Þjóðviljinn - 14.12.1972, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 14. desember 1972
„Stórvelta á Stokkseyri” heitir þessi mynd Steingríms, og er hún ein af 38 myndum sem hann sýnir frá
deginum í dag til sunnudags.

Steingrimur Sigurðsson list
málari opnar i dag málverkasýn-
ingu á Stokkseyri, þá fyrstu sem
haldin hefur verið á þeim góða
stað. Er sýningin haldin i Gimli á
Stokkseyri. Sýningin verður opin
daglega frá kl. 14 til 23, en hún
stendur yfir i 4 daga.
Alls sýnir Steingrimur þarna 38
oliumyndir, sem allar eru frá
Stokkseyri og sýna brimið, húsin
og fjöruna. Steingrimur er nú bú-
settur á Stokkseyri og sagðist
hann hafa flutt þangað til að mála
betur og reyna að^ skrita betur.
Pétur Hraunfjörð:
Opið bréf til Margrét-
ar Auðunsdóttur
Strákarnir
vilja
leikja- og litateppi.
Litliskógur
SNORRABRAUT 22
simi 32(112
Félagi Margrét!
Þá fyrst skynjaði ég hvað tim-
arnir eru alvarlegir og allt er
orðið breytt, siðan við vorum fé-
lagar i gamla flokknum með
langa nafninu, Sameiningarflokki
alþýðu — sósialistaflokknum,
þegar mér var sýnd eftirfarandi
auglýsing til starfsfólksins á EIli-
og hjúkrunarheimilinu Grund:
„Af óviðráðanlegum orsökum
verður ekki borgað út kaup fyrr
en 3. janúar. Hægt verður að fá
fyrir fram frá 19.—21. des.”
Okkur var nefnilega kennt það i
gamla daga, að þegar búið væri
að þviriga atvinnurekendur til að
undirrita samninga, þá ætti auð-
vitað að sjá til þess að þeir brytu
þá ekki. Og þegar eigandi Grund-
ar, Gisli Sigurbjörnsson, ætlar
sér að þverbrjóta það samnings-
atriði, sem segir, að „kaupið skal
greitt mánaðarlega eftir á”, og
ekkert hljóð heyrist úr strokki
þins ágæta félags, Starfsstúlkna-
félagsins Sóknar, þá rekur mig i
rogastanz. Erum við búin að
gleyma undirstöðuatriðum kjara-
baráttunnar? Eða erum við orðin
svo sljó, að atvinnurekendur geti
brotið samninga i trausti þess, að
JÓN SKAGAN
JÓN Sl<AQAN
AXLASkípd
atunqLínu
MÍNNÍNQAROQ MyNÖÍR
AXLASKIPTI
Á
TUNGLINU
Ævi manna er samslunginn vefur atvika, orsaka og afleiðinga. Ráðgáta lífsins
verður því, oftast torskilin og yfir henni hvíiir hula óræðis og óskiljanleika.
Oft verður manni ljóst hvernig lítil atvik verða aflgjafi
stórra atburða í lífi einstaklinga og stórra hópa manna.
Við lestur þessarar bókar séra Jóns Skagans verður manni þetta ljósara
en áður. Frásögnin er öll lifandi og skemmtileg í einfaldleik
hins frásagnarglaða sögumanns.
Þessi bók er skemmtileg myndasýning úr hinu daglega lífi.
ÞJÓÐSAGA
BYGGGARÐI SELTJARNARNESI - SÍMAR 13510, 26155 OG 17059
við tökum ekki eftir þvi?
Nú veit ég ekki, hversu mikinn
skilning þú hefur á þvi, að stórat-
vinnurekandi skuli sjá sér hag i
að draga launagreiðslur fram yfir
áramót. En ég vona innilega, að
timarnir séu ekki svo breyttir, að
þú sjáir ekki i hendi þér, hvilikt
fordæmi gæti falizt i þvi, ef einum
atvinnurekenda liðist að haga
kaupgreiðslutima sinum eftir
eigin geðþótta. Hitt þykist ég vita,
að þú eigir ekki erfiðara með það
en við hin, að sjá fyrir hugskots-
sjónum þinum litil börn, sem hafa
sinar langanir einmitt mestar i
þessum mánuði og biða eftir
mömmu sinni með von i augum:
Ertu búin að fá útborgað
mamma? Hvenær færðu pening-
ana?
Einhver kann að segja, að ég
hefði alveg eins getað sagt þér
þetta allt saman i sima eða i
einkasamtali, félagi Margrét. En
svo er ekki. Hér er blátt áfram
ekki um einkamál mitt og þitt að
ræða. Og hér er heldur ekki um að
ræða einkamál Starfsstúlknafé-
lagsins Sóknar og Gisla Sigur-
björnssonar, sem hefur fram-
færslu sina af hinu lágt launaða
starfsfólki Elli- og hjúkrunar-
heimilisins Grundar. Hér er um
að ræða prinsipmái, sem kemur
öllu verkafólki við, hvort sem það
er i þinu félagi eða einhverju
öðru.
Þinn einlægur
Pétur Ilraunfjörð Pétursson.
Okkur vantar
fólk til að bera
út blaðið
Blaðburðarfólk óskast i
eftirtalin hverfi:
Hjaröarhaga
Skjól
Seltjarnarnes 1 og 2
Miöbæ
Sogamýri
Nökkvavog
DWÐVIUINN

Jólin og
landhelgin
Við Islendingar teljum okkur
friðsama þjóð og óherskáa, enda
vopnabúnaður okkar af skornum
skammti.
Nú hafa atvikin samt hagað þvi
svo, að við höfum lent i striði við
voldugar og vel vopnaður þjóðir,
einungis vegna þess, að við höfum
talið okkur neydda til að standa
vörð um lifshagsmuni okkar og
tilverurétt.
En er það ekki óhófleg bjart-
sýni og algjörlega óraunsætt að
gera ráð fyrir sigri i þessu striði
án vopna?
Vissulega er svo, en hvaða vopn
eru okkur þá tiltæk?
Að minum dómi eru þessi helzt:
þolinmæði, þrautseigja, hófsemi,
sparsemi og umfram allt vilja-
þrek. Þessi vopn hafa á
umliðnum öldum gefizt okkur
bezt i baráttu við óblið náttúruöfl,
hallæri,elda og isa, og við verðum
að vona, að þau réynist ekki siður
nothæf gegn skilningssljóum
nátttröllum auðvalds og yfir-
gangs.
Við erum i orði sammála um,
að okkur beri að standa saman
sem einn maður i landhelgisdeil-
unni, en við verðum að gera
okkur ljóst, að athafnir verða að
fylgja orðum.
Fyrir nokkrum áratugum,
þegar erfiðleikar steðjuðu að
efnahag okkar og afkomu, urðu
nokkrar umræður um nauðsyn á
lifsvenjubrcytingum. Ég held að
ekki væri úr vegi að endurvekja
þær umræður. Það myndi sizt
óvænlegra fyrir okkur að leita á
vit einhverra þeirra fornu
dyggða, sem að ofan eru nefndar,
i stað þess að temja okkur fánýta
eyðslusemi og flýja á náðir auk-
innar áfnegisneyzlu eða annarra
aðfluttra vimugjafa.
Af þvi að ég minntist á lifsvenju-
breytingu, langar mig til að
hreyfa litilli hugmynd. Það hefur
löngum verið venja okkar að gefa
vinum og vandamönnum jóla-
gjafir. Hefur sá góði siður i
seinni tið hlotið allmikla örvun af
hendi þeirra, sem helzt hafa
hagnazt af þessari venju. Hafa
jafnvel orðið svo mikil brögð að,
að mörgum hefur fundizt hinn
upprunalegi jólaboðskapur falla i
skugga auglýsinga og framboðs á
skrautvörum og öðrum misjafn-
lega þörfum varningi.
Hvernig væri að bindast sam-
tökum um að gefa þær einar jóla-
gjafir, að þessu sinni, sem sam-
timis færðu Landhelgissjóði
tekjur?
1 nafni vina og vandamanna
gætum við fært Landhelgis-
sjóðnum gjafir, stórareða smáar.
Sömuleiðis gætum við gefið
minnispeninga, jólakort eða
merki, sem gefin hafa verið út i
þágu Landhelgissjóðs o.s.frv. (Ef
okkur sýndist svo, gætum við
bundið framlög okkar skilyrðum
eða gert þau timabundin, svo sem
fordæmi eru fyrir).
Mér er ljóst, að ef þessi tillaga
kæmist i framkvæmd, væri hagur
kaupmanna og fjölmargra
annara aðila fyrir borð borinn, en
það verður ekki við öllu séð.
Þeirra tækifæri kemur vonandi
siðar, a.m.k. þegar sigur er
unninn i landhelgisdeilunni.
1/12 — 1972
J.G.
Ódýr náttföt
llorra. poplin kr. 395/-
Drengja, poplin kr. 295/-
Tclpnanáttföt Irá kr. 200/-
Liíliskó^tir
Snorrabruut 22, simi 32(142.