Þjóðviljinn - 11.03.1980, Qupperneq 15

Þriöjudagur 11. mars 1980 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 15
DB finnur fiF^^HHIuna úr Alþii^l:,
A'bja
i
Hallgrín
—sagfti dularfull rttdd ísímanum á rí
„Ja, þift scgiíN fréttir, þykir mér,*’
sagfti Jón Hclgason alþingismaóur.
forscti samcinaös þings, í morgun
Ócgar DB tilkynnti honum aö frétta
mcnn blaösins hcföu i nótt fundiö
fundarbjöllu ncöri dcildar Alþingis i
Hljómskálagaröinum. ,,Það cr gott
þcgar mcnn sjá aö scr,’’ bætti þing-
forsctinn viö.
Þaö var á miönætti aö siminn
á ntstióm hlansins, Ködd \
jimanum sagöi: ..Bjallanúr Alþingis
húsinu cr á styttu Jónasar Hallgrims-
sonar i Hljómskálagarðinum.” Viö-
komandi sagöi ckki til sin og varö
simtaliö ckki lcngra. Svo scm mcnn
muna hvarf fundarbjalla neðri
dcildar þingsins ur Alþingishúsinu
fyrir skömmu og þótti hvarfiö dular
fullt i mcira lagi.
Frcttamaður og Ijósmyndari DB '
hrugÖu skiótt viö, hcldu i Hljóm-
litla
Barn reidinnar
Veröa bækurnar svona i framtiöinni? Þetta er eintak af vfsinda-
skáldsögunni „1984” eftir George Orwell.
Örtölvubyltingin
1 dag er á dagskrá sjónvarps-
ins annar þáttur fræöslumynda-
flokksins um örtölvubylting-
una, og nefnist Oft fylgir bögg-
ull skammrifi.
Fyrsti þátturinn vakti heil-
mikla athygli, enda sögöust
margir ekki hafa áöur gert sér
grein fyrir mikilvægi tölvuþró-
unarinnar á allt daglegt lif okk-
ar, né heldur hversu ör þessi
þróun væri. Gæti jafnvel fariö
svo aö allt okkar lif yröi gjör-
breytt frá þvi sem nú er eftir ör-
fá ár.
örtölvubyltingunni er stund-
um likt viö iönbyltinguna miklu
Sjónvarp
kl. 20.40
á 19. öld. Iönbyltingin létti lik-
amlegu striti af fólki, en ör-
tölvubyltingin mun gera okkur
kleift aö nýta hugarorkuna
margfalt betur en áöur. Hún
mun einnig gerbreyta viö-
skiptaháttum, og kannski
hverfa peningar senn úr sög-
unni.
Þýöandi er Bogi Arnar Finn-
bogason, en þulur Gylfi Pálsson.
Sagan
um
Jóhann
— Þetta er elskuleg saga
um litinn strák, — sagöi
Dagný Kristjánsdóttir,
menntaskólakennari á Egils-
stööum, sem byrjar I dag lest-
ur sögunnar „Jóhann” eftir
Inger Sandberg, I Morgun-
stund barnanna. Dagný er
einnig þýöandi sögunnar.
— Jóhann er sænskur
strákur, 7 ára eöa þarumbil.
Sagan segir frá daglegu lifi
hans i skólanum og heima.
Hann er fenginn til aö passa
litlu frænku sina, og gengur
þaö ekki alltaf slysalaust fyrir
sig. Honum gengur lika misvel
i skólanum, og þar koma upp
Dagný Kristjánsdóttir byrjar i
dag lestur nýrrar sögu I Morg-
unstund barnanna.
Útvarp
kl. 9.05
ýmis smávandamál, sem úr
rætist að lokum.
— Þetta er lifandi og
skemmtileg saga, og býsna
fyndin á köflum, — sagöi
Dagný aö lokum. —ih
t þættinum A hljóöbergi i
kvöld les Sigrún Hallbeck úr
bókinni „Vredens barn” eftir
Söru Lidman. Sem kunnugt er
hiaut Sara bókmenntaverö-
laun Noröurlandaráös I ár fyr-
ir þessa skáidsögu.
Barn reiöinnar er önnur
bókin i flokki skáldsagna um
heimabyggð Söru Lidman, i
Noröur-Sviþjóö. Fyrsta bókin i
þessum flokki heitir Din
tjSnare hör, og kom út 1977.
Njörður P. Njarövik sagöi frá
þessum bókum i Þjóöviljanum
fyrir skömmu og komst þá
m.a. svo aö oröi:
— Sögurnar gerast i Lill-
vattnets Socken, héraöi sem
nær yfir 2 þús. ferkflómetra
svæöi og eru ibúarnir jafn-
margir og ferkilómetrarnir.
Sagan hefst áriö 1878 og lýsir
lifilandnema sem byggöu svo-
kallaö mýrlendi i Austurbotn-
um, ekki langt frá borginni
Skelleftea.
Sara lýsir nokkrum fjöl-
skyldum, hversdagsstriti
þeirra, fátækt og lifsbaráttu...
Aöalsöguhetjan er ungur
bóndasonur, Diðrik Márten-
son 21 árs Hann fer aö velta
þvi fyrir sér hvort Sviþjóö hafi
ekkert annaö aö bjóöa sinu
fólki en þetta strit. Hann fær
þá flugu i höfuöiö aö til aö fólk-
iö geti lifaö mannsæmandi lifi
Sara Lidman. Myndin er tekin
viö verölaunaafhendinguna i
Háskólabiói 4. mars s.l.
Útvarp
kl. 23.00
þurfi þaö járnbraut. Þessar
bækur Söru lýsa eiginlega
þrennu: þeim fórnum sem
færa þurfti svo aö N-Sviþjóö
yröi byggileg, sögu járnbraut-
arinnar og ástarsögu Diðriks
og Önnu-Stava úr nágranna-
bænum. __,h
frá
Gleymd
Burns-
þýðing
H.J. skrifar:
Margir kannast viö skoska
skáldiö Robert Burns. Mörg
ljóða hans hafa veriö þýdd á
islensku, og i útvarpinu hafa
a.m.k. tvisvar veriö fluttir þætt-
ir um hann, þar sem ljóö hans
hafa verið lesin og sungin, bæöi
á ensku og islensku.
Jóhann Sveinsson frá Flögu,
sá ágæti kvæðasmiöur, sneri
eitt sinn ljóöinu „A red, red
rose” eftir Burns, en einhvern-
veginn hefur sú þýöing gleymst
og ekki veriö tekin meö, t.d. i út-
varpsþættina Mér finnst ástæöa
til aö birta þessa þýöingu, og fer
hún hér á eftir:
Hún er sem f jóla
Hún er sem fjóla ástin min,
sem yljar sunna hlý.
Mér finnst hún eins og
ijúflingslag
sem lyftist tónum i.
Svo fögurertu, Itra mey,
sem ást min heiö og tær.
Og þér ég unna þrávalt skal,
uns þverr hinn djúpi sær.
Engin vinnufælni
hjá Dagblaðsmönnum!
Uns þornar sær og
bræöir björg
hin bjarta sólarglóö,
eg ann þér, meöan,
ástin min,
i æöum streymir blóö.
Og vertu sæl, mitt
lifsins Ijós,
og liföu heil um stund.
Þótt okkur skilji óraleiö,
þinn aftur sæki’ eg fund.
Hvernig er þaö eiginlega, eru
engin skilyröi hjá fréttastofu út-
varps um aö fréttamenn sem
þar starfa tali islensku, eöa i
þaö minnsta tungumál sem
skiljanlegt er? sagöi reiöur út
varpshiustandi sem haföi sam-
band viö lesendasiöuna i gær.
„Ég var að hlusta á fréttir i
útvarpinu á föstudagskvöldiö,
og var ósköp ánægöur meö
frammistööu fréttamanna og
fréttaþula, þangaö til einhver
kvenmaður sem nefndur var
Hildur Bjarnadóttir tók til máls
og ætlaði að fara að kynna fyrir
hlustendum uppá hvaö yröi boö-
iö i Víðsjá þá um kvöldiö. Aöra
eins framsetningu i útvarpi hef
ég aldrei nokkurntimann heyrt
eins og þegar þessi umtalaði
kvenmaöur tók til máls, og er
maöur þó orðinn ýmsu vanur.
Bæöi var aö hún kunni ekki
Islenska framsögn og heföi aö ^
auki ekki hugmynd um hvaö r
hún var að tala. Ég segi þaö al-
veg satt, aö mér leið bölvanlega
þegar ég hlýddi á þessi ósköp,
þvi þaðer á sllkumaugnablikum
sem þessum, sem maöur gerir
sér grein fyrir þvi aö viö eigum
fallegt móöurmál, sem viö
hljótum aö bera vissa virðingu
fyrir. Þegar útvarpiö er aftur á
móti farið að ganga á undan
með slikum endemis eindæmum
og ég og allir landsmenn urðum
vitni aö sl. föstudagskvöld, þá
stenst maöur ekki mátiö.
Gerir útvarpiö og þá um leiö
aörir fjölmiðlar engar kröfur til
sins starfsfólks um kunnáttu i
Það er ekki ofsögum
sagt af dugnaðinum hjá
þeim á Dagblaðinu, sagði
lesandi, sem hringdi í gær
til þess að hrósa þessu
sama blaði fyrir árvekni
og dugnað við að finna
islensku og islenskri fram-
sögn?”
hluti sem stolið hefur
verið, sbr. bjölluna góðu.
Sérstakiega þótti honum aö-
dáunarvert hjá blaöamönnum
og ljósmyndurum aö vera viö
vinnu sina á miönætti á sunnu-
dagskvöld, —tilbúnir til þess aö
svara simanum og hlaupa út
þegar dularfullir menn hringdu
til ritstjórnar blaösins og segöu
til þýfisins. Undir þetta getur
umsjónarmaöur lesendasiö-
unnar tekið heils hugar, en jafn-
framt veröur hann aö viöur-
kenna aö hann var sjálfur viös
fjarri vinnustaö á þessum sama
tima.
Gamlir munir
Súpuskál úr tré (Þjóðminjasafnið — Ljósm.: — gel)
Reiður hlustandi hringdi
Ótalandi útvarpsmenn
Hringið í síma 8 13 33 kl. 9-5 alla virka
daga eða skrifið Þjóðviljanum
Síðumúla 6, 105 Reykjavík
lesendum