Þjóðviljinn - 07.09.1975, Blaðsíða 24

,/Etlaði mér
alltaf að
verða
dramatísk
leikkona”
segir Steinunn Bjarnadóttir,
leikkona og söngkona, sem
hefur skemmt hér aö undanförnu
„Mest gaman aö leika i „Djúpt liggja rætur”.”
DíODVIUINN
Sunnudagur 7. september 1975.
„Svo ég lagöist bara I gólfið
lika”
„Þaö halda allir aö maöur sé
oröinn vitlaus —”
„Nei ég vil ekki búa á ís-
landi. Það er allt svo lítið
og dýrt hér. Svo er ekkert
gaman að vera frægur
hérna, ekki ef maður býr
hér. En það er ágætt að
koma svona og gera „come
back" og fara svo bara."
sagði Steinunn Bjarnadótt-
ir, leikkona og söngkona,
sem undanfarið hefur
skemmt hér undir nöfnun-
um „Stína stuð" eða
„Steinka stuð", eins og hún
hefur verið kölluð upp á
síðkastið. Við hittum hana
þegar hún var að koma úr
sundi. „Ég fer heldur i
sund en á fyllerí," sagði
hún.
Steinunn var ein af okk-
ar fyrstu leikurum, sem
luku námi frá RADA, Kon-
unglega leiklistarskólan-
um í London og lék mikið
bæði í revíum og ýmsum
gamanleikritum.
„Ég er fyrst og fremst leik-
kona. Ég ætlaöi mér alltaf að
verða dramatisk leikkona, allt frá
þvi að ég var i Leiklistarskólan-
um hjá Lárusi heitnum Pálssyni.
Eftir að ég lauk námi i Rada kom
ég heim og fékk hlutverk i
Nýjársnóttinni og Islandsklukk-
unni, sem sýnd voru við opnun
Þjóðleikhússins. Fyrst lék ég
Mjöll i Nýjársnóttinni, en varð
svo ófrisk og þegar ég fór að
gildna var ég flutt i hlutverk
Siggu vinnukonu, sem ég lék fram
á áttunda mánuð. Sigga var mjög
skemmtileg, en eftir það lék ég
eiginlega aldrei dramatisk hlut-
verk. Reyndar lék ég i Iðnó i
„Djúpt liggja rætur” og þótti mér
það óskaplega gaman þvi það var
einmitt fremur alvarlegt hlutverk
og alltaf man ég hvað Ásgeir
Hjartarson gaf mér góða kritik
fyrir það hlutverk.
Ég er sko engin söngkona, þótt
ég sé að dútla við þetta. Leiklistin
er mitt lif. Það var lika gaman i
reviunum með honum Haraldi
heitnum Á. Nú ætla ég kannski að
fara að syngja gömul reviulög inn
á plötu. Það halda allir að maður
sé orðinn vitlaus að vera að
syngja þetta pop. „Þessi Stina
stuð hlýtur að vera galin, — kona
á þessum aldri” heyrði sonur
minn tvo menn segja.”
„Ertu alveg hætt við leiklist-
ina?”
„Ætli það ekki. Ég hef nú búið
úti i 11 ár i London og ekkert reynt
að koma mér áfram þar. Maður-
inn minn er lika á móti þvi. Annað
hvort ertu húsmóðir eða leikkona
sagði hann og ég sætti mig alveg
við það. Það er lika svo erfitt að
komast áfram i London.”
,,En hvernig stóð á þvi að þú
fórst að syngja pop?”
„Ég er nú búin að syngja lengi.
12 ára söng ég á Borginni, en þá
var Hallbjörg systir min fræg
söngkona. Hún býr nú i Ameriku
og er steinhætt að syngja, en hún
málar stórkostlega. Sjáðu
þessa.” Og Steinunn bendir á
mynd á veggnum hjá sér.
„Já, hún er góður málari. Þú
spurðir af hverju ég hafi farið i
poppið. Þetta varbara upp á grin.
Þessi strákar komu oft að heim-
sækja mig i London og ég söng
þetta með þeim upp á grin. Ég hef
óskaplega gaman af poppi. Ég fór
að hluta á Osmond bræður þegar
þeir komu til London og var á-
reiðanlega sú langelsta i áheyr-
endahópnum. Það hefur verið
stórkostlegt að skemmta hérna
fyrir unglingana. Ég hélt auövit-
að að fólk á öllum aldri myndi
koma og hlusta á okkur, en þetta
eru eingöngu unglingar. Strák-
arnir i hljómsveitinni eru ofsa-
lega góðir við mig og skemmti-
legir og unglingarnir ætla alveg
að tryllast þegar ég birtist. 1
Vestmannaeyjum lögðust þeir i
gólfið og þá lagðist ég bara lika.”
,,Og hvénær ferðu svo út aft-
ur?”
„Ef við höldum aukatónleika
fer ég ekki fyrr en á sunnudag. Ég
verð núná siðustu dagana að
syngja fyrir sjónvarpið gömul og
ný lög. Ég hef jafnvel von um að
komast i sjónvarpsþátt úti, en
hvort ég held áfram i poppinu veit
enginn.” Og við kvöddum Stein-
unni og óskuðum henni góðrar
heimferðar.
—þs
Fornborg eyöileggst í jarðskjálfta
Að frátöldum rústum Angkor
VVat, sem var höfuðstaður
Kambódiu þegar hún var stór-
veldi og voldugasta riki Suð-
austur-Asiu, hefur Pagan I
Búrma verið frægastur staða i
þeim heimshluta fyrir mikil-
fenglegar byggingarminjar.
Borgin var á sinum tima höfuð-
borg Búrma en mongóiar eyði-
lögðu hana er þeir brutu undir
sig það land. Þrátt fyrir heim-
sókn molgólanna, sem voru
vanir að ganga hreint til verks
við eyðileggingar, stóðu eftir I
borginni fjölmargar stórbygg-
ingar, pagóður og kiaustur —
allt fram til siðustu daga. Þar af
leiðandi hcfur Pagan, sem er i
Búrma miðju á austurbakka
fljótsins iravaddl, verið mikið
eftirlæti fomfræðinga og sagn-
fræðinga.
En snemma i júli varð mikill
jarðsk jálfti á þessu svæði og olli
hann enn meiri spjöllum á Pag-
an en mongólunum hafði auðn-
ast að gera. Á fáum minútum
hrundi yfir helmingur forn-
bygginganna i borginni i rústir.
„Hávaðinn var eins og brim-
hljóð”, segir breskur fornfræð-
ingur, sem staddur var á staðn-
Dyr eins fornhofsins I Pagan.
um. „Sjálfar skjálftaöldurnar
gengu yfir á tveimur minútum.
Svo hrundu pagóðurnar, hver af
annarri”. Meðal annars eyði-
lögðust tvö helstu hof borgar-
innar nærri gersamlega og risa-
Þannig var Pagan útleikin eftir jarðskjáiftann.
vaxin stytta af Búdda, kölluð
Búdda Þandavagja, missti höf-
uðið. Búfaja-pagóðan, sem
ferðamenn, sem lögðu leið sina
eftir travaddi, höfðu haft fyrir
kennileiti i niu aldir, hrundi út i
fljótið og dreifðist út i straum-
inn.
Búrmastjórn mun hafa i
hyggju að reyna að láta endur-
reisa fornbyggingarnar, og
verður það firnaverk. I bráðina
segjast embættismenn hafa ær-
inn starfa við að bægja frá þjóf-
um, sem sitja um að steia úr
rústunum sögulegum listaverk-
um, sem óhugsandi er að meta
til verðs.