Þjóðviljinn - 01.03.1970, Síða 4

4 SÍÐÁ — ÞJÖÐVTI.JINN — SMMnwdaguir í. mlarz 19*70.

Gengið um bæinn að lokum skólatíma.
hörðum höndum firá morgnitdl
kvölds. Verksmiðjur SlS eru á
Gleráreyrum, og þar búa hundr-
uð Akureyringa sig undir að
mæta EFTA-aðdld með auikinni
framileiðslu og bættri. Byggðin
handan árinnar, sam áður hét
Gierárþorp og íbúamir þorpar-
ar í daiglegu tali, hefiur nú
hlotið virðuilegra hedtá, Gler-
árhverfi. Uppbygiging hefur
verið þar mikil að undanfömu,
ein.býlis-, tvíbýlis- og fjölbýl-
isihús þotið þar upp eins og
gorkúlur, enda veitir eikiki af
— því að húsnæðiselda er imdk-
il í bænuim.
Uppi á brekkiunni hefiurupp-
byggingin einnig verið hröð-
Þar er uirmuill af Bygigðuim,
Lundum, Mýruim og Gerðum
og þessd nýtízkulegu gatnanöfn
stinga í stúf við þau eldri, svo
sam Helgiaimargrastræti, Snið-
götu og Krabbastíg. I þessum
nýju fbúðarhverfuim er liítll
bílaumferð, aðedns skær hlátur
smárra Akureyringa í leikjuim.
rýfur þá kyrrð er þar rfkir.

Norðlendingar!
Allar nýjustu bækurnar og flestar þær
gömlu.
RITSÖFN MEÐ AFBORGUNUM.
Bókaval - Akureyri
Sími 12734.
Þessari hringferð um bæinn
ljúkum við svo við meninta-
skódann, þar sem hagnýt fræði
eru stundiuð í kennsluitímum og
lífsgátan leyst í frímínútum,
eins og alltaf í ödlium mennta-
skólum. Þarna eru un.gir Akur-
eyringar og nærsveitungar bún-
ir undir langskódanámi. Þeir
fara á brott í leit að miedri
vizku, en koma svo vonandi
aftur, og láta fódlk sitt og bæ
njóta þess, sem þeir hafa orð-
ið vísari, haldaáfraimaðbyggja
upp bæinn á grunni danska
aristófcraitsins og ísdenzku
bændamenningarinnar og sikapa
bjart'og faguirt líif á Atoureyri.
Því gleðin angar frá
iðjagrænum hlíðum,
ástin streymir þaðan
með sunnanblænum,
tignin Ijómar af fjaUatindum
fríðum,
fjörðurinn safnar gjöfum
handa bænum,
loftið er midlt og mjöllin
hvergi hreinni,
máninn fegri né stjömuskinið
bjarta.
Hér gætu menn numið
af náttúrunni einni
að njóta lífsins,
fagna af öllu hjarta.
Davíð Stefánsson. — (,A-ð i
norðain”). 1
Litið inn í Niðursuðu K. Jónssonar á Oddeyrartanga
KENN5LU í
FISKIÐN FRÆÐIÍM
ER ÁOÖTAVAN
Það var mikill handagangur í
öskjunni hjá Niöursuðu K.
Jón&sonar og co á Oddieyrar-
tanga, þegar við litum þangað
inn. Nýlega hafðd borizt þangað
mikið magn af Suðurlandssíld,
á 2. hundrað hendur voru
í þann veginn að gera úr því
Ijúftenga smjörsild fyrir Rússa.
Pyrst var sildin þidd, snyrt,
síðain látin í pækil ,þá látin ofan
í dósir, forsoðin, olíu sprautað
yfir og lok sett á. Loks var
hún niðursoðin. Allt gekk
þetta eftir færiböndum, og svo
mikill var hraðinn og kappið,
að allt virtist á hverfanda hveli,
þama iinni.
Því miður er ekki alltaf unn-
ið svona grimmt í fyrirtækinu.
Fyrir hefur komið, að fram-
leiðsla hefur legið niðri um
langa hríð sökum hráiefnisskorts
og annarra örðugleika. Bagalegt
er ;að geta ekki nýtt þessa full-
komnu verksmiðju til fullnustu..
Hún hefur geysilega afkasta-
möguleika, getur framleitt 30
’ þúsund . dósir af smjörsíld á
einum degi, 30-40 þús. dósir af
sardínum og sama maign af
■gaffa'lbitum.
Mikael Jónsson framkvæmda-
stjóri fyrirtækisins skýrði okk-
ur í stórum dráttum frá fyrir-
tækinu. Þetta er hlutafélag, siem
hann, faðir hans Jón Kristjárns-
son og bróðir, Kristján Jónsson
ásanrvt öðrum stofreuðu árið
1947, og nú eru þeir bræðurnir
aðaleigendur, Mikael fram-
kvæ'mdastjóri eins og fyrr segir,
en Ki'iistján verksmiðjustjóri.
— Tilgangur félaglins, — seg-
ir Mikael, — var að reka niður-
suðuverksmiðju og kaupa og
selja hvers konar sjávarafurðir.
Fyrstu árin vorum við í litlu
húsnæði óg höfðum ófullkominn
vélakost. Samt gekk framleiðsl-
an nokkuð sæmiléga í fyrstu,
enda veiddist þá vel hér fyrir
norðan, einkum smápíld. Fyrstu
10-12 árin framleiddúm við ein-
göngu fyrir innanlandsmarkað,
en um 1958 vaknaði áhugi
manna á að flytja út niðursoðn-
ar sjávarafurðir. Skipaði alþingi
mefnd til að kanna möguleika á
útflutningi, og voru niðunstöður
hennar'á þá leið, að við ættum
eindregið að hefja útflutning.
Þetta varð til þess, að við réð-

Vélsmiðjan
ÍWÍYJ'/Ulifií
SíMI 20140
urnst í að stækka verksmiðjuna
og bæta vélakostinn. Nú er svo
komið, að við flytjum út um
80% af framleiðslunim .Það er
einfcum síld, sardinur og gaffal-
bitar.
— Hvert hafið þið helzt selt
vöruna?
— Okkar aðalviðskiptavinir
eru Rússar og aðrar Austur-
Evrópuiþjóðir, svo sem Austur-
Þjóðverjar, Tékkar og Rúmenar,
en þó nokfcuð höfum við seit til
Bandaríkjanna og víðar.
— Hafið þið haft næga mark-
aði?
— Já, yfirleitt. Hráefnisskort-
ur hefur staðið okkur fyrir
þrifum. Eins og kunnugt er,
hiefur lítið sem ekkert veiðzt
af síld hérna fyrir norðan síð-
ustu árin, en þegar veiðzt hefur
fyrir surrnan, höfum ,við tekið
það til bragðs að kaupa hráefni
og flytja þaðhingað niorður. Það
hefur auðvitað ýmsa ók<Kti-í för
með sér, og er líka kostnríðar-
samt, en núna er kominn nýr
smásíldarstolfin í Fjörðinn, svo að
þetta er að breytaist til batnað-
ar. Einnig hugsum við gott til
rækjumiðanna héma fyrir norð-
an, og svo er aetlu|iin að fara
að sjóða niður iþorskhrogn,
þorsklifur og grásl&uhrogn til
útflLutnings. t>etta ffidcir herra-
maunsmatur víða ejjiendis.
— Þið hafið gert^fleira hing-
að til en að sjóða niður síld,
sardínur og gaflfalbRa?
— Já, við höfunfthaft fram-
leiðslu á fiskbollum. fiskbúð-
ingi, o.fl. og svo^höfum við
©innig soðið niður Sæenmetl, til
að fylla upp í eyðurtiar hjá okk-
ur.
— Heldurðu, að ^EFTA-aðild
geti valdið einhverri stafnu-
breytingu hjá fyrirtækinu?
Framhald‘'á 10. síðu.
t