Þjóðviljinn - 21.03.1970, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 21.03.1970, Blaðsíða 10
/ |Q SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — .•Laugardagur 21. raarz 1970. myndaði litla regnboga í bár- fínan veíinn, Andersen kom móður og másandi og setitisit hjá benni. hann elokaði í sig kaífið og íylgdist á meðan með hæn- unni sem var nú ögn teikin að róast. — Bara að hún flækist nú ekki yfir til nágrannanna, taiuit- aði hann og horfði dálítið kvíð- inn í áttina að snyrtilegum rað- húsum sem griHti í gegnum kjarrið. — Ég skal biðja Tónu að ná í hana, svaraði frú Andersen á- hyggjulaus. —Verðurðu að faira í vinnuna í dag? — Má til. Mig vantar nýja varahluti í bílinn. Auk þess er- um við famir að rífa nýlegt hús og ég vil taka þátt í því. — Leiguhús? — Já. Sallaíínt hús. Sex hæð- ir. Er nokkuð sem þig vantar? — Ég held við eigum alia hluti. — Það er fínt eldhúsborð þar niðurfrá. — Roger er að óska sér dyra- bjöllu. Hann á bráðum afmæli. .— Allt í lagi. Andersen krot- aðí á miða. — Vantar þig fleiri bedda? Það er heil hrúiga aif þeim á loftinu. Lík® kommóð- ur. — Kannski kommóðu. Og ef þú finnur þokkalegt baðker. — Við eigum baðker. — Lilla fékk gamla kerið fyr- ir giullfiskana. Við fundum það úti í garðinum í gær. — Ég ætti að koma með eitt- hvað af þilplötum lífca. sagði Andersen þegar þaiu gengu niður að vörubílnum. — Ég sé þau eru byrjuð á nýjum kofa. — Þau hætta sjálfsagt að koma hingað þegar nýi leikvöll- urinn verður opnaður. Andersen kinkaði kolli hui^jsi og settist upp í vörubílinn. Hann tók ekki eftir því að hænan smeygði sér út um hliðið þegar bann bakkaði út á veginn. — Þau koma sjiálfsagt að gefa kanínunum eftir sem áður, sagði bann tál að hugga konuna. Þeim leiddist báðum að börnin ákyldu vera á förum. Hann ók hæigt gegnum hverf- ið. Klukkan var ekki nemia sex og enginn kominn á fætur. Litlu, nettu húsin stóðu sitt hvorum megin við veginn, alveg eins — j afnvel grasiflatirniar, limgerðin og blóm-abeðin voru eins. Bíl- arnir stóðu í þéttum röðum og sólin speglaðist’ á gráu lakkinu. Þetta er eins og að aká gegnum HÁRGREIÐSLAN Hárgreiðslustofa Kópavogs Hrauntungu 31. Sími 42240. Hárgreiðsla. — Snyrtingar. Snyrtivörur. lárgreiðslu- og snyrtistofa Steinu og Dódó augav. 18. III. hæð (lyfta) Sími 24-6-16. Perma Hárgreiðsiu- og snyrtistofa Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68 SKÁLDSAGA EFTIR SIGBJÖRN HÖLMEBAKK: ANDERSEN- FJÖLSKYLDAN au-glýsingamynd, hugsaði Ander- sen. Hann fylltist alltaf forundr- an þegair hann horfði á ö-ll þessi hús, sem sprottið höfðu upp allt í kringum hann. í tuttu-gu ár hafði hann ekið þessa leið og augu hans höfðu vanizt opnum svæðum, furutrjám og lágu kjar-ri og grjó-ti. Og nú var eins og hann byggi inni í borg, um- kringdur fólki og húsum og lit- skrúðugum sólhlífum. Honum þótti notalegt að aka hér um í vörubíln-um þegair allir sváfu bak við rimiatjöldin. H-ann hafði ekkert á móti fólkin-u. Hann h-afði gam-an af að umgangast fólk, en hann varð að viður- kenna að betta hafði orðið öðru- vísi en hann hafði gert sér von- ir um. Fólkið vildi losna við h-ann og hann skild-i ei-ginléga ekkj hvers vegn-a. Hann þreyttist aldrei á að fu-rða sig á hvers vegna, en h-ann hugsaði sj a-ldnar um það nún-a en fyrstu árin. Leiguhúsið var aiveg í hinum end-a borgarinn-a-r. Glu-ggaopin göptu og ,á gangstéttinni lágu hau-gar af mú-rbraki. Það minnti á bús eftir loftárás. í húsagarð- inum stóðu hlaðar af hu-rðum og gluggum og hópur stráka stóð í portinu og lömdu af hjartans lyst. Það glamraði í gleri. Rosk- inn maður kom æðandi niðu-r tröppurna-r -og- út í poirtið>og minnstu munaði að Andersen aeki yfir h-ann; hann varð að snarhemla. Þetta va-r Selmer, vinnufélaei Andersens. — Bölvaðir krak-k-aormar! öskraði hann og ógnaði stráka- hópnum með brotnum múrsteini sem hann hafði gripið í flýtin- um. —| Sælinú, Selmer. — Sæll. Selmer fleygði frá sér steininum og horfði á glugg- an-a dap-ur í brágði. — Bölvaðir ormamir, endurtók hann ögn lægra. Ég ætlaði að nota þessar rúður í sumarbústaðinn. — Það er a-f nógu að tafca, portið er fullt. F éla-garnir tveir röltu upp stigan-a. Al-ls staðar stóðu dyra- fcarmar, gluggar, eldhúsborð, klósettstoálar og brotnir vas-kar. Andersen gefck á undian og reyndi h-inar ým-siu dyrabjöllur. — Enginn heim-a, tautaði Selmer óliundairlega. — Miig vantar dyrabjölhi handa Roger. En miér lífcar ekki Wjóðið í þessum. Það var dimmit í stigagan>gin- um, en þegar þeir komu upp á loftið skein sðlin iinn á málM þ-afcsperrann-a sem glofctiu upp í biá-an himininn. Seimer sJó spor- jámi í etna spenrung og dúfa flögraði upp úr stoottmt innst á 1-oftiniu. Anderisen uppgötvaði sfcrax að dúfan átfci þairna hreiður og hann klifiraði uipp á kassa til að líta á það. Eggin lágu þama snyirttlega hlið við hlið. — Fleygðu því niður, saigði Selmer. óþolinmóður. Hiann stóð og beið með verfcfærin í hönd- uraum. — En eggin? — Þú getur ekfci éfcið þau. — Þú hugsar efcki um a-nn-að en m-at, saigði Andersen ásak- -andi. — Eftir nofcfcra diaiga komia kannski uragar úr þeitm. — Nú verðurðu að tafca á- kvörðun. Ef við eigum að rífia niðu-r húsið, verður hreiðrið að fara lífca. Andersen hugsaði sig um. Hátt fyrir ofan þá flaug dúfan i stór- um sveigum. Sennilega ga-f hún honurn gætur og fylgdist með hreiðrinu. Hún var a-uðþekkt með hvítan hring um hál-sinn og hvífct á öðrum vængnum. Allt í einu fl-aug hún beint niðu-r og settist á sperruna. — Ég fer með það heim, sagði Andersen einbeittur. — Hver á að unga út eggj- unum? Kannski kerlingin? — Þú segir nokkuð. Ég verð að taka dúfuna með mér líka. Hann hoppaði niður af kass- anum og fór að róta í skraninu á loftinu. Selmer var' búinn að gefaist upp og sat nú í rykugum hægindaistól. Hér uppi var sann- arlega úrval af skrani, — ga-ml- i-r servantar, legu-bekkir, gaml- ar myndir, floshattar. í einu skotinu fann Andersen gamia-lt fuglabúr og með n-atni losaði h-ann dúfu-hreiðrið af bjálkan- um og setti það í búrið. Dúfan tvísté h-ræðslulega uppi á sperr- unni., Andersen.stakk.tréflis und- ir búrhurðina svo að hún lok- aðist ekki. — Nú fáiiiBuyið. okkur. nmrg- unmat! • , Selmer studdi hendinni á mag- ann. Hann virtist tómlegur. — Klukkuna vantar kortér í tíu, tautaði hann gremjulega, en sarnt rei-s h-ann upp úr stólnum, því að bann vissi a-f reynslunni að Andersen fengi vilja sínum firamgengt. Þega-r þeir vonu komnir fram að loftsdyrunum, va-r • dúfan þegar komin niður á gólfið. Þeir fóru niður í portið, sett- ust þar og fóru að matast. Fljótléga komu’ fleiri vinnufé- 1-a-gar niður af hinum ýmsu hæð- um með nes-tistöskur í höndun- uim. Einn þeirra tók upp hunika alf getraunaseð-lum og útbýtti þeim. 1 fyrstu höfðu þeir útfyllt seðlána í sameiningu, en því höfðu fylgt óendanlegar rökræð- ur, svo að nú fyllti hver út fyrir sig, Anders-en hafði ekkert vit á knattspyfnu, þess vegna kíkti han-n oftast á seðilinn hjá Sel- mer. En nú sneri Selmer í hann baki, leyndardómsfullu-r og óað- gengilegur. — Hvað ha-ldið þið um Frigg og Þrumufleyg? spurði Ander- sen. Mennirnir litu hver á aranan og sendu honum vork-unnlát augnaráð, sem hann græddi lítið á, en síðan sökktu þeir sér aftur niðu-r í kerfin sín. átöfcu sinnum upphófust umræð-ur í lágum hljóðum um leiktæki og leikis-tíl hinna ýmsu leikmanna. Allt í einu kom Andersen auga á rúðurnar sem stóðu upp við vegginn. Það voru smá- gluggarúður, þr jár rúður á breidd og sex á hæð. Strákarnir höfðu brotið nokkrar rúður í gluggu-num sem næst stóðu portinu og And- ersen fór nú að útfylla seði-linn eftir mynstrinu. Surnaar rúðumar vom heilar og þá varð hann að grísa, en þegar hann kom að tólftu röð, tók hann varlega upp smástein og miðaði. Þetta var snilldarkast; neðsta rúða-n til bægri mölbrótnaði. — Bölvaðir strákaormamir, öskraði Selmer og þaut upp af stólnum. — Hann forðaði sér, sagði And- er-sen um leið og hann skrifaði töluna tvo neðst til. hægri á seðil- i-nn. Ef hænan hans Andersens — j hvítur ítali — hefði haft grun um i að hún ætti aðeins hálían ann-a-n j kluikfcutíma ólifaðan, hefði hún trúlega haldið sig innan gerðis- ins. En hún lifði í sælli fávizku um það sem í vændum var. Hún fann eitthvert kitlandi ei-rðarley-si í kroppnum, sem gerði reyndar alltaf vart við sig þegar eggið var skamrnt undan. Hún hafði hugbPð um að hreiðrið í hænsna- stíu Andersens væri ekk-i öru-g-g- asti staðurinn fyrir eggið sem hún var með í sér, og af öru-ggri eðlis- ávísun stefndi hún í átt til rað- húsanna. Það var ekki í fyrsta sinn sem hún ko-m þangað. Hún ku-nni vel að meta snyrtilegar grasflatirnar, vel hirt blómabéðin og gangan eftir volgu mal'bifcinu gaf henni eins konar munaðar- kennd. Tvöfalt „SECURE^-einangrunargler. A-gæðaflokkur. Beztu fáanlegu greiðsluskilmálar. Glerverksmiðjan SAMVERK h.f. Hellu. Sími 99-588S. SÓLÓ-eldavélar Framleiði SÓLÓ-eldavéiar af mörgium á-tærðum og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita- bæi, sumarbústaði og báta. VARAHLUTAÞJÓNUSTA. Viljum sérs-taklega benda á nýja gerð einhólfa eldavélar fyrir smærri báta og litla sumarbústaði. ELDAVÉLAVERKSTÆÐI JÓHANNS FR. KRISTJÁNSSONAR h.f. Kleppsvegi 62 - Sími 33069. KARPEX hreinsar góllteppin á augabragðl Vetrarútsalan stendur yfir. GÓÐAR VÖRUR Á GJAFVERÐI. Ó. L. Laugavegi 71 — Símí 20141. TIL ALLRA TERRA Dag- viku- og mána&argjald Æ I Lækkuð leigugjöld 220-22 J 7T BÍLALEIGAA1 MJAlAlt" RAUDARÁRSTÍG 31 . \

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.