Þjóðviljinn - 18.07.1972, Síða 9

Þriftjudaeur 18. júlí 1972 ÞJOÐVILJINN — SÉÐA 9.
EFTIR ART BUCHWALD
Art Buchwald fjallar
hér á sinn hátt um það
tiltæki Bandarikja-
manna að taka rigning-
una inn i hernaðaráætl-
anir sinar.
MANNAVERK
OG
DROTTINS
KRÉTTIR um þaö að Banda-
rikin hafi meö leynd sáö i ský i
Vietnam til aö auka regn og
hafa eftirlit með úrkomu i
hernaöartilgangi hafa áhrif
sem spanna miklu viðara
svæði en styrjöldina i Viet-
nam.
Til dæmis býöur þetta upp á
alveg nýjar viddir i hernaöar-
rekstri og gæti aukið mjög á
alls konar erfiöleika sem
Genfarsamþykktir og SALT-
viðræður hafa ekki gert ráö
fyrir.
Ég arkaði niður i Pentagon
til aö komast aö þvi hvað þetta
ætti allt saman aö þýða. Eng-
inn reyndist fús til að tala um
hæfni Bandarikjanna til regn-
sköpunar nema vinur minn
Orlando. Hann tók upp ein-
dregna vörn fyrir þetta til-
ræki.
ÉG HELD það sé ekkert rangt
við að hella vatni á andstæð-
inginn. Árum saman höfum
við látið sprengjum rigna yfir
þá, og það kom fyrir ekki.
Þess vegna höfum við nú á-
kveðiö aö láta rigna regni. Ef
að við getum att þeim út i eðju
þá getum við unnið striðið.
— En hvað um alþjóðlegar
afleiðingar af þvi að
bombardéra fólk meö rign-
ingu'? Hljóta ekki bæði Rússar
og Kinverjar að eiga rigning-
arvélar sem þeir gætu notað
gegn okkur? spurði ég.
— Við erum ekki að láta
rigna yfir Kinverja og Sovét-
menn. Við erum aöeins að láta
rigna gegn Norður-Vietnöm-
um. Þetta vita þeir mætavel
bæði i Moskvu og Peking.
— En það gæti rignt á rúss-
nesk skip og kinverska ráð-
gjafa i Vietnam.
- Við notum Smartar rign-
ingarsprengjur, sagði Or-
lando. Þær eru þannig stilltar
að þær hitta aðeins hernaöar-
leg skotmörk. Við höfum las-
ergeisla sem miðað er á skot-
markið og siöan er rigningin
sett af stað. Það er hugsanlegt
að einstaka óbreyttur borgari
verði fyrir rigningunni, en við
gerum allt sem við getum til
þess að engir óbreyttir borg-
arar blotni.
— Eitthvað er nú ekki i lagi
við þetta, Orlando, sagöi ég,
Mér finnst að það sé mjög al-
varlegur hlutur að láta rigna i
striði.
VIDLURÐU ekki heldur að við
helltum rigningu yfir and-
stæðinginn en sprengjum?
spurði hann.
— Þið hafið kastað bæði
sprengjum og rigningu, svar-
aði ég i mótmælaskyni.
— Næstu spurningu, sagði
Orlando reiður
— Gerum nú ráð fyrir þvi,
að Rússar ákveði að sá i ský
yfir Bandarikin. Mundum við
telja að hér væri um hernað-
araðgerð að ræða'?
Rússar mundu ekki þora
þvi, vegna þess að við gætum
sáð i ský yfir Sibiriu. Við gæt-
um sett allt undir vatn allt frá
Vladivostok til Svarta hafsins.
Þeir vita það.
— .Jæja segðu mér þá ann-
að. Þetta ár hefur verið eitt-
hvert versta rigningarár i
sögu Bandarik jamanna Og
það er einmitt á þessu sama
ári, að við erum að búa til
rigningu yfir Indókina. Er það
hugsanlegt. að einhverjar af
flugvélum hersins hal'i verið
að æfa sig á okkur'?
ÞAÐ ER FRÁLEITT, sagði
Orlando. Æl'ingaflugvélar
okkar hafa aldrei sagt það
skýrt og skorinort að Penla-
gon ber ekki ábyrgð á neinu af
þeirri rigningu sem við höfum
orðið fyrir i Bandarikjunum.
— Gerum nú ráð fyrir þvi,
að einhver annar hali vericS að
sá i skýin til dæmis Frakka'r
eða Kanadamenn. Hvað gad-
um við gert við þvi'?
Við hiifum engar upplýs-
ingar sem bendi til þess að er-
lend riki standi að baki úr-
komunni i ár. Hver einasta
rigningarskúr á þessu ári hef-
ur veriö prófuð og reyndist
vera verk Drottins.
Og i Indókina'?
i lndókina er rigningin
verk bandariska þingsins.
Verk bandariskra þings-
ins'?
Auðvitað, asninn þinn,
Lestu bara samþykktina um
Tonkinflóa!
Verðir múranna klæddir i strigapoka: Jerúsalem er
ekkert hóruhús.
jafnvel hótað þvi að svipta sig lifi
við búðardyr. Máli þessu er enn
ekki lokiö — en Veröir múranna
hafa og haft við orð, — enda þótt
Maó fékk sjö
varaforseta
MIAMI 14/7 Vlða leynast
kommúnistar nú orðið — eða
þá að fulltrúar á þingi Demó-
krata voru dasaðir orðnir i
gærkvöldi. Svo mikið er vist,
þeir telji sig frá bitna valdbeit-
ingu — að réttast væri að koma
góðri sprengju fyrir i lastabæli
borgara Bregeimans.
atkvæði til
að stungið var upp á Maó Tse-
tung sem varaforsetaefni
Demókrata á fundi i gær og
bókaði kjörnefnd sjö atkvæði
honum til stuðnings.
Ilún var bara gæs...
r iinandi gæsir
og sameinaður
markaður
akkúrat eins mikiö fæðumagn og
þa-r hiifðu löngun til, burtséð Irá
þvi hvorl húsbændum þeirra
ka-mi það vel eða illa.
En ga'sir eru eins og við vitum
undirmálsverur i samfélaginu
og verða að vera það, ekki si/.t ef
við hiifum i huga sameiginlegan
markað og frjálsa Evrópu.
Þvi var það að gæsaeigendurnir
i Mondo Gane gripu til þess ráös
að keyra trekt niður i ga'saháls
ana. Og i gegn um trektina lengu
ga'sirnar aukaskammt daglega,
þannigað þær fitnuðu sem mesl á
sem skemmstum tima. Ekki rek
ur mig minni til þess, að gæsirnur
hafi verið inntar eftir þvi hvað
þeim lannst um aukaskammtinn,
en þó þa-r hefðu veriö spurðar
hyfiS ég að þa-r hefðu haft fátt við
fa-ðuna að athuga. Ilver og ein
ga-s fékk nelnilega nákvæmlega
það sama og hin. Gæsaeigendurn-
ir tóku málefnalega afstiiðu til
viðfangsefnis sins.
OG GÆSIRNAR fitnuðu og fitn
uðu. Sumar eflaust á móti vilja
sinum, aðrar ekki. Og þær sem
voru ósáttar við spikaða tilveruna
hafa eflaust smám saman sætt
sig við orðinn hlut þvi alltaf varð
minna og minna rúm fyrir litla
gæsaheilann.
Og eftir nokkrar vikur með
trektina i hálsinum urðu gæsirnar
þeirrar ánægju aðnjótandi að
kynnast af eigin raun frjálsri
Evrópu og þó einkum og fyrst og
fremst frjálsum markaöi. Þær
höfðu náð þeim þroska, á lág-
marks tima vel að merkja, sem
þykir æskilegur fyrir gæsir sem
eiga að kynnast sameiginlegum
markaði.
Af gæsunum i Mondo Cane varð
svo ekki lengri saga.
En húsbændurnir þrifust áfram
og fitnuðu án þess að þurfa aö
kynnast sameiginlegum markaði
af eigin raun, sennilega vegna
þess sem kallaö er á viðskipta-
máli „vöntun á eftirspurn".
En hverju má það sæta að slik-
ar verða hugsanir manna á alvar-
legum timum Efnahagsbanda-
lags og Morgunblaðs'? Sennilega
er þvi vandsvarað. En einn lær-
dóm getum við þó dregið af gæsa-
sögunni úr Mondo Cane, svona til
þess að allt sé þetta ekki til einsk-
is gert. Einn aðilinn var stórlega
afskiptur. Gæsin fitnaði og hús-
bóndinn fitnaði, en trektin var
sama trektin er henni var stungið
Framhald á bls. 11.
ÞAD KR ANNARS stórmerki
legt hvað manni gelur dottið i
hug, og sér i lagi er þó stórmerki-
legt hvað hugsanir manns geta
orðið fjarri þvi að vera i tengslum
við liðandi stund. Nú þegar við ís-
lcndingar ættum að bcina hugan-
um að frjálsri Evrópu og fylgjast
með vakandi áhuga Morgun-
blaðsins á Kfnahagsbanalaginu i
lilcfni komandi samninga, þá má
það heita furðuleg léttúð að leiða
hugann að öðru.
En einu sinni var mynd sem hct
Mondo Cane og sýndi eitt litið af
skrýtilegheitum sitt úr hverju
heimshorni. Þar gat að lita staðl-
aðar gæsir fyrir samciginlegan
markað; gæsir sem vildu éta
Herör gegn
Sódómu og
Gómorru
Fyrir nokkru gerðust
þau tíðindi i Jerúsalem,
að slyngur kaupahéðinn
frá Tel Aviv setti á fót
fyrstu klámvörubúðina i
hinni helgu borg. Eins
og við mátti búast var
þvi ekki tekið með þögn
og þolinmæði af þeim
Gyðingum sem alvar-
legast taka bibliusöguna
um Sódóma og Gó-
morra.
Zwi Bregelmann heitir kaup-
maöur sá sem stóð fyrir þessari
verzlun. Hann hafði áður komið á
fót kynæsingabúð i Tel Aviv, eftir
nokkurt stapp við yfirvöld að
visu, en handverk sitt lærði hann i
Vestur-Þýzkalandi.
Allt gekk nokkuö árekstralaust
þar til rétttrúaðir Gyðingar úr
sértrúarsöfnuðinum Naturei
Karta (Verðir múranna) komu i
spilið.
Hér er um að ræða söfnuð 3000
strangtrúarmanna, sem búa i
hverfinu Mea Shearim og lifa i
flestu á miðaldavisu. Þeir neita
að gegna herþjónustu og greiða
skatta, og neita aö nota hebre^ku
utan samkunduhúsanna. Þeir
grýta þá sem rjúfa helgi sabbats-
dagsins og heimsækja ekki einu-
sinni helgasta dóm Gyðinga,
Grátmúrinn, vegna þess aö
,,hann er óhreinn orðinn af þvi að
hann var tekinn með valdbeit-
ingu".
Þessir menn skáru upp herör
gegn sexinu. Þvi þeir telja að
..Jerúsalem sé ekki hóruhús” og
aö ..losti sé hættulegri en stór-
skotaliö Husseins konungs var”.
Fóru heittrúarmenn að mið-
stöðvum lostans, klæddir i sekk,
og höfðu stráð ösku i höfuð sér.
Héldu þeir þar vörð lengi og hafa