lega þeirrar skoðunar að það
væri auðveldara og fljótlegra að
eignast eitt í Viðbót en að reyna
HÁBGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
etaðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Síml 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
að koma í veg fyrir illllinddn, en
ég hélt að það væri vegna þess
að frú Thompson hefði aldrei
tíma til að kenna þeim neitt. \
sumrin var hún að plægja og
skera korn og á veturna mjólk-
aði hún og hreinsaði hlöðuna og
eignaðist böm. Hún var kilædd
í gaimiar sídbuxur af herra
Thompson sem hún girti niður
í gö-mul gúmmístígvél af honum.
Frú Thompson taiaði efcki mikið
og hún sást addrei b-rosa. Gamli
Jelly ' var síbrosa-ndl. Herra
Thompson hét í raun-inni Tadweil
eins og, stóð á póstkassanum, en
allir kölluðu hann Jelly. Ég hélt
það væri vegna þess hve hamn
var feitur. Einu sinni hafði ég
spurt pabba hvað herra Thomp-
son gerði þegar það yrði of ka-lt
til að sitja á dyrapallinutm og
horfa á bíiana, o-g pabbi hafði
sagt að hann hlyti einstöku si-nn-
um að gera eitthvað annad, sam-
an-ber Soggum og Lester og Jume
— og þá hafði mamma sett -upp
svip og sagt uss.
Soggum var uppi á biðskýlinu
að kasta grjóti í Junie og Lester
sem stóðu undir trjánu-m og æptu
á hann að hætta eða þau klöguðu
hann fyri-r kennaranum.
— Gerið þið það bara, hrópaði
Soggum til þei-rra. — En-ginn
kenna-radrjóli næður jdir mér.
Enginn ræður yfir mér.
Jaimes dró Lester undan trján-
um. — Standið ekki þama þár
sem hann nær til ykikar, sa-göi
hann. Færid ykku-r.
Uppi á biðsikýlinu horfði'
Soglgium á stóran stein sem hann
hélt á í hendinni og hainn miðaði
honum á James, en hann kastaöi
honwm ekki. Þeir góndu hvor á
annan og svo lét Soiggan stedninn
velta niður af þakbrúninni og
klifrað-i síðan sjálfur niður.
— Hæ, Thee! hrópaði ég. —
Hæ, Josie.
Thee og Josie voru að koma
yfir hasðina. Þegar þau komu að
biðskýlinu, tóku þau upp á furðu-
legum hlut. Þau fóru yfir götuna
og Josie settist niður á gaimlan
trjástubb. Thee stóð hjá henni
og þau horfðu yfir til ofckar. Og
einhvern veginn var eins og ailt
breyttist og yrði öðru vísd.
Það var eins og þau Væru að
horfa á okkur gegnum eitthvað.
Eða frá öðrum stað. Stað sem
var eikiki hreinn og skdnandi eins
og fyrstá skóladagur á morgni
eftir regn.
Ég gekk yfir veginn til þei-rra
og lagði höndina á öxlina á Josie.
Þá varð allt í la,gd. Hún var
þama og ég gat komið við hana.
Það var Josie og hún sat á göml-
um gúimimítrjástuf við veginn
hinum megi-n við biðskýlið.
— Hæ, hvað er að þér? Ég
reyndi að toga hana upp af
stúfnum. Hún var með sex litlar
rauðar slaufur í fléttunum og
hún va-r í háhæluðu hvítu
skónum sem Trudy hafði gefið
henni og rauðum sokkum. — Þú
færð giúmimi í kjólinn þinn.
Komdu yfir í biðskýlið til okkar.
Thee horfði á okfcur og reyndi
á meðan að troða hvítu skyrtu-
löfunum niður í buxurnar. Doníe
hafði stífað hana svo mikið að
hún stóð út í allar áttir og ég var
að velta fyrir mér hvort hann
klæjaði unda-n henni. Hann dró
bera-n fótinn til í forinni og
klónaði í hárbrúsikinn sem stóð
alltaf beint upp í loftið.
— Nei, sagði han.n. — Við eig-
um að vera hér og bíða aftir
bílnuim. Maimma segir það.
Thee var í bláuim stuttbuxum
sem James hafði átt áður og þær
voru líka stífaðar. Svo stífar að
þær hofðu ekki enn losnað úr
brotuuum.
Þau litu bæði vel út þ-e-nnan
mio-rgun, Thee og Josie. Það var
auð-séð á þeim að einhverjum
þótti vænt um þau og hafði lagt
sig f-ram, uim að gera þa,u falleg
og snyrtileg. öðru móli gegndi
um Thompsonskraikkana, sem
gátu farið í nýja skó eða silki-
kjóla og komið saimt í skólann
með hárið eitt flókaberði og
eggjarauð-u í andlitinu. Josie var
i nýjum, blámynstruðum kjól
sem Trudy hafði keyp-t handa
henni. Hann var splunikunýr, en
hann var samt oi-ðinn of þrön-gur.
Hann var svo þrön-gur að hann
k-ipptist upp að fraiman og Jos-ie
vair alltaf að toga í hann. Þe-gar
ég sá han-a toga í kjólinn, gleymdi
ég að s-pyrja þau af hverju Donie
hefði saigt þeim að bíða þarna
megin við veginn.
— Mikið ertu að verða feit,
Josde, sagði ég......
— Ég veit. Ég er feit og
hraustleg, en mér líðu-r ekki vel.
Josie lyfti fætinúm' til að na
kvisti af rauða sokknum sínum
og hún lét fótinn ekfei síga niður
aftur. Hún hélt honum þarna á
trjástúfnum fyrir framan siiig og
starði á hann. — Ég vildi vera
beima í dag, en ég mátti það
ekki.
— Hún gubbaði í morgun,
sagði Thee. — Yfir allan pallinn.
Hann brosti og hnykkti til höfð-
irrn, því að Jlalmies vair kxKninn ti!
hans og lét hnefana ganga á
honum. Ósköp létt. Ekki hark-a-
lega eins og þegar Soggum var
stumdum að pína Thee.
— Thorpe. korndu aftur yfir-
um. Jamies tók um handlegginn
á mér. — Komdu yfirum og
vertu þín megin við veginn. Bíll-
inn fear ad koma. Hann ýfði alft-
ur hárbrúskinn á Thee og sagði
Josie að setja fótinn .niður aítur
vegna þess að Soggum og Lester
vænu að gera grin að því hvem-
ig hún sæti og ég eiti hann aftur
yfir veginn.
Mín me-gin við veginn? Mín
megin? Ég stóð þama og hélt
á Einmana önnu með rauða
lokinu og bíllinn kom fram úr
beygjunni og niður þjóðve-ginn í
áttina til okkar.
Soggum var fyrstur upp í bíl-
inn, oghinir Thompsonskrakkam-
ir fylgdu á eftir, hrindandi, lemj-
andd og gargandi eins og ævin-
lega. Leo leit af stýrinu og sneri
sér við og sa-gði þeim að veira
stilltum, annars ræki hann allan
skarann út aftur og þau yrðu að
ganga.
Leo var vinur mdnn. Auk þess
sem hann ók skólabílnum, var
hann bréfberinn okkar og hann
stanzaði alltaf hjá póstkassanum
til að tal-a við mig. Sérstaklega ef
við fengum bréf frá Elodse. Einu
sinni haíði Eloise sent ofckur
myndir af sór og ég hafði sagt
Leo frá því og hann hafði beðið
mig að ná í eina þeirra handa
honum, en mamimia vil-di ekki
láta mig fá mynd. Ekki -þeigar
hún komist að því að hún átti að
vena handa Leo —
— Komdu Thorpe, sagði James
og ýtti mér í áttina að bílnum,
en ég var að bíða eftir Thee og
Josie.
—■ Komdu, Thée, æpti ég.
— Sittu ekki þarna. Flýttu þér!
— Asni geturðu verið! Jaimes
ýtti mér inn í bíiinn. — Inn með
Þig.
Jarnes s-tei-g upp í skólabdlinn
á eftir mér. Þegar hain,n gekk
framihjá mór á Xeiðinni aftur í
bíli-nn, hallaði hann sér yf-ir msig
og sagði dálítið við mig, lá-gri
röddu eins og hann væri mér
reiður. — Þau fara ekki í sama
bíl og við!
— Hér er sætið þitt, Tlhorpe.
Beint fyri-r aftan mig. Leo lyfti
fætinum a£ hem-linum og það
urgaði í gam-la bílnum o-g við
vorurn lö-gð af stað fyrsta sfcóla-
daginn og skildum Thee o-g Josie
eftir, sitjandd á trjástubbnu-m að
horfa á okkur.
Bkki sæl eða döpur eða neitt
slfkt. Aðeins að Iilorfa.
Aflast í bílnum var James að
gótia illilega á Sog-gum út af ein-
hverju sem Soggum hafði sagt.
HUSMÆÐUR!
Hvað er betra í dýrtíðinni en lágt vöru-
verð? Matvörumarkaðurinn opinn til kl.
10 á kvöldin. —• Gjörið svo vel að líta inn.
Munið hið lága vöruverð.
Vöruskemman
Greltisgötu 2.
A
EJNUM
STAÐ
FáiS þér fslenzk gólffepp? fró«
TEPPSÍf
HUima
'TEPPAHUSIfl
Ennfremur ódýr EVLAN feppk
Sparið fíma og fyrirfiöfn, og verzliS á einum siað.
SUÐURLANDSBRAUT10. REYKJAVÍK PBOX1311I
SÓLUN
Látið okkur sóla hjól-
barða yðar, áður en þeir
eru orðnir of slitnir.
Aúkið með því endingu
hjólbarða yðar um
helming.
Nofum aðeins Orvals
sólnin.qarefni.
BARÐINN hjf
Ármúla 7 — Sími 30501 — Reykjavík
SÓLÓ-eldavélar
Framleidi SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabœi,
sumarbústaði og báta.
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstakleqa benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smœrri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJANSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.
HÚSAÞJÓNUSTAN s.f.
MÁLNINGARVI N.-N A-.
ÚTI-INNI
Hreingerningar. lagfærum ýmis•
legt s.s. gólfdúka. flísalögn mós-
aik, brotnar rúður og fleira.
Þéttum steinsteypt þök. —
Bindandi tilboð. ef óskað er.
SÍMAR: 40258 og 83327
HÚSEIGENDUR
Tek að mér að skafa upp og olíubera úti-
hurðir og hverskonar utanhúss viðar-
klæðningu. — Upplýsingar í síma: 20738.